ตอนที่แล้วบทที่ 16: ความปรารถนาที่เป็นจริง?
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 18: คำขอบ้าๆ

บทที่ 17: ลีร่า


"นักเวทแห่งความมืดงั้นรึ?" กาเบรียลตกตะลึงเมื่อเห็นนักเวทแห่งความมืดยืนอยู่ตรงหน้า

กาเบรียลคิดว่าพวกเขาสูญพันธุ์ไปแล้ว และถึงแม้ว่ายังจะไม่สูญพันธุ์ก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพบเจอได้อย่างง่ายดาย นอกจากนี้ จากคำพูดของหญิงสาวเห็นได้ชัดว่าการพบกันครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ นางกำลังตามหาเขาอยู่

"เจ้าต้องแปลกใจขนาดนั้นเลยงั้นรึ? ข้าไม่ใช่ผี" หญิงสาวยิ้มตอบ "นอกจากนี้ ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่โจมตีข้าโดยไม่ฟังข้าก่อน ข้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อโจมตีเจ้า"

กาเบรียลเคยผ่านอคติรูปแบบเดียวกันมาแล้ว โดยเขาถูกโจมตีเพียงเพราะธาตุของเขาโดยไม่มีใครให้โอกาสเขาอธิบาย ไม่สำคัญว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นใคร หรือนางมีธาตุอะไร สำหรับเขาแล้วธาตุทั้งหมดเป็นภัยคุกคามต่อเขาทั้งสิ้น

เขาไม่ได้โจมตีนาง แต่เขาจับไม้เท้าไว้แน่น เผื่อในกรณีที่เขาถูกโจมตีโดยตรง ในเวลาเดียวกัน เขาก็ยกเลิกเวทเดิมโดยไม่ได้ส่งคัมภีร์กลับไปอีกด้วย คัมภีร์ยังคงลอยอยู่ตรงหน้าเขา

"ก่อนที่เราจะเริ่มต้น ข้าต้องขอบอกว่าคัมภีร์เวทเล่มนั้นมีความพิเศษมาก มันไม่ใช่หนังสือแห่งความมืดอย่างแน่นอน และในขณะเดียวกันก็ไม่เหมือนธาตุอื่นๆ แต่แน่นอนว่ามันเป็นคัมภีร์เวทมนตร์เพราะมันสามารถบินได้ด้วยตัวเอง ข้าจะคิดถูกไหมว่ามันเป็นธาตุตัวใหม่ที่เจ้าได้รับ?" หญิงสาวถาม

"ถูกต้อง ข้าไม่ใช่นักเวทแห่งความมืด" กาเบรียลยืนยัน

"โอ ข้ารู้ตั้งแต่แรกเห็นแล้วล่ะ" หญิงสาวคนนั้นระเบิดเสียงหัวเราะ "โลกภายนอกไม่สามารถแยกความแตกต่างระหว่างตราได้ พวกเขามักจะสับสนระหว่างเจ้ากับนักเวทแห่งความมืดเพราะสีธาตุของเจ้า แต่ข้าเป็นนักเวทแห่งความมืด ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ใช่พวกเรา"

"ว่าแต่ ธาตุของเจ้าคืออะไร? เจ้าเป็นนักเวทแบบไหน?" นางถามต่อ

กาเบรียลไม่ตอบคำถามของนาง เขาจะไม่บอกอะไรกับนางเกี่ยวกับเขา สำหรับนักเวท เป็นการดีที่สุดที่จะเก็บความสามารถของเขาไว้เป็นความลับ น่าเสียดายที่ทักษะส่วนใหญ่ของธาตุอื่นๆ เป็นที่รู้จักกันดี รวมถึงธาตุแห่งความมืดด้วย ธาตุเหล่านี้สูญเสียสิ่งที่น่าประหลาดใจไป แต่เขาแตกต่างออกไป

แทนที่จะอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับตัวเอง เขาเปลี่ยนหัวข้อเป็นเรื่องของหญิงสาว "ทำไมเจ้าถึงมาหาข้า? เจ้าต้องการอะไรจากข้า?"

หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา นางสังเกตเห็นความลังเลใจของกาเบรียลที่จะตอบนาง นางไม่ได้สนใจมัน นางเป็นเพียงคนแปลกหน้าสำหรับเขา

"ก็ได้ ข้าจะพูดตรงๆ ข้าชื่อลีร่าและข้าคือคนที่พวกเขาเรียกกันว่า จอมเวทแห่งความมืด ข้าสัมผัสได้ถึงพลังเวทแปลกๆ ของเจ้าจากที่ซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายไมล์ ข้ามาถึงเมืองของเจ้าเพื่อดูว่ามันเกี่ยวกับอะไร ซึ่งนั่นคือตอนที่ข้าสังเกตเห็นตราบนมือของเจ้า น่าเสียดายที่ข้ามาสายเกินไปและเจ้าได้รับบาดเจ็บแล้ว คัมภีร์เวทมนตร์ของเจ้านำเจ้าไปที่ไหนสักแห่งที่ไม่รู้จัก"

"จากนั้น ข้าก็เฝ้ารอที่จะพบเจ้าอีกครั้ง ตอนนี้ข้าสัมผัสได้ถึงพลังงานนั้นอีกครั้ง และมันมีพลังมากขึ้นกว่าเดิม ดังนั้นข้าจึงมาที่นี่โดยหวังว่าจะพบเจ้า" นางพูดต่อ

"…ข้าจะทวนคำถามของข้าอีกครั้ง เจ้าต้องการอะไรจากข้า?" กาเบรียลพูดอย่างหนักแน่น "เราไม่ได้ใช้ธาตุร่วมกัน เจ้าใช้คัมภีร์เวทมนตร์ของข้าไม่ได้ และเจ้าไม่สามารถใช้ไม้เท้าของข้าได้เช่นกัน ทั้งสองสิ่งนี้ไม่มีประโยชน์สำหรับเจ้า ดังนั้นเจ้าต้องการอะไรจากข้า?"

…"ข้ารู้ว่าข้าไม่สามารถใช้คัมภีร์เวทมนตร์ของเจ้าได้เพราะมันเป็นธาตุที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะเป็นธาตุเดียวกัน ข้าก็ไม่สามารถใช้คัมภีร์เวทมนตร์ซึ่งผูกมัดตัวเองไว้กับเจ้าได้"

"นอกจากเจ้าแล้ว ไม่มีใครสามารถใช้คัมภีร์เวทเล่มนั้นได้ แม้แต่คนที่แบ่งปันธาตุของเจ้า หรือแม้ว่าเจ้าจะตาย คัมภีร์ก็จะเลือกคนอื่น แทนที่จะเป็นคนที่สังหารเจ้าของคัมภีร์"

"สาเหตุที่ข้าตรงมาที่เจ้า เป็นเพราะข้าต้องการความช่วยเหลือเจ้า" นางกล่าวเพิ่มเติม

"ข้าขอโทษด้วย แต่ข้าเลิกช่วยเหลือคนอื่นแล้ว เจ้าควรมองหาคนอื่น" กาเบรียลกล่าว จบการสนทนาทันที "ตอนนี้ ข้าไม่คาดหวังให้ใครช่วยข้า และข้าก็จะไม่ช่วยใครเช่นกัน นี่คือชีวิตใหม่ของข้า และข้าจะมีชีวิตอยู่เพื่อตัวข้าเองเท่านั้น"

"ข้ารู้ว่าเจ้ากําลังเผชิญกับอะไร เจ้าเพิ่งตื่นและถูกโจมตีจากคนที่เจ้าไว้ใจใช่หรือไม่? มันสามารถปั่นหัวใครต่อใครได้อย่างแน่นอน แต่นั่นคือสิ่งที่เรานักเวทแห่งความมืดประสบมาเป็นเวลานาน เราถูกหักหลัง ถูกแทงข้างหลัง ถูกฆ่า และอีกมากมายโดยไร้เหตุผล"

"เชื่อข้าเถอะที่ข้าพูดแบบนี้ ข้ารู้ว่าเจ้าผ่านอะไรมาบ้าง ในโลกที่แม้แต่สายเลือดของเจ้าก็สามารถทรยศเจ้าได้ เป็นเรื่องยากที่จะไว้ใจใครซักคน แต่ถึงกระนั้น ข้าขอให้เจ้าเชื่อใจข้า เราสองคนอาจไม่ได้ใช้ธาตุเดียวกันก็จริง แต่เรามีศัตรูคนเดียวกัน"

"ก่อนหน้านี้ ทั้งโลกต่อต้านเรา แต่ตอนนี้พวกเขาก็ต่อต้านเจ้าเช่นกัน ถ้าเราต้องการหยุดตัวเองจากการถูกล่าเหมือนสัตว์ร้าย เราต้องร่วมมือกัน เราต้องเปลี่ยนแปลงโลก! เราต้องทำลายโลกที่ทรมานเราและสร้างโลกใหม่ ! โลกที่จะยอมรับเรา โลกที่เราจะไม่ต้องต่อสู้เพื่อชีวิตของเราอีกต่อไป!"

ลีร่าดูเหมือนจะพูดตรงออกจากใจของนาง และอารมณ์ของนางก็แสดงออกมาอย่างชัดเจนบนใบหน้า นางไม่ค่อยแสดงอารมณ์ให้ใครเห็นเพราะนางเชื่อว่าสิ่งนี้ทำให้นางดูอ่อนแอ ซึ่งนางไม่ชอบ แต่ตอนนี้นางไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

นางสามารถแข็งแกร่งขึ้นได้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา แข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะ นักเวทส่วนใหญ่ได้ แต่น่าเสียดายที่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา นางต้องเสียสละอย่างมากเพื่อสิ่งที่นางได้รับ นางต้องต่อสู้ทุกวันเพื่อโลกที่นางจะไม่ต้องกังวลว่าจะถูกสังหารอย่างกะทันหัน

กาเบรียลสังเกตเห็นความเจ็บปวดในดวงตาของลีร่า ด้วยเหตุผลบางอย่างนางทำให้เขานึกถึงตัวเองตอนที่ถูกแทงโดยมายา...

"สร้างโลกใหม่งั้นรึ?" เขาพึมพำ "โลกคนที่แตกต่าง? ข้าคิดว่าเจ้าประเมินข้าสูงเกินไป ข้าเพิ่งตื่นขึ้น เราจะเปลี่ยนโลกจริงๆ งั้นรึ? เราจะต่อต้านโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างไร?”

##อย่าลืมมาเจอกันที่ www.thai-novel.com หรือ mynovel.co นะคะ

"แน่นอน เราทำได้! เจ้ากับข้า เราทำได้ทุกอย่าง! เจ้ามีคัมภีร์เวทประจำธาตุของเจ้า ส่วนข้าก็มีของข้า! เราไม่ได้อ่อนแออย่างที่เจ้าคิด! เราไม่ต้องกลัวศาสนจักรแห่งธาตุ อันที่จริงควรเป็นพวกเขาต่างหากที่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรา!"

"เจ้ามีคัมภีร์เวทมนตร์ด้วยงั้นรึ?" กาเบรียลเอียงศีรษะด้วยความประหลาดใจ คัมภีร์เวทมนตร์หมายถึงหนังสือศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งแต่ละธาตุมีเพียงหนึ่งเล่มเท่านั้น มันเป็นหนังสือเวทที่แข็งแกร่งที่สุดของธาตุนั้นซึ่งเหมือนกับจอกศักดิ์สิทธิ์! นางก็มีแบบเขาด้วยงั้นรึ?

ลีร่าพยักหน้า นางแสดงจี้สีดำที่ห้อยอยู่ที่คอของนางเช่นเดียวกับแหวนของกาเบรียล จี้กลายเป็นจุดแสงสลัวๆ แล้วกลายเป็นหนังสือสีดำที่มีขนาดใกล้เคียงกับหนังสือของกาเบรียลแต่มีพระจันทร์เสี้ยวสีดำบนหน้าปกแทนที่จะเป็นเคียวสองเล่มที่อยู่ในหนังสือของเขา

"เจ้าจะช่วยข้าหรือไม่? ข้าไม่ว่าอะไรถ้าเจ้าไม่อยากจะต่อสู้ร่วมกับข้านานนัก ช่วยข้าสักครั้ง แล้วข้าจะสู้ศึกทั้งหมดเอง!"

แม้ว่ากาเบรียลจะไม่รู้ว่าเขาต้องการช่วยนางหรือไม่ แต่เขาอยากรู้จริงๆ ว่านางต้องการความช่วยเหลืออะไร? นางมีคัมภีร์เวทมนตร์เป็นของตัวเอง และนางเป็นนักเวทมานานกว่าเขา ดังนั้นนางจึงแข็งแกร่งกว่าเขาอย่างแน่นอน เขาไม่เชื่อว่าเขาจะช่วยอะไรนางได้

"จะให้ช่วยอะไรงั้นรึ?" เขาถาม

ลีร่าหายใจเข้าลึกๆ ขณะที่นางพูดคำขอของนางอย่างเคร่งขรึม

เมื่อได้ยินคำขอ ริมฝีปากของกาเบรียลก็เผยอเล็กน้อย "เจ้าบ้าไปแล้ว…"

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด