ตอนที่ 404

ตอนที่ 404

หลี่ไห่เฟิงพอใจมากกับของขวัญที่หลิวหมิงอวี่มอบให้

ด้วยคริสตัลพลังงานที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน เขารู้สึกว่ากุญแจสู่การทดลองของเขาน่าจะอยู่ที่นี่

ในระหว่างงานเลี้ยงหลี่ไห่เฟิงได้แนะนำตัวตนของหลิวหมิงอวี่อย่างเป็นทางการให้ยักษ์ใหญ่อื่น ๆ รู้จัก

ณ จุดนี้หลิวหมิงอวี่และยักษ์ใหญ่ทั้งห้าในนิคมเจียหางได้พบกันอย่างเป็นทางการ

หากเป็นคนอื่นในอาณานิคมที่ติดต่อสำคัญกับยักษ์ใหญ่ทั้งห้าเกรงว่าพวกเขาจะตื่นเต้นมาก

แต่สำหรับหลิวหมิงอวี่ตอนนี้เขาแค่ต้องการอยู่ห่างจากคนเหล่านี้

เนื่องจากคนเหล่านี้ยุ่งเหยิงมาก ในที่สุดหลิวหมิงอวี่ก็รู้จักพวกเขาก่อนและไม่มีการสนทนาเชิงลึก

ในที่สุดหลิวหมิงอวี่ก็อำลาหลี่ไห่เฟิงหลังจากดื่มไวน์ไปสองสามแก้ว

หลี่ไห่เฟิงอยู่พักหนึ่งหลิวหมิงอวี่ตั้งใจแน่วแน่ที่จะจากไป เขาไม่ได้บังคับ อย่างไรก็ตาม ได้รับพลังงานของซอมบี้พิเศษแล้ว และการทดลองของเขาอาจมีความคืบหน้าใหม่ ดังนั้นเขาจึงปล่อยให้หลิวหมิงอวี่กลับไป

เมื่อเดินออกจากคฤหาสน์ของนายพล มองย้อนกลับไปที่ด้านหลัง ผ่านหน้าต่างกระจกใส จะสามารถเห็นสีสันที่บ้าคลั่งภายใน

สำหรับเจ้าแห่งการตั้งถิ่นฐานนี้ เวลาสิ้นสุดไม่ใช่หายนะของพวกเขา แต่เป็นช่วงเวลาแห่งเทศกาลของพวกเขา

ธรรมชาติของมนุษย์ได้รับการปลดปล่อยในช่วงเวลาที่น่ากลัวที่สุด

หลิวหมิงอวี่ถอนหายใจเป็นเวลานาน เขาไม่มีอะไรจะพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ สำหรับผู้ที่เต็มใจติดตามเขา เขาไม่รังเกียจที่จะให้ความหวังแก่พวกเขา

“ไปกันเถอะ”หลิวหมิงอวี่พูดกับทหารที่ด้านข้าง

เมื่อนั่งอยู่ในรถหลิวหมิงอวี่ก็นึกขึ้นได้ว่าเขาไม่ได้เจรจากับหลี่ไห่เฟิงเกี่ยวกับการซื้ออุปกรณ์ทางการแพทย์และยาต้านไวรัสซอมบี้

เขาลืมไปเลย

อย่างไรก็ตามเขาได้เปิดโรงพยาบาลสนามซึ่งมีอุปกรณ์ทางการแพทย์ต่างๆ ซึ่งไม่ได้ใช้งานชั่วคราว

เป็นยาต้านไวรัสซอมบี้ที่หลิวหมิงอวี่ให้ความสนใจอย่างมาก

แค่คิดถึงห้องทดลองที่น่ากลัวของหลี่ไห่เฟิงยาเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะมีผลข้างเคียงที่รุนแรง ลืมมันไปซะ

ดูว่ามีโอกาสพบยาต้านไวรัสซอมบี้จากระบบหรือไม่

กลับสู่โรงแรมดรีม

“ขอบคุณ” หลิวหมิงอวี่ลงจากรถและขอบคุณทหารที่มารับเขา

เมื่อมองไปที่โรงแรมดรีมที่สว่างไสวหลิวหมิงอวี่รู้สึกหนักใจ

ในการต่อสู้วันนี้ เมื่อได้เห็นการทำงานหนักของพวกเขาหลิวหมิงอวี่รู้สึกว่าถ้าเขามีความสามารถ เขาควรจะให้ความหวังแก่พวกเขาได้ดีกว่านี้

วัสดุที่แต่เดิมอยู่ข้างนอกได้ถูกย้ายไปที่โกดังของโรงแรมแล้ว

เวลานี้ถือได้ว่าเป็นการเก็บเกี่ยวที่ดี คลังสินค้าชั้นใต้ดินเต็ม

“พี่อวี่ กลับมาแล้วเหรอ หลี่ไห่เฟิงไม่ได้ทำอะไรพี่ใช่ไหม?” เย่ชิงซวนที่ออกมาจัดการซอมบี้ เห็นหลิวหมิงอวี่ยืนอยู่ข้างนอก จึงรีบวิ่งไปถามทันที

ก่อนหน้านี้เธอยุ่งอยู่กับการนับจำนวนเสบียง และเธอไม่รู้ว่าหลิวหมิงอวี่ออกไปกับคนของหลี่ไห่เฟิงเมื่อถึงเวลาอาหารเย็น เธอก็พบว่าหลิวหมิงอวี่ออกไปแล้ว

เย่ชิงซวนกังวลมากที่หลิวหมิงอวี่ออกไปข้างนอกคนเดียว

ชื่อเสียงของหลี่ไห่เฟิงในนิคมนั้นไม่ค่อยดีนัก ไปคนเดียวไม่เท่ากับหมาป่าเข้าปากเสือหรอกหรือ?

เมื่อตรวจสอบรอบๆและเห็นว่าหลิวหมิงอวี่ปลอดภัย จากนั้นหัวใจที่แขวนอยู่ของเธอก็ถูกปล่อยวาง

“ไม่เป็นไร เขาจะทำอะไรได้บ้าง”หลิวหมิงอวี่ยิ้ม

“พี่อวี่หิวไหมมีกะหรี่ไก่ชิ้นนึงพี่จะกินไหม?” เย่ชิงซวนถามอย่างมีความสุขหลังจากยืนยันว่าเขาไม่เป็นไร

หลิวหมิงอวี่แตะหน้าท้องแบนราบของเขาแล้วยิ้ม“เพิ่งจะหิวตอนเธอถามนี่แหละ”

ในงานเลี้ยงคนอื่น ๆ เอาแต่ดื่มไม่ค่อยได้สนใจอาหาร

“งั้นก็กลับไปเร็วๆ สิ ฉันจะอุ่นให้” เย่ชิงซวนพาหลิวหมิงอวี่ไปที่ชั้นบนสุด

หนึ่งชั่วโมงต่อมา.

ในห้องเพรสซิเดนเชียลสวีท

แกงกะหรี่ไก่จานใหญ่และหม้อข้าวข้างๆ ถูกกินอย่างเกลี้ยงเกลา

หลิวหมิงอวี่ตบท้องที่บวมของเขาและเรอ เขายกนิ้วให้เย่ชิงซวนที่อยู่ตรงข้ามและพูดว่า

“แกงกะหรี่ไก่ทำได้ดีมาก ถ้าแต่งคุณในฐานะภรรยา จะเป็นชีวิตที่สมบูรณ์แบบ”

เย่ชิงซวนมองที่หลิวหมิงอวี่ด้วยดวงตาของเธอเบา ๆ ราวกับว่าเธอสามารถพูดได้

“ถ้าพี่ชอบ ฉันจะทำบ่อยๆ”

“นับเป็นพร”หลิวหมิงอวี่จ้องมองที่เย่ชิงซวนและพูดด้วยรอยยิ้ม

ทันใดนั้นหลิวหมิงอวี่คว้ามือของเย่ชิงซวนที่กำลังเตรียมจะเก็บจาน ดึงเธอไปด้านข้างของเขาและกระซิบ “เธอจะติดตามฉันไปในชาติหน้าและให้อาหารดีๆ แก่ฉันใช่ไหม?”

“ใช่” เย่ชิงซวนก้มศีรษะลงอย่างเขินอายและส่งเสียงอืมเบาๆ

แม้ว่าทั้งสองคนจะเป็นคู่รักกันแล้วในสายตาของคนอื่น แต่สำหรับเย่ชิงซวนนี่เป็นครั้งแรกที่หลิวหมิงอวี่สารภาพกับเธออย่างแท้จริง

หลังจากวันที่วุ่นวายตั้งแต่เช้าจรดค่ำ พวกเขายังต้องทำงานต่อในตอนกลางคืน

แต่งานตอนกลางคืนนั้นช่างหอมหวานแม้ว่าจะต้องทำงานล่วงเวลาหลิวหมิงอวี่ก็เต็มใจ

เช้าวันรุ่งขึ้นหลิวหมิงอวี่ลุกขึ้นและพบว่าเย่ชิงซวนสวมเสื้อผ้าเพียงตัวเดียวและยุ่งอยู่ในครัว มีหม้อโจ๊กอยู่บนโต๊ะ เห็นได้ชัดว่าเป็นโจ๊กเย่ชิงซวนตื่นแต่เช้าเพื่อเขา

อันที่จริงเย่ชิงซวนเริ่มดูแลชีวิตประจำวันของเขาเมื่อเขาย้ายมาที่นี่

หลิวหมิงอวี่จะรู้สึกอย่างไรที่อาหารเช้าวันนี้เต็มไปด้วยความรัก?

หลิวหมิงอวี่เดินตามหลังเย่ชิงซวนและกอดเธออย่างอ่อนโยน

“ตื่นแล้ว โจ๊กสีขาวพร้อมแล้ว ฉันจะไปเอาผักมาเพิ่ม เราปลูกผัก ดูเหมือนว่าจะเติบโตได้ดี” เย่ชิงซวนตัวสั่นแล้วพูดในขณะที่ล้างผัก

หลิวหมิงอวี่จูบใบหน้าของเย่ชิงซวนอย่างอ่อนโยน “โอเค ฉันจะรอกินข้าวพร้อมกัน”

ด้วยความรักของทั้งคู่ แม้แต่โจ๊กสีขาวทั่วไปก็สามารถลิ้มรสรสชาติที่เข้มข้นที่สุดได้

มื้อเช้านี้ทั้งคู่กินกันอย่างมีความสุขมาก

“ภรรยา นาโนบอมบ์ที่หลังคอของคุณ หาเวลาเอามันออก” หลิวหมิงอวี่มองไปที่คอขาวของเย่ชิงซวนและทันใดนั้นก็จำได้ว่ามีระเบิดนาโนอยู่ที่คอของเธอ

เย่ชิงซวนส่ายหัวเบา ๆ และพูดว่า “ลืมไปเลย ไม่มีเครื่องมือที่นี่ คุณยังต้องไปที่ตลาดค้าทาส ไม่ว่าจะเหมือนเดิมหรือไม่ คุณจะยังคงระเบิดหัวภรรยาของคุณหรือไง?”

“ทำไมล่ะเธอเป็นถึงภรรยาสุดที่รักของฉัน ถ้างั้นฉันจะช่วยเธอถอดมันหลังจากได้อุปกรณ์แล้ว” หลิวหมิงอวี่กล่าว

“นั่นแหล่ะ มันไม่ได้สร้างความแตกต่างมากนักระหว่างจะเป็นหรือไม่” เย่ชิงซวนหัวเราะ

ระเบิดนาโนเป็นเพียงการควบคุมทาส

หลังจากที่หลิวหมิงอวี่ซื้อทาสมา เขาไม่เคยขู่พวกเขาด้วยระเบิดนาโนเลยสักครั้ง

เขาไม่เคยทำแบบนี้กับคนอื่น และเป็นไปไม่ได้ยิ่งกว่าที่เขาจะทำแบบนี้กับภรรยาตัวเอง