ตอนที่แล้วยอดอาจารย์มหาเมตตา ตอนที่ 43 สตรีผู้ชั่วร้ายอีกคน
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปยอดอาจารย์มหาเมตตา ตอนที่ 45 กลับภูเขา เตรียมพร้อมการประลองยุทธ

ยอดอาจารย์มหาเมตตา ตอนที่ 44 ฉีอู๋ฮุ่ยเจ็บปวด


ยอดอาจารย์มหาเมตตา ตอนที่ 44 ฉีอู๋ฮุ่ยเจ็บปวด

“ยากที่จะจินตนาการว่าเคล็ดวิชากระบี่ที่ผู้อาวุโสใช้นั้นทรงพลังเพียงใด ข้าประทับใจเป็นอย่างมาก…” เหออู๋ซวกล่าวจากก้นบึ้งของหัวใจ

เมื่อเผชิญหน้ากับคำชมเชยของเหออู๋ซวง สีหน้าของเย่ชิวยังคงสงบและไม่มีการเปลี่ยนใด ๆ “พรสวรรค์ของเจ้าก็ไม่เลว! เจ้าเป็นอัจฉริยะในเต๋ากระบี่ ตราบใดที่เจ้าไม่ทำให้ตนเองผิดหวังและฝึกฝนอย่างขยันขันแข็ง เจ้าก็สามารถไปถึงขอบเขตนี้ได้ในอนาคตเช่นกัน”

เหออู๋ซวงรู้สึกยินดี นับเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่เขาได้รับการยกย่องจากยอดฝีมืออย่าง เย่ชิว “ขอบคุณสำหรับคำชม ผู้อาวุโส!”

เย่ชิวพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ เหออู๋ซวงมีพรสวรรค์อย่างแท้จริง

กายาจักรพรรดิโดยกำเนิดนั้นมีระดับที่สูงกว่ากระดูกศักดิ์สิทธิ์ บุคคลเช่นนี้จะต้องประสบความสำเร็จอย่างสูงในอนาคตอย่างแน่นอน

น่าเสียดายที่ศิษย์คนนั้นไม่ใช่ศิษย์ของเขา

ในฐานะปราชญ์แห่งสวรรค์ มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะกระโดดลงเรือไปด้านข้างของเขา ดังนั้นเขาจึงล้มเลิกความคิดที่จะจ้างเขา

เขามองไปยังฝูเหยา สตรีคนนี้มีใบหน้าที่สวยงามทำลายล้างและมีรัศมีอันสูงส่งซึ่งไม่ด้อยกว่า จ้าวว่านเอ๋อ พรสวรรค์ของนางอาจกล่าวได้ว่ายอดเยี่ยม ไม่ด้อยกว่าเหออู๋ซวงเลย น่าเสียดายที่นางไม่ใช่ศิษย์ของเขา

“พวกเจ้าคือใครกัน” เย่ชิว ตกตะลึงและมองไปยังผู้อาวุโสที่อยู่ข้างหลังพวกเขา

หานเซิงอี้เป็นคนแรกที่เดินออกมา เขาทักทายด้วยรอยยิ้ม “สหายเต๋าเย่ ข้าได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับเจ้ามากมาย การที่ได้พบเจอกันวันนี้ช่างสมกับชื่อเสียงของเจ้าแล้ว”

“ข้าเป็นผู้อาวุโสของทะเลสาบหยก หานเซิงอี้ขอทักทาย”

“ยินดีที่ได้รู้จัก ยินดีที่ได้รู้จัก…” เย่ชิวตอบกลับคำทักทาย เขาไม่ได้เย่อหยิ่งถึงขั้นที่ไม่สนใจใคร

หากเขาต้องการอยู่อย่างสุขสบายในโลกรกร้างอันในอนาคต การมีสหายมากขึ้นก็เป็นประโยชน์ไม่น้อย

อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถอยู่เคียงข้างลูกศิษย์เพื่อปกป้องพวกเขาได้ตลอดเวลา การที่มีสหายมากขึ้น พวกเขาจะได้รับความคุ้มครองหากพวกเขาผจญภัยในโลกรกร้างในอนาคต

หลังจากสนทนาอย่างเรียบง่าย ฉีอู๋ฮุ่ยก็ค่อย ๆ เดินมาด้วยท่าทางน่าเกลียด เขาได้เข้าใจถึงรายละเอียดทั้งหมดนี้แล้ว และได้สาปแช่งหยางเหอหลายร้อยครั้งอยู่ภายในใจ อย่างไรก็ตาม การดุด่าก็ไม่สามารถแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้ ในท้ายที่สุด เขายังต้องเผชิญหน้ากับเย่ชิว

“ศิษย์น้องเย่! ข้าเข้าใจทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้แล้ว ข้าขอโทษแทนศิษย์ทั้งสองในนามของตระกูลหยาง” ฉีอู๋ฮุ่ยเอ่ยขอโทษ

หลินชิงจู้และจ้าวว่านเอ๋อก็ไม่ได้ดูหมิ่นเขา ไม่ว่าอย่างไรก็ตามฉีอู๋ฮุ่ยก็ยังเป็นผู้อาวุโสของพวกเขา

“ศิษย์น้อง แล้ว ข้ามีสมบัติขั้นสูงสุดกระจับแดงสามฟุต สมบัติขั้นสูงสุดเกราะไหมชั้นในและเม็ดยาจำนวนหนึ่ง สิ่งเหล่านี้ถือว่าเป็นคำขอโทษแก่ศิษย์หลานทั้งสอง

“หวังว่าศิษย์น้องเย่จะปล่อยตระกูลหยางไปเพราะเห็นแก่ข้าในครั้งนี้”

ฉีอู๋ฮุ่ยมองไปยังเย่ชิวอย่างจริงใจ เขาได้แสดงความจริงใจอย่างถึงที่สุดแล้ว

พูดตามตรง หากไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าตระกูลหยางได้มอบมั่งคั่งมากมายให้กับขุนเขากระบี่เร้นลับตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาก็ไม่ต้องการให้ความสนใจเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังได้ยั่วยุศัตรูร่วมสาบานของเขา เย่ชิว…

ทว่าเขาก็ไม่มีทางเลือก บุญคุณของพวกเขามากเกินไป ดังนั้นเขาจึงได้แต่ลดความภาคภูมิใจลงและขอโทษเย่ชิว นี่เป็นความจริงใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาแล้ว

เย่ชิวหัวเราะอยู่ภายในใจเมื่อได้ยินคำขอโทษของฉีอู๋ฮุ่ย เขารับรู้ได้ถึงความเศร้าโศกภายในใจของฉีอู๋ฮุ่ยได้เป็นอย่างดี

เย่ชิวรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมาก

อ๊า…

สิบปี! เจ้ารู้ไหมว่าสิบปีที่ผ่านมาข้าใช้มาได้ชีวิตอย่างไร

เย่ชิวต้องการกระทำตามที่เขาพอใจเท่านั้น! ตราบใดที่เขาพอใจ ตระกูลหยางก็ไม่นับว่าเป็นอะไร

พวกเขาน่าจะรู้ว่าต้องทำอย่างไรหากฉลาดกว่านี้

“ในเมื่อศิษย์พี่ฉีกล่าวเช่นนั้น หากข้ายังคงยืดเยื้อต่อไป พวกเขาคงจะคิดว่าสำนักเยียวยาสวรรค์ของเราใจแคบ เช่นนั้นข้าจะยอมรับสมบัติเหล่านี้ไว้อย่างไม่เต็มใจ”

เย่ชิวเก็บสมบัติของฉีอู๋ฮุ่ยด้วยท่าทางลำบากใจ ทว่าในใจเขากลับรู้สึกมีความสุขอย่างมากเมื่อเห็นสีหน้าที่น่าสังเวชของฉีอู๋ฮุ่ย

ฟู่ว…

เมื่อเห็นว่าเย่ชิวเลิกทำให้เรื่องนี้บานปลาย ในที่สุดฉีอู๋ฮุ่ยก็ได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก การสูญเสียสมบัติไปบางส่วนก็ไม่นับว่าเป็นอะไร เขายังสามารถหามันกลับมาได้ในอนาคต ทว่าสิ่งที่น่าเสียใจยิ่งกว่าคือตนต้องกล่าวขอโทษเย่ชิว

อย่างไรก็ตาม นี่ก็เป็นสิ่งที่ดีเช่นกัน เขาสามารถหลีกเลี่ยงหายนะได้ด้วยการสูญเสียความมั่งคั่ง! เขารู้ว่าเย่ชิวนั้นน่าสะพรึงกลัวแค่ไหน หากเขาไม่เอาใจเย่ชิว ใครจะไปรู้ว่าเย่ชิวอาจทำลายตระกูลหยางหรือไม่

ฉีอู๋ฮุ่ยไม่ต้องการตัดเส้นทางความมั่งคั่งของตน เขากำลังจะหันกลับไปหลังจากจัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว

ฉับพลัน เย่ชิวก็ได้กล่าวว่า “เดี๋ยวก่อน…”

“อืม ศิษย์น้องมีอะไรอีกหรือ”

ฉีอู๋ฮุ่ยขมวดคิ้ว เขาได้กล่าวขอโทษไปแล้ว เย่ชิวต้องการอะไรอีก

“เรื่องกับตระกูลหยางได้รับการแก้ไขแล้ว ทว่า… ข้าเกรงว่ามันจะไม่ง่ายนักที่จะจัดการกับชายชราจากภูเขาสวรรค์เหล่านั้นใช่หรือไม่”

“พวกเขาหรือ” ฉีอู๋ฮุ่ยรู้สึกงงงวยเป็นอย่างมาก จากนั้นเขาก็เห็นเย่ชิวเดินไปหาหลี่เต๋าหยวน อย่างช้าๆ

“ก่อนหน้านี้ เจ้าได้ดูถูกเจ้าสำนักของสำนักเยียวยาสวรรค์ของข้า เจ้าจะไม่อธิบายหน่อยหรือ”

“เจ้าว่าอะไรนะ!” เมื่อได้ยินเช่นนี้คิ้วของฉีอู๋ฮุ่ยก็ขมวดเป็นปมทันที

“เจ้าต้องการอะไร” หลี่เต๋าหยวนกล่าวด้วยสีหน้าใสซื่อ

“สหายเต๋าหลี่ สำนักเยียวยาสวรรค์และภูเขาสวรรค์ของเจ้าให้ความสำคัญกับเรื่องของเราเสมอ ข้าคิดว่าเจ้าคงไม่ได้พูดจาหยาบคายและดูหมิ่นชื่อเสียงของศิษย์พี่ของข้าใช่หรือไม่” ฉีอู๋ฮุ่ยเดินตามมาและกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

หลี่ชางกงรีบยืนขึ้นและอธิบายว่า “สหายเต๋าฉี ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเข้าใจผิด พี่ชายของข้ากล่าวออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

“ภูเขาสวรรค์ของข้านั้นเป็นมิตรกับสำนักเยียวยาสวรรค์ของเจ้ามาหลายปีแล้ว เราไม่สามารถทำลายมิตรภาพนี้ลงได้เพราะความเข้าใจผิดเล็กน้อยเช่นนี้ใช่หรือไม่”

“เข้าใจผิดหรือ”

เย่ชิวยิ้มเยาะและไม่ได้สนใจที่จะพูดต่อไป

เขาได้เปิดประเด็นเรื่องนี้ขึ้นมา เนื่องจากฉีอู๋ฮุ่ยอยู่ที่นี่ เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับชื่อเสียงของสำนักเยียวยาสวรรค์ เพราะฉีอู๋ฮุ่ยรู้ว่าต้องทำอย่างไร

“ศิษย์พี่ โปรดทำตามที่ท่านเห็นสมควร! ข้ายังมีธุระต้องจัดการ ข้าขอตัวก่อน…” เย่ชิวหันกลับอย่างใจเย็นขณะที่เขาโบกมือ เขาไม่คิดว่าฉีอู๋ฮุ่ยจะทำอะไรเช่นกัน

แม้ว่าเรื่องนี้จะระเบิดจนถึงขีดสุด แต่ก็จะเป็นเพียงสงครามระหว่างสำนักเยียวยาสวรรค์และภูเขาสวรรค์

เขาไม่ได้สนใจจะต่อสู้ หรือเอาชนะ

เมิ่งเทียนเจิ้งนั้นเป็นเหมือนกับตัวแทนของสำนักเยียวยาสวรรค์ การดูถูกเขาก็เทียบเท่ากับการดูถูกสำนักสำนักเยียวยาสวรรค์ทั้งหมด

นอกจากนี้ อีกฝ่ายเป็นผู้อาวุโสของภูเขาสวรรค์ สิ่งนี้ทำให้ทุกอย่างต่างออกไป

ภูเขาสวรรค์ไม่ได้ไว้หน้าสำนักเยียวยาสวรรค์แม้แต่น้อย!

“หืม เข้าใจผิดหรือ หลี่ชางกง เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือ” ฉีอู๋ฮุ่ยมีสีหน้าบูดบึ้ง กลิ่นอายของเขาพุ่งสูงขึ้นในทันทีและพลังของปรมาจารย์ยุทธก็ปะทุขึ้นทันที

ทุกคนสูดอากาศเย็นเข้าไป กลิ่นอายของฉีอู๋ฮุ่ยไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเย่ชิวเลยแม้แต่น้อย ในขณะนี้ทุกคนต่างตระหนักได้ทันทีว่าสำนักเยียวยาสวรรค์นั้นครั้งหนึ่งเคยเป็นยักษ์ใหญ่ที่รุ่งโรจน์

“ฉีเจินเหริน นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดจริง ๆ พวกเราไม่มีเจตนาที่จะดูหมิ่นเมิ่งเจินเหริน” หลี่ชางกงอยากจะร้องไห้ออกมา เย่ชิวนั้นก็ยากที่จะรับมือแล้ว ทว่าตอนนี้กลับมีฉีอู๋ฮุ่ยอยู่ด้วย

พวกเขาจะเหลือแรงต่อสู้ได้อย่างไรกัน ทำได้เพียงกัดฟันและกล้ำกลืนเท่านั้น

“ไม่ว่าจะเป็นความเข้าใจผิดหรือไม่ก็ตาม ข้ามีความสามารถที่จะแยกแยะถูกผิดได้ เรื่องในวันนี้ยังไม่จบ สำนักเยียวยาสวรรค์ของข้าไม่เคยมีความบาดหมางภูเขาเซียนหรือดินแดนศักดิ์สิทธิ์ใด ๆ ทว่าก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเราจะกลัวเจ้า”

“ภูเขาสวรรค์ หากพวกเจ้าต้องการสู้กับสำนักเยียวยาสวรรค์ของข้า ข้าก็จะยอมรับมัน…” ฉีอู๋ฮุ่ยกล่าวอย่างเกรงขาม ตอนนี้เขากำลังระงับความโกรธของเขาไว้

“นี่มัน…” หลี่ชางกงร้องไห้อยู่ภายในใจ เขารู้ว่าเขาคงไม่สามารถอธิบายได้อีกต่อไป ทำได้เพียงเก็บเรื่องนี้ไปคุยผู้อาวุโสใหญ่หลังจากที่กลับไป

พวกเขาได้บาดหมางกับสำนักเยียวยาสวรรค์เพราะคำพูดของหลี่เต๋าหยวนเพียงผู้เดียว ไม่มีใครรู้ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรอีกต่อไป

“ฮึ่ม…” ฉีอู๋ฮุ่ยสะบัดแขนเสื้อแล้วจากไป ปล่อยให้ทั้งสามคนอยู่ในความเสียใจ

4.5 2 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด