ตอนที่ 26 อย่างนั้นก็สู้กัน!
วิชาปักหลักกลางหาวของถังเทียนก้าวหน้าไปเร็วมาก ในฐานะที่วิชาปักหลักกลางหาวเป็นวิทยายุทธระดับสองส่วนใหญ่ประกอบด้วยท่าเท้า และเป็นพื้นฐานหลักสำหรับใช้ปราณความยากในการฝึกไม่มากนัก พอๆ กับฝ่ามือลอยลม
ถังเทียนฝึกวิชาปักหลักกลางหาวอย่างขะมักเขม้นซึ่งฝีเท้าของเขานั้นเป็นจุดอ่อน ในการต่อสู้ ความสำคัญของฝีเท้าไม่จำเป็นต้องพูดถึงเลย
เขาใช้เวลาไม่มากนักในการฝึกฝ่ามือลอยลม ขณะที่เขาฝึกฝนฝ่ามือนี้ ก็สามารถฝึกฝนฝ่ามือสลายเงาระดับสามได้เลย
ถังเทียนใช้เวลาฝึกฝนหนักทั้งกับการฝึกหมัดพิฆาตน้อยขณะที่คำบอกเล่าเคล็ดท่าถล่มทลายที่สือโท่วบอกนั้นประทับใจเขายิ่งนัก
หมัดนั้น ทรงพลังมากอย่างแท้จริง
เป็นหมัดมีพลังแข็งแกร่งมากถึงขนาดที่ถังเทียนยังระลึกถึงเสมอ เขาไม่สามารถหักห้ามใจได้
เป็นครั้งแรกที่ถังเทียนเห็นวิทยายุทธที่ทำให้เขาเกิดความปรารถนาอย่างแรงกล้า นั่นคือความแข็งแกร่งที่แท้จริงพลังที่ทรงอำนาจอย่างแท้จริง ถ้าเขาสามารถเรียนเคล็ดถล่มทลาย คงเป็นเรื่องเท่ห์ที่ทำให้ทุกคนงงงวยเป็นแน่
การฝึกฝนหนักในครั้งก่อนๆ ทั้งหมดที่ผ่านมา แม้ว่าจะมิได้ย่อหย่อนแต่เกือบทั้งหมดก็ต้องกัดฟันพยายาม แต่ในเวลานี้ ในตัวของเขามีไฟลุกกระพือโหม
เขาฝึกด้วยพลังเรี่ยวแรงของเขาทั้งหมด ใช้เวลาทั้งหมดกับการฝึกฝนวิชาหมัดพิฆาตน้อยอย่างหนัก
ระดับความยากในการฝึกหมัดพิฆาตน้อยนั้นสูง และเมื่อเทียบกับหมัดประกายไฟ จำนวนออกหมัดสำเร็จก็ต้องสูงขึ้นไปด้วย ออกหมัดพิฆาตน้อยซ้ำกัน 400,000 หมัดซึ่งเป็นสองเท่าของความต้องการในการฝึกหมัดประกายไฟ และการได้รับเคล็ดถล่มทลาย ก็ต้องทำซ้ำๆกันเป็นล้านครั้ง
ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นประจักษ์พลังของเคล็ดถล่มทลายกับตาตัวเอง ถังเทียนอาจละเลยไม่สนใจก็ได้ ฝึก 1,000,000 หมัด ต้องใช้เวลานานขนาดไหน?
แต่ตอนนี้, ถังเทียนรู้สึกแต่เพียงกระตือรือร้น
ไม่ใช่แค่ออกหมัดซ้ำๆ 1,000,000 หมัดหรือ? หมัดพิฆาตน้อย 1,000,000 ล้านหมัดเปลี่ยนเป็นพลังสังหารที่น่ากลัว นี่คือกำไรเกินคุ้มแล้ว
การ์ดทองบนประตูดาวกางเขนเขาก็ได้พบเห็น กำแพงหมอกที่สลายไปด้วยพลังสายฟ้าสังหารเขาก็ได้พบเห็นเช่นกันเพียงแต่สิ่งที่อยู่ในหัวของถังเทียนตอนนี้ก็คือ เคล็ดถล่มทลาย
กำแพงหมอกแตกสลายเป็นเศษกำแพงร่วงอยู่บนพื้น
ฉะนั้นหมอกก็ถูกทำลายได้เหมือนกัน
ถังเทียนประหลาดใจอยู่ชั่วขณะ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาฝึกวิชาหมัดพิฆาตน้อยอย่างเอาจริงเอาจังบางทีอาจมีปริศนาอยู่หลายอย่าง แต่เวลานี้ไม่มีอะไรดึงดูดความสนใจถังเทียนมากไปกว่าฝึกเคล็ดถล่มทลายให้สำเร็จ
หลังจากผ่านไปยี่สิบวัน นอกจากฝึกหนักแล้ว ถังเทียนยังฝึกหมัดพิฆาตน้อยได้รวม 80,000 หมัด
※※※※※※※※※※※※※※※※※※
หานปิงหนิงมาถึงบึงหยกทะเลไผ่เหมือนอย่างเคยชุมนุมวิทยายุทธเมืองซิงฟงใกล้จะถึงเต็มที เธอต้องใช้เวลาฝึกฝนวิชาตัวเบาของเธอ เธอถนัดเชี่ยวชาญวิชากระบี่ และช่ำชองกระบี่ธาตุน้ำที่สง่างามนามว่าพิรุณโปรยปราย และเป็นที่รู้จักกันดีในฐานะยอดฝีมือของสถาบันเป่ยเยี่ยน
ซือหม่าเซียงซานแห่งเทียนจิง, หานปิงหนิงแห่งเป่ยเยี่ยนและเหลียงชิวแห่งเหมิ่งโซ่วอยู่ในตำแหน่งสามสุดยอดจากบรรดาสถาบันเป็นร้อยในเมืองซิงฟง เมื่อเชียนฮุ่ยจากไป พวกเขาจึงอยู่ในตำแหน่งของพวกเขาได้และไม่มีใครสามารถชิงตำแหน่งนั้นไปได้
ในสามสุดยอดนี้ เป่ยเยี่ยนเป็นสถาบันที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมากที่สุด เนื่องจากเป็นสถาบันที่มีแต่สตรีล้วน นักเรียนทุกคนในสถาบันนี้มีแต่สตรี
หานปิงหนิงมีชื่อเสียงเพราะความงามของเธอ เด็กหนุ่มผู้อ่อนโยนนับไม่ถ้วนต่างก็พยายามตามจีบและโอ้อวดบางอย่างกับเธอแต่ก็ถูกเธอปฏิเสธทั้งหมด วิธีการของเธอจะคล้ายกับเชียนฮุ่ยมากดังนั้นจึงมีคนเรียกเธอว่า เชียนฮุ่ยน้อย นอกจากนี้หานปิงหนิงถือว่าเชียนฮุ่ยคือแบบอย่างของเธอ
หานปิงหนิงเที่ยวไปมาแบบมือเปล่า เธอเหินผ่านทะเลไผ่อย่างคล่องแคล่วสง่างาม ร่างของเธอดูภูมิฐานและทรงภูมิปัญญา
เธอมองดูข้างล่างอย่างสบายอารมณ์ ทุกคนที่อาศัยอยู่ที่นี่เชี่ยวชาญในการจับผึ้ง เธอไม่ชอบติดต่อข้องแวะกับคนอื่นดังนั้นเธอจึงหลีกเลี่ยงไปอย่างเงียบๆ อยู่เสมอ
เธอเพ่งสายตานิ่งในที่ไกลออกไป
พื้นที่ว่างด้านข้างบึงหยกทะเลไผ่ มีบุรุษคนหนึ่งกำลังฝึกวิชาตัวเบา หานปิงหนิงจำได้ทันทีว่าบุรุษคนนั้นกำลังฝึกวิชาตัวเบาระดับสองปักหลักกลางหาว ฝีเท้าของเขาดูเหมือนยังงุ่มง่าม ในสายตาของเธอ ท่ายืนของเขาดูแล้วน่าอึดอัด
เธอยังไม่จากไป เพราะเธอรู้จักบุรุษคนนี้
ถังเทียน!
ทั่วทั้งเมืองซิงฟงบุรุษคนเดียวที่สามารถทำให้เชียนฮุ่ยยิ้มได้ก็คือหนุ่มคนนี้ เมื่อเชียนฮุ่ยอยู่ในเมืองซิงฟง หานปิงหนิงเพิ่งสมัครเข้ามาในสถาบัน ตอนนั้นเธอนับถือยกย่องเซียนฮุ่ยมาก
เชียนฮุ่ยสมบูรณ์แบบในหัวใจเธอ เธอไม่ได้สังเกตเลยว่าทั้งการกระทำและบุคลิกหลายอย่างของเธอเป็นการเรียนรู้และเลียนแบบเชียนฮุ่ยโดยไม่ได้ตั้งใจ
มีอยู่เพียงสิ่งเดียวที่หานปิงหนิงไม่สามารถเข้าใจได้จนถึงวันนี้ก็คือถังเทียน
หานปิงหนิงไม่สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมคนที่สมบูรณ์พร้อมอย่างเชียนฮุ่ยมองเห็นอะไรในตัวชายผู้ไร้ประโยชน์ผู้นี้
แม้แต่วิชาปักหลักกลางหาวระดับสองง่ายๆขนาดนั้น ชายคนนี้ยังฝึกอย่างลำบาก เขาอาศัยอะไรถึงทำให้เชียนฮุ่ยชอบเขาได้?
หานปิงหนิงยืนครุ่นคิดอยู่บนไผ่ต้นหนึ่ง
ทันใดนั้น กิ่งไม้ที่ใต้ขาของเธอสั่น หานปิงหนิงกลับมาสู่ความเป็นจริงอีกคราหน้าของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกตื่นตัว กิ่งไม้สั่นอย่างต่อเนื่อง เสียงสั่นสะเทือนได้ยินแว่วแต่ไกล
หานปิงหนิงมีประสบการณ์เต็มเปี่ยมและรู้ทันทีว่ามีสัตว์ขนาดใหญ่อยู่ใกล้ๆ
แต่เธอฉงนอยู่เล็กน้อยเป็นเรื่องยากที่สัตว์ขนาดใหญ่จะมาปรากฏอยู่ที่บึงหยกทะเลไผ่ เนื่องจากทั่วทุกที่เป็นบึง สายตาหานปิงหนิงสงบลง ท่ามกลางทะเลไผ่ที่หนาแน่น เธอเริ่มกวาดตามองหา
และแล้วม่านตาของเธอก็หดตัวอย่างคาดไม่ถึง
เงาร่างที่น่ารักอยู่ในอาการตื่นตระหนกวิ่งผ่านระหว่างต้นไผ่ เด็กหญิงอายุราว 7-8 ขวบผมของเธอถักเปียใบหน้ามีน้ำตาไหลอาบสองแก้ม หน้าของเธอซีดขาวขณะที่เธอเม้มปากน้อยๆ ของเธอวิ่งสุดฝีเท้า
หานปิงหนิงจำเด็กหญิงคนนี้ได้ เธอต้องเป็นคนของครอบครัวที่จับผึ้ง ในช่วงเวลาที่เธออยู่ในทะเลไผ่เพื่อฝึกฝนวิชาตัวเบาอยู่นี้หานปิงหนิงเคยเห็นเธออยู่สองสามครั้ง
ต้องมีสัตว์ร้ายบางชนิดไล่หลังเธอแน่!
หานปิงหนิงงอเอวเตรียมจะวิ่งไปให้ทันเวลา แต่ตอนนี้ เงาร่างสัตว์ขนาดมหึมาก็วิ่งออกมาจากทะเลไผ่ทันที
ปัง
ไผ่ที่หานปิงหนิงยืนอยู่สั่นอย่างควบคุมไม่ได้ เธอเสียหลักแต่ทรงตัวได้อย่างรวดเร็ว
แรดเหล็กเกราะหมึก!
สีหน้าของหานปิงหนิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย ทำไมสัตว์ร้ายระดับสูงถึงมาปรากฏตัวในบึงหยกทะเลไผ่แห่งนี้ได้
หานปิงหนิงมีพลังปราณเที่ยงแท้อยู่ระดับสี่กลางๆ และอยู่ในสภาพที่ดีที่สุด แต่ก็ยังยากที่จะเอาชนะมันได้ ที่แย่ยิ่งกว่านั้นก็คือวันนี้เธอไม่ได้เอากระบี่มาด้วย
แย่จริงๆ
แรดเหล็กเกราะหมึกมีขนาดตัวเท่ากับภูเขาย่อมๆ ร่างของมันปกคลุมไปด้วยเกล็ดที่เป็นเหมือนเกราะสีเหมือนหมึกเขียว ซึ่งมีความแข็งทนทานกระบี่ก็ยากจะแทงมันได้ มันมีนิสัยดุร้าย ร่างของแรดเหล็กเกราะหมึกมีขนาดมหึมาแต่มันไม่งุ่มง่ามแม้แต่น้อย เสียงตอนมันวิ่งน่ากลัวมาก มันไม่สนใจป่าไผ่ เอาแต่วิ่งตะบึงตรงและเหยียบย่ำป่าไผ่ไปตลอดทาง
น้ำตาของเด็กหญิงไหลเร็วขึ้น แต่เธอก็ทำอย่างเหมาะสมที่สุด เธอไม่ได้ร้องออกมาและวิ่งเพียงอย่างเดียวเหมือนกับว่าชีวิตของเธอขึ้นอยู่กับมัน
อย่างไรก็ตาม ระยะห่างระหว่างทั้งสองร่นใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
หานปิงหนิงกัดฟันแล้ววิ่งลงไป
※※※※※※※※※※※※※※※※※
ถังเทียนกำลังฝึกวิชาตัวเบาปักหลักกลางหาว ฝึกหมัดพิฆาตน้อยอย่างหนัก และฝึกวิชาตัวเบามาทั้งวัน การใช้ชีวิตแบบนี้ นับว่าถูกใจมาก
ทันใดนั้น เขารู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนจากใต้เท้าของเขา
เอ๋?
ถังเทียนหยุดด้วยความสงสัย และช่วงขณะนั้นเอง เขาเห็นร่างน้อยๆ ที่น่ารักวิ่งออกมาจากทะเลไผ่
เป็นเด็กหญิงที่มีหน้าตาตื่นตระหนก และเมื่อเธอวิ่งออกมาได้ เธอก็พบเห็นถังเทียน
“พี่ชาย! หนีเร็ว!”
น้ำเสียงที่อ่อนเยาว์และกังวลได้ยินถึงหูของถังเทียน
ในเวลาเดียวกัน เงาดำขนาดมหึมาวิ่งโครมครามออกมาจากทะเลไผ่ ต้นไผ่ที่ปะทะผ่านไหล่ของเงาดำยักษ์ก็หักโค่นลงเป็นชิ้นกระจุยกระจายเหมือนกับกระดาษที่บอบบาง
เป็นสัตว์ป่าตัวหนึ่งที่ถังเทียนไม่เคยเห็นมาก่อน มันดุร้ายมาก
ไม่ดีแล้ว!
ม่านตาของถังเทียนหดเล็กลง เด็กหญิงพยายามหลอกล่อสัตว์ป่าไปทางอื่น แต่เพราะการกระทำนั้นเองทำให้เธอชักช้าวูบหนึ่ง เจ้าสัตว์ร้ายก็เข้าไปใกล้เธอทันที
เป็นเด็กหญิงที่ใจดีอะไรอย่างนั้น...
แรดเหล็กเกราะหมึกกระทืบเท้าของมัน วิ่งไล่กวดเข้าใส่เด็กหญิงทันที
ขณะเดียวกัน ถังเทียนกระโดดออกมาโดยไม่ลังเลใจแม้แต่น้อย
เขากระโจนเข้าไปเหมือนกับเสือชีตาร์ล่าเหยื่อระเบิดพลังที่กลัวออกมาพร้อมกับท่าเคลื่อนไหวที่สวยงาม ขณะที่ระยะห่างระหว่างทั้งสองนั้นกระชั้นนับว่าถังเทียนมีปฏิกิริยาที่รวดเร็วมาก เขาเข้าไปอยู่ใกล้แรดเหล็กเกราะหมึกได้ในพริบตา
เงาร่างของถังเทียนหายวับทันที
รังสีหมัดสีเงินคล้ายกลับแนวฟ้าผ่า แหวกกรีดอากาศแยกจากกัน
หมัดสายฟ้าสังหาร
สายฟ้าสีเงินโจมตีถูกร่างของแรดเหล็กเกราะหมึกเต็มที่
ร่างขนาดมหึมาของแรดเหล็กเกราะหมึกกระเด็นออกไปด้านข้างทันที
ถังเทียนที่ยังอยู่ในอากาศฉวยโอกาสพุ่งหลาวลงมาคว้าตัวเด็กหญิงไว้แล้วหลบออกมา
หวุดหวิดมาก
แฮก แฮก แฮก ถังเทียนหอบหายใจหนักหน่วง ใช้เรี่ยวแรงยืดตัวตรงแล้วก้มหน้าดูเด็กหญิงในอ้อมกอดของเขา เธอหลับตาปี๋ ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น
“เฮ้, ปลอดภัยดีไหม?”
ถังเทียนเขย่าตัวเด็กผู้หญิงในอ้อมแขนเขา ขณะที่เด็กหญิงเม้มปากแน่นมาตลอดไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เธอร้องไห้จ้า
ถังเทียนโบกมือทำอะไรไม่ถูก “เฮ้, หนู, อย่าร้อง, อย่าร้องเลยนะ,เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”
ครืน
ทันใดนั้น พื้นสั่นสะเทือน และดังมาจากด้านหลังของเขา
ถังเทียนสะดุ้ง ทำให้เด็กหญิงหยุดร้องไห้ชั่วขณะ
ถังเทียนหันศีรษะไปดู และเห็นแรดเหล็กเกราะหมึกพยายามรวบรวมกำลังกลับมาอีกครั้งถังเทียนปากอ้าค้างท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บ และรู้สึกชาไปทั้งตัว
หมัดสายฟ้าสังหาร!
นั่นคือเคล็ดสังหารของหมัดประกายไฟ – สายฟ้าสังหาร
สายฟ้าสังหารสามารถระเบิดกระทั่งกำแพงหมอกที่หลังประตูดาวกางเขนได้ สัตว์ร้ายตัวนี้โดนพลังโจมตีของเราไปเต็มที่แต่ก็ยังปลอดภัยดีอยู่อีกหรือนี่?
ถังเทียนวางเด็กหญิงไว้หลังตัวเขาลนลานพึมพำว่า “หนีไปซะ”
“พี่ชาย, เราหนีไปด้วยกันเถอะ!” เด็กหญิงน้อยกระตุกเสื้อของถังเทียน
พี่ก็อยากหนีเหมือนกัน....
ถังเทียนรู้สึกขมขื่นอยู่ในใจ เขานึกถึงวิชาตัวเบาที่ย่ำแย่ของเขาและรู้ตัวว่าเขาไม่สามารถหนีได้เร็วกว่าเดรัจฉานตัวนี้
ถังเทียนสังเกตว่าเด็กหญิงกำลังมองมาที่เขาอย่างไม่สบายใจ เฮ้อ...ถ้าเขาอธิบายให้เธอฟังแบบนั้น เขาคงต้องขายหน้าอย่างมาก
ไม่ต้องวุ่นวายอีกต่อไป ถังเทียนจับตัวเด็กหญิงไว้ สูดลมหายใจลึก สายตาจ้องไปที่พื้นที่โล่ง เขาเกร็งกล้ามเนื้อแขนจนโป่งพร้อมผ่อนลมหายใจ เขาเกร็งแรงทั้งหมดเหวี่ยงเด็กหญิงออกไปเหมือนกับเป็นกระสอบทราย
“พี่ชาย....”
เด็กหญิงลอยขึ้นไปในอากาศขณะที่เธอขยับแขนขา พร้อมกับเสียงสะอื้นแรงๆ
ทันใดนั้นเงาร่างที่สง่างามเหินลงมาจากท้องฟ้าคว้าตัวเด็กหญิงไว้ เธอพลิกตัวและกลับไปยืนอยู่บนกิ่งไผ่อีกครั้ง
ถังเทียนพอเห็นว่าเป็นสุภาพสตรีที่เขาไม่รู้จัก แต่เขารู้สึกได้ดีว่าเธออยู่ตรงนั้น เขาหันกลับไปเผชิญหน้ากับแรดเหล็กเกราะหมึก สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นดุดันและห้าวหาญ เขาฉีกเสื้อผ้าของเขาออกแสดงให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นมัดของเขา
“เมื่อฉันหนีไม่ได้ อย่างนั้นเรามาสู้กัน!”
เฮ้อ... เขาลากขาขวาถอยข้างหลังเหมือนกับเป็นคันไถเหล็กตรึงลึกอยู่กับพื้นดัดเอวตรงอยู่ในท่านั่งม้า แยกแขนทั้งสองกางนิ้วทั้งสิบ จากนั้นเพ่งไปที่แรดเหล็กเกราะหมึก ไม่มีความกลัวอยู่บนใบหน้าของเขา
“เข้ามาเลย ไอ้วัวโง่!”เสียงคำรามของถังเทียนก้องไปทั้งป่าไผ่
