(ฟรีตามปกติ) บทที่ 340 ความจริงที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดในรอบหลายพันล้านปี!

แม้ว่ามันจะคิดว่าตัวเองได้กระโดดออกจากกระดานหมากรุกแล้ว ก็ยังไม่สามารถหลีกเลี่ยงชะตากรรมของการกลายเป็นเบี้ยหลังจากนั้นอยู่ดี!

กล่องไม้ผุพังสีดำ คำพูดของวิญญาณจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ เปรียบเสมือนอ่างน้ำเย็น ราดรดลงบนศีรษะของทุกคน

พวกเขาไม่รู้ว่าในเวลานับอนันต์ก่อนหน้านั้น อาจกล่าวได้ว่าผู้โดดเดี่ยวได้ประสบความสำเร็จ แต่ก็ล้มเหลวไปด้วยเช่นกัน

เขาเอาชนะจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์แห่งความมืดได้สำเร็จ ชะลอการตกลงมาของความมืด ลดความเร็วในการทำลายล้างดินแดนได้สำเร็จ

แต่ในขณะเดียวกัน ความมืดที่แท้จริง ก็ไม่ได้ถูกกำจัดออกไป ยังคงหยั่งรากลึกในส่วนที่ลึกที่สุดของอาณาจักรแห่งฟ้าดินนี้ เสมือนเกาะติดอยู่บนกระดูก ยากที่จะกำจัดออกไป

"ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ความมืดมิดนี้ก็ได้เริ่มพัฒนาอย่างช้าๆ หลังจากฟักตัวมาเป็นเวลาหลายร้อยล้านปี และกำลังจะให้กำเนิดความมืดที่ลึกล้ำยิ่งกว่า!

"เวลาและโชคชะตาล้วนประจวบเหมาะ ผู้กุมชะตาจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ก้าวขึ้นเหนือจักรวาล ถือได้ว่าเป็นผู้รอบรู้มีอำนาจทุกอย่าง ไม่ยึดติดกับกรรม ตัวตนสูงสุดเหนือวิถีแห่งวัฏจักรแห่งการเวียนว่ายตายเกิด

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่อยู่เหนือผู้กุมชะตานั้น

ทุกอย่างมืดบอด

ในฐานะผู้ยิ่งใหญ่ เขาไม่สามารถมองเห็นชะตากรรมและผลกรรมได้อย่างชัดเจน

แต่ผู้ที่เหนือกว่าผู้กุมชะตา เซียนต้นกำเนิด ย่อมสามารถมองทะลุถึงแก่นสารทั้งหมดของผู้กุมชะตาได้

การกระทำของผู้โดดเดี่ยวทั้งหมดนั้น ล้วนอยู่ในความคาดคิดของเซียนต้นกำเนิดผู้มืดมิด มันเป็นกลยุทธที่ยอดเยี่ยมจริงๆ เป็นแผนการณ์ทีวางไว้อย่างดี!"

ภายในกล่องไม้ผุพังสีดำ วิญญาณจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์พูด ด้วยความรู้สึกฝืนใจเล็กน้อยในเสียงของเขา

หลายร้อยล้านปีก่อน เขาได้อยู่ในจุดสูงสุดของพิภพ ใช้มุมมองอันอัศจรรย์มองไปไปยังโลก

แต่สุดท้ายแล้วได้อะไร

หยดเลือดสีดำที่หยดลงมาจากเบื้องบนนั้น ทำให้เขาตกในความมืดมิด ทำอะไรไม่ถูก ต้องแยกวิญญาณบริสุทธิ์ส่วนนี้ออก เพื่อค้นหาอนาคตฅ

แต่สุดท้ายแล้ว เขาก็ยังล้มเหลว

ไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือเขาเอง ล้วนสูญเสียอย่างน่าสังเวช

ร่างกายถูกทำลายโดยผู้โดดเดี่ยว จนถึงแก่ความตาย

และเขาเอง ก็ล่องลอยอยู่บนทะเลหมื่นพิภพคนเดียวมานานนับอนันต์ ได้แต่มองดูพลังแห่งความมืดเติบโตขึ้นทุกวัน โดยที่ทำอะไรไม่ได้

และทั้งหมดนี้ สิ่งที่รวมกันเข้าอย่างลึกลับนี้ อีกฝ่ายคงเห็นได้อย่างกระจ่างชัด และทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนอยู่ในแผนของอีกฝ่าย

จริงแล้วก็เหมือนกับคนที่เล่นหมากรุก ทั้งฟ้าและดินอันไร้ที่สุด สิ่งมีชีวิตนับร้อยล้าน และแม้กระทั่งแดนนิรันดร์ทั้งหมดนี้ ก็ล้วนเป็นเพียงเบี้ยบนกระดานหมากรุกของอีกฝ่ายเท่านั้น!

แม้กระทั่งผู้โดดเดี่ยว ที่ดูเหมือนว่าจะเอาชนะจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์แห่งความมืดได้ เอาชนะโชคชะตา และกอบกู้ฟ้าดินนับไม่ถ้วนได้นั้น

ไม่รู้ว่า ทั้งหมดนี้นั้นอาจจะเป็นสิ่งที่เซียนต้นกำเนิดต้องการจะเห็น

ผู้โดดเดี่ยว ซึ่งประสบความสำเร็จจากพรสวรรค์และโชคชะตาที่ผนึกรวมไว้นับหลายร้อยล้านปีนั้น สุดท้ายก็ไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่าเบี้ยหมากรุกกับการเอาชนะการมีอยู่ของเซียนต้นกำเนิดนี้

ความมืดที่แท้จริงยังไม่ถูกกำจัดให้หมดสิ้น ยังคงเก็บเกี่ยวทุกอย่างจากดินแดนนับไม่ถ้วน กลายเป็นพลังแห่งความมืดที่รุนแรงลึกล้ำที่สุด กลายเป็นอาหารบำรุงที่เตรียมไว้เลี้ยงให้กับตัวตนของเซียนต้นกำเนิดนั้น

"เจ้ารู้หรือไม่ว่า เหตุใดหลายพันล้านปีที่ผ่านมานั้น ตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดที่ถือกำเนิดขึ้นมาในแดนนิรันดร์ เป็นได้เพียงแค่ราชันเซียนนิรันดร์"

กล่องไม้ผุพังสีดำ วิญญาณของจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ส่งเสียงเย็นเยือกออกมาอย่างแผ่วเบา

ราชันบรรพบุรุษนิรันดร์ และคนอื่นๆ ต่างก็ตกตะลึง

ใช่แล้ว ตามเหตุผลนี้ แดนนิรันดร์ไม่ควรเป็นแบบนี้

ต้องรู้ว่าเมื่อหลายร้อยล้านปีก่อน แดนนิรันดร์นั้นรุ่งเรืองเป็นอันมาก และจอมจักรพรรดิสูงสุดคนแรกของแดนนิรันดร์ก็ได้ถือกำเนิดขึ้นมา ตามมาด้วยผู้โดดเดี่ยว

เปรียบเทียบแล้ว กระทั่งตัวตนของเขตแดนกึ่งจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ก็ยังอาจจะมีอยู่ด้วยเช่นเดียวกัน

แต่ทำไมตอนนี้ ทั้งหมดทั้งมวลของแดนนิรันดร์อันกว้างใหญ่ เม่ือเวลาผ่านไปหลายร้อยล้านปีแล้ว พลังการต่อสู้สูงสุดจึงเหลือเพียงแค่ราชันเซียนนิรันดร์

เป็นไปได้หรือไม่ว่า เพราะการถือกำเนิดของผู้โดดเดี่ยว จึงทำให้โชคชะตาของดินแดนนิรันดร์นี้หมดไป?”

ราชันเฉียนเดา

ก่อนหน้านี้ วิญญาณแท้จริงของราชันบรรพบุรุษนิรันดร์ได้ล่องลอยไปตามแม่น้ำสายยาวแห่งประวัติศาสตร์ ได้เป็นพยานส่วนหนึ่งของความจริงทางประวัติศาสตร์

ในภาพโบราณนั้น จอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์แห่งความมืดเคยกล่าวเอาไว้ว่า

การถือกำเนิดของผู้โดดเดี่ยว ได้บริโภคเวลาและโชคของฟ้าดินนับไม่ถ้วน จึงได้ประสบความสำเร็จในวิถีแห่งฟ้า

โดยไม่คาดคิด เมื่อได้ยินคำตอบของราชันเฉียน เสียงหัวเราะเย้ยหยันก็ดังออกมาจากกล่องไม้ผุพังสีดำ

"หึ ความจริงก็คือนั่นเป็นเพียงคำพูดไร้สาระที่จะใช้กรกับผู้โดดเดี่ยว

ในความเป็นจริง ในเขตแดนของพวกข้า จะยังเชื่อในการบรรลุระดับฟ้าดินกันอยู่อีกรึ

เมื่อถึงระดับนั้น พวกข้าเคารพแต่ตนเองเท่านั้น บางทีฟ้าดินอาจช่วยในการเติบโต แต่สิ่งเดียวที่สำคัญที่สุดก็คือตัวพวกข้าเอง และเพียงตัวของตัวเองเท่านั้น!

เวลาหลายร้อยล้านปีในอดีตนั้น เหตุผลที่แดนนิรันดร์ไม่เคยถือกำเนิดตัวตนที่แข็งแกร่งกว่าราชันเซียนนิรันดร์ ก็เพราะขีดจำกัดสูงสุดของดินแดนถูกปิดกั้น!

ถ้าหากวิถีแห่งสวรรค์นั้นสมบูรณ์ ก็จะให้กำเนิดตัวตนของเขตแดนที่สูงกว่าเป็นปกติ

อย่างไรก็ตาม ส่วนหนึ่งของวิถีนับหมื่นนั้นปนเปื้อนด้วยความมืด และแยกตัวออกไปเป็นอิสระก่อเกิดเป็นแดนทมิฬ

ตั้งแต่นั้นมา วิถีแห่งฟ้าดินก็ไม่สมบูรณ์แบบอีกต่อไป!

หากตัวตนใดต้องการฝึกวิชาไปสู่เขตแดนที่สูงขึ้น นั่นคงจะเป็นความหรูหรา!

แม้ว่าจะมีพรสวรรค์แค่ไหน ต่อให้มีพรสวรรค์อันไร้เทียมทาน

หากวิถีแห่งฟ้าดินไม่สมบูรณ์ เขตแดนราชันเซียนนิรันดร์ก็คือจุดสูงสุด และก็จะไม่มีใครที่จะสามารถไปให้ถึงจุดสิ้นสุดนี้ได้!

และทั้งหมดนี้ เป็นฝีมือของความมืดที่ลึกลับและวุ่นวายนั้นโดยธรรมชาติ

พลังงานของพิภพนี้ถูกปิดกั้นไว้เพื่อให้สามารถถือกำเนิดได้เฉพาะตัวตนภายใต้เขตแดนราชันเซียนนิรันดร์เท่านั้น

ด้วยวิธีนี้ ก็จะไม่มีคลื่นลมและการเปลี่ยนแปลงใดๆ อีกต่อไป

กระดานหมากรุกทั้งหมดก็จะไม่มีวันหลุดไปจากการควบคุมอีกต่อไป!"

วิญญาณของจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์กล่าวขึ้นอย่างเย็นชา เผยความจริงที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดในรอบหลายร้อยล้านปีนี้!