ตอนที่แล้วบทที่ 99 ภารกิจที่เป็นไปไม่ได้ครั้งใหม่
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 101 คุณลักษณะทั้งหมดบวกหนึ่ง

บทที่ 100 ความประหลาดใจของเพื่อนร่วมงาน


มันเป็นเหตุการณ์สำคัญในชีวิตสำหรับนักเรียนธรรมดาที่จะยอมรับอาจารย์นับประสาอะไรกับนักเรียนอย่างหลี่จื่อฉี สำหรับอัจฉริยะการยอมรับอาจารย์มีความสำคัญสูงสุดและต้องเลือกอย่างระมัดระวัง

พ่อของหลี่จื่อฉีได้เลือกรองเซียนเป็นครูของหลี่จื่อฉีแต่น่าเสียดายที่ความสามารถด้านกายภาพของนางเกือบจะเป็น 0 บนเส้นทางแห่งการฝึกฝนนางแทบไม่มีโอกาสพูดได้เลย ดังนั้นนางจึงไม่เป็นที่ต้องการของรองเซียนและถูกปฏิเสธ

ตั้งแต่นั้นมาหลี่จื่อฉีเริ่มรู้สึกหดหู่และต่อต้านกับการยอมรับอาจารย์จนกระทั่งนางไปพักผ่อนที่ชานเมืองจินหลิงและได้พบกับซุนม่อที่ทะเลสาบหยุนถิงนางก็เชื่อมั่นในคำพูดของเขาที่ว่า 'ถ้าหัวใจของเจ้าผ่องใสจงอย่ากลัวลมกลัวฝน'

คำแนะนำอันล้ำค่านั้นได้จุดประกายชีวิตที่มืดมนของหลี่จื่อฉีในทันทีทำให้นางมีใบหน้าที่ยิ้มแย้มอีกครั้ง

ด้วยสถานะของหลี่จื่อฉีแม้ว่านางจะไม่สามารถยอมรับรองเซียนในฐานะอาจารย์ การยอมรับมหาคุรุ 9ดาวก็ไม่มีปัญหา ถ้าไม่เช่นนั้น นางก็สามารถเลือกมหาคุรุระดับ 6 ดาวหรือ 7ดาวได้ตามที่นางต้องการ แต่นางกลับแอบเลือกซุนม่อ

ซุนม่อถือดาวได้กี่ดวง?

ไม่มีดาว!

โชคดีที่เขาได้รับการจ้างงานอย่างเป็นทางการหากเขายังคงดำรงตำแหน่งครูฝึกสอน หลี่จื่อฉี คงคิดว่าลูกพี่ลูกน้องที่แก่กว่าของนางจะหักขาของนางแน่

เรื่องที่นางยอมรับอาจารย์ไม่สามารถปกปิดได้อีกต่อไปดังนั้นก่อนหน้านั้น นางจะต้องฝึกฝนอย่างรวดเร็วและได้รับความสำเร็จบางอย่าง

ในเวลานั้นแม้ว่าป้าของนางจะถามนาง แต่นางก็สามารถตอบด้วยความมั่นใจว่าซุนม่อเป็นอาจารย์ที่ยอดเยี่ยมสามารถช่วยให้นางเติบโตก้าวหน้าได้

ด้วยวิธีนี้บางทีซุนม่ออาจได้รับการยอมรับจากป้าของนาง

ดังนั้นแม้ว่าหลี่จื่อฉีจะไม่ต้องการปล่อยให้ยักษ์สีทองที่สวมผ้าโพกหัวสีม่วงนวดและบีบนวดร่างกายของนาง แต่เพื่อจัดการกับป้าและบิดาของนาง นางต้องอดทนกับมัน

"ก็ได้!"

นี่เป็นเรื่องเล็กน้อยอย่างยิ่งยิ่งไปกว่านั้น ซุนม่อเตรียมที่จะนวดลูกศิษย์ของเขาอย่างต่อเนื่อง

“พรุ่งนี้บ่ายโมงเป็นไง?”

หลี่จื่อฉีตั้งเวลาท้ายที่สุดแล้วการนวดของซุนม่อนั้นแตกต่างจากการนวดทั่วไปนางจำเป็นต้องเตรียมการบางอย่างเช่นกัน

อย่างน้อยก็จำเป็นต้องมีสถานที่ที่เงียบสงบและเป็นส่วนตัว

"แน่นอน!"

ซุนม่อมองขึ้นไปที่ดวงอาทิตย์

“พวกเจ้าไปกินเถอะข้าจะไม่เข้าร่วมด้วยเพราะข้ามีบางอย่างที่ต้องทำ จื่อรั่วเอาตราครูของข้าไปด้วยแล้วสั่งอะไรก็ได้ที่อยากกินไม่ต้องประหยัดเงินให้ข้า”

“ค่ะ!”

ลู่จื่อรั่วพยักหน้า

เมื่อเห็นว่าซุนม่อจากไปอย่างรวดเร็วและไม่ได้ให้โอกาสตัวเองได้แนะนำอย่างอื่นหลี่จื่อฉีก็ถอนหายใจ อาหารส่วนกลางวันมื้อแรกสำหรับทุกคนถือว่าล้มเหลว

ผลวชิระมูลค่า 3,000แต้มความประทับใจ

เนื่องจากซุนม่อต้องการค้นหาว่าผลไม้สามารถเพิ่มพลังได้มากแค่ไหนเขาจึงไปที่โรงฝึกความแข็งแกร่งเพื่อเอาชนะหุ่นมนุษย์สัมฤทธิ์และทดสอบความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขา

เนื่องจากเป็นช่วงเที่ยงคนจึงไม่ค่อยจะมีมากนักอย่างไรก็ตาม ซุนม่อยังคงวิ่งเข้าหา 'เพื่อนร่วมงาน'

“สวัสดีอาจารย์ซุน!”

ตู้เสี่ยวทักทาย

“อาจารย์ตู้!”

ซุนม่อแสดงรอยยิ้มเพื่อจุดประสงค์ในการเข้าสังคมตราบใดที่คนก่อนหน้าเขาไม่ใช่เพื่อนร่วมงานที่มีนิสัยขี้กังวล ซุนม่อก็ไม่ถือสา

“เจ้าชอบมาตอนเที่ยงเพื่อทดสอบความแข็งแกร่งของเจ้าหรือ?  เมื่อมีคนอยู่ไม่มากนัก”

ตู้เสี่ยวเดินไป

“ข้ากลัวเสียงดัง!”

ซุนม่อยักไหล่

สตรีคนนี้อายุมากกว่ายี่สิบปีที่มีหน้าตาธรรมดาๆสวมเสื้อคลุมยาวของครูสีฟ้าซุนม่อเคยเห็นนางครั้งหนึ่งเมื่อเขาไปที่สำนักงานเพื่อทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมแต่เขาไม่สามารถพูดกับนางได้

“ข้าก็กลัวเสียงดังเหมือนกัน!”

ตู้เสี่ยวหัวเราะ

“ข้าไม่รบกวนเจ้าใช่ไหม”

ซุนม่อทำได้เพียงยิ้มเขาจะพูดอะไรได้อีก

(เจ้ากำลังรบกวนข้าได้โปรดจากไป) นางจะแบกรับความขุ่นเคือง และโดยพื้นฐานแล้วความสัมพันธ์ของเพื่อนร่วมงานก็จบลงด้วยดี

ตู้เสี่ยวตอบในทำนองเดียวกันด้วยรอยยิ้ม

นางมาที่สถาบันจงโจวและทำงานที่นี่มา3 ปีแล้ว แม้ว่านางจะมีความฉลาดทางอารมณ์ที่ต่ำแต่นางก็ต้องได้เรียนรู้อะไรบางอย่างหลังจากหลายปีที่ผ่านมา

เมื่อเห็นการแสดงออกของซุนม่อตู้เสี่ยวรู้ว่าวิธีที่รอบคอบที่สุดในการจัดการสิ่งต่างๆ คือการจากไป อย่างไรก็ตามนางไม่ทำเช่นนั้น เพราะนางต้องการสัมผัส "หัตถ์เทวะ" ของซุนม่อ

ตู้เสี่ยวไม่ได้ไปดูบรรยายสาธารณะครั้งแรกของซุนม่อแต่เจียงหย่งเหนียนและโจวซานอี้ซึ่งอยู่ในสำนักงานเดียวกันกับนางได้ไป

โจวหย่งเหนียนเป็นคนพูดพล่ามเมื่อเขากลับมา เขาได้แถมรายละเอียดมากมายในขณะที่เล่าให้พวกเขาฟังว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างการบรรยายในวันนั้น

เกี่ยวกับเรื่องที่ซุนม่อจัดการให้โจวหย่งนักเลงใหญ่ในสถาบันฯเข้ามาแทนที่เขาและชนะการต่อสู้กับเฝิงเจ๋อเหวินรวมถึงการทะเลาะกับรองอาจารย์ใหญ่จางตู้เสี่ยวไม่ได้กังวล นางเพียงต้องการค้นหาว่า 'หัตถ์เทวะ'ของซุนม่อนั้นแข็งแกร่งจริงๆ หรือไม่!

ตู้เสี่ยวได้รับการว่าจ้างมา3 ปีแล้วและรู้แจ้งรัศมีมหาคุรุ 3 แบบนางทราบด้วยว่าอาชีพรองของนางได้บรรลุมาตรฐานที่กำหนดแล้วดังนั้นนางกำลังเตรียมตัวสำหรับการสอบ 'มหาคุรุ 1 ดาว'

ในการสอบแบบนี้เป็นการดีที่สุดถ้าจะทำสำเร็จในครั้งแรก

ไม่ต้องพูดถึงว่ามันจะช่วยเพิ่มความมั่นใจในตนเองแม้แต่ประวัติย่อก็ดูดีขึ้น สำหรับครูเหล่านั้นที่ต้องสอบใหม่สองสามครั้งแม้ว่าจะสามารถรับใบรับรองคุณสมบัติได้ก็ตาม โดยพื้นฐานแล้ว พวกเขาก็จะไม่สามารถไปสถาบันที่มีชื่อเสียงที่มีอันดับดีกว่าได้

หากไม่มีสิ่งนี้มาตรฐานของคนๆ หนึ่งก็จะตกต่ำลง

สถานการณ์นี้เป็นกฎที่ไม่ได้พูดในแวดวงมหาคุรุแล้วนั่นคือเหตุผลที่ตู้เสี่ยวต้องการให้ซุนม่อ 'สัมผัส' นาง

เรื่องแบบนี้ต้องไม่ขอกันทันทีถ้าบังเอิญตู้เสี่ยวถูกปฏิเสธ นางจะอายขนาดไหน? ดังนั้นนางจึงวางแผนที่จะคุยโต้ตอบกันชั่วขณะหนึ่งเพื่อให้เข้าใจถึงบุคลิกและอารมณ์ของซุนม่อก่อนหลังจากที่พวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนร่วมงานแล้วมันจะง่ายกว่าสำหรับนางที่จะขอความช่วยเหลือจากเขา

หลังจากที่ซุนม่อหายใจเข้าลึกๆสักสองสามรอบ เขาก็ออกแรงทั้งหมดและโจมตีหน้าอกของหุ่นมนุษย์สำริดด้วยหมัดของเขา

หุ่นมนุษย์สำริดเหล่านี้สูง3 เมตรและทำจากโลหะสำริดทั้งหมดซึ่งสกัดจากโลหะหายากที่พบในทวีปทมิฬ  มันถูกหลอมโดยใช้เคล็ดลับที่ขุดพบจากซากโบราณสถาน

ผู้ฝึกฝนสามารถรับรู้ถึงพลังในการต่อสู้ของตนเองโดยการโจมตีหุ่นมนุษย์สำริดเหล่านี้แม้ว่าอาจจะมีความคลาดเคลื่อนอยู่บ้าง แต่ก็ไม่มาก

ปัง

หุ่นมนุษย์สำริดส่งเสียงกึกก้องดังแต่ไม่ได้ขยับแม้แต่นิ้วเดียว

ตู้เสี่ยวมองไปที่ท้องของหุ่นมนุษย์สำริดหลังจากนั้นไม่กี่วินาที ฝุ่นสีทองรอบๆ จุดตันเถียนก็ก่อตัวขึ้นและเสถียรขึ้น

“310”

ตู้เสี่ยวจำตารางการแปลงรูปแบบและค่าตัวเลขเมื่อเห็นว่าเป็น 310 หัวใจของนางสงบและนางก็มีความรู้สึกเหนือกว่าในฐานะนักเรียนชั้นยอด

“ต่ำกว่ามาตรฐานทั่วไป!”

เมื่อตู้เสี่ยวอยู่ที่ระดับแรกของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิตหมัดของนางก็สามารถใช้พลังที่ยิ่งใหญ่รุนแรงกว่านี้ได้

ที่ระดับเก้าของขอบเขตการปรับสภาพกายเมื่อค่าตัวเลขของความแข็งแกร่งในการต่อสู้ค่อยๆ เพิ่มขึ้นและทะลุ 100ก็หมายความว่ามีคนก้าวเข้าสู่ขอบเขตการกลั่นวิญญาณ ในระดับนี้ไม่มีมาตรฐานตายตัวสำหรับขอบเขตนี้ ตราบใดที่จุดฝังเข็มทั้ง 108 จุดถูกเปิดออก คนผู้นั้นก็สามารถก้าวเข้าสู่ขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิตได้

ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของผู้ฝึกปรือขอบเขตกลั่นวิญญาณอยู่ระหว่าง100-300 หลังจากนั้นก็จะเป็นขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต

ความแข็งแกร่งในการต่อสู้สูงสุดที่ระดับแรกของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิตอยู่ที่400 ระดับที่สองที่ 500 เป็นต้น ในขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต ผู้ฝึกปรือจำเป็นต้องจุดอัคคีโลหิตของพวกเขาเจ็ดครั้งเพื่อทะลวงเข้าไปในขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์

ค่าพลังในการต่อสู้สูงสุดในขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิตคือ1,000

ฮะฮะฮะ!

แม้ว่าซุนม่อรู้ว่าพลังยุทธ์ของเขาจะไม่สูงเกินไปแต่เขาอดหัวเราะไม่ได้เมื่อมองดูค่าตัวเลขนี้ นี่มันระดับต่ำต้อยอะไรอย่างนี้!

อย่างไรก็ตามซุนม่อไม่แปลกใจเลยเพราะค่าตัวเลขของพลังโจมตีนี้ขึ้นอยู่กับกำลังล้วนๆ

ไม่ต้องพูดถึงเคล็ดหมัดมวยซุนม่อไม่เข้าใจแม้แต่เคล็ดง่ายๆ ในการพัฒนาความแข็งแกร่ง

ว้าว!

ซุนม่อดึงดาบไม้ของเขาออกมาและนึกถึงการต่อสู้ในตอนเช้ากับครูฝึกหัดสองคนนั้นจากนั้นเขาก็ทำซ้ำการเคลื่อนไหวเหล่านั้นและดำเนินการตามนั้น

ทลายสุริยันต์ทอง

ปัง

ดาบไม้ฟาดลงบนหน้าอกของหุ่นมนุษย์สำริด

หลังจากผ่านไปสิบวินาทีรูปแบบก็เสถียร

“330!”

ตู้เสี่ยวขดริมฝีปากของนางขณะที่นางคุ้นเคยกับการเคลื่อนไหวนี้มันเป็นวิชาระดับปฐพีที่ไม่มีใครเทียบได้ หนึ่งในความเชี่ยวชาญในวิชาดาบตะวันทองและพลังของมันก็ดีมาก

ในระดับแรกของขอบเขตอัคคีผลาญโลหิตพลังการต่อสู้ 330 เป็นมาตรฐานโดยเฉลี่ยถ้าซุนม่อใช้การเคลื่อนไหวธรรมดาและได้ค่าตัวเลขนี้ ก็ถือว่าดีทีเดียวแต่ถ้าเขาใช้ท่าไม้ตายฟัน ค่านั้นก็ไม่เพียงพอจริงๆ

ท้ายที่สุดท่าไม้ตายก็เป็นไพ่ตายที่ตัดสินชัยชนะหรือความพ่ายแพ้พูดตามตรง ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของซุนม่อยังไม่เพียงพอเลย

ซุนม่อส่ายหัวแล้วเหวี่ยงแขนจากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าและแทงด้วยใบมีดไม้ของเขา

พายุยิงจันทรา!

ติง!

ดาบไม้แทงเข้าที่ศูนย์กลางของหุ่นมนุษย์สำริด

หลังจากที่รูปแบบเสถียรแล้วมันแสดงค่าตัวเลข 326 น้อยกว่าการโจมตีครั้งก่อน

“อาจารย์ซุนทักษะทั้งสองท่านี้ของเจ้าค่อนข้างดี แต่ความเหมาะสมในการใช้เคล็ดดาบเหล่านั้นจากคัมภีร์ดาบตะวันทองซึ่งประกอบด้วยการเปิดและปิดครั้งใหญ่และสำหรับเคล็ดวิชาดาบสายลม จำเป็นต้องมีทั้งความเร็วและการตอบสนองที่รวดเร็ว”

ตู้เสี่ยวเสนอข้อเสนอแนะด้วยความปรารถนาดี

นางสามารถเห็นได้ว่าระหว่างการโจมตีทั้งสองครั้งซุนม่อใช้กำลังทั้งหมดของเขา นั่นก็หมายความว่าความแข็งแกร่งหลักของเขาคือพลังและพลังของเขาควรจะมุ่งเน้นไปที่การฝึกปรือแนวประเภทนี้

ตู้เสี่ยวไม่รู้ว่านี่เป็นเพียงครั้งที่สองที่ซุนม่อใช้ 2 กระบวนท่านี้ถ้าเขาฝึกฝนต่อไปอีกสักสองสามเดือน พลังทำลายล้างจะยิ่งสูงขึ้น

แน่นอนว่าซุนม่อไม่เคยฝึกฝนมันมันไม่คุ้มค่า

“ขอข้าลองท่าอื่นบ้าง!”

ซุนม่อไม่ได้โกรธเพราะเขาถูกวิพากษ์วิจารณ์เขาไม่ใช่คนใจแคบ นอกจากนี้ นี่เป็นการสนทนาปกติระหว่างครู

หลังจากที่ซุนม่อสูดหายใจเข้าลึกๆอีกสองสามครั้งและปรับสภาพของเขา เขาก็ควงดาบ

สิบแปดอักขระ!

ผัวะ ผัวะ ผัวะ!

ดาบไม้กระแทกหุ่นมนุษย์สำริดอย่างแรง

ชั่วขณะหนึ่งเสียงระเบิดดังไม่หยุด

เมื่อซุนม่อตวัดดาบท่าทางของตู้เสี่ยวก็เปลี่ยนไป ท้ายที่สุดนางเป็นครูและมีความสามารถค่อนข้างดีในการตัดสินที่ชาญฉลาดนางสามารถเห็นได้จากท่าทาง โอ่อ่าของซุนม่อและระดับความชำนาญในท่วงท่าของเขาว่าเขาได้เพิ่มขึ้นอย่างน้อย2 ระดับทันทีเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน

นอกจากนี้ท่วงท่าเคลื่อนไหวนี้ยอดเยี่ยมมาก!

ตู้เสี่ยวรู้สึกทึ่งหลังจากดูนางเริ่มไตร่ตรอง ถ้านางต่อสู้กับซุนม่อ นางจะป้องกันหรือคลี่คลายกระบวนท่านี้อย่างไร?

จากนั้นนางก็ตระหนักว่านางไม่เข้าใจการเคลื่อนไหวกล่าวอีกนัยหนึ่ง นางต้องการเห็นอีกครั้งหนึ่ง

รูปแบบค่อยๆเสถียร

“360?”

ซุนม่อส่ายหน้าด้วยความไม่พอใจนี่เป็นค่าตัวเลขวิชาเซียน ทำไมมันถึงได้น้อยขนาดนี้?

“จงพอใจการใช้งานหลักของมหาเวทไวโรจนนิรันดร์คือการศึกษาศัตรูไม่ใช่เพื่อให้เจ้าต่อสู้?”

ระบบพูดไม่ออกซุนม่อกำลังดูถูกวิชาเทพจริงหรือนี่? น่าเกลียดอะไรอย่างนี้!

“แล้วทำไมเจ้าไม่ให้วิชาฝึกปรือที่ใช้สำหรับการต่อสู้และสังหารกับข้าล่ะ?”

ซุนม่อยิ่งพูดไม่ออกแม้ว่าจะเป็นวิชาเซียนมหาจักรวาลไร้ลักษณ์การใช้งานหลักก็เพื่อฝึกฝนนักเรียนของเขาเช่นกันมันไม่เหมาะกับการต่อสู้!

อย่างไรก็ตามเพื่อใช้กับครูธรรมดา มันก็เพียงพอแล้ว เมื่อต้องรับมือกับพรสวรรค์เหล่านั้น เช่นหลิ่วมู่ไป๋ ซุนม่อยังคงคิดว่าจะดีกว่าสำหรับเขาที่จะเรียนรู้วิชาฝึกปรือที่เชี่ยวชาญในการต่อสู้

“กรุณาทำงานให้หนักขึ้นเพื่อสะสมคะแนนความประทับใจและซื้อเอาจากร้านค้าของระบบ!”

ระบบแนะนำว่า

“มีทุกอย่างที่เจ้าต้องการที่นี่นอกจากนี้ ข้ายังยินดีที่จะบอกเจ้าว่าวิชาฝึกปรือระดับเซียนไม่ว่าชุดใดๆจะมีราคาอย่างน้อย 100,000 แต้มความประทับใจ”

“แล้วทำไมเจ้าถึงพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้”

ซุนม่อไม่พอใจเพราะเขาไม่สามารถจ่ายได้

ขณะที่ซุนม่อกำลังพูดเรื่องไร้สาระกับระบบตู้เสี่ยวที่ยืนอยู่ด้านข้างก็ตกตะลึงอย่างหนัก นี่เป็นวิชาฝึกปรือแบบไหนกัน?ทำให้พลังการต่อสู้ของซุนม่อเพิ่มขึ้นเป็น 360 ได้อย่างไร?

คัมภีร์ดาบตะวันทองเป็นคัมภีร์ชั้นดินระดับไร้เทียมทานดังนั้นกระบวนท่านี้จึงมาจากวิชาชั้นฟ้าอย่างแน่นอน มิฉะนั้นพลังการต่อสู้ของเขาจะไม่เพิ่มขึ้นอย่างมาก

หากไม่ใช่เพราะว่าในฐานะครูตู้เสี่ยวคงต้องการสอบถามเกี่ยวกับชื่อวิชาฝึกปรือจากซุนม่อ ในใจของนางนางรู้สึกได้ว่าความอิจฉาปรากฏขึ้น

วิชาฝึกปรือที่ดีนั้นน่าเกรงขามอย่างแท้จริงไม่เพียงแต่จะสามารถกระตุ้นความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของผู้ฝึกฝนได้อย่างเต็มที่เท่านั้นแต่ยังสามารถเพิ่มอัตราความก้าวหน้าเป็นสองเท่าอีกด้วย

“อาจารย์ตู้ข้าจะไปแล้วนะ!”

ซุนม่อกล่าวอำลาอย่างสุภาพ

“โอ้ ถนอมตัวด้วย อาจารย์ซุน!”

ตู้เสี่ยวรอจนกระทั่งซุนม่อจากไปก่อนที่จะเริ่มเคลื่อนไหวและฝึกฝนซุนม่อนั้นแข็งแกร่งมากอยู่แล้ว ถ้าเขาเพิ่มขึ้นถึงระดับการฝึกฝนของนางเขาจะไม่เหนือกว่านางหรือ

คลื่นความกดดันจู่ๆก็โจมตีนาง

ตู้เสี่ยวสาบานกับตัวเองนางจะต้องไม่ถูกไล่ตามโดยครูที่เพิ่งจ้างใหม่

ซุนม่อยืมห้องนั่งโคจรปราณหลังจากนั่งขัดสมาธิแล้วเขาก็กระพริบตาสองครั้งเขาเปิดกล่องเก็บของทรงลูกบาศก์สีดำและนำผลวชิระออก

“กินสิ่งนี้ได้อย่างไร?ต้องปรุงก่อนไหม?”

ซุนม่อมีผลวชิระอยู่ในมือและพยายามกดมันด้วยแรงมากเขารู้สึกงุนงงเล็กน้อย

ผลไม้นี้มีขนาดเท่าวอลนัทและพื้นผิวไม่เรียบและน่าเกลียด ดูเหมือนทำจากโลหะหรือแก้วและมีเนื้อสัมผัสที่แข็ง

ในฐานะชายโสดที่ไม่มีแฟนทักษะการทำอาหารของซุนม่อนั้นแย่ อาหารที่ดีที่สุดของเขาคือปลากับผักดอง

“แค่กลืนมันทั้งดิบๆ!”

ระบบกล่าวอย่างกระชับ

"แน่ใจ?"

ซุนม่อจับผลวชิระและจ่อที่ปากของตนครู่หนึ่ง ผลไม้ขนาดใหญ่นี้ อาจทำให้ติดคอเขาตายก็ได้!

"แน่นอน!"

น้ำเสียงของระบบรู้สึกเหลืออด

“อย่าโทษข้าที่ไม่ได้เตือนเจ้าผลไม้นี้มีวันหมดอายุด้วย ยิ่งเจ้ากินเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งมีผลดีเท่านั้น”

ซุนม่อลังเลอยู่ครู่หนึ่งและตัดสินใจไว้วางใจระบบดังนั้นเขาจึงฝืนกินผลวชิระเข้าไปในปาก และจากนั้นเขาก็ตกตะลึง

“วู วู วู!”

ซุนม่อพูดแต่สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือเสียง 'หวู่หวู่' เพราะปากของเขาเต็มไปด้วยบางสิ่ง เขาจึงพูดไม่ชัดเจน

"รอ!"

ระบบเข้าใจคำถามของซุนม่อแล้วเขากำลังบอกว่าผลไม้นี้เคี้ยวไม่ได้

(อะไรวะเนี่ย!)

ซุนม่อสบถในใจ

ในอดีตเขาเคยไปดูหนังโดยบังเอิญนักแสดงนำในภาพยนตร์เรื่องนี้ยัดสิ่งของที่มีรูปร่างเป็นลูกบอลสุดจะพรรณนาไว้ในปากของนางและน้ำลายของนางก็ล้นออกมา

สิ่งนี้ไม่สามารถทนได้จริง!

เมื่อซุนม่อทำท่าจะอาเจียนผลวชิระออกมันก็ละลายอย่างรวดเร็ว รู้สึกเหมือนได้กินมะเขือเทศดิบๆ ผลไม้กลายเป็นครีมอยู่ในปากของเขา

อึก!

ซุนม่อกลืนกินอย่างแรง

หลังจากรอสักครู่ของเหลวร้อนพุ่งกระฉูดกระจุกตัวอยู่ในท้องของเขาและขยายกระจายไปยังกระดูกแขนขาของเขาอย่างรวดเร็ว

ปัง ปัง ปัง

พลังปราณแห่งจิตวิญญาณจากร่างกายของซุนม่อระเบิดออกมาก่อตัวเป็นหัวกะโหลกศีรษะสัตว์ร้ายขนาดใหญ่ของสิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์อยู่ด้านหน้าร่างกายของเขา

มันอ้าปากใหญ่ที่เต็มไปด้วยฟันแหลมคมจากนั้นเหมือนปลาวาฬที่กำลังดื่มน้ำในมหาสมุทร มันเริ่มกลืนปราณวิญญาณจากบริเวณโดยรอบ

วู้วว  วู้ววว วู้ววว!

พลังปราณวิญญาณพุ่งขึ้นอย่างรุนแรงและถูกปากใหญ่ของสิ่งมีชีวิตยักษ์กลืนกิน

ซุนม่อมองไปที่กะโหลกนี้แต่เขาไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น ทันใดนั้นกะโหลกศีรษะก็แหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและปล่อยเสียงฟู่ยาว ต่อมาก็กลืนเขาเข้าไป

ข้างหน้าซุนม่อก็มืดมิดอย่างกะทันหันรู้สึกเหมือนถูกโยนลงไปในเครื่องบดเนื้อ เขารู้สึกว่าตัวเองถูกบีบ ฉีกกระชากและถูกนวด

ดำเนินต่อไปประมาณหนึ่งนาทีและกะโหลกของสิ่งมีชีวิตยักษ์ก็เปิดออกพร้อมกับเสียงดัง เผยให้เห็นร่างของซุนม่อ

ในเวลานี้ร่างกายของซุนม่อถูกปกคลุมด้วยชั้นแสงสีทอง เขาดูเหมือนพระเจ้าหรือพระพุทธรูปทอง!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด