ตอนที่ 12 ทดสอบหลบหมัดเบื้องต้น

อาโมรี่ไม่ได้ถูกรบกวนมากนักกับการท้าทายพี่เหลียงชิวอย่างเปิดเผยไม่ทำให้เขากดดันแม้แต่น้อย  แต่ทำให้เขารู้สึกเหมือนวางภาระลงจากบ่ามากกว่าทำให้รู้สึกเบาไปหมดทั้งตัว

พี่เหลียงชิว  ฉันจะค้นหาและสร้างมรรคาวิชาบู๊เป็นของตนเองให้ได้

ฉันจะเอาชนะพี่ได้แน่นอน

อาโมรี่วิ่งตะบึงมาตลอดทางกลับมาถึงสถาบันคาราเมล  ถังเทียนถูกไล่ออกจากโรงเรียน  ดังนั้นเขาไม่มีขั้นตอนใดต้องดำเนินการแต่อาโมรี่ต้องกลับไปที่สถาบันเหมิ่งโซ่วเพื่อยื่นเรื่องย้ายโรงเรียน

ด้วยความมุ่งมั่นจะต่อสู้อย่างสูง อาโมรี่วิ่งเข้าไปในสถาบันคาราเมล

“ถังพื้นฐาน!  ถังพื้นฐาน!”

อาโมรี่กระแทกประตูดังปังทำให้นกในป่าตกใจบินกระเจิง  “เวลานี้เจ้าถังพื้นฐานคงขมักเขม้นฝึกฝนอยู่แน่ เขาเป็นชาวสวรรค์ที่แท้จริงนี่นา!  ไม่เคยเห็นใครฝึกหนักอย่างเจ้าถังพื้นฐานนี่มาก่อน  คนที่มีความขยันหมั่นเพียรมากขนาดนี้ย่อมไล่ตามฝันไม่หยุดหย่อนแน่”

ตอนนี้เจ้าถังพื้นฐานต้องฝึกฝนอย่างเอาเป็นเอาตายแน่นอน!

เราจะยอมล้าหลังไม่ได้

อาโมรี่เต็มไปด้วยจิตใจนักสู้ เขาลอบกำหมัดเตรียมทักทาย เขาแขวนป้ายโรงเรียนไว้บนกิ่งไม้และวิ่งตรงไปพื้นที่ซึ่งเรียกว่าลานฝึกของโรงเรียนเทียบกับพระอาทิตย์ส่องแสงงดงามที่มองเห็นในยามเช้าจะมีอะไรเทียบได้กับการต่อสู้ที่แท้จริงที่แผดเผาด้วยความโกรธได้

แต่ทันทีที่เขาวิ่งเข้าไปในลาน เขาก็ต้องตะลึง

ลานฝึกฝนว่างเปล่า มีเพียงนกให้เห็นตัวหรือสองตัว

ภายใต้แสงตะวันถังเทียนนอนอยู่บนโขดหินข้างลำธาร ไม่กังวลถึงภาพพจน์ตนเองกรนเสียงสนั่น

ครอก...ฟี้....

กรนเป็นจังหวะซ้ำๆ ต่อเนื่อง

อาโมรี่ตะลึงอยู่ชั่วขณะ แต่นัยน์ตาเขาเปลี่ยนไป และความโกรธเริ่มพร่างพรูออกมา

“ถังพื้นฐาน, นายทำให้ฉันผิดหวังในตัวนาย!  วันเวลาดีๆอย่างนี้แกยังหลับอยู่ที่นี่อีกเหรอ แกกล้าหลับ! หลับอยู่ได้ยังไง...”

อาโมรี่โกรธ น้ำลายของเขากระเด็นเต็มหน้าของถังเทียน

ถังเทียนลืมตาที่สลึมสลือ เขาจำเงาพร่ามัวนั้นได้และหลับตาลงอีกครั้งพึมพำว่า“ให้ฉัน...หลับต่ออีกนิด...”

เขาเหนื่อยเหลือเกิน

ฝึกติดต่อกันสิบวันโดยไม่ได้พักแต่อย่างใด ใช้พลังมากเกินไปแม้แต่ถังเทียนที่ขยันมากขนาดนั้น ต่อให้หลังประตูดาวกางเขน ไม่จะต้องกินและฟื้นตัวได้เร็ว แต่ความทรมานจากการฝึกนั้นลำบากมากจนถังเทียนอยากอาเจียน

เขาจำไม่ได้ว่าออกมาจากมิติแผ่นป้ายทองแดงได้อย่างไร?

แม้ว่าเขาจะนอนเป็นเวลานานก็ตาม ทันใดนั้นเขารู้สึกกระหายเขางุ่มง่ามไปตามทางจนถึงบ่อแล้วดื่มน้ำได้ไม่กี่อึก

พอรู้สึกดีขึ้นมาก  ก็รู้สึกพอใจมาก

หลับต่อ... ฉันต้องการหลับจนกว่าจะถึงอวสานโลก...

ถังเทียนนอนกรนสนั่น เขาทำปากจิ๊กจั๊กและยิ้มแหยๆ

อาโมรี่ขยี้เท้าด้วยความโกรธ “ถังพื้นฐาน! นายเสียเวลากับเรื่องไร้ประโยชน์อย่างนั้นได้อย่างไร?  นายมัวแต่เสียเวลานอนได้ยังไง?  ถังพื้นฐานนายเป็นลูกผู้ชายที่กำลังจะสร้างมรรคาวิชาบู๊นะเฮ้ย”

อาโมรี่หงุดหงิดและใช้มือจับถังเทียนเขย่า

ถังเทียนเหมือนกับปลาตายในมือของอาโมรี่ ทั้งตัวของเขาถูกควบคุมโดยอาโมรี่ แต่เสียงกรนของเขาไม่เคยหยุดลงเลย

สบายยิ่งนัก...

ถังเทียนมองเห็นรูปปั้นที่ตัวใหญ่ลางๆ และยิ้มให้เหมือนกับคนช่วยแกว่งเปลกล่อมเขา...

เป็นคนดีจริงๆ...

ถังเทียนกรนเสียงดัง และเขาฉีกยิ้มกว้าง

ในไม่ช้า อาโมรี่ก็ตระหนักได้ว่าถังเทียนเป็นเหมือนบะหมี่ในมือของเขา  ไม่ว่าเขาจะเขย่าซ้ายหรือขวายังไง  ถังเทียนก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น  หน้าของอาโมรี่คล้ำเหมือนก้นหม้อดำเขาเหลียวซ้ายมองขวาและมองเห็นลำธารอยู่ข้างๆ นัยน์ตาเขาเป็นประกาย  เขาคำรามว่า“ถังพื้นฐาน, ตื่น!”

ด้วยอาการนั้น เขาใช้มือยกร่างถังเทียนแล้วโยนถังเทียนลงไปในลำธารดังตูม

แม้ว่าตะวันจะฉายแสงแล้ว แต่อุณหภูมิของน้ำยังต่ำมากถังเทียนทะลึ่งพรวดทันทีที่ตกลงไปในลำธาร ความหนาวสั่นถึงขั้วกระดูก นำเขากลับคืนสู่โลกเป็นจริง

เกิดอะไรขึ้น?  เกิดอะไรขึ้น?

ในสายน้ำ ถังเทียนเริ่มดิ้นรน หน้าของเขาสับสนและเขาไม่แน่ใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ยามนี้ อาโมรี่กำลังยืนอยู่บนโขดหินก้อนหนึ่งข้างลำธาร  เขาชูแขนขวาและตะโกนใส่เขาอย่างตื่นเต้น“ถังพื้นฐาน!  นายใช้เวลานอนนานขนาดนั้นฉันไม่ยกโทษให้นายแน่! มาซ้อมมือกันมาฝึกวิทยายุทธเสียดีๆ...”

ถังเทียนโกรธและตื่นขึ้นในที่สุด เขาขมวดคิ้วและหน้ากลายเป็นคล้ำ เมฆสีเทารอบๆ กำลังก่อตัว  มุมปากของเขากระตุกอย่างรวดเร็วขณะที่เขาไม่สามารถระงับความโกรธที่พลุ่งขึ้นมาได้เขากัดฟันด้วยความโกรธ และเค้นคำพูดลอดผ่านไรฟัน

“ไอ้วัวโง่, แกกำลังหาที่ตาย”

ถังเทียนกำลังหลับกรนสนั่น  แต่ตอนนี้ทั้งหมดที่เขารู้สึกก็คือความโกรธที่แน่นอยู่ในอกเขาแต่เขาไม่รู้ว่าความตื่นเต้นนี้เป็นเพราะน้ำเย็น มิฉะนั้นเขาคงสงบจิตใจได้

ถังเทียนปีนขึ้นมาจากลำธารตัวเปียกโชก น้ำเย็นหยดแหมะลงมาจากกางเกงเขาและเกิดรอยเท้าตามทางเดิน  เขาเดินตรงไปที่อาโมรี่อย่างไม่สะทกสะท้าน

เมื่อยืนอยู่ห่างอาโมรี่เกือบสิบฟุตเขาก็หยุด

สิบวันกับการฝึกฝนอย่างหนัก เขาไม่คิดอะไรมากและตั้งท่าหมัดประกายไฟ

นี่ไม่ใช่วิชาหมัดมวยพื้นฐานแล้ว

หัวใจของอาโมรี่สั่นและหวั่นไหว มีแววตื่นเต้นและมีความสุขอยู่ในดวงตาของเขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่สามารถอธิบายได้ ความรู้สึกที่เหลือเชื่อนี้ทำให้เขาตัวสั่นเล็กน้อย

ถังพื้นฐาน, ในที่สุดนายก็เริ่มจนได้

อาโมรี่ไม่ได้เห็นความคิดของถังเทียนแม้แต่น้อย  เขาเข้าใจชัดว่าถังเทียนไม่ธรรมดา  ไม่สามารถใช้มาตรฐานทั่วไปทำความเข้าใจเขาได้

ขณะนั้นเอง เมื่อสายตาของอาโมรี่และถังเทียนปะทะกัน  เขาอดจ้องมองอย่างว่างเปล่าไม่ได้ สายตาเยือกเย็นปล่อยพลังปราณที่ทำให้หัวใจเต้นถี่เร็ว  อาโมรี่รู้สึกว่าเขากำลังถูกสัตว์ป่าที่ดุร้ายมากจ้องดู

ช่างเป็นปราณอันตราย

อาโมรี่เหลือบตา  หัวใจเขาแอบสั่น

ปราณอันตรายอย่างนี้  เขาเคยเห็นจากคนอื่นมาก่อน และนั่นก็คือต้นแบบของเขาที่เขาสาบานว่าจะเอาชนะให้ได้ เหลียงชิว!

อาโมรี่ไม่เคยเข้าใจถึงศักยภาพของถังเทียน คนที่ใช้เวลาพากเพียรห้าปีเพื่อให้เชี่ยวชาญวิทยายุทธพื้นฐานหลายอย่าง  ในใจของเขาแล้ว เขาคือจอมยุทธที่แท้จริง นั่นคือเหตุผลที่สำคัญที่สุดที่ทำให้เขายินดีติดตามมาร่วมสถาบันคาราเมล

อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ได้หมายความว่าถังเทียนสามารถเทียบได้กับพี่เหลียงชิว!

พี่เหลียงชิวเป็นนักสู้หมายเลขหนึ่งผู้เฉียบขาดของสถาบันเหมิ่งโซ่ว  เปรียบเทียบกับโรงเรียนของมืองซิงฟงแล้วพี่เหลียงชิวสามารถเบียดอยู่ในสามสุดยอดได้แน่นอน ในใจของอาโมรี่ พี่เหลียงชิวคือเป้าหมายที่เขาต้องการแทนที่ให้ได้

อาโมรี่คงไม่รู้สึกประหลาดใจ ถ้าให้เวลาปีหรือสองปีถังเทียนอาจอยู่ในมาตรฐานเดียวกับพี่เหลียงชิวได้

แต่...ให้ตายเถอะ  นี่แค่เพียงคืนเดียว!

ร่างของถังเทียนปล่อยปราณในระดับเดียวกับพี่เหลียงชิวได้!

หัวใจของอาโมรี่ยังคงปั่นป่วน

ในทำนองเดียวกัน ความรู้สึกว่าสภาพจิตใจของอาโมรี่ก็กระเพื่อมไหว  ตาของถังเทียนเปลี่ยนเป็นคมกริบทันที

เพียงก้าวยาวก้าวเดียว เขาก็ควงหมัดขวา

เมื่อถังเทียนเคลื่อนไหว  อาโมรี่เรียกความรู้สึกของเขากลับคืนไม่แสดงท่าทางอ่อนแอและรับการโจมตี แม้ว่ารูปแบบการต่อสู้หลักของเขาจะเป็นการใช้ดาบ  แต่วิชาหมัดมวยของอาโมรี่ก็แข็งแกร่งพอกัน  โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อแลกหมัดกับถังเทียนมาหลายหลายครั้ง  เพลงมวยของเขาจะต่อยทแยงสูง  เพิ่มพรสวรรค์ธรรมชาติของเขาและหมัดเขากระทิงระดับที่สอง  พลังของเขายังน่าตกใจนัก

รูปแบบหมัดเขากระทิงนั้นง่ายๆ ใช้การเคลื่อนไหวเป็นหลัก แต่พลังของมันเทียบเท่ากับยิงก้อนหินพันก้อน และเหมาะสมที่สุดสำหรับจอมยุทธที่ยินดีใช้พลังถึก

อาโมรี่วิ่งใส่สุดกำลังเหมือนกับกระทิงเปลี่ยวใช้พลังหมัดที่เหมือนกับเขากระทิงขวิดใส่ถังเทียน

ถังเทียนที่จิตใจว่างเปล่า เพิ่งถูกน้ำเย็นปลุกให้ตื่นยังไม่ได้สติเต็มที่ ซ้ำยังถูกบีบให้โกรธอีกด้วยสิ่งเดียวที่ทำได้คือควบคุมตนเองในตอนนี้ให้ได้ซึ่งเป็นผลมาจากการฝึกหนักสิบวัน

สายตาของอาโมรี่เหมือนมีไฟลุกโชนขณะถลึงตาใส่ถังเทียน  เขาคาดหวังจากถังเทียนไว้มาก

หมัดของถังเทียนก็ไวเหลือเกิน

ม่านตาของอาโมรี่หดตัวทันที

ตอนแรกหมัดของถังเทียนหายไปโดยไร้วี่แวว และในชั่วเวลาต่อมา ก็มาปรากฏอยู่ห่างจากแก้มเขาเพียงสามสิบเซ็นติเมตร

หมัดประกายไฟ!

หัวใจอาโมรี่แทบกระดอนเขาเอียงหัวทันทีหลบหมัดประกายไฟที่อันตรายของถังเทียนได้

ขณะเดียวกัน อาโมรี่รู้สึกว่าพลาดอะไรบางอย่างไป  หลังจากสู้กับถังเทียนมามากมายหลายครั้ง  เขาเข้าใจอุปนิสัยของถังเทียนเป็นอย่างดี  สู้กับถังเทียนต้องทุ่มสมาธิเต็มร้อยไม่มีการไขว้เขวแม้แต่น้อยนิด  เขาสงสัยมาก แต่ก็ยังคงจับความเคลื่อนไหวของถังเทียนได้  เขาแทบจะหลบเลี่ยงการจู่โจมที่กร้าวแกร่งรุนแรงของถังเทียนไม่ได้

ตามที่คาดไว้ ถังเทียนเป็นเหมือนลูกธนูได้สั่งสมพลังไว้ที่หมัดขวาของเขาไว้แล้ว เขาพุ่งเข้าหาอาโมรี่

อาโมรี่ยกมือขึ้นกันหมัดของถังเทียนทันที

หมัดของถังเทียนหายไปในอากาศที่เบาบางอีกครา

เอ๋?  อาโมรี่อึ้ง  เขาตะลึงไปชั่วขณะก่อนที่จะรู้สึกถึงกระแสอันตรายพุ่งเป้ามาที่เขา เขาสสั่นเทาก่อนที่จะตื่นตัว  พร้อมกับเสียงครางลึกเขากระทืบเท้าขวาอีกครา

เกิดระลอกคลื่นรอบๆ พื้น มีพลังสั่นสะเทือนอยู่รอบๆ ตัวเขา

คลื่นสะเทือนไหว, วิทยายุทธสายธาตุดินที่ใช้กันเป็นเรื่องธรรมดา การใช้พลังธาตุดินกระทำโดยส่งพลังปราณแท้ลงไปใต้เท้าสร้างแผ่นดินไหวขนาดพื้นที่ย่อมๆ

พื้นก็คือองค์ประกอบดินและเป็นสื่อที่ดีที่สุด  ตราบใดที่คู่ต่อสู้ยังอยู่ในรัศมีคลื่นกระทบความเคลื่อนไหวของเขาจะต้องได้รับผลกระทบแน่นอน

เกือบในเวลาเดียวกัน  ภาพลางๆของหมัดก็ปรากฏอยู่ในอากาศข้างหน้าเขาโดยไม่มีสัญญาณและลมยะเยือกก็พุ่งเข้าใส่เขา

เร็วมาก!

ม่านตาของอาโมรี่หดตัว เขาหักงอศอกแทนหมัดเพื่อรับหมัดของถังเทียน

เขาลดกำปั้นมาอยู่ระดับสะเอวรอโอกาสโจมตีโต้ตอบ  ถังเทียนได้รับผลคลื่นสะเทือนไหวในระยะเวลาสั้นๆจนเผยตัวเนื่องจากความไม่สมดุลของกาย แม้จะเปิดโอกาสเล็กน้อยขนาดนั้น แต่อาโมรี่เชี่ยวชาญว่องไวพอจะฉวยโอกาส แต่ปฏิกิริยาโต้ตอบของถังเทียนก็ไม่ธรรมดา และโอกาสเพียงน้อยนิดนี้หายไปเร็วกว่าที่อาโมรี่คาดถึง  อาโมรี่ต้องมีสมาธิเกินร้อยรอโอกาสระเบิดพลังใส่ช่องน้อยนิดที่ถังเทียนเปิดอยู่นี้

อย่างไรก็ตาม การโจมตีของถังเทียนเกิดความคาดหมายของอาโมรี่ไปมากมายนัก  เหมือนกับว่าเขาไม่สนใจคลื่นสะเทือนไหวที่กวาดใส่ตำแหน่งที่เขายืนอยู่และยังคงโจมตีอย่างดุเดือด

หมัดแล้วหมัดเล่า แต่ละหมัดเพิ่มความเร็วมากกว่าหมัดก่อน

มีแต่เงาหมัดวูบวาบ

ในพื้นที่ทัศนวิสัยของอาโมรี่มีแต่เงาหมัดวูบวาบอยู่ต่อหน้าเขาเหมือนพายุโหมกระหน่ำเข้ามาทั้งสี่ทิศ

นี่มันบ้าชัดๆ!

อาโมรี่คาดไม่ถึงเลยว่าถังเทียนจะเป็นคนที่ทำอะไรตามสิ่งยั่วยุโดยไม่คำนึงความสัมพันธ์ วิธีบ้าบิ่นแบบนั้นไม่ได้กล่าวถึงในกลยุทธเลย  จ้องแต่จะจู่โจมอย่างเลินเล่อ  ความเร็ววิชาหมัดมวยของถังพื้นฐานน่าประทับใจอยู่แล้ว  ตอนนี้เขายังใช้วิชาหมัดประกายไฟ  ก็ยิ่งออกหมัดได้เร็วขึ้น  เขาแทบไม่มีใครเทียบได้เลยเมื่อว่ากันถึงเรื่องความเร็ว  ยากจะคาดเดาความเคลื่อนไหวต่อไปในเสี้ยววินาทีได้  อาโมรี่รู้สึกล้า

อย่างไรก็ตาม วิทยายุทธของเขาก็แข็งแกร่งและไม่มีใครเปรียบ เขาไม่ฝืนใช้หมัดเขากระทิงโจมตีและตั้งรับด้วยวิชาฝ่ามือสลายสิบสองศูนย์ถ่วง

อาโมรี่หมอบและฝ่ามือทั้งสองยันท้องฟ้าก่อตัวเป็นรูปเหมือนแมงมุมป้องกันจุดศูนย์กลาง

ฝ่ามือทั้งสองของเขาไขว้กัน มีพลังไหลเวียนเต็มเปี่ยม

หือ? พลาด! อาโมรี่เบิ่งตากว้าง