บทที่ 90 รางวัลมากมาย
“อาจารย์ของข้ายอดเยี่ยมมาก!”
หลี่จื่อฉีที่เดินตามหลังรู้สึกว่าซุนม่อนั้นน่าประทับใจมากเขายังกล้าปฏิเสธคำเชิญของมหาคุรุระดับ 3 ดาวอีกด้วยต้องรู้ว่าถ้าครูคนอื่นมาแทนที่เขา แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าต้องกินขี้สุนัขพวกเขาก็ยังยอมรับคำเชิญ ยิ่งกว่านั้นพวกเขายังจะยอมกลืนขี้สุนัขด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าอีกด้วย
ติง!
คะแนนความประทับใจจากหลี่จื่อฉี +10 สถานะปัจจุบัน: เป็นมิตร (186/1,000)
ลู่จื่อรั่วกระพริบตานางไม่เข้าใจวิถีของโลก ดังนั้นนางจึงไม่รู้สึกว่าเป็นปัญหาที่ซุนม่อปฏิเสธคำเชิญรับประทานอาหารของครูคนอื่น
เจียงเหลิ่งก้มศีรษะลงไม่สนใจเรื่องนี้ถานไถอวี่ถังวางมือไว้ด้านหลังศีรษะและสำรวจคนทั้งสี่ข้างหน้าด้วยความสนใจเขากำลังคาดเดาว่าซุนม่อกำลังใช้จิตวิทยาย้อนกลับหรือไม่
สำหรับซวนหยวนพ่อ?
ผู้ติดการต่อสู้มีสมองที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อดังนั้นเขาจึงพูดอย่างตรงไปตรงมามาก
“ท่านอาจารย์ข้าจะไปหาคนต่อสู้!”
หลังจากพูดแล้วซวนหยวนพ่อก็ไม่รอให้ซุนม่อตอบและจากไปโดยตรง
เมื่อได้ยินเช่นนี้หลี่จื่อฉีก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ในบรรดาศิษย์ส่วนตัวทั้ง 5 คนของซุนม่อนี้ควรได้รับการยอมรับว่าเป็นนักเรียนที่มีความสามารถมากที่สุดแต่เห็นได้ชัดว่าสมองของเขาไม่ดี
(ต่อหน้าอาจารย์ใหญ่ มหาคุรุ3 ดาว และครู 2 คน เจ้าพูดว่าจะสู้กับใครจริงๆ เหรอ? เจ้าถือว่ากฎของโรงเรียนไม่มีอยู่จริงใช่ไหมให้ใช้ไหวพริบมากกว่านี้หน่อยไม่ได้ หรือ แค่บอกว่ากำลังจะไปเพื่อซ้อมมือแทน?)
“…”
ซุนม่อพูดไม่ออก(จะให้ข้าตอบกลับไปว่ายังไง?)
ด้วยความเข้าใจของซุนม่อเกี่ยวกับซวนหยวนพ่อถ้าเขาบอกเขาไม่ให้ต่อสู้ ซวนหยวนพ่อจะไม่ฟังและถ้าเขาพยายามโน้มน้าวเขาและถูกปฏิเสธต่อหน้าคนจำนวนมาก ซุนม่อก็คงจะอับอายเท่านั้น
อย่างไรก็ตามหากเขาไม่พูดอะไร เนื่องจากอาจารย์ใหญ่และครูคนอื่นๆ อยู่ด้วย คนอื่นๆอาจสงสัยทัศนคติการสอนของเขา เป็นไปได้ไหมว่าเมื่อนักเรียนบอกว่าเขาจะสู้ครูไม่แม้แต่จะสนใจเรื่องนี้?
ตามที่คาดไว้สายตาหญิงงามทั้งสามจ้องมาที่ซุนม่อพวกนางกำลังรอคำตอบจากเขา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับกู้ซิ่วสวินนางทำหน้าเหมือนรอชมรายการดีๆ
“ไปหาคนที่อาวุโสกว่ามาสู้กัน”
การแสดงออกของซุนม่อสงบลง
“นอกจากนี้ข้าจะเริ่มบทเรียนอย่างเป็นทางการในเช้าวันพรุ่งนี้รวมกันที่ทางเข้าอาคารเรียนเวลา 8.00 น.”
“ข้าจะไม่ยอมเจอกับคนระดับฝีมือต่ำกว่าอย่างแน่นอนเกรงว่าข้าอาจพลั้งมือจะตีพวกเขาจนตาย”
ซวนหยวนพ่อตอบราวกับว่าเป็นเรื่องเหมาะสมและแน่นอน
นักเรียนรุ่นพี่บางคนได้ยินเรื่องนี้ขณะพวกเขาผ่านไปพวกเขาขมวดคิ้วโดยไม่ตั้งใจและหันไปมองซวนหยวนพ่อ ไม่จำเป็นต้องถามคำถามใดๆ เด็กหนุ่มคนนี้จะต้องเป็นนักเรียนที่เพิ่งเข้าร่วมพวกเขานี่คือเหตุผลที่เขาไม่รู้ว่าฟ้าสูงแผ่นดินต่ำเป็นยังไง
จะมีนักเรียนอัจฉริยะที่คิดถึงตัวเองอย่างมากทุกปีจากนั้นนักเรียนเหล่านี้จะท้าทายรุ่นพี่และหลังจากได้รับบทเรียนแล้วพวกเขาจึงรู้ว่าพวกเขาไม่ใช่อัจฉริยะ พวกเขาเป็นเพียงกะหล่ำปลี
“ไม่มีอะไรอีกแล้วพวกเจ้าออกไปได้แล้ว!”
ซุนม่อสั่งลูกศิษย์คนอื่นๆของเขา
หลี่จื่อฉีและลู่จื่อรั่วไม่ได้เคลื่อนไหวแต่ถานไถอวี่ถังและ เจียงเหลิ่ง ก็จากไปทันที
“ถ้าพวกท่านไม่มีอะไรจะคุยแล้วข้าจะไปเดี๋ยวนี้!”
ซุนม่อยกมือขึ้นโดยไม่รู้ตัวและมองดูนาฬิกาของเขาน่าเศร้าที่ข้อมือของเขาว่างเปล่าเขาไม่มีนาฬิกาจักรกลที่เขาซื้อโดยใช้เงินเดือนของเขาอีกต่อไป
"อาจารย์!"
หลี่จื่อฉีดึงแขนเสื้อของซุนม่ออย่างเบาๆจากนั้นนางก็ยิ้มพร้อมกับชมเชย “อาจารย์จินมู่เจี๋ย เป็นมหาคุรุ 3 ดาวนางมีชื่อเสียงมากในเมืองจินหลิงนะ”
ความหมายของหลี่จื่อฉีนั้นง่ายมากจินมู่เจี๋ยเป็นหนึ่งใน 'หัวหน้าใหญ่' ในสถาบันจงโจว ถ้าซุนม่อสามารถสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับนางได้และนางยินดีที่จะแนะนำเขาอาชีพการสอนของเขาจะราบรื่นกว่ามาก
เมื่อเห็นฉากนี้กู้ซิ่วสวินรู้สึกอิจฉาบ้างหลี่จื่อฉีมีจิตใจและจิตใจที่บริสุทธิ์อย่างแท้จริงดูเหมือนนางจะชมเชยจินมู่เจี๋ยแต่พื้นผิว แต่ในความเป็นจริง นางกำลังเตือนซุนม่อว่าอย่าละเลยจินมู่เจี๋ยแม้แต่เล็กน้อย
“ข้าสงสัยว่าทำไมหลี่จื่อฉีถึงตั้งใจที่จะรับซุนม่อเป็นอาจารย์ของนาง?”
เมื่อนางนึกถึงภูมิหลังของหลี่จื่อฉีความอิจฉาในหัวใจของกู้ซิ่วสวิน ก็กลายเป็นความหึงหวง อย่างไรก็ตามนางยิ้มหลังจากนั้นไม่นาน หลี่จื่อฉีดีมาก แต่ก็ไม่ง่ายเลยที่จะเป็นอาจารย์ของนาง
อย่างน้อยที่สุดป้าของหลี่จื่อฉี ก็ไม่เห็นด้วยง่ายๆ
ไม่มีใครเคยปฏิเสธจินมู่เจี๋ยมาก่อนดังนั้นนางจึงสูญเสียสิ่งที่ควรทำหลังจากการถูกปฏิเสธเล็กน้อย นางตัดสินใจเงียบ
นางเชิญซุนม่อไปทานอาหารเพราะนอกจากจะชื่นชมการแสดงออกของเขาในวันนี้แล้วนางยังวางแผนที่จะให้เขานวดให้นางด้วย นางคงอายที่จะขอเขาโดยตรงดังนั้นนางจึงวางแผนที่จะขอเขาเมื่อพวกเขาทานอาหารน่าเศร้าที่ตอนนี้ไม่มีโอกาสทำเช่นนั้น
อันซินฮุ่ยต้องการเตือนซุนม่อให้ระวังจางฮั่นฟูคนผู้นั้นมีจิตใจที่คับแคบ ตอนนี้เขาได้รับความเสียหน้าอย่างมากในวันนี้ จางฮั่นฟูจะไม่ปล่อยให้สิ่งต่างๆเลื่อนลอยจากไปอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตามนางไม่สามารถพูดสิ่งนี้ต่อหน้าครูและนักเรียนที่อยู่ปัจจุบันได้ดังนั้นนางจึงเลือกที่จะเงียบ
กู้ซิ่วสวินตั้งใจรอให้เฝิงเจ๋อเหวินสร้างความยุ่งยากให้ซุนม่อก่อนที่นางจะก้าวออกไปเพื่อแสดงความสามารถของนาง แต่นางไม่คิดว่าการแสดงของซุนม่อจะน่าทึ่งมากโดยพื้นฐานแล้วไม่มีโอกาสให้นางยืนขึ้น
“แม้แต่จินมู่เจี๋ยก็ยังถูกปฏิเสธถ้าข้าเป็นคนขอ ข้าเกรงว่าจะถูกปฏิเสธเช่นกัน!”
กู้ซิ่วสวินตัดสินใจเชิญซุนม่อไปทานอาหารอีกครั้งอย่างไรก็ตาม นางอยากรู้จริงๆ ว่าหัตถ์จับมังกรโบราณคือทักษะการฝึกฝนประเภทใด
สตรีสามคนนี้มีความคิดที่แตกต่างกันในใจก่อนที่พวกนางคิดว่าจะตอบอะไร พวกนางเห็นซุนม่อจากไปโดยตรงแล้วเขาจากไปโดยไม่ลังเลเลยจริงๆ
ลู่จื่อรั่วตามเขาไปทันที
“หา?”
กู้ซิ่วสวินตกตะลึง (เขาต้องจากไปโดยตรงอย่างนั้นหรือ?)
"อาจารย์!"
หลังจากที่หลี่จื่อฉีคำนับให้อันซินฮุ่ยและอีกสองคนนางก็เดินตามซุนม่อทันที
“ซินฮุ่ยคู่หมั้นของเจ้ามีความสามารถอย่างแท้จริง!”
จินมู่เจี๋ยจ้องไปที่แผ่นหลังของซุนม่อเมื่อนางคิดถึงผลงานที่ผ่านมา ดูเหมือนว่า สถาบันจงโจวคงจะต้อนรับคลื่นลูกใหญ่ในปีนี้
…
ลมพัดอ่อนๆพัดมาที่ต้นร่มจีน ทำให้เงาของต้นไม้บนพื้นแกว่งไปมาเล็กน้อย
“ระบบฯผลงานของข้ายังพอรับได้ใช่ไหม”
ซุนม่อถามจากก้นบึ้งของหัวใจ
“ทำได้ดีมาก!”
หลังจากที่ระบบตอบกลับเสียงแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้น
ติง!
“ยินดีด้วยเจ้าได้จัดการกับนักเรียนและครูที่พยายามทำให้เรื่องต่างๆ ยุ่งยากสำหรับเจ้าในระหว่างการบรรยายสาธารณะครั้งแรกของเจ้าการเปิดตัวของเจ้าสวยงาม รางวัล: หีบสมบัติทองคำหนึ่งกล่อง”
ติง!
“ขอแสดงความยินดีกับเจ้าที่ได้รับชัยชนะจากเฝิงเจ๋อเหวินรางวัล: หีบสมบัติเงินหนึ่งกล่อง”
อย่างแรกหีบสมบัติสีทองเปล่งประกายปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา หลังจากนั้นหีบสมบัติสีเงินอันรุ่งโรจน์ก็ตามมาแสงของพวกมันช่างเจิดจ้ามากจนเพียงพอที่จะทำให้ตาของเขาพร่ามัว
การแจ้งเตือนของระบบนั้นน่าฟังแต่ซุนม่อกลับขมวดคิ้วแทน
"บางสิ่งบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง.ตั้งแต่การเปิดของข้าสมบูรณ์แบบ ทำไมข้าถึงไม่ได้รับหีบสมบัติเพชรล่ะ?”
“เพราะข้าเกรงว่าหลังจากนี้นายจะย่ามใจเกินไป!”
ระบบตอบกลับอย่างตรงไปตรงมา
ในใจของซุนม่อคำด่าแม่นับร้อยก็ลอยขึ้นมาทันทีขณะที่มีศิษย์น้อยสองนางตามหลังซุนม่อมักจะใส่ใจกับภาพลักษณ์ของเขาต่อหน้านักเรียนไม่อย่างนั้นคงสบถด่าออกมาอย่างแน่นอน
นอกจากหีบสมบัติเหล็กดำที่เขาได้รับจากการสะสมคะแนนความประทับใจ1,000 คะแนนแล้ว ซุนม่อยังมีหีบสมบัติอีกสามกล่อง
ตอนนี้เขามีหีบสมบัติระดับสูงแล้วรางวัลระดับบนจะยังห่างไกลไหม?
ดังนั้นซุนม่อจึงยกมือขึ้นและลูบหัวของลู่จื่อรั่ว ก่อนที่จะเอ่ยคำว่า 'เปิด!' ในใจของเขา
หีบสมบัติทองคำถูกปลดล็อก
"อะไรอีกวะนี่?!"
ซุนม่อเหลือทนจริงๆ
“หีบที่ข้าอยากเปิดคือหีบเหล็กดำ!’
ในอดีตเมื่อซุนม่อเล่นเกมเขามักจะเปิดหีบสมบัติโดยเริ่มจากระดับต่ำสุดเสมอเขาจะเปิดหีบสมบัติที่ดีที่สุดหลังจากที่โชคร้ายทั้งหมดของเขาถูกใช้จนหมดในหีบสมบัติเหล็กดำ
แม้ว่านี่จะค่อนข้างเชื่อโชคลางแต่ซุนม่อรู้สึกว่ามันค่อนข้างมีประโยชน์ แม้ว่าในความเป็นจริงจะไม่เป็นประโยชน์แต่ก็เป็นการปลอบโยนเขาในด้านจิตใจ แต่ตอนนี้ระบบได้เปิดหีบสมบัติทองคำที่มีค่าที่สุดโดยตรง
“ข้าขอโทษข้าอ่านไม่รู้เรื่อง!”
ระบบอธิบาย.
หัวใจของซุนม่อเต็มไปด้วยคำสบถด่าในทันที
“โปรดระวังความคิดทัศนคติของเจ้าระบบเข้มงวดมาก หากเจ้ายังคงสาปแช่งระบบ เจ้าจะได้รับการลงโทษ!”
ระบบเตือน
“ระบบเจ้าไม่ได้บอกว่าเจ้าอ่านใจไม่ได้เหรอ?”
ตอนนี้ซุนม่อเข้าใจว่าเจ้าผู้นี้เป็นคนใจแคบจริงๆ
แสงสีทองจางหายไปทิ้งแผนที่ขาดรุ่งริ่งไว้จากสีของแผนที่ซุนม่อสามารถบอกได้ว่าเป็นลายแทงโบราณ
ติง!
“ยินดีด้วยเจ้าได้รับส่วนของลายแทง (⅕)ลายแทงนี้แสดงภูมิประเทศที่แน่นอน หากเจ้าต้องการเห็นทุกอย่างชัดเจนโปรดนำชิ้นส่วนทั้งห้ามารวมกัน”
วัสดุของแผนที่เป็นหนังสัตว์และให้สัมผัสที่ดี แต่สำหรับเนื้อหาของแผนที่นั้นไม่ชัดเจนและคลุมเครือ
“ต้องทำตัวเหมือนดราก้อนบอลหรือเปล่า”(อ้างอิง: อะนิเมะ Dragonball)
ซุนม่อรู้สึกหดหู่
ในอดีต เขาได้ลายแทงมาแล้วตอนนี้เขามีทั้งหมดสองชิ้น อย่างไรก็ตาม สิ่งเหล่านี้ขึ้นอยู่กับโอกาส นั่นไม่น่าเชื่อถือเกินไปใครจะรู้ว่าเขาก็จะได้อีกสามชิ้นถัดไปในที่สุดหรือไม่?
ประเด็นหลักคือแม้ว่าเขาจะได้รับลายแทงทั้งห้าชิ้นแล้วจะเกิดอะไรขึ้นหากลายแทงนั้นแสดงตำแหน่งที่เขาไม่สามารถเข้าถึงได้?หรือถ้าระดับอันตรายสูงเกินไป? แล้วเขาควรทำอย่างไร?
กล่าวตามตรงซุนม่อค่อนข้างผิดหวังที่เขาได้รับชิ้นส่วนลายแทงจากหีบสมบัติสีทองดังนั้น คราวนี้ เขาวางมือของเขาไว้บนหัวของลู่จื่อรั่วอย่างแน่วแน่
“หืม?”
เด็กสาวมะละกอเอียงศีรษะขณะที่นางจ้องที่ซุนม่อด้วยความงุนงง
(ข้าต้องการเปิดหีบสมบัติเหล็กดำตอนนี้อย่าเข้าใจผิด!)
ซุนม่อเตือนระบบ
หีบสมบัติเหล็กดำคลิกเปิดออกเผยให้เห็นแสงสีเข้มเมื่อแสงหายไป ผลไม้ขนาดเท่าวอลนัทยังคงอยู่
ผลนี้มีสีขาวเงินบนพื้นผิวครึ่งบนมีรูปดาว อีกด้านมีรูปพระจันทร์เสี้ยวสว่าง ผลไม้ลอยอยู่อย่างเงียบๆต่อหน้าต่อตาของเขา ส่องแสงเจิดจ้า
ติง!
“ยินดีด้วย เจ้าได้รับผลดาราจันทร์1 ลูก ผลไม้ชนิดนี้สามารถดึงเอาแก่นแท้ของดวงดาวและดวงจันทร์ได้และจะเติบโตเต็มที่หลังจากผ่านไป 100 ปีเท่านั้น หลังจากบริโภคเข้าไปเจ้าสามารถใช้พลังแห่งดวงดาวเพื่อชำระร่างกาย ชำระเลือดและขับสิ่งสกปรกออกจากร่างกายจากนั้นเลือดของเจ้าจะมีพลังงานบริสุทธิ์จากพลังแห่งดวงดาว”
“ผลไม้นี้เป็นโอสถวิญญาณธรรมชาติชั้นยอดที่ผู้ฝึกปรือในขอบเขตที่อัคคีผลาญโลหิตต้องการมากที่สุด!”
ระบบอธิบาย.
โอสถวิญญาณธรรมชาติหมายถึงสิ่งของที่มีผลโอสถเติบโตตามธรรมชาติในโลกแทนที่จะปลูกโดยมนุษย์ โอสถวิญญาณเช่นนี้ ไม่เพียงแต่ให้ผลจะรุนแรงเท่านั้นแต่ผลข้างเคียงที่เกิดกับร่างกายก็จะมีเพียงเล็กน้อยเช่นกัน
"งดงามอะไรอย่างนี้!"
ซุนม่อมีความสุขเขาจำได้ว่าเห็นผลดาราจันทร์ขายในร้านค้าระบบในราคา 1,000 แต้มต่อผล
เขาตัดสินใจที่จะลองถ้าได้ผลดี เขาสามารถซื้อจากร้านอีกครั้ง ไม่ว่าในกรณีใดตอนนี้เขามีคะแนนความประทับใจมากกว่า 2,000 คะแนน เขาสามารถที่จะใช้จ่ายเล็กน้อย
เมื่อร่างสถิตให้คำแนะนำแก่เป้าหมายและทำให้เป้าหมายสร้างความปรารถนาดีความรู้สึกประทับใจ เกรงใจ บูชา หรือความเป็นมิตร ร่างสถิตก็จะสามารถได้รับคะแนนความประทับใจได้
คะแนนความประทับใจถือเป็นประเภทของสกุลเงินที่จะใช้ในร้านค้าของระบบเพื่อซื้อสินค้าใดๆในนั้น ซึ่งรวมไว้ด้วย ไม่จำกัดเพียงเคล็ดทักษะ คัมภีร์ฝึกปรือต่างๆ ลายแทง โอสถ อาวุธสัตว์เลี้ยง ฯลฯ
ในเวลาเดียวกัน เมื่อร่างสถิตได้รับคะแนนความประทับใจที่น่าพอใจมากขึ้นเรื่อยๆจากเป้าหมายเดียวกัน ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็จะค่อยๆ ลึกซึ้งขึ้น
ความสัมพันธ์นี้เรียกว่าความสัมพันธ์อันมีเกียรติและสามารถจัดอันดับเช่นนี้จากต่ำสุดไปหาสูงสุด:ไม่แยแส, เป็นกลาง, เป็นมิตร, เคารพ, เทิดทูน, และบูชาตามจำนวนคะแนนที่น่าพอใจ
ซุนม่อถามระบบก่อนหน้านี้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อความเชื่อมโยงระหว่างคนสองคนถึงระดับการบูชา?ระบบไม่ตอบ แต่ซุนม่อรู้สึกว่าจะมีประโยชน์มหาศาลอย่างแน่นอน
“หืม?”
เมื่อเห็นซุนม่อแตะศีรษะของลู่จื่อรั่วอีกครั้งหลี่จื่อฉีรู้สึกไม่มีสบายเล็กน้อยขณะที่ริมฝีปากของนางเชิดขึ้น
ซุนม่อเห็นปฏิกิริยาของหลี่จื่อฉี อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาไม่สามารถยื่นมือออกมาลูบหัวนางได้
ไม่มีทางแก้ปัญหานี้เพราะเขายังมีหีบสมบัติเงินที่ยังไม่ได้เปิด(เจ้าเป็นคนหน้าอกแบน ถ้าข้าลูบหัวเจ้า โชคของข้าคงแย่)
