ตอนที่แล้วตอนที่42: อิคคาคุ vs โกโจ (3)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่44: อัจฉริยะกับภัยร้าย

ตอนที่43: มีคนดูแล


อิคคาคุรู้สึกว่าตัวเองกำลังลอยอยู่ในโลกมืดที่ไร้ที่สิ้นสุด.

ชั้นคืออะไร?

ชั้นอยู่ที่ไหน?

คำถามเหล่านั้นผุดขึ้นในหัวของเขาซ้ำๆขณะที่สิ่งต่างๆนับหมื่นนับแสนนับล้านค่อยๆไหลเข้ามาในหัวของเขา.

เขารู้สึกเหมือนว่าตัวเองมีคำตอบให้กับทุกอย่าง.

แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าไม่มีคำตอบใดๆให้เลย.

วังวนเหล่านั้นเกิดขึ้นซ้ำไปซ้ำมาหลายครั้งจนไม่สิ้นสุด.

จนทุกอย่างดับมืดไป.

--

“เฮืออก!”

อิคคาคุลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วพยายามลุกแต่สุดท้ายก็พบว่าร่างตัวเองไม่มีแรงใดๆเลย.

‘ชั้นอยู่ไหน?’

เขากวาดตามองไปรอบๆห้อง ไม่นานก็เข้าใจว่ากำลังอยู่ในโรงพยาบาล.

“พี่บ้า! ตื่นแล้วเหรอ?!”

อิคคาคุสะดุ้งกับเสียงแสบแก้วหูแทบหนวกนั้น แล้วหันไปทางต้นตอของเสียง.

ที่ประตูของห้องนั้นมีเด็กผู้หญิงผมสีดำในชุดยมทูตยืนอยู่. บนหัวของเธอมีหมวกสีแดงสวมอยู่.

สีหน้าของเธอดูตกใจในตอนแรก จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นความดีใจ.

เธอคือน้องสาวของเขา มาดาราเมะ ชิโนะนั่นเอง.

แต่ปัญหาคือ น้องสาวของเขาเพิ่งจะได้เข้าหน่วยที่13แท้ๆ แล้วทำไม

‘เธอมาทำอะไรที่นี่?’

เขาพยายามจะพูดออกมาแต่ก็พูดไม่ออก.

“นะ-น้ำ”

สุดท้าย เขาก็รวบรวมแรงที่มีแล้วกล่าวคำนี้ออกมาแทน.

“เดี๋ยวนะ! พยาบาลค่ะ! นายคนหล่อ! พี่ชายหนูตื่นแล้วค่ะ!”

‘ให้ตายสิเสียงดังเป็นบ้าเลย. ไปติดมาจากใครกันนะ’

อิคคาคุพยายามนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น.

‘เราสู้กับใครซักคน’

ความทรงจำของเขาค่อยๆปะติดปะต่อเข้าด้วยกัน.

เขาจำได้ว่ากำลังสู้กับโกโจ ซาโตรุอยู่.

จากนั้นเขาก็ค่อยๆจำทุกอย่างจนกระทั่งวินาทีที่เขากำลังจะชนะได้.

จากนั้น,

“อั่ก!”

เขาหลับตาลงทันทีที่ศีรษะรู้สึกปวดขึ้นมา.

บ้านเริ่มหมุนแล้วเขาก็รู้สึกเหมือนอยากจะอ้วก.

มันคือสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับเขามาก่อน.

เหงื่อเริ่มแตกออกมาหลังจากอาการปวดหายไป.

“อย่าพยายามคิดเรื่องที่เกิดขึ้นเลยค่ะ”

มีเสียงดังขึ้นมาข้างๆเขา.

‘ตอนไหนกัน?’

อิคคาคุรู้สึกถึงความอับอายที่ก่อขึ้นมาในใจ.

นอกจากเขาจะไม่รู้ว่ามีคนอยู่ใกล้ขนาดนี้แล้ว เขายังไม่รู้อีกว่าเธอกำลังมองเขาอยู่.

เขาลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่ามีผู้หญิงกำลังมองเขาด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนอยู่,

‘หัวหน้า อุโนะฮานะ’

เขาพยายามจะขยับปากพูดแต่ก็ถูกนิ้วของเธอหยุดเอาไว้.

“ชิโนะ เอาน้ำให้พี่ชายคุณดื่มเถอะค่ะ”

“ค-ค่ะ!”

ชิโนะกลัวจนตัวแข็งทื่อแต่ก็พยุงอิคคาคุให้ดื่มน้ำได้.

“ทีนี้ขอเชิญออกไปก่อนนะคะ. ลองไปเดินเล่นกับอันดับ5ของหน่วย11ดูค่ะ. แล้วก็...ช่วยลดเสียงด้วยนะคะ คุณรบกวนคนอื่นๆอยู่”

“..!”

อิคคาคุพยายามหัวเราะออกมาหลังเห็นน้องของเขาวิ่งหนีไปเหมือนกระต่าย.

พอเธอไปแล้ว อุโนะฮานะก็วางมือลงบนคอของเขาจากนั้นไม่นานแสงสีเขียวก็เรืองขึ้นมาจนคอของเขาทำงานได้ปกติ.

“คุณทั้งสองคนอัดกันหนักเลยนะคะ. ดูเหมือนว่าโกโจจะทำลายคอของคุณไปแต่จากที่คุณอันดับ5รายงานมา คุณก็ยังไม่หยุด”

อิคคาคุทำได้เพียงแค่หัวเราะเจื่อนๆออกมา. ตอนที่เขาสู้สุดตัว เขามักลืมเรื่องบาดแผลไป.

แต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้เขาจะทำเกินไปหน่อย.

‘บ้าจริง, ชั้นคงดูเหมือนมัมมี่สินะ’

เขาเห็นได้จากมุมของดวงตา ทั้งตัวเขานั้นเต็มไปด้วยผ้าพันแผล.

การต่อสู้เป็นไปอย่างบ้าคลั่งเสียจนจากสายตาคนนอกแล้วเหมือนพวกเขาพยายามจะฆ่ากันมากกว่า.

“แล้วโกโจล่ะครับ?”

เขาอดถามไม่ได้.

ทั้งตัวของเขานั้นกระดูกหักไปหมดเพราะโกโจอัดหนักมาก แต่ทางฝั่งนั้นเองก็ได้รับบาดเจ็บไม่ใช่เล่นๆเหมือนกัน.

“โกโจเหรอคะ?”

รอยยิ้มโผล่ขึ้นบนใบหน้าของอุโนะฮานะ.

--

ในอีกฟากหนึ่งของหน่วย4 ชายผมสีเงินกำลังนอนอยู่พร้อมกับผ้าพันแผลบนทั่วตัวเขา.

เขาเอามือเท้าหัวแล้วอ้าปากกว้างๆเพื่อกินอาหารที่ตัวเองชอบ.

“ขอบคุณพวกเธอนะที่มาดูแลผม”

พวกพยาบาลที่กำลังดูแลเขาหัวเราะคิกคักออกมาแล้วหันไปซุบซิบกัน.

โกโจเป็นไอดอลของหน่วยที่4อยู่แล้ว ทั้งหน้าตาและฝีมือ.

เขาจะได้รับการดูแลแบบนี้ก็ไม่แปลก.

เขากินอาหารลงไปอีกคำหนึ่งแล้วนึกถึงเรื่องการต่อสู้ดีๆอีกครั้ง.

ตั้งแต่ตอนต้น เขาได้เปรียบอย่างเห็นได้ชัด แต่พออิคคาคุใช้ชิไคทุกอย่างก็เปลี่ยนไปทันที.

ถ้าเขาไม่กางอาณาเขตล่ะก็คงแพ้บังไคเขาไปแล้ว.

“ชั้นต้องปลดชิไคให้ได้”

จากนั้นเขาก็อยากรู้ขึ้นมาอีกว่าจะได้รับการฝึกแบบไหน.

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด