ตอนที่แล้วตอนที่ 17 สุดยอดนักจัดหมวดหมู่
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 19 รูปแบบเฉพาะธาตุ, ผิวศิลา

ตอนที่ 18 นักล่าล้างแค้น


“นั่นขึ้นอยู่กับผู้ที่เป็นเป้าหมาย…” เย่ว์หยางขมวดคิ้ว

ถ้าเป้าหมายคือนักรบรับจ้าง เจ้าจะเลือกอะไร?” ชายชราถาม

“ข้า…จะเลือกกระดาษเปล่า” เย่ว์หยางหัวเราะ คำถามแบบนี้ไม่ได้ถามถึงวิธีฆ่าคน แต่ถามเรื่องความรู้ในการฆ่าหรือ? นั่นจะยากแค่ไหนกัน?

“เจ้าจะใช้กระดาษฆ่าคนได้ยังไง?” ชายชราเลิกคิ้วเล็กน้อย

“ง่ายๆ ข้าก็จะทำเป็นว่ามีความลับว่ามีวิชาที่ล้ำค่า หลังจากมอบให้เป้าหมาย ข้าจะแจ้งทุกคนว่าเขามีวิชาเช่นนี้ และข้าคงไม่ต้องฆ่านักรบรับจ้างเลยด้วยซ้ำ คนจำนวนนับไม่ถ้วนจะต่อสู้ฆ่าเขาเพื่อชิงของไว้ในเงื้อมมือพวกเขา”

“ถ้าเป้าหมายของเจ้าไม่ใช่นักรบรับจ้าง แต่เป็นพ่อค้าคนหนึ่ง เจ้าจะเลือกใช้อะไร?” ชายชราพยักหน้าช้าๆ และเปลี่ยนคำถาม

“ข้าจะเลือกกระดาษเปล่า… แล้วแสร้งทำเป็นงบดุลบัญชีการเงินที่คำนวณผิดพลาด เมื่อพ่อค้าที่เป็นเป้าหมายหลงกลจนคำนวณรายได้ทรัพย์สินจนสูญหายไปจริง ข้าก็จะฆ่าเขา” เย่ว์หยางตอบ พอได้ฟังเช่นนี้ มือที่บอบบางอมโรคของชายชราก็หยุดสั่น เขาถามต่อว่า “ถ้าเป้าหมายเป็นเจ้าหน้าที่ทางการเล่า? เจ้ายังจะเลือกกระดาษเปล่าเป็นอาวุธสำหรับฆ่าคนอีกหรือ?”

“ทำไมจะไม่ได้เล่า? ข้าใช้มันปลอมเป็นราชโองการ หลังจากเจ้าพนักงานผู้นั้นคุกเข่ายอมรับ ข้าก็แค่เสนอเหล้าพิษให้เขา” เย่ว์หยางดูหนังซีรีย์และภาพยนตร์มามาก ไม่ว่าพวกแม่ทัพจะมีชื่อมากขนาดไหนก็ตาม พวกเขาไม่เคยต่อต้านราชโองการเลย ทั้งไม่ปฏิเสธเหล้าผสมพิษอีกด้วย

ถ้ากษัตริย์ต้องการให้เขาตาย เขาไม่มีทางเลือก ได้แต่ตาย

นี่คือกฎที่คงอยู่มาแต่โบราณกาล มักจะถูกต้องเสมอ ไม่ว่าเหตุการณ์จะเป็นเช่นไรก็ตาม

กฎนี้ไม่ใช่แค่ประยุกต์ใช้กับศักดินาจีนโบราณ มันยังคงประยุกต์ใช้ได้กับราชวงศ์จีนและแผ่นดินมังกรทะยาน ก็คือที่นี่ และน่าจะได้รับยกย่องว่าเป็นคำพูดที่ชาญฉลาด

ชายชราลืมตาขึ้น มีอาการประหลาดใจในดวงตาดำสนิทของเขา เขามองเย่ว์หยางอยู่ 2-3 วินาที สีหน้าเขาเปลี่ยนแปลงทันที แต่กลับคืนสู่ความปกติอย่างรวดเร็ว ในที่สุด เขาพยักหน้าทั้งที่ยังประหลาดใจ ที่ยอมรับแผนพิษพระราชทานของเจ้าคนไร้ยางอายผู้นี้

เย่ว์หยางแอบดีใจ เชื่อว่าเขาทดสอบผ่านคุณสมบัติกลายเป็นนักฆ่าเรียบร้อยแล้ว

อย่างไรก็ตาม เข้าคาดไม่ถึงว่าชายชราจะดำเนินคำถามต่อไป “ถ้าเป้าหมายเจ้าเป็นสตรี เจ้าจะเลือกใช้อะไร?”

พอได้ฟังคำว่า “สตรี” เย่ว์หยางเริ่มออกอาการลามก ขณะที่เขาเริ่มแสดงความเห็นพิเรนทร์ว่า “นั่นขึ้นอยู่กับว่านางสาวและสวยขนาดไหน ถ้ามีครบทั้ง 2 อย่างข้าจะเลือกใช้กระดาษเปล่า….”

“เวลาอย่างนี้เจ้ายังจะแสร้งทำอะไรอีก?” ชายชราถาม

“ไม่, ข้าไม่ได้เสแสร้ง ข้าจะจริงใจเขียนจดหมายขอความรักนางบนกระดาษแผ่นนี้แหละ อย่างไรก็ตาม ถ้านางไม่ตอบรับ อย่างนั้นข้าจะฆ่านางเพื่อจบสิ้นภารกิจ” เย่ว์หยางพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย ชายชราถามอีก “จะเป็นอย่างไร ถ้านางตอบรับเจ้า?” พอได้ยินอย่างนี้ เย่ว์หยางตอบกลับอย่างสดชื่นทันทีว่า “ถ้านางยอมรับรักข้า แล้วข้าจะฆ่านางทำไมเล่า? ข้าก็พานางกลับบ้านตกแต่งเป็นภรรยาก็สิ้นเรื่อง”

“…” ชายชราอึ้งจนพูดไม่ออก

แม้ว่าเขาจะมีชีวิตมานาน แต่เขาไม่เคยพบสหายที่หน้าด้านขนาดเย่ว์หยางมาก่อน

เย่ว์หยางคนไร้ยางอายไม่ได้ตระหนัก เขาแสดงสีหน้าพึงพอใจบนใบหน้าแทบกระตุ้นให้คนรู้สึกแทบอยากชกหน้าทันที

ชายชราพึมพำกับตัวเองเบาๆ จากนั้นถามเขาอย่างช้าๆ “คำถามสุดท้าย ถ้าเจ้ารับภารกิจโดยมีคนในครอบครัวเจ้าเป็นเป้าหมาย เจ้าจะทำอย่างไร?”

ได้ฟังคำถามนี้ เย่ว์หยางยังคงยิ้มได้ไม่หวั่นไหว แต่ปรากฏแววลึกซึ้งในดวงตาเขา “ในใจข้า มีคนเพียง 2 ประเภทดำรงคงอยู่ในโลกนี้ ประเภทแรกคือคนเป็น ประเภทที่สองคือคนตาย คนในครอบครัวข้าถือว่าเป็นผู้รู้จักมาก่อน ข้าจะฆ่ามันผู้ใดก็ตามที่ทำร้ายพวกเขา…”

ชายชราลืมตามองดูเย่ว์หยาง ด้วยรอยยิ้มแปลกๆ เขาพูดว่า “นักฆ่าที่มีจุดอ่อนเรื่องความรักและมากอารมณ์ ไม่ใช่นักฆ่าที่ดี”

“สำหรับความเห็นของข้า จะเป็นนักฆ่าที่ดีได้หรือไม่ก็ตาม ตราบใดที่ข้ายังเป็นนักฆ่าที่มีชีวิต ก็ใช้ได้แล้ว” เย่ว์หยางขมวดคิ้วพูดน้ำเสียงจริงจังว่า “ข้าเคยได้ยินคำเหล่านี้มาก่อน ความรัก ความชังทั้งสองอย่างคือพลังที่สามารถบันดาลให้คนทำสิ่งที่เหลือเชื่อได้ จุดอ่อนก็เหมือนดาบ 2 คม ถ้ามันสามารถทำร้ายผู้คนได้ มันก็ช่วยคนได้เช่นกัน”

“…….” ได้ฟังคำของเย่ว์หยาง ชายชราไม่พูดอะไรอยู่นาน

เย่ว์หยางเดินออกมาจากก๊วนนักฆ่า เขาไม่ใช่แค่ผ่านคุณสมบัติกลายเป็นนักฆ่าเท่านั้น แต่ยังได้รับตำแหน่ง “นักล่าล้างแค้น” และได้แผนที่บุปผาโลหิตมาฟรีๆ ด้วย

แผนที่บุปผาโลหิตนี้สามารถผนวกเข้าในคัมภีร์อัญเชิญได้ เพื่อให้มันรายงานสิ่งที่เกี่ยวข้องแก่ “นักล่าล้างแค้น” เมื่อใดก็ได้

แม้ไม่มีคัมภีร์อัญเชิญ แต่ผู้ใช้ก็ยังเรียกแผนที่มาใช้ได้วันละครั้งเฉพาะเวลากลางคืน ผู้ใช้สามารถมองเห็นตำแหน่งของเป้าหมายที่ถูกระบุโดยนักล่าล้างแค้น ขณะที่จุดสีแดงลอยอยู่บนแผนที่

หลังจากเลือกเป้าหมาย จุดสีแดงจะขยายออก และสัญลักษณ์บุปผาโลหิตจะปรากฏที่ตำแหน่งของเป้าหมาย ตำแหน่งที่ถูกต้องจะถูกระบุไว้อย่างแน่นอนแล้ว

เป้าหมายของนักล่าล้างแค้นโดยทั่วไปจะเป็นฆาตกรชั่วร้าย

ทันทีที่นักรบกลายเป็นฆาตกรชั่วร้าย ถ้าคนที่มันฆ่าใช้ “บันทึกล้างแค้น” ก่อนตาย ฆาตกรจะถูกบันทึกไว้ ขณะเดียวกัน ชื่อฆาตกรจะไปปรากฎในรายชื่อล้างแค้นของก๊วนนักฆ่า หรือ ที่แผนที่บุปผาโลหิต ครอบครัวผู้เคราะห์ร้ายสามารถไปยังก๊วนนักฆ่าตั้งรางวัลเพื่อให้นักล่าล้างแค้นไล่ล่าพวกมันได้ มีเวลาจำกัดให้นักล่าล้างแค้นโดยทั่วไปก็ครึ่งปี ถ้าฆาตกรถูกกำจัดได้สำเร็จ หรือครอบครัวผู้เคราะห์ร้ายยกเลิกการไล่ล่าฆาตกร อย่างนั้นรายชื่อสีแดงของฆาตกรจะหายไปจากบัญชีรายชื่อล้างแค้นและแผนที่บุปผาโลหิตด้วย

เย่ว์หยางไม่ได้ยินดีช่วยผู้อื่นด้วยความเมตตาจากใจจริง เขาแค่ต้องการใช้ประโยชน์จากแผนที่ฟรีๆ

นอกจากนี้ ตามปกติฆาตกรชั่วร้ายค่อนข้างจะมีพลัง ถ้าเขาใช้พวกพวกมันเป็นเหยื่อดอกหนามพ่นพิษ มันจะมีพัฒนาการที่ยอดเยี่ยม

หลังจากได้รับแผนที่บุปผาโลหิตมาแล้ว เย่ว์หยางเริ่มงานแรกในฐานะนักล่าล้างแค้น เขามุ่งเป้าไปยังคนที่มีฉายาว่า “หยานฉือ (ภูผา)” แม้เขาไม่รู้ว่าเจ้าหมอนี่โหดเหี้ยมแค่ไหน แต่เย่ว์หยางรู้ว่า มีอย่างน้อย 8 ครอบครัวร่วมกันไล่ล่าล้างแค้นมัน และมันมีค่าหัว 5 เหรียญทอง

เงินรางวัลไม่มาก แต่ก็ไม่น้อยเกินไป 5 เหรียญทองสำหรับที่สมาคมนักรบรับจ้างเป็นมูลค่าสำหรับฆ่าเสือดาวสายฟ้าที่แปลงร่างได้

ถ้าเทียบกับเงินปัจจุบัน ก็ราวๆ ห้าแสนหยวน

เทียบกับเงินในปัจจุบัน ตามที่เคยทราบมา ตลาดมืดชิ้นส่วน (มนุษย์) ในประเทศ ตัดมือฆาตกรได้ราคา 2000 ตัดขาได้ 5000 และฆ่าได้ราคามาก 3-5 หมื่น แน่นอนว่า ในแผ่นดินมังกรทะยาน ราคาขนาดนี้สำหรับนักล่าล้างแค้นแล้ว เป็นราคาที่ต่ำสุด ปกติแล้ว ราคาสูงสุดในรายชื่อบัญชีล้างแค้นจะหลายพันเหรียญทอง อย่างไรก็ตาม เย่ว์หยางคงจะไม่เริ่มต้นกับพวกที่มีค่าหัวระดับสูง เขายังคงเป็นนักฆ่ามือใหม่ ที่ไม่มีชื่อเสียงหรือประสบการณ์

เย่ว์หยางคิดคำนวณกระทั่งราคาขายุงในใจ, 5 เหรียญทองไม่ถือว่าน้อย อย่างไรก็ตาม เมื่อต้องสู้กับกับสัตว์อสูรเพื่อยกระดับฝีมือ จำต้องเริ่มต้นจากสัตว์อสูรที่อ่อนแอที่สุด ใครเล่า?จะหาญท้าสู้กับระดับตัวหัวหน้าตั้งแต่เริ่มต้นกันเล่า? อย่างนั้นมิเป็นการรนหาที่ตายหรือ?

“หยานฉือ (ภูผา)” อยู่ในรายชื่อที่นักล่าล้างแค้นต้องการ ไม่ได้ซ่อนตัวเอง เขาเดินอยู่บนถนนที่สาธารณะ ดื่มสุราอย่างสบายใจ

ถ้าเป็นฆาตกรอื่นซึ่งเป็นที่ต้องการตัว บางทีพวกมันคงกลัวนักฆ่าจะตามล่าเอาชีวิตพวกมัน

อย่างไรก็ตาม เขาเป็นนักรบรับจ้างที่แข็งแกร่งที่มีนักสู้ระดับสูงคอยหนุนหลังเขา นักฆ่าธรรมดาไม่ยินดีหาเรื่องยุ่งยากฆ่าเขาเพื่อ 5 เหรียญทอง ดังนั้น เขามักมีชีวิตที่ค่อนข้างสะดวกสบาย เขาแค่ทรยศและฆ่าสหายของตนไปส่วนหนึ่งเพื่อเงิน นี่แทบไม่มีความหมายอะไร เมื่อมีเงินเสนอให้ต่อหน้า ใครเล่าจะไม่ทำเช่นนั้น? ในอนาคต ถ้าเขามีเวลา เขาอาจไปข่มขืนภรรยาของสหายจากนั้นก็ฆ่าลูกๆ พวกเขาด้วย ดูซิว่าผู้ใดยังจะกล้าไล่ล่าล้างแค้น

หยานฉือภาคภูมิใจตัวเองมาก เขามีอาการเมาหลังจากดื่มไปมากมายหลายจอก ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนว่าเป็นนักสู้ระดับสูงผู้ทรงพลัง

นักสู้ผู้สามารถทำอะไรก็ได้ตามตามแต่ใจต้องการ จริงไหม?

ขณะที่หยานฉือยิ้มให้ตัวเองด้วยความภูมิใจ เขาสังเกตเห็นขโมยน้อยสวมหน้ากากกำลังยืนอยู่บนถนนร้างผู้คน ตาของขโมยลุกวาวเหมือนดวงดาว และด้วยน้ำเสียงชัดเหมือนสายน้ำ เขาถามว่า “เจ้า….เจ้าคือหยานฉือ ที่อยู่ในบัญชีล้างแค้นใช่ไหม?”

***********************************

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด