ตอนที่ 28 กำลังเสริม

12 กันยายน

6:00.

หลังจากได้รับสิทธิการทดสอบ หลังจากสามวันแห่งการรอคอยอันทรมาน ในที่สุดวันเข้าเกมได้ก็มาถึง

ตามคำแนะนำบนเว็บไซต์ทางการ ตู้หมิงเตา สวมหมวก นอนราบบนเตียงและหลับตา

'มันจะเล่นได้จริงเหรอ'

อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาเดียวกับที่เขาความคิดเช่นนั้นในใจ เขาหลับตาลงและเห็นว่ามีลำแสงส่องผ่านความมืดและส่องมาตรงหน้าเขา

แต่เขายังไม่ได้เปิดตา...

ตู้หมิงเตา ลุกขึ้นนั่งจากห้องเพาะเลี้ยงที่ชื้นและมองไปรอบ ๆ การจ้องมองที่เบื่อหน่ายค่อยๆถูกแทนที่ด้วยความตกใจอย่างรุนแรง

'นี้……'

'โลกในเกมงั้นเหรอ!'

ผนังโลหะและพื้นกระเบื้อง พื้นที่ในห้องเต็มไปด้วยความไซไฟ และไอน้ำจางๆ ระเหยออกจากไหล่ของเขา ทำให้อุณหภูมิร่างกายของเขาลดลงทีละเล็กทีละน้อย

เขาสูดหายใจเอาอากาศของโลกในเกมเข้าปอดลึกๆ และเขาได้กลิ่นที่ไม่พึงประสงค์จาง ๆ

ตู้หมิงเตา ไม่รู้ว่าทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นของจริงหรือไม่

แต่ความรู้สึกสมจริง 100% นี้ทำให้เขาพูดไม่ออกด้วยความตกใจ

'ความรู้สึกนี้— มันคือศูนย์พักพิง! ! !'

ทันใดนั้นห้องเพาะเลี้ยงข้างๆเขาก็เปิดออก กิ้งก่ารูปร่างคล้ายมนุษย์ที่มีเกล็ดสีเขียวเข้มทั่วตัวก็ลุกออก

ทันทีที่เขาสบตา ตู้หมิงเตาก็ตกตะลึง

"อะไรวะ**?! "

"อะไร?..."

"คุณเป็นใคร NPC เหรอ???"

"NPC อะไร ฉันคือผู้เล่น! ฉันคือ Garbage_pickup_level_99(เก็บขยะระดับ99)... แล้วนายเป็นใคร"

"นายคือขยะ?! ฉันคือHold_the_sword_execution(ถือดาบประหาร)(ซอร์ด ดาบ) นายคือผู้มาใหม่ที่เข้าร่วมกลุ่มเมื่อไม่กี่วันก่อน? ทำไมนายดูน่าเกลียดจัง?!"

"แกนั่นแหละน่าเกลียด!" รูม่านตาสีเหลืองอำพันเบิกกว้าง มนุษย์กิ้งก่าดูสับสน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เข้าใจสถานการณ์

แต่ในไม่ช้าสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่ผิวหนังสีเขียวเข้มที่เป็นเกล็ด และดวงตาที่มึนงงของเขาก็ค่อยๆ หวาดกลัว

เขารีบก้มหัวลง มองซ้ายขวา กรงเล็บคลำไปทั่วลำตัว หางบิดไปกับลำตัวเหมือนตุ๊กแกตกบ่อโคลน

ในขณะนี้ ทันใดนั้นสายตาของเขาจับจ้องที่หว่างขาของเขา

หลังจากนั้นเขาก็ร้องไห้ออกมาอย่างเศร้าโศกทันที

"ทำไม! ทำไมฉันไม่มีสิ่งนั้น!"

ตู้หมิงเตาอยากจะกระอักเลือดออกมา

“สภาพนายเป็นแบบนั่นแล้ว แต่นายยังสนใจเรื่องนั้นอีกเหรอ?!”

"ทำไมฉันไม่มีสิ่งนั้นล่ะ! หลอกลวง! นักออกแบบเกมสุนัข! ในเมื่อมีตัวละครมนุษย์กิ้งก่า ทำไมฉันถึงสร้างตัวละครผู้หญิงไม่ได้!"

“ถ้าไม่อยากเป็นลิซาร์ดแมน เรามาแลกกันเถอะ”

"ไสหัวไป"

มีอุปกรณ์สแกนร่างกายเชื่อมต่อกับห้องเพาะเลี้ยงและผู้เล่นสามารถดูคุณสมบัติและระดับของตนเองได้ ข้อมูลทั้งหมดนี้ถูกเผยแพร่บนเว็บไซต์ทางการ

Mr. Garbage(กาเบจ ขยะ) ยื่นนิ้วชี้ออกมาและแตะอินเตอร์เฟซการทำงาน ในไม่ช้า แผงคุณสมบัติก็ฉายบนหน้าจอ

[ไอดี: Garbage_pickup_level_99

ลำดับพันธุกรรม: มนุษย์กลายพันธุ์ · มนุษย์กิ้งก่า(ลิซาร์ดแมน)

ระดับ: LV.0

——คุณสมบัติพื้นฐาน——

ความแข็งแกร่ง: 8

ความว่องไว: 7

ร่างกาย: 8

การรับรู้: 8

สติปัญญา: 2

]

[ความสามารถพิเศษ:

เลือดเย็น (หลบซ่อนดีขึ้น และเคลื่อนไหวช้าลงในสภาพแวดล้อมที่มีอุณหภูมิต่ำ)

ทำงานหนักแต่ไม่ฉลาด (มีความอดทนมากขึ้น แตใช้เครื่องจักรที่ซับซ้อนได้ยาก)

การฟื้นฟูทางกายภาพ (ความยืดหยุ่นที่แข็งแกร่งขึ้น แต่เพิ่มระดับลำดับพันธุกรรมได้ยาก)]

'ฮะ?

คุณสมบัตินี้ไม่เลวเลย!'

Mr. Garbage(ขยะ) จำได้ลางๆ ว่ามีการเขียนไว้ในเว็บไซต์ทางการว่าค่ามาตรฐานคุณสมบัติของผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่ปกติคือ 5 ซึ่งผันผวนระหว่าง ±2

เห็นได้ชัดว่าค่ามาตรฐานของเขาเหนือมาตรฐานผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่ ยกเว้นคุณสมบัติด้านสติปัญญาที่ต่ำกว่ามาตรฐาน คุณสมบัติอีกสี่ประการล้วนแข็งแกร่ง

ประเด็นคือเขาไม่ได้คิดว่าเขาโง่ด้วย

แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้าข้อมูลบนแผงคุณสมบัติแสดงต่ำกว่าวความเป็นจริง

มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเขาเลย!

เมื่อรู้เช่นนี้ ขยะก็มีความสุขทันทีจนเขาหยุดยิ้มไม่ได้ และเขาก็หยุดบ่นด้วย

ตู้หมิงเตา ซึ่งนั่งอยู่ในห้องเพาะเลี้ยงถัดไป มองดูลิซาร์ดแมนที่กำลังยิ้มอยู่ที่นั่น และถามด้วยความกังวลว่า

“นาย...นายสบายดีไหม”

"ฮ่าฮ่า ฉันสบายดีมาก! ไปกันเถอะ ออกจากห้องนี้ ไปพบกับผู้เล่นคนอื่นกันเถอะ อย่าให้ผู้ดูแลรอ!"

จากนั้น มิสเตอร์การ์เบจก็กระโดดออกจากห้องเพาะเลี้ยง

เขาพบว่าลิซาร์ดแมนมีข้อดีอีกอย่างคือไม่จำเป็นต้องมีเสื้อผ้า ไม่ว่าเขาจะสวมหรือไม่สวมเสื้อผ้าก็ไม่สำคัญเท่าไหร่ เขาไม่มีอะไรต้องปกปิด

ใบหน้าของ ตู้หมิงเตา จ้องมองไปที่กิ้งก่าที่มีชีวิตชีวาตัวนี้ และมีท่าทางงุนงง

ในเวลานี้เขาสังเกตเห็นว่ามีกระดาษแผ่นหนึ่งติดอยู่ที่ตูดของผู้ชายคนนี้

“มีบางอย่างแปะอยู่ที่ก้นของนาย”

"ไหน?"

หลังจากได้รับการบอกกล่าว มิสเตอร์การ์เบจก็รู้สึกแปลกๆ ที่บั้นท้ายของเขา ดังนั้นเขาจึงเหยียดอุ้งมือไปด้านหลัง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาควบคุมร่างกายนี้ เขาไม่ค่อยชินกับมันเท่าไหร่ กรงเล็บทั้งสองของเขาขูดไปมาอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะขูดเศษกระดาษออกในที่สุด

กระดาษชิ้นนี้กันน้ำได้ จึงไม่เปียกน้ำ

อย่างไรก็ตาม ข้อความที่เขียนบนนั้นไม่ใช่ภาษาจีน และไม่ใช่ภาษาใดๆ ที่เขารู้

กาเบจสับสน อุ้งเท้าของเขาเกาหัว

"มันเขียนว่าอะไร"

...

ลอบบี้พื้นที่พักอาศัย.

พื้นที่เดิมที่ค่อนข้างกว้างขวางตอนนี้เต็มไปด้วยผู้เล่นใหม่

ผู้เล่นทุกประเภทยืนอยู่ที่นี่ ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความงึนงง ประหลาดใจ ตื่นเต้น และความอยากรู้อยากเห็นอย่างสม่ำเสมอ

ก่อนหน้านั้น เกือบทุกคนคิดว่าสิ่งที่เรียกว่า "เกมเสมือนจริงที่สัมผัสสมจริงอย่างเต็มที่" อาจเป็นเพียงเรื่องตลกของแฟนเกมที่น่าเบื่อไม่กี่คน

แม้ว่าพวกเขาจะได้รับหมวกเกมจากบริษัทเกม แต่คนส่วนใหญ่ก็ยังสงสัย

แต่ตอนนี้ความสงสัยทั้งหมดได้หายไปแล้ว

หากพวกเขาต้องพบกับเกมที่สมจริงกว่านี้ นั่นก็คงเป็นเพียง "ความจริง" เท่านั้น!

เมื่อผ่านประตูอัตโนมัติ "Garbage_pickup_level_99" ทำให้เกิดความปั่นป่วนเมื่อออกจากห้อง

ในตอนแรกทุกคนคิดว่าเขาเป็น NPC แต่หลังจากถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกเขารู้ว่าเขาเป็นผู้เล่นด้วย และเป็นไปได้มากว่าเขายังคงเป็น "คลาสลับ" ในตำนาน!

ท่ามกลางความอิจฉาริษยาของทุกคน การ์เบจผู้ซึ่งดูเหมือนจะลืมความจริงที่ว่าเขาไม่มีน้องชายตัวน้อยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

สิ่งนั้นสำคัญไฉน?

มันไม่สำคัญเลย

“พี่น้อง ร่วมมือกับฉัน ฉันจะปกป้องนายเอง”

กาเบจเชิดคางและตบไหล่พี่น้องดาบที่ยืนอยู่ข้างๆ คนหลังไม่ตอบกลับและดูไม่สนใจเขา

แค่คุณสมบัติเริ่มต้นของเขาดีกว่าคนอื่นเล็กน้อย

ตู้หมิงเตา ที่ ออกมาจากห้องพร้อมกับผู้ชายคนนี้ก็ได้รับความสนใจอย่างมากเช่นกัน

น่าเสียดายที่ลำดับพันธุกรรมของเขาเป็นเพียงประเภทความแข็งแกร่งธรรมดา และไม่มีอะไรพิเศษ

ในขณะที่ผู้เล่นในล็อบบี้กำลังมองดูพวกเขา เขาก็แอบสังเกตผู้เล่นคนอื่นในล็อบบี้ด้วย

ยกเว้นพี่น้องกาเบจผู้เล่นส่วนใหญ่ดูเหมือนจะค่อนข้างปกติ อย่างน้อยบนพื้นผิวก็ไม่มีความแตกต่างจากคนอื่น

เมื่อพิจารณาจากลักษณะทางกายภาพแล้ว สวนใหญ่ควรเป็นผู้เล่นประเภทความแข็งแกร่งและร่างกาย ก็แต่ก็มีผู้เล่นประเภทการรับรู้ ประเภทว่องไว และประเภทสติปัญญาแต่มีจำนวนน้อย

สิ่งที่ทำให้ ตู้หมิงเตา ประหลาดใจที่สุดคือมีผู้เล่นหญิงสองคนด้วย?

หนึ่งในนั้นสูง 180 ซม. และมีรูปร่างโค้งเว้า ที่สำคัญกว่านั้น เครื่องแบบที่พักพิงของเธอถูกยืดจนถึงขีดจำกัด ดังนั้นเธอควรจะเป็นประเภทความแข็งแกร่งด

อีกคนเตี้ยกว่า เธอสูงประมาณ 150 ซม. ดูธรรมดา ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถบอกได้ว่าเธอเป็นประเภทไหน อย่างน้อยเธอก็ดูไม่เหมือนประเภทความแข็งแกร่ง

ตู้หมิงเตา เคยเรียนวิศวกรรมโยธาในมหาวิทยาลัย และเขาทำงานมาหลายปี ดังนั้นการสังเกตด้วยสายตาของเขาจึงแม่นยำมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการประเมินระยะทางและขนาดโดยทั่วไปไม่มีข้อผิดพลาดมากนัก

พวกเธอสองคนออกมาจากห้องเดียวกันและดูเหมือนจะมีความขัดแย้งกัน

“สาวน้อยเธอเป็นใคร หย่านมหรือยัง”

"เธอ! ในเกมเธออาจจะสูง! บางทีในชีวิตจริงเธออาจเตี้ยก็ได้!"

"ฮิฮิ จากคำตอบแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าเธอยังอายุไม่มาก เธอยังเป็นนักเรียนชั้นประถมใช่ไหม"

"ฮิฮิฮิ โชคไม่ดีที่พี่สาวคนนี้ทำงานเป็นผู้อำนวยการในบริษัทออกแบบแฟชั่น ซึ่งไม่เหมือนกับใครบางคนที่มองแต่ตัวตนในเกม"

“ฮิฮิฮิฮิ แค่เป็นผู้อำนวยการ ฉันนึกว่าเธอเป็นประธานกลุ่มบริษัทใหญ่ซะอีก ฉันไม่รู้ว่าน้องสาวคนนี้ทำงานให้กับบริษัทไหน?”

“หึ หึ หึ หึ ไม่ใช่เรื่องของเธอ!”

ตู้หมิงเต๋า: "..."

เขาตัดสินใจว่าผู้เล่นสองคนนี้นิสัยเหมือนกับเด็กประถม...

แน่นอนว่าไม่ใช่แค่สองคนนั้นที่มีเสียงดัง

หลังจากรอมานาน ในที่สุดผู้เล่นที่มีสิทธิการทดสอบครอสอัลฟ่าก็ได้เข้าเกม พวกเขาตื่นเต้นมาก อุทานด้วยความประหลาดใจ สัมผัสทุกสิ่งที่พวกเขาเห็น และไม่สามารถละเลยอะไรได้

บางคนถึงกับเอาหัวโขกกำแพง แต่พวกเขาไม่ได้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่หัวเราะคิกคักอย่างโง่ๆ ขณะที่เอาหัวโขกที่มุมห้อง

และนี่เป็นเรื่องปกติ

นอกจากนี้ยังมีผู้เล่นคนหนึ่งที่จับผู้เล่นข้างๆ ขอร้องให้ตบเขา เขาอยากจะลองว่ามันเป็นอย่างไรเมื่อถูกทุบตี เพื่อที่เขาจะได้เตรียมใจให้พร้อมเมื่อได้ต่อสู้กับสัตว์ประหลาดในภายหลัง

ขนบนตัวของตู้หมิงเตาลุกชันเมื่อเห็นฉากเหล่านั้น

เขาเข้าสู่โลกของเกมหรือเขาเข้าไปในโรงพยาบาลคนบ้า?

เขาเห็นคนถอดกางเกง วางแผนที่จะทิ้งขยะ ไปจนถึงการแสดงพฤติกรรมที่บ้าคลั่งยิ่งกว่าเดิม จากนั้นเสียงอันสง่างามดังมาจากทิศทางของทางเข้าหลักและผ่านล็อบบี้ผู้อยู่อาศัย

"เงียบ."

ทันใดนั้นทุกคนก็เงียบลง

เสียงที่สง่างามดูเหมือนจะมีแรงกดดันเป็นพิเศษ ทำให้ผู้เล่นในห้องโถงที่อยู่อาศัยหยุดเสียงดังโดยไม่รู้ตัว และทุกสายตาก็ติดตามทิศทางของเสียงโดยไม่รู้ตัว

ตู้หมิงเตา ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น

เมื่อมองไปที่ชายที่ยืนอยู่ที่ประตู สีหน้าของเขาก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที

NPC!

ฉากเปิดตัว!

นี่ควรเป็นผู้ดูแลในตำนาน!

แม้ว่าจะเป็นครั้งแรกที่เขาเล่นเกมนี้ แต่เขาเคยติดตามโพสต์ของ "There_will_be_ample_time" บนเว็บไซต์ทางการมาก่อน ดังนั้นเขาจึงค่อนข้างคุ้นเคยกับเซตติ้งในเกม

ผู้เล่นคนอื่น ๆ ที่นี่ก็เหมือนกัน ทุกคนต่างกลั้นหายใจและตั้งหน้าตั้งตารอที่จุดเริ่มต้น

เมื่อ ฉู่กวง เลือกผู้เล่น นอกจากจะอ้างอิงอาชีพที่กรอกในหน้าสมัครแล้ว เขายังตรวจสอบประวัติการโพสต์ในฟอรัม ระยะเวลาออนไลน์ และระดับกิจกรรมบนฟอรั่ม พยายามกำจัด "นักเรียนชั้นประถมศึกษา" ที่มีวงจรสมองผิดปกติ มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ท้ายที่สุดแล้ว เด็กเหล่านั้นมักจะสร้างปัญหาในเกมมากที่สุด

เหมาะกับการเคลื่อนย้ายอิฐในสถานที่ก่อสร้างมากกว่า ไม่ใช่ที่นี่

เมื่อมองไปรอบ ๆ ผู้เล่นในห้องโถงของผู้อยู่อาศัย ฉู่กวง ก็ค่อย ๆ พูดต่อไปด้วยน้ำเสียงที่สงบและจริงจัง

"ยินดีต้อนรับสู่ศูนย์พักพิง 404"

“ผมเป็นผู้ดูแลที่นี่”

"รหัส รุ่งอรุณ(Dawn)"