บทที่ 53 จดหมายลาออกสามฉบับ

จู่ๆเสียงที่ด้านหน้าอาคารเรียนก็เงียบลง และผู้ชมก็มองดูซุนม่อด้วยความประหลาดใจคิดว่าพวกเขาได้ยินผิด

เขาพูดว่าอะไร?

สอนไม่ได้?นี่ไม่ใช่การปฏิเสธอย่างสุภาพใช่ไหม

จินมู่เจี๋ยเหลือบมอง ซุนม่อ คำตอบนี้ทำให้นางสนใจในตัวเขามากขึ้น

เยี่ยหลงป๋อพยักหน้า เขาไม่ชอบพี่น้องคู่นี้จริงๆ ด้วยแต่เขาไม่ได้เตือนซุนม่อเพราะนี่ถือเป็นสนามทดสอบ เขาต้องการดูว่าซุนม่อจะทน ต่อการล่อลวงให้มีคนยอมรับในฐานะอาจารย์ของพวกเขาได้หรือไม่

เมื่อครูคนแรกได้รับการยอมรับว่าเป็นอาจารย์พวกเขาจะรู้สึกลอยๆ และยอมรับนักเรียนทุกประเภท แต่พวกเขาไม่รู้ว่า การทำเช่นนี้จะส่งผลอย่างมากต่ออาชีพการสอนของพวกเขา

และสำหรับซุนม่อ เขาเป็นคนที่มีเหตุผลมาก

“ฮ่าฮ่า อาจารย์ เรื่องนี้มันไม่ตลกเลย!”

โจอันหัวเราะแห้งๆ แต่เขารู้สึกไม่สบายใจ

โจผิงคิดว่าเป็นเพราะซุนม่อไม่พอใจกับทัศนคติของเขาดังนั้นเขาจึงใช้กำลังมากขึ้น “อาจารย์ซุน โปรดรับศิษย์คนนี้ด้วย!”

“ข้าเคยบอกไปแล้ว ข้าเป็นแค่ครูฝึกสอน เกรงว่าข้าจะสอนพวกเจ้าไม่ได้ ข้าไม่ต้องการที่จะทำลายหยกที่ยอดเยี่ยมที่ยังไม่ได้เจียระไนทั้งคู่”

ซุนม่อปฏิเสธอย่างแนบเนียน

โหว~

เสียงโห่ร้องดังขึ้นรอบๆคราวนี้แม้แต่คนโง่ก็ยังเข้าใจ ซุนม่อไม่ต้องการฝาแฝดคู่นี้แต่อะไรคือเหตุผล?

คนที่สามารถทำให้ครูสองคนแข่งขันกันควรจะเป็นอัจฉริยะใช่ไหม?นอกจากนี้ ยังมีครูที่ได้อ่านคู่มือข้อมูลรู้ว่าพี่น้องคู่นี้มีอันดับที่ดีทีเดียว

หลี่จื่อฉีรีบดึงแขนเสื้อของซุนม่อ นางใช้มือป้องปากของนางขณะที่ถามเบาๆ “อาจารย์ ท่านพูดผิดหรือเปล่า?”

“เจ้าทั้งสองคนลุกขึ้นได้ พวกเจ้าจะสามารถหาครูที่ดีกว่านี้ได้แน่นอน”

การยอมรับศิษย์เป็นเรื่องสำคัญ ซุนม่อจะไม่ใจร้อนในเรื่องนี้แน่นอนทัศนคติที่โจผิง แสดงให้เห็นหลังจากที่เขาเอาชนะโจอัน รวมถึงคะแนนความประทับใจที่เขาได้รับต่ำ ทำให้ซุนม่อให้ความสนใจนักเรียนคนนี้น้อยลง

ไม่มีเหตุผลอื่นบุคลิกของโจผิงนั้นเย็นชาเกินไป

สำหรับโจอัน ซุนม่อก็ไม่ต้องการให้เขาเป็นนักเรียน

“อาจารย์ ทำไมเหรอ?”

โจผิงไม่เข้าใจ“พวกเรามาจากตระกูลขุนนางที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับสมุนไพร คุณสมบัติของเราไม่ได้เลวร้ายและถูกครูหลายคนตามตื๊อตั้งแต่ตอนที่เรา เข้าร่วมการรับสมัครนักเรียนจนถึงปัจจุบัน เป็นไปได้ยังไงที่เรายังไม่ได้รับความนับถือจากท่าน?”

“ลุกขึ้นเถอะ เขาได้แสดงให้เห็นแล้วว่าเขาไม่ได้คิดถึงเจ้ามาก ทำไม ถึงยังเรียกเขาว่าอาจารย์อีก?”

เมื่อเทียบกับพี่ชายของเขาโจอันโกรธง่าย อย่างไรก็ตามนี่คืออารมณ์ของเด็กวัยรุ่น หลังจากที่เขาพูด ทุกคนก็รู้สึกได้ถึงความขุ่นเคืองในน้ำเสียงของเขา

“ซุนม่อโง่ไปแล้วเหรอ?”

ในฝูงชนหยวนฟงมึนงงถ้าเป็นเขา เขาจะยอมรับพวกเขาทันที

นักเรียนที่ร่ำรวยสองคนจะไม่ลืมที่จะเคารพผู้อาวุโสทุกปีครูก็จะมีชีวิตที่ดีขึ้นเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ซุนม่อปฏิเสธพวกเขา? เขาปัญญาอ่อนหรือไม่?

“ฮ่าๆ! ฮ่าฮ่า!” ฉินเฟิ่นโกรธมากจนเขาเริ่มหัวเราะเขาจ้องไปที่ซุนม่อ “ในเมื่อเจ้าไม่คิดมากกับพวกเขาทำไมเจ้ายังต้องการแข่งกับข้าอีก?”

“เจ้าต่างหากที่อยากจะแข่งกับข้า!”

ซุนม่อยักไหล่

ฉินเฟิ่นตกตะลึง พอนึกขึ้นได้ก็จริง ซุนม่อไม่ได้พูดอะไรก่อนหน้านี้เลยเป็นหยวนฟงและตัวเขาเองที่โจมตีซุนม่อ หลังจากนั้นการแข่งขันก็เกิดขึ้น

ตั้งแต่ต้นจนจบ ซุนม่อไม่เคยกล่าวว่าเขาต้องการยอมรับพี่น้องคู่นี้เป็นศิษย์ของเขา

“ข้ามันน่ารังเกียจจริงๆ!”

ฉินเฟิ่นพึมพำไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าตบตัวเอง

“เพิ่งรู้ตัวเหรอ”

ซุนม่อย้อนถาม

“เจ้า…”

ฉินเฟิ่นโกรธจนแทบตาย เหตุผลหลักที่ทำให้เขาโกรธคือซุนม่อได้รับซวนหยวนพ่อและหลี่จื่อฉี ถ้าไม่อย่างนั้นเขาคงไม่โม้ว่าพี่น้องคู่นี้ต้องการให้เขาเป็นอาจารย์ ของพวกเขา เพียงเพื่อกู้หน้ากลับมา และตอนนี้ทุกอย่างก็จบลง

“ฮะฮะ อาจารย์ร้ายกาจจริงๆ!”

หลี่จื่อฉีใช้ศอกของนางและแหย่ลู่จื่อรั่ว

“เอ่อ! อ่า!”

เด็กสาวมะละกอพยักหน้าหงึกๆ หลังจากนั้นนางก็รู้สึกมีความสุขเล็กน้อย เป็นเรื่องที่ดีมากที่ซุนม่อยอมรับนาง

“ไปกันเถอะ!”

ซุนม่อไม่ต้องการถูกล้อมและเฝ้ามองอีกต่อไป เขาเรียกเด็กสาวทั้งสอง ขณะที่หันหลังเดินจากไป

ผู้ชมที่อยู่รอบๆเปิดเส้นทางโดยอัตโนมัติ และครูฝึกทุกคนก็จ้องมองซุนม่อด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อนหลากหลาย อย่างไรก็ตามพวกเขารู้สึกหดหู่และไม่มีความสบายใจมากกว่า

เขายังเป็นเพียงแค่ครูฝึกสอน แต่เขากำลังเลือกว่าจะรับนักเรียนคนไหน?ใครให้ความกล้าแก่เขาในการทำเช่นนั้น? ถ้าเป็นพวกเขาและมีคนต้องการรับพวกเขาเป็นอาจารย์ พวกเขาจะรีบไปรับทันที

“ข้าเคยพูดไปแล้วก่อนหน้านี้ พวกเขาจะคู่ควรกับอาจารย์ซุนได้อย่างไร”

เมื่อเห็นพี่น้องตระกูลโจไม่ได้รับการยอมรับจากซุนม่อ ชีเซิ่งเจี่ยก็รู้สึกโล่งใจเขายังทิ้งความหวังเล็กๆ ในใจของเขา ฝีมือของเขาไม่อาจเทียบได้กับพี่น้องตระกูลโจ ดังนั้นเขาคงไม่ประสบความสำเร็จในการขอให้ซุนม่อเป็นอาจารย์ของเขา

ตาของฉินเฟิ่นจับจ้องที่ซุนม่อเมื่อเขาจากไป ทันใดนั้นเขากำหมัดแน่นและตะโกนว่า “อาจารย์ซุนช่างยอดเยี่ยมจริงๆ เป็นไปได้มากว่าเจ้าจะสามารถเหยียบย่ำหลิ่วมู่ไป๋ได้ในไม่ช้าและปราบฟางอู๋จี๋ กลายเป็นมหาคุรุอันดับหนึ่งในจินหลิงแน่นอน!”

เยี่ยหลงป๋อขมวดคิ้ว จิตใจของฉินเฟิ่นสกปรกมาก

ดังคำกล่าวที่ว่าบุรุษสามคนสร้างเสือ ด้วยผู้ชมจำนวนมากที่นี่ ตราบใดที่ผู้ชมพูดคำเหล่านี้โดยไม่ตั้งใจความหมายของคำก็จะเปลี่ยนไปอย่างแน่นอน

ฉินเฟิ่นต้องการสร้างปัญหาให้กับซุนม่อ

ในเมืองจินหลิงหลิ่วมู่ไป๋และฟางอู๋จี๋จากสถาบันว่านเต้า เป็นครูที่มีชื่อเสียงอย่างมากสองคนโดยการจับซุนม่อเทียบกับพวกเขาเห็นได้ชัดว่าฉินเฟิ่นต้องการสร้างปัญหาให้เขา

ผู้ชมไม่ได้แยกย้ายกันไปทั้งหมด ฉินเฟิ่นและพี่น้องตระกูลโจได้ออกไปแล้ว แต่ไม่สามารถทำอะไรได้ มันเป็นเรื่องน่าอายเกินไปสำหรับพวกเขา

“อาจารย์ฉิน ท่านเกลียดซุนม่อมากหรือเปล่า?”

ในสถานที่ห่างไกล โจอันตามฉินเฟิ่นทัน

“เจ้าคิดว่าไง?”

ฉินเฟินถามอย่างเย้ยหยัน

“รับเราเป็นศิษย์ เราจะร่วมมือกันและสั่งสอนบทเรียนดีๆ ให้ซุนม่อ นอกจากนี้ข้าจะเอาชนะศิษย์ทั้งหมดของเขา”

โจอันขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเมื่อพูดแบบนี้ แต่ละคำก็เต็มไปด้วยหยดเลือด

โจผิงมีสีหน้าไม่เต็มใจแม้ว่าเขาจะไม่ได้ให้ความสำคัญกับฉินเฟิ่นอย่างสูง แต่เขาก็รู้ว่าหลังจากที่ซุนม่อปฏิเสธพวกเขาต่อสาธารณชนแล้ว มันจะไม่ง่ายสำหรับพวกเขาที่จะยอมรับอาจารย์คนอื่น

ใครบ้างจะไม่มีความภาคภูมิใจ?หากมีครูที่ยอมรับพี่น้องตระกูลโจที่ซุนม่อไม่ต้องการ แสดงว่าพวกเขาด้อยกว่าซุนม่อมิใช่หรือ?

เก็บของเหลือเดนที่ไม่มีใครต้องการ คงไม่น่ายินดีนักหากได้ฟัง

“เจ้าต้องการยอมรับข้าเป็นอาจารย์ของเจ้าตอนนี้ใช่ไหม? สายไปแล้ว.สำหรับการแก้แค้น ข้าจะทำเอง!”

หลังจากที่ฉินฟิ่นพูด เขาก็หันหลังและจากไปทันที

เขาเป็นคนที่เคยถูกพี่น้องคู่นี้ทิ้งไปก่อนหน้านี้เขาจะยอมรับพวกเขาอีกได้อย่างไร? ถ้าผู้สำเร็จการศึกษาจากสถาบันจี้เซี่ยไม่มีความทะเยอทะยานเช่นนี้แม้แต่น้อยเขาอาจจะฆ่าตัวตายได้เช่นกัน

ขณะที่พวกเขาดูฉินเฟิ่นจากไป ใบหน้าของโจผิงก็ดูหม่นหมองขึ้น“เราควรทำอย่างไร?”

“เราทำอะไรได้บ้าง? มาคิดหาวิธีเข้าสถาบันว่านเต้ากันเถอะ!” โจอัน ไม่มีหน้าที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไปหลังจากที่พวกเขาออกจากโรงเรียนแล้ว เขาก็หันกลับมามอง “คอยดู แน่นอนข้าจะหาทางกลับมาอย่างแน่นอนและทำให้ซุนม่อผู้ประเมินข้าต่ำเกินไปคุกเข่าต่อหน้าข้า ข้าจะทำให้เขายอมรับว่า สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดที่เขาเคยทำในชีวิต!”

…

ในสำนักงานอธิการบดี

ในช่วงเย็นได้ยินเสียงกางเกงของโจวหลินเสียดสี ขณะที่นางรีบวิ่งไป

“คุณหนูใหญ่! ได้ยินข่าวไหม?”

โจวหลินกังวลมาก

“ได้ยินเรื่องอะไร?”

อันซินฮุ่ยยืนอยู่ที่หน้าหน้าต่าง เสื้อคลุมสีขาวที่นางสวมนั้นปราศจากฝุ่น

“ซุนม่อได้รับชัยชนะในการแข่งขันระหว่างเขากับฉินเฟิ่น!” โจวหลินพูดหลังจากนั้นความโกรธก็เพิ่มขึ้นในหัวใจของนาง “จุดสำคัญคือแม้ว่าเขาจะชนะ แต่ทำไมเขายังต้องทำให้พี่น้องตระกูลโจอับอายขายหน้า?”

“แล้วไง?”

อันซินฮุ่ยถาม

“หลังจากเสียหน้าไปมากแล้ว พี่น้องตระกูลโจจะไปสถาบันอื่นอย่างแน่นอน ข้าตรวจสอบแล้วทักษะฝีมือของพี่น้องนี้ไม่เลว”

โจวหลินกังวลอย่างมาก“ตอนนี้โรงเรียนของเราต้องการนักเรียนดีๆ สักคน และเราจะพลาดไม่ได้เลยสักคนนอกจากนี้ซุนม่อมีคุณสมบัติอะไรบ้าง ในการปฏิเสธผู้อื่น”

“ทำไมเขาถึงปฏิเสธพวกเขาไม่ได้”

น้ำเสียงของอันซินฮุ่ยราบเรียบ

“เขา… เขาเป็นแค่ครูฝึกสอน!”

จากมุมมองของโจวหลินซุนม่อน่าจะมีความสุขมากจนจุดธูป หากมีนักเรียนเต็มใจติดตามเขาเขาจะมีคุณสมบัติที่จะจู้จี้จุกจิกได้อย่างไร?

อันซินฮุ่ยเงียบไป

“ฉินเฟิ่นก็โง่พอเช่นกัน เขาคงดูถูกซุนม่อเพราะซุนม่อมาจากสถาบันซงหยางสุดท้ายก็ต้องประสบความพ่ายแพ้แทนเขาได้เรียนรู้บทเรียนอย่างแน่นอน”

ฉินเฟิ่นเป็นคนที่คุณหนูใหญ่ได้คัดเลือกมาเอง ดังนั้นโจวหลิน จึงตั้งความหวังสูงสำหรับเขา นางไม่คิดว่าเขาจะทำพลาดขนาดนี้ในตอนเริ่มต้น  นั่นจะทำให้ผู้บริหารระดับสูงของสถาบันสงสัยความสามารถในการตัดสินใจของนาง

“จบแล้วยัง?” อันซินฮุ่ยกดตรงกลางคิ้วของนาง “ถ้าจบแล้ว ไปเตรียมเงิน 1,000 ตำลึง แล้วส่งไปให้อาจารย์โจวซงแทนข้า”

“อา? เกิดอะไรขึ้น?” โจวหลินตกใจเมื่อนางนึกถึงหลิ่วเหวินเยี่ยนเมื่อวานนี้ นางอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความตกใจว่า“อย่าบอกนะว่าเขาลาออกด้วย?”

“ถูกแล้ว!”

อันซินฮุ่ยสูดหายใจลึก

โจวหลินเหลือบมองที่โต๊ะโดยไม่รู้ตัว มีจดหมายลาออกสามฉบับอยู่ที่นั่นสิ่งนี้ทำให้หัวใจของนางสั่นสะท้านอย่างรุนแรง “ใครลาออกอีก?”

“ดูเองเถอะ!”

อันซินฮุ่ยไม่ต้องการเอ่ยชื่อเหล่านี้

โจวหลินคว้าจดหมายและหลังจากที่นางอ่าน นางร้องออกมา "ฉินเฟิ่นก็ลาออกด้วย?"

“หลังจากเสียหน้าไปมากแล้ว เขายังสามารถอยู่ต่อไปได้อีกหรือ?”

ถ้าฉินเฟิ่นไม่ออกไป อันซินฮุ่ยคงจะผิดหวัง ครูที่ดีควรมีความภาคภูมิใจ

“ไม่มีทางเราต้องรั้งเขากลับมา!เขาสำเร็จการศึกษาจากสถาบันจี้เซี่ย!” โจวหลินตื่นตระหนก“ในปีนี้ เราคัดเลือกผู้สำเร็จการศึกษาจากเก้าสถาบันยิ่งใหญ่เพียงสามคนเท่านั้น หากหนึ่งในนั้นจากไป สถาบันว่านเต้าจะเยาะเย้ยเราจนตายอย่างแน่นอน”

เมื่อเร็วๆ นี้แนวโน้มครูทำงานในสถาบันลาออกร้ายแรงมาก ถ้าสถาบันไม่สามารถแม้แต่จะรักษาครูไว้ได้ ชื่อเสียงของพวกเขาก็จะตกต่ำอย่างแน่นอน

หากพวกเขาไม่สามารถดึงดูดผู้สำเร็จการศึกษาจากเก้าสถาบันยิ่งใหญ่ได้ ก็หมายความว่าสถาบันไม่มีด้านที่น่าดึงดูดสำหรับพวกเขาอีกต่อไป

ต้องรู้ว่าในการรับสมัครนักเรียนเมื่อสิบปีที่แล้วมักจะมีส่วนหนึ่งในการประชาสัมพันธ์บอกว่ามีครูฝึกสอนจากเก้าสถาบันยิ่งใหญ่ในปีนั้นมีกี่คน

“ฉินเฟิ่นน่าจะอยู่ไม่ไกลจากทางเข้าสถาบัน”

อันซินฮุ่ยหัวเราะเบาๆ

“หืมม?”

โจวหลินไม่เข้าใจ

“เขาเสียหน้า และทางเดียวที่เขาจะกู้หน้าก็คือลาออกและรอให้ข้าเชิญเขากลับ”

อันซินฮุ่ยเหลือบมองที่บริเวณสถาบัน ไม่ต้องการอธิบายอีกต่อไป สถาบันจงโจวอาจย่ำแย่ แต่พวกเขาไม่ได้ตกต่ำถึงขนาดขอร้องผู้ที่ลาออกให้กลับมาถึงสถาบันจะพัง ยับเยินก็ตาม!

ปกติแล้วฉินเฟิ่นแพ้และเขาไม่เหมาะกับสุนทรียภาพของอันซินฮุ่ย ในฐานะผู้สำเร็จการศึกษาระดับสูงของสถาบันจี้เซี่ย ระดับการตัดสินของนางนั้นสูงมาก เนื่องจากนางเคยตัดสินผิดไปแล้วครั้งหนึ่ง นางจะไม่ทำผิดพลาดแบบเดิมอีก

โจวหลินไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไปในขณะที่นางเข้าใจอารมณ์ของคุณหนูใหญ่มากที่สุดเมื่อนางตัดสินใจแล้ว นางจะไม่เปลี่ยนใจ นอกจากนี้ คุณหนูใหญ่เกลียดคนที่วางแผนร้ายกับนางมากที่สุด“ฮึ่ม ต้องการใช้คุณหนูใหญ่เพื่อยกระดับสถานะของตัวเอง? เลิกฝันได้เลย!”

“ไปมอบสิ่งนี้ให้อาจารย์โจวซง!”

อันซินฮุยสั่ง

โจวหลินเหลือบมองจดหมายลาออกของโจวซง สีหน้าไม่พอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนาง คนผู้นั้นบอกว่าเขาแก่แล้วและไร้ประโยชน์วันนี้เมื่อเขาเห็นการแสดงของซุนม่อ เขารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งและแสดงความยินดีกับอาจารย์ใหญ่อันที่ได้พบคู่หมั้นที่ดีเช่นนี้ นอกจากนี้สำหรับครูรุ่นเยาว์อย่างกู้ซิ่วสวินและหลิ่วมู่ไป๋ ก็ไม่จำเป็นต้องกังวล เกี่ยวกับอนาคตของโรงเรียนดังนั้นเขาจึงสามารถทำใจให้สบายและเกษียณได้

“คำพูดทั้งหมดนี้เป็นเรื่องไร้สาระ ชายชราคนนั้นถึงกับบอกว่าเขาต้องการจะอยู่และตายกับโรงเรียนของเราเมื่อเดือนที่แล้วตอนนี้เห็นได้ชัดว่า เขาไม่สามารถทนต่อแรงกดดัน และต้องการก้าวออกจากปลักโคลนนี้”

โจวหลินต้องการฉีกจดหมายลาออกเป็นชิ้นๆ ซุนม่อถือเป็นคู่หมั้นที่ดีได้หรือไม่? โจวซงต้องตาบอด!

“ทำตามที่ข้าสั่ง!”

อันซินฮุ่ยไม่ต้องการอธิบาย นางยังมีอีกหลายสิ่งที่นางต้องทำ

“พอได้แล้ว!” โจวหลินไม่มีวิธีแก้ปัญหาและทำได้เพียงทำตามที่นางขอ ก่อนจากไป นางเสริมว่า “คุณหนูใหญ่ รีบไปเตือนซุนม่อโดยเร็ว ให้เขาหยุดสร้างปัญหาดีกว่า”

ไม่นานหลังจากที่โจวหลินจากไปนางก็วิ่งกลับไปอย่างเร่งด่วนหลังจากที่นางตรวจสอบซุนม่อแล้ว นางค้นพบว่ามีบางสิ่งที่บ้ากว่านั้นที่ผู้ชายคนนั้นทำเมื่อเทียบกับการปฏิเสธพี่น้องโจ เขาถึงกับดุมหาคุรุ 1 ดาวเหลียนเจิ้งที่เป็นหัวหน้าฝ่ายปกครองและยังคัดเลือกนักเรียนขยะกลุ่มหนึ่ง

“ไม่มีทาง เราไม่อาจปล่อยให้ซุนม่อสร้างความเสียหายต่อไปได้ เกิดอะไรขึ้นถ้าเขาทำให้อาจารย์เหลียนโกรธมากจนตัดสินใจจากไป? เหลียนเจิ้ง เป็นผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่ง ของคุณหนูใหญ่!”