ตอนที่แล้วตอนที่14: ความรู้ทั่วไป
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่16: เพลย์บอย

ตอนที่15: เป้าหมายคือ..?


ชั่วโมงเรียนจบลงหลังจากคำถามสุดเหลือเชื่อของโกโจ.

เก็นโบโร่ตอบเขาได้เพียงอย่างเดียวว่าจบก่อนเวลานั้นสามารถเป็นไปได้.

เวลาที่เหลือในวันนั้นนักเรียนสามารถเลือกเรียนได้อย่างอิสระ.

ข่าวลือนี้แพร่สะพัดไปในไม่กี่ชั่วโมงหลังวิชานั้น. นักเรียนและอาจารย์คนอื่นๆรับรู้กันหมด บ้างก็คิดว่าจองหอง บ้างก็คิดว่าต้องระวังตัวเอาไว้.

--

ในขณะที่โกโจคนสร้างข่าวลือนั้นไม่ได้สนอะไรเลย.

ความจริงแล้วเขาไม่คิดว่าต้องใช้เวลาถึง6เดือนด้วยซ้ำ.

เหตุผลที่เขาเข้าโรงเรียนมาไม่ใช่เพราะจะมาเรียน แต่เพื่อรวบรวมข้อมูล วิชาและพลังต่างหาก.

เขารู้ดีว่าระบบแบบนี้เป็นอย่างไร.

หลังจากจบคลาสเรียนแล้วเขาไม่ตามโมโมะกับคนอื่นๆไปเรียน. เขารีบรุดหน้าไปยังวิหารแห่งความรู้หรือก็คือห้องสมุดนั่นเอง.

---

ห้องสมุดของโรงเรียนนี้ก็เหมือนกับห้องสมุดอื่นๆในโลก. แม้ว่ามันจะมีคัมภีร์มากกว่าหนังสือก็ตาม แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาเพราะเขาเคยใช้มาแล้วทั้งสองอย่าง.

ผ่านไปแล้วสองสามชั่วโมงหลังจากที่โกโจนั่งอยู่คนเดียวในห้องสมุด. ที่โต๊ะของเขานั้นมีกองหนังสืออยู่เต็มไปหมด.

ขนาดในโลกคนตายเอง นักเรียนก็ไม่อยากจะมาห้องสมุดกัน.

เขาเองก็เช่นกัน ถ้าตอนนี้ไม่รีบอยากหาความรู้ล่ะก็นะ.

ตอนแรกนั้นเขาถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าเพราะยังไม่มีบัตรและจำนวนหนังสือที่นักเรียนปีหนึ่งจะหยิบมาดูได้ก็น้อยมาก แต่โชคดีที่เขาใช้หน้าตาได้เป็นประโยชน์.

แค่พูดหวานหูหน่อยและสัญญาว่าจะไปเดทกันทีหลังก็พอจะทำให้นักเรียนปี6ยอมให้ยืมบัตรของเธอแล้ว.

แต่พอนึกได้ว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะอายุเท่าทวดของเขา โกโจจึงหัวเราะแห้งๆออกมา.

แม้ว่าเขาจะมีเรื่องให้ปวดหัวทีหลังก็ตาม การเรียนรู้ตลอดหลายชั่วโมงนี้ก็เริ่มเป็นผล. เขาได้ข้อมูลมากเลยทีเดียว.

อย่างแรกคือเขาได้ตัดสินใจแล้วว่าจะเข้าหน่วยไหน.

“เริ่มยากแล้วแหะ. ถ้าอยากจะใช้ไร้ขอบเขตอีกรอบ เราคงต้องเข้าใจเรื่องพลังวิญญาณก่อน”

เขาพึมพำออกมด้วยความลำบากใจ.

ในหมู่วิชาไสย์เวทย์นั้น ไร้ขอบเขตนอกจากจะเป็นพลังที่เดาได้ยากและอันตรายมากๆแล้ว มันก็นับได้ว่าเป็นพลังที่แกร่งที่สุด.

แต่เหตุผลที่โกโจไม่คิดว่าไร้ขอบเขตเป็นวิชาที่แกร่งที่สุดก็เพราะมันไม่ต่างอะไรกับวิชาป้องกันตัวที่น่าปวดหัวเลย.

แค่ไร้ขอบเขตอย่างเดียวนั้นไม่มีความหมาย เพราะมันเป็นวิชาที่ไม่สมบูรณ์. มันจะแสดงพลังสูงสุดได้ก็ต่อเมื่อใช้กับริคุกันเท่านั้น.

แต่ถึงแม้จะมีริคุกัน วิชานี้ก็ยังมีข้อเสียร้ายแรงอยู่.

หัวของโกโจจะปวดทุกครั้งที่นึกถึงตอนเขาเกือบตายเพราะดาบของพ่อเมกุมิ.

เขาเอาเท้าขึ้นมาพาดโต๊ะแล้วเริ่มคิดถึงอนาคตตัวเอง.

“รีบไปก็ไม่มีอะไรดี. ใช้สัปดาห์แรกนี้ให้ชินกับโรงเรียนก่อนแล้วก็เรียนวิถีมารไปด้วยดีกว่า”

น่าเสียดายที่นักเรียนปี6 สามารถเรียนวิถีมารได้ถึงแค่วิชาที่60เท่านั้น. ทั้งวิถีพันธนาการและวิถีทำลาย.

บันทึกของวิถีมารนั้นก็ไม่มีซักเล่มด้วย.

ถ้าเขาได้เรียนวิถีมารแล้วล่ะก็ เขาจะลองดูว่าตัวเองใช้วิชาไสย์เวทย์ได้เหมือนเดิมหรือไม่.

“ฮ่าๆ พอคิดแล้วก็ตลกจริง. บางทีเราลองทำตัวแบบนายคิสุเกะนั่นแล้วสร้างหน่วยของตัวเองขึ้นมาดีไหมนะ?”

พอนึกดูว่าตัวเองจะสร้างโรงเรียนไสย์เวทย์ขึ้นมาเองได้ไหม ใจเขาก็เริ่มเต้นรัว “ลองดูดีกว่า. ชั้นจะเป็นผู้ใช้ไสย์เวทย์คนแรกของโซลโซไซตี้ให้ดู”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด