(ฟรีตามปกติ) บทที่ 330 วิธีการของฉินมู่ กล่องไม้ผุพังสีดำในทะเลที่ไร้ขอบเขต?

ร่างโคลนของต้วนหยุนเชิง ข้ามฝั่งไปและเข้าสู่ทะเลหมื่นพิภพ

การเคลื่อนไหวทั้งหมดนี้ ไม่อาจสะกดสายตาของราชันเซียนนิรันดร์เหล่านั้นได้

ไม่ว่าอย่างไร จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญไม่ได้ตอบสนองต่อสิ่งนี้ และราชันเซียนนิรันดร์เหล่านี้ก็ไม่สนใจสิ่งเหล่านี้เช่นกัน

สุดท้าย เขาก็เป็นเพียงเขตแดนพลังยุทธ์ของเขตแดนสูงสุด และราชันเซียนนิรันดร์เหล่านี้ก็ไม่ได้ให้ความสนใจเลยและก็ไม่ต้องกังวลว่าเขาจะทำให้เกิดพายุขึ้นได้

อย่างไรก็ตาม ทะเลหมื่นพิภพที่อันตรายนั้น แม้ว่าคนอื่นๆ อย่างเช่นราชันเซียนนิรันดร์ผู้ทรงอำนาจ ก็ไม่กล้าเข้าไปสำรวจสักพัก

แล้วผู้ชายตัวเล็กๆ คนนี้ที่มีเขตแดนพลังยุทธ์สูงสุดเท่านั้น กล้าที่จะเข้าสู่ทะเลหมื่นพิภพ คงไม่มีความรู้สึกกลัวสำหรับคนโง่เขลาจริงๆ!

ราชันเซียนนิรันดร์ทั้งหมดไม่ได้หยุดเขา ดังนั้นร่างของนักพรตต้วนหยุนเชิง จึงเข้าสู่ทะเลหมื่นพิภพอย่างราบรื่น เขานั่งบนเรือสมบัติโบราณ เริ่มลงมือตามคำแนะนำของเข็มทิศแสวงสมบัติ โดยมุ่งหน้าไปยังส่วนลึกของทะเลหมื่นพิภพ

'บูม! '

เหนือทะเลหมื่นพิภพ มีคลื่นที่ไม่สิ้นสุด อันตรายและไม่สามารถคาดเดาได้

ในบางครั้งก็มีคลื่นขนาดมหึมา พัดพาซากศพและฝุ่นแห่งประวัติศาสตร์ที่ไม่มีที่สุดมาด้วย

แม้ว่าจะเป็นตัวตนเขตแดนสูงสุด ตราบใดที่ยังมีคลื่นซัดสาดหากประมาทไปแค่เพียงเล็กน้อย ก็จะถูกทุบให้เป็นเถ้าถ่านด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ที่มีอยู่ในทะเล

"พรจากสวรรค์อันล้นพ้น เทพเซียนคุ้มครอง"

บนเรือโบราณ ต้วนหยุนเชิงตัวสั่น ใบหน้าที่อ้วนพีของเขาสั่นเทา

เมื่อเข้าสู่ทะเลหมื่นพิภพอย่างแท้จริง เขาจึงตระหนักได้ว่ามันอันตรายเพียงใด

หากคลื่นซัดเข้ามา มันจะสามารถพัดพาวิญญาณของเขาไปได้เลย

คงไม่ต้องพูดถึงความเสี่ยงอื่นๆ ที่นี่ บางจักรวาลลอยขึ้นลงอยู่ในมหาสมุทรนี้ ความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยก็ตกลงไปในนั้น พวกเขาอาจจะไม่ได้ออกมาอีกเลย

"ร่างกายของนักพรตผู้นี้ ได้รับมาจากพลังยุทธ์นับพันปี!"

ด้านหลังของเขื่อน ต้วนหยุนเชิงกัดฟันด้วยความทุกข์ใจ

เมื่อมองดูแบบนี้แล้ว ความเป็นไปได้ที่เขาจะเข้าไปในส่วนลึกของทะเลหมื่นพิภพอย่างปลอดภัยนั้นแทบไม่มีเลย แต่ก็หันหลังกลับไม่ได้

ตอนนี้เขาทำได้เพียงแต่หวังว่า สมบัตินั้นไม่ได้อยู่ในส่วนลึกของทะเลหมื่นพิภพ แต่อยู่ใกล้ๆ

มิฉะนั้นหลังจากผ่านไปเนิ่นนาน จะไม่สามารถเก็บร่างโคลนของเขาไว้ได้

"ชายอ้วนคนนี้ ช่างขี้ขลาดจริงๆ"

เหนือทะเลที่ไร้ขอบเขต เมื่อมองไปที่ต้วนหยุนเชิงที่กำลังข้ามทะเล ฉินมู่ส่ายหน้าเล็กน้อย เขารู้สึกว่าพูดไม่ออก

ผู้ชายคนนี้ระวังตัวเกินไปหน่อย

ไม่เพียงแต่ความเร็วในการขับเรือโบราณไปข้างหน้าจะช้ามากเท่านั้น

ในบางครั้งเขาก็โยนสมบัติลงไปเป็นครั้งคราว เพื่อทดสอบว่าเส้นทางข้างหน้าอันตรายหรือไม่

เมื่อเจอคลื่นยักษ์เหล่านั้น ก็จะหลบอยู่ห่างๆ เลือกที่จะไปให้ไกลๆ และไม่กล้าเข้าใกล้เนินเขาด้านหน้า

ส่งผลให้ความเร็วของการเคลื่อนไปข้างหน้าช้าลงยิ่งขึ้นไปอีก

ด้วยความเร็วขนาดนี้ เกรงว่าก่อนที่จะพบสิ่งที่ฉินมู่จัดไว้ และร่างของวิถีแห่งเต๋าของผู้ชายคนนี้จะหายไปเสียก่อน

## ตอนล่าสุดของจอมบงการเทพยุทธ์ อยู่ที่ thai-novel.com หรือที่ mynovel.co นะครับ

"ไม่มีทางแล้วสินะ ในช่วงเวลาคับขันยังต้องให้เทพเจ้ามาช่วยขุน"

ฉินมู่พึมพำกับตัวเอง

ทันใดนั้น ทะเลหมื่นพิภพอันยิ่งใหญ่นี้ก็เริ่มทำตามความคิดของเขา

'บูม!'

ด้านหลังเรือสมบัติที่ต้วนหยุนเชิงอยู่ ทันใดนั้น คลื่นมหึมาก็ซัดเข้าหาเรือสมบัติของต้วนหยุนเชิงอย่างไม่หยุดยั้ง

"เทพเซียนคุ้มครอง ชีวิตของข้ากำลังตกอยู่ในอันตราย!"

เมื่อมองไปที่เรือสมบัติที่พังทลายลงอย่างกระทันหัน ต้วนหยุนเชิงก็หน้าซีดเผือดด้วยความหวาดกลัว

หากคลื่นนี้ตกลงมา ชีวิตเขาจะไม่ปลอดภัยอย่างแน่นอน

แต่อย่างไรก็ตาม เขาอาจจะโชคดี คลื่นลูกใหญ่ที่ซัดสาดลงมา อยู่ห่างจากเรือสมบัติของเขาเพียงไม้บรรทัดเดียว และมันก็ไม่ได้มาถึงจริงๆ

"บ้าเอ้ย ทำให้นักพรตผู้นี้กลัวได้!"

บนศีรษะของต้วนหยุนเชิงเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น และหัวใจของเขาก็เต้นแรง

ความตื่นเต้นในการหลบหนีจากความตายนี้ เป็นสิ่งที่ไม่สามารถทนได้!

ในทันใดนั้น คลื่นก็พุ่งขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

'บูม! '

เมื่อต้วนหยุนเชิงลอยขึ้นๆ ลงๆ และเขารู้สึกว่าเขาได้รอดพ้นจากความตาย คลื่นยักษ์สองลูกก็ลอยขึ้นไปสู่ท้องฟ้า กระแทกไปที่เรือสมบัติของเขา!

"เทพซียนคุ้มครอง กลับมาคุ้มครองข้าด้วยได้หรือไม่?!"

ต้วนหยุนเชิงกลัวจนฉี่ราด ไม่สนใจว่าจะมีอันตรายข้างหน้า ขับเรือสมบัติไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง หลีกเลี่ยงอันตรายที่อยู่เบื้องหลังก่อน!

ในตอนนี้ ต้วนหยุนเชิงกระตุ้นเรือสมบัติ ราวกับลูกศรที่ปล่อยออกจากเชือกคันธนู พุ่งไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง

ความเร็วเพิ่มขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าได้อย่างไร?

ฉากน่าขันเกิดขึ้น

เหนือทะเลหมื่นพิภพอันยิ่งใหญ่ เรือสมบัติเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ เหมือนลูกศรออกจากเชือกด้วยความเร็วถึงขีดสุด

ด้านหลังของเรือสมบัติลำนี้ คลื่นที่ไร้ที่สุดก็พุ่งพล่าน และดูเหมือนจะผลักเรือสมบัติไปข้างหน้า

"มันเร็วกว่าเดิมมาก"

ฉินมู่พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม เห็นได้ชัดว่าเขาพอใจกับฝีมือของตัวเอง

สําหรับชายอ้วนที่กรีดร้องมาหลายวัน ก็ไม่ได้ถูกเขาจับตามองตามปกติอยู่แล้ว

ตราบใดที่มันเร็วพอ ผู้ชายคนนี้ยังไม่ตายอยู่แล้ว มันเป็นเพียงเสียงกรีดร้องไม่กี่ครั้ง มีอะไรที่น่ากลัว?

ต้วนหยุนเชิงกระตุ้นให้เรือสมบัติไปข้างหน้า เขาไม่รู้ว่าผ่านไปเนิ่นนานแค่ไหนแล้ว คลื่นที่อยู่ข้างหลังเขาเกือบทําให้เขากลัวฉี่ราด ก็สงบลงในที่สุด

และเขาไม่รู้ว่าทะเลที่ไร้ขอบเขตไปได้ไกลแค่ไหน ในเวลานี้เหนือทะเลสงบและไม่มีอันตรายอีกต่อไป "เทพเซียนคุ้มครองบ้าเอ้ย ในที่สุดนักพรตผู้นี้ก็รอดชีวิต!" ต้วนหยุนเชิงกลืนน้ําลายของเขาและรู้สึกหวาดกลัวมาก

"ฮ่าฮ่า หลังจากผ่านไปหลายร้อยล้านปี ในที่สุด ก็มีสิ่งมีชีวิตข้ามทะเลมาได้อย่างงั้นรึ?"

ขณะที่ต้วนหยุนเชิงกำลังตื่นตระหนก เสียงที่ชราก็ดังขึ้น ทำเอาหัวใจเต้นรัวอีกครั้ง "ใครน่ะ? มนุษย์ หรือผี?!"

เสียงที่ดังขึ้นกะทันหันที่ทำให้ต้วนหยุนเชิงตกใจ เขามองไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว พยายามหาแหล่งที่มาของเสียง

"ผู้มาทีหลัง ข้าอยากรู้อุปสรรคนั้นสามารถถูกทําลายได้โดยผู้อยู่เหนือกึ่งจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ เจ้ามีเพียงเขตแดนพลังยุทธ์ของเขตแดนสูงสุด จะทําลายข้อห้ามและข้ามทะเลได้อย่างไร?"

เสียงชราดังขึ้นอีกครั้ง

"เจ้าตอบคำถามข้าก่อน เจ้าอยู่ที่ไหน และเจ้าคือใคร?"

ต้วนหยุนเชิงแข็งทื่อและพูด

"ฮ่าฮ่า เจ้าหนุ่มช่างน่าขันนัก ข้าอยู่ข้างเรือของเจ้าน่ะ"

เจ้าของเสียงนั้นไม่โกรธ และพูดด้วยรอยยิ้ม สายตาของต้วนหยุนเชิงอดไม่ได้ที่จะฉายแววประหลาดใจ

เขาเห็นงั้นรึ?

กล่องไม้สีดําลอยขึ้นลงอยู่ในมหาสมุทรไม่ไกลจากที่นั่น!

และเสียงนั้นก็มาจากกล่องไม้สีดําที่ผุพังนี้!