บทที่ 3 เสี่ยวหยูหลัว ฝีมือเล่นพิณของเจ้าไม่ดีเลย!
บทที่ 3 เสี่ยวหยูหลัว ฝีมือเล่นพิณของเจ้าไม่ดีเลย!
เหมิงซิงหยุดและเฝ้าดูอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็ส่ายหัวและจากไป ระบบไม่ได้เปิดใช้งานในครั้งนี้ และดูเหมือนว่าไม่มีสถานการณ์พิเศษใดๆ
ตอนนี้เหมิงซิงเข้าใจดีว่าระบบนี้จะไม่ถูกกระตุ้น เว้นแต่จะมีสถานการณ์พิเศษบางอย่าง
เหมิงซิงมาถึงอีกด้านหนึ่งของสนามฝึก มีศิษย์ชายสองคนซ้อมรบอย่างดุเดือด ยกเว้นศิษย์หญิงบางคน ศิษย์ชายคนอื่นไปด้านข้างของหลัวเหยา น่าสนใจยิ่งขึ้น
ศิษย์หญิงกำลังพูดคุยกัน และแต่ละคนก็จ้องมองอย่างตื่นเต้นที่ศิษย์ชายยที่หล่อเหลาและเพรียวบาง ดูราวกับว่าพวกเธอแทบรอไม่ไหวที่จะจู่โจม
ระบบถูกกระตุ้นและสามตัวเลือกปรากฏขึ้น
[1. จากไปอย่างเงียบๆ]
[2. ควงสาวสองคนเข้าห้อง]
[3. พูดใส่ศิษย์หญิงเหล่านั้นว่า “พวกอีตัว!”]
เหมิงซิงเลือกอย่าแรกอย่างเด็ดขาดและอีกสองตัวเลือกไม่ต่างอะไรกับเลือกไปตายมากนัก ดังนั้นเขาจะไม่เลือก
เหมิงซิงรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าระบบนี้ดูเหมือนจะชอบให้เขาฆ่าตัวตายเป็นพิเศษ ดูเหมือนว่ามันจะต้องการให้มันหนีไปหลังจากที่เขาฆ่าตัวตาย ไม่น่าแปลกใจที่ต้องใช้เวลาสามวันในการแสดงให้ตัวเองเห็น
[ภารกิจเสร็จสิ้น รับรางวัลแบบสุ่ม : ร่างกาย +1]
ดี ดี ไปต่อ!
เมื่อรู้สึกว่าร่างกายของเขาดีขึ้นเล็กน้อยเหมิงซิงยังคงเดินไปข้างหน้า หลังจากฟาร์มค่าประสบการณ์ะแล้ว ก็มีเหตุผลที่จะถอนตัวออกอย่างรวดเร็วเท่านั้น
เมื่อเดินผ่านลานบ้าน เขาได้ยินเสียงพิณอันไพเราะมาจากลาน ราวกับน้ำพุที่ไหลริน และเหมือนลูกปัดขนาดใหญ่และลูกปัดขนาดเล็กที่ตกลงมาบนจานหยก ไพเราะมาก
เหมิงซิงอดไม่ได้ที่จะหยุดและฟัง อีกสามตัวเลือกปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา
[1.ฟังเสียงพิณต่อไป]
[2. ไปที่ลานและรบกวนหลัวเหยาเล่นพิณ]
[3. บ่นเสียงดังทันที “เสี่ยวหยูหลัว ฝีมือพิณของเจ้าไม่ได้เรื่องเลย!”]
สองตัวเลือกสุดท้ายคือการฆ่าตัวตายทั้งหมด และระบบต้องการฆ่าเขาจริงๆ
เหมิงซิงมองไปรอบๆและไม่มีใครอยู่รอบๆและลังเลอยู่พักหนึ่ง พวกที่อดตายเป็นคนขี้ขลาด และพวกที่รอดตายก็กล้าหาญ เจ้าต้องการที่จะตายอย่างบ้าคลั่งเพียงครั้งเดียวแล้วได้รับรางวัลมากมายหรือไม่?
เซี่ยวหยูหลัวเห็นได้ชัดว่าเป็นเจ้าของสนามนี้ ใครก็ตามที่สามารถเป็นเจ้าของลานในยอดเขาเจียนฉี ไม่ได้มีฐานะตํ่าต้อยแน่นอน และในฐานะศิษย์ระดับต่ำอย่างเหมิงซิง เขาไม่รู้ว่าใครเซี่ยวหยูหลัวนี้เป็นใคร
อย่างไรก็ตามสถานที่แห่งนี้ยังอยู่ในช่วงที่ศิษย์สายนอกสามารถไปได้ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เซี่ยวหยูหลัวเองก็คงเป็นศิษย์สายนอกเช่นกัน
“สู้เว้ย!” เหมิงซิงกัดฟัน เขายังต้องการดูว่าจะให้รางวัลอะไรสำหรับการทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ
รางวัลสำหรับการทำภารกิจอันที่สามล่าสุดเป็นวิชาลับสายฟ้าดาราสวรรค์ซึ่งทำให้เขาสามารถเปิดเส้นชีพจรสายฟ้า เขาได้กำไรมากมาย มีเพียงไม่กี่คนที่เปิดชีพจรสายฟ้าว่ากันว่าในพันคน มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเปิดชีพจรสายฟ้าได้
ครั้งนี้จะเป็นรางวัลอะไร?
เหมิงซิงอยากรู้อยากเห็นจริงๆ
“เซี่ยวหยูหลัว ฝีมือพิณของเจ้าไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย!” เหมิงซิงก็พูดเสียงดัง
“ตึง!”
ร่างสามร่างปรากฏขึ้นข้างๆ เขาทันที ด้วยความเร็วที่น่าตกใจ
“หาที่ตาย! เจ้ากล้าดียังไงที่บอกว่าฝีมือพิณของเซี่ยวหยูหลัวไม่ได้เรื่อง?” ชายที่พกกระบี่ด้านหลังพูดออกมา
“อย่างเจ้านะหรอจะมาตัดสินฝีมือพิณของเซี่ยวหยูหลัว?” ชายหนุ่มอีกคนพูดพร้อมกับกอดอก
“ใครเป็นอาจารย์ของเจ้า เหตุใดถึงได้กล้าดีเช่นนี้? แม้อาจารย์ของเจ้าจะมาในวันนี้ ก็ช่วยเจ้าไม่ได้!” ชายหนุ่มคนสุดท้ายพูดอย่างเฉียบขาด
ลมหายใจของทั้งสามมีพลังมาก ซึ่งทำให้เมิ่งซิงรู้สึกกดดันอย่างมาก และเหงื่อที่เย็นยะเยือกก็ไหลออกมาบนร่างกายของเขา
แน่นอนว่าภารกิจนี้ไม่ง่ายนักที่จะสำเร็จ มันเป็นเพียงจังหวะแห่งความตาย
[ภารกิจเสร็จสิ้นและจะได้รับรางวัลแบบสุ่ม: วิชาคลื่นนํ้านิ่ง (สีดำ -ขั้นตํ่า)]
แน่นอนว่ามันเป็นวิชาระดับต่ำอีกระดับของขอบเขตลึกลับ และรางวัลก็ดีมาก
ในสำนักเจิ้นหวู่มีเพียงศิษย์สายในเท่านั้นที่สามารถเรียนรู้วิชาขอบเขตดำ ศิษย์สายในส่วนใหญ่สัมผัสกับวิชาฝึกฝนระดับกลางและระดับสูง
และศิษย์ระดับล่างอย่างเหมิงซิงมีโอกาสเรียนรู้วิชาระดับสีเหลือง ขั้นตํ่า เช่นวิชาควบแน่นพลังชี่เท่านั้น
เหมิงซิงมองดูสถานการณ์ที่อยู่ข้างหน้าเขา และถูกล้อมด้วยชายสามคนอย่างดุดัน และเขาก็รู้ว่าสามคนนี้กำลังมา หนังศีรษะของเขาชาไม่ได้ และหัวใจของเขาก็ขมขื่น
สามคนนี้เป็นผู้พิทักษ์ของศิษย์สายนอกพวกเขามักจะมีพลังในการสอนและตำหนิศิษย์ภายนอก และการฝึกฝนของพวกเขาก็มาถึงขอบเขตควบแน่นพลังระดับแปดแล้ว ซึ่งสูงกว่าความแข็งแกร่งของจางซันตู่มาก
เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าเซียวหยูหลัวจะมีผู้พิทักษ์ธรรม และไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับเธอในความทรงจำของเจ้าของร่างเก่า เป็นที่แน่ชัดว่าเป็นผู้พิทักษ์ธรรม ที่เพิ่งได้รับการแต่งตั้ง
การทำให้ผู้พิทักษ์ธรรมในฐานะของเขานั้นเป็นไปไม่ได้ในสำนักเจิ้นหวู่ๆและเป็นไปได้ที่จะถูกทุบตีจนตาย
และผู้พิทักษ์ทั้งสามคนนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นสุนัขเลียของเซียวหยูลั่ว ต้องการได้รับความปรารถนาดีต่อหน้าอีกฝ่าย ดังนั้นตอนนี้เขากำลังฟังเสียงพิณของอีกฝ่ายกำลังเล่นอยู่ในลานบ้าน
ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?
“อะไรนะ ไม่กล้าพูดตอนนี้เหรอ เจ้ากล้าหยาบคายกับเสี่ยวหยูหลัว และเจ้าต้องถูกลงโทษอย่างรุนแรง!”
“ช้าก่อน!” เสียงที่ไพเราะและไพเราะมาจากกำแพงลานบ้าน จากนั้นร่างหนึ่งก็เดินออกมาจากประตูอย่างสง่างาม
ข้าเห็นผู้หญิงคนนี้สวมเสื้อสีเหลืองอ่อน เดรสยาวสีขาว และริบบิ้นสีเหลืองเข้มรอบเอวของเธอ คิ้วของเธอไม่ได้วาดเหมือนดอกเดซี่ ใบหน้าของเธอขาวราวกับงา และรูปร่างของเธอก็สง่างาม แต่มีบรรยากาศอ่อนโยนและสง่างามของผู้หญิง
“ข้ามีปัญหากับทักษะพิณของข้า น้องชายคนนี้ได้ยินมัน และเห็นได้ชัดว่าเขาเชี่ยวชาญในวิชาพิณ ทำไมเจ้าไม่มาให้คำแนะนำกับข้าล่ะ?” เซี่ยวหยูหลั่วกล่าวด้วยสายตาแปลกๆในสายตาของเธอ มองดูเหมิงซิง
เหมิงซิงสวมเสื้อผ้าที่หยาบไม่ใช่เสื้อผ้าของศิษย์สายในของยอดเขาเจียนฉี เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นศิษย์ระดับตํ่า
ลูกศิษย์คนนี้ที่ได้ยินว่าฝีมือของเธอแย่มากและกล้าที่จะตะโกนดังๆ ความกล้านี้ไม่เล็กเลย
อย่างไรก็ตาม เซี่ยวหยูหลัวก็เคยฟังคำเยินยอและคำชมที่ไม่เหมาะสม และไม่มีใครกล้าชี้ให้เห็นว่าเธอเล่นพิณไม่เก่ง เมื่อเห็นศิษย์ภายนอกกล้าตะโกนเช่นนั้น ก็ทำให้เธอสงสัย ดูสิ่งที่เหมิงซิงสามารถพูดได้
หากเหมิงซิงไม่สามารถพูดอะไรได้ เพียงแต่พูดเรื่องไร้สาระ เธอก็ไม่รังเกียจที่จะลงโทษเขาเล็กน้อย
[1. สัญญากับเซี่ยวหยูหลัว]
[2. หนี ผลลัพธ์ก็คือถูกทุบตีจนพิการ]
[3. เริ่มเปิดการโจมตีและต่อสู้กับชายหนุ่มทั้งสามคน และผลที่ได้คือถูกทุบตีจนตาย]
เหมิงซิงมองไปที่สามตัวเลือกที่อยู่ข้างหน้าเขาและพูดไม่ออกเล็กน้อย ตอนนี้เขาขึ้นหลังเสือแล้ว ไม่ว่ายังไงมันก็เป็นทางตัน
เหมิงซิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเลือกอย่างแรก ไม่ว่ายังไงเขาก็ตกลงก่อนแล้วจึงดำเนินการตามนั้น
“อืม เซี่ยวหยูหลัว คำพูดของข้าอาจดูรุนแรงไปหน่อย แต่นี้คือข้าคิดในใจ” เหมิงซิงกล่าวอย่างถ่อมตนและหยิ่งผยอง
[ภารกิจเสร็จสิ้น รับรางวัลแบบสุ่ม: ทักษะพิณ +1]
เหมิงซิงรู้สึกว่ามีข้อความลึกลับหลั่งไหลเข้ามาในหัวของเขา และเขาก็เข้าใจทักษะพิณเป็นอย่างดี สำหรับเขา นี่ก็ไม่น้อยไปกว่าการรู้แจ้ง
นี่เป็นครั้งแรกที่เหมิงซิงได้รับทักษะพิณ สิ่งที่เขาได้รับมาก่อนคือความแข็งแกร่งและร่างกาย
เหมิงซิงรู้สึกประหลาดใจ เมื่อเขาต้องการนอน ก็มีหมอนมาให้จริงๆ ในช่วงวิกฤต ระบบยังช่วยเขาและส่งต่อทักษะการเล่นพิณของเขาอีกด้วย ดูเหมือนว่าระบบไม่อยากให้เขาตาย
