บทที่ 395 การต่อสู้ยังไม่จบ (ฟรี)

บทที่ 395 การต่อสู้ยังไม่จบ (ฟรี)

อุบัติเหตุกะทันหันทำให้ทุกคนตื่นตัวมากขึ้น

หากไม่ใช่เพราะพวกเขาแข็งแกร่งผู้คนในความมืดก็คงไม่ถอยกลับและ เย่สวี่ และคนอื่น ๆ จะต้องเผชิญกับการต่อสู้ที่ดุเดือด

"ขอบคุณสำหรับสิ่งที่เจ้าทำตอนนี้" หนิงเฉิงมองไปที่ เซี่ยหยูหัว และขอบคุณนาง หาก เซี่ยหยูหัว ไม่ได้ผลักเขาไปอีกด้านหนึ่งด้วยความสามารถในการปรับตัวในปัจจุบันของเขาเขาจะไม่สามารถหลบลูกศรนี้ได้

นอกจากนี้ลูกศรที่ เซี่ยหยูหัว ยิงอาจกล่าวได้ว่ายอดเยี่ยม มันคว่ำลูกศรที่ถูกยิงจากกลไกของฝ่ายตรงข้ามโดยตรงและใช้กำลังเพื่อทำลายศัตรู มันทำให้ผู้คนถอนหายใจด้วยความชื่นชม

"เราเป็นเพื่อนร่วมทีมกัน ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้น สมควรที่จะเป็นแบบนั้น" น้ำเสียงของ เซี่ยหยูหัว นั้นสงบ

หนิงเฉิง ได้ติดต่อกับ เซี่ยหยูหัว ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาและรู้ว่า เซี่ยหยูหัว เป็นแบบนี้มาโดยตลอดดังนั้นเขาจึงไม่สนใจ

หนิงจิงเห็นว่าหนิงเฉิงสบายดีนางจึงรู้สึกโล่งใจ นางมองไปที่ เย่สวี่ และถามว่า "นายน้อยเราควรทำอะไรตอนนี้"

หากพวกเขายังคงเคลื่อนไหวตามตำแหน่งเดิมพวกเขาอาจได้รับผลกระทบจากเทคนิคการใช้เครื่องจักรที่น่ากลัว อย่างไรก็ตามหากพวกเขาอ้อมพวกเขาจะต้องผ่านยอดเขาและมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออกเพื่อหลีกเลี่ยงพวกเขา

อย่างไรก็ตามสิ่งนี้จะเสียเวลามากอย่างไม่ต้องสงสัย มันจะเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะไปถึงตำแหน่งที่ต้องการภายในสองชั่วโมง

พวกเขาควรอ้อมหรือควรเลือกที่จะต่อสู้กับทีมอื่น?

ทุกคนมองไปที่ เย่สวี่ และขอให้เขาตัดสินใจ

"เราเจอใครสักคนในวงกลมแรก ถ้าเราไม่สู้ตอนนี้ เราจะสู้เมื่อไหร่"

เย่สวี่พูดอย่างเด็ดขาด วงกลมแรกหมายความว่ามีพื้นที่จำนวนมากและพื้นที่จำนวนมากหมายความว่าโอกาสที่พวกเขาจะได้พบกับศัตรูนั้นน้อยมาก

มีความเป็นไปได้สูงที่จะมีเพียงสองทีมในพื้นที่นี้

หากทีมอื่นแอบดูพวกเขาและปล่อยให้พวกเขาวิ่งเข้าไปในเขตปลอดภัยก่อนพวกเขาจะใช้ลูกศรเพื่อเปิดการโจมตีระยะไกล เย่สวี่ และทีมของเขาจะถูกกำจัดออกไปอย่างสมบูรณ์

ยิ่งไปกว่านั้นนี่เป็นครั้งแรกที่ เย่สวี่ และทีมของเขากำลังต่อสู้กันในทีมที่อยู่ลึกเข้าไปในภูเขา แม้ว่าพวกเขาจะมีประสบการณ์ในการต่อสู้มาก่อน แต่ก็ไม่ใช่การต่อสู้ที่แท้จริง ตอนนี้มีทีมที่ดูอ่อนแออยู่ตรงหน้าพวกเขามันเป็นสิ่งที่ดีที่จะใช้พวกเขาในการฝึกซ้อม

"ข้าเห็นด้วยกับนายน้อย" เหยากวงเป็นคนแรกที่แสดงจุดยืนของนาง คนที่เหลือก็กระตือรือร้นที่จะลองและไม่มีใครคัดค้าน

เซี่ยหยูหัว ยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แม้ว่านางจะรู้ว่าเย่สวี่เป็นผู้นำ แต่นางก็ไม่ได้คาดหวังว่าทุกคนจะเชื่อมั่นในตัวเขามากนัก

นางได้ยินจากหยางหมิงว่าเย่สวี่เป็นคนจากอาณาจักรล่าง เขาทำอะไรกันแน่ในดินแดนล่าง?

เขาเป็นศิษย์ผู้สูงศักดิ์หรือนายพลจากตระกูลขุนนางหรือไม่?

เซี่ยหยูหัวทิ้งความรู้สึกส่วนตัวที่เห็นได้ชัดของนาง  เขย่าคันธนูและลูกธนูในมือของนางอย่างแน่นหนา ในขณะนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการหาคนอีกกลุ่มหนึ่ง!

"ฮันยี่ เจ้าเจอคนนั้นแล้วเหรอ"

เย่สวี่มองไปที่ฮันยี่ อีกฝ่ายพยักหน้าและเปิดเผยสีหน้าตื่นเต้น

ต้องบอกว่าการดำรงอยู่ของ ฮันยี่ เป็นการโกง ตราบใดที่เขาอยู่ เขาสามารถหาคนเหล่านั้นได้แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลมาก ตอนนี้กลุ่มคนคิดว่าพวกเขาเป็นความลับ แต่ตอนนี้พวกเขาถูกเปิดเผยต่อหน้า ฮันยี่ อย่างสมบูรณ์

"แยกออกเป็นสองกลุ่ม ฮันยี่, หวังซิ่ว, เหยากวง และ หนิงเฉิง จะดึงดูดศัตรูที่อยู่ตรงหน้า พวกเจ้าที่เหลือตามข้าไปรอบ ๆ และโจมตีเมื่ออยู่ห่างจากพวกเขา 100 เมตร!"

ทุกคนตอบด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด พวกเขาเคลื่อนไหวและลดร่างกายลงในป่าทันทีเหมือนเสือชีตาห์ล่าเหยื่อ

หลังต้นไม้สูงและกว้างสองสามคนโอบมีคนสองสามคนสวมหนังสัตว์สีดำมองไปที่ชายหนุ่มที่อยู่ตรงกลางด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอึดอัดใจ

" นายน้อยโจวเรามีกับดักมากมายและเจ้าเป็นศิษย์ของช่างกลชั้นยอด มันจะดีกว่าไหมถ้าเราจัดการคนกลุ่มนั้น"

ชายชุดดำดื่มไวน์เต็มปากและเช็ดปากของเขา

"ถูกต้อง. คนกลุ่มนั้นดูเหมือนจะไม่มีพลังมากนัก ทำไมพวกเราถึงไม่สู้ต่อไปล่ะ"

คนที่เหลือก็โห่ร้องเช่นกัน อย่างไรก็ตามพวกเขายังรู้ถึงความรุนแรงของเรื่องนี้ดังนั้นเสียงโห่ร้องของพวกเขาจึงไม่ดัง

ชายหนุ่มชื่อนายน้อยโจวมองไวน์ในมือของชายชุดดำด้วยสีหน้าเย็นชา

สิ่งนี้ที่ปล่อยกลิ่นได้ง่ายเขาได้ห้ามไม่ให้นำกลิ่นมาด้วยอย่างเคร่งครัดแล้ว อย่างไรก็ตามชายชุดดำตอบแบบขอไปที และยังนำมันมา

ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าเขาไม่สามารถรับสมัครคนได้เขาคงไม่อยากให้ทีมของเขามีคนเช่นนี้

เมื่อเห็นชายชุดดำโอ้อวดอย่างไร้ยางอายโจวฮุยพูดเบา ๆ ว่า "เจ้ารู้ไหมว่าทีมที่เจ้าเพิ่งโจมตีคือใคร"

"พวกเขาเป็นเพียงคนนิรนาม!"

ไม่ว่าโจวฮุยจะมีความยับยั้งชั่งใจตัวเองดีแค่ไหนเขาก็เกือบจะหัวเราะด้วยความโกรธ เขาเยาะเย้ยและพูดว่า "คนนั้นชื่อเย่สวี่!"

"แล้วไง" ชื่อของเย่สวี่ไม่คุ้นเคย มีแนวโน้มว่าเขาไม่ใช่บุคคลสำคัญ เขาทำให้โจวฮุยหวาดกลัวในระดับนั้น แน่นอนว่าเขาเป็นศิษย์ของตระกูลชนชั้นสูงที่ไม่เคยเห็นเลือดมาก่อน เขาอ่อนแอและไร้ความสามารถ

อย่างไรก็ตาม ชายชุดดำยังคงต้องพึ่งพาทักษะการใช้เครื่องจักรของโจวฮุย ไม่ว่าชายชุดดำจะดูถูกเขามากแค่ไหน ชายชุดดำก็ไม่ได้แสดงมันบนใบหน้า

โจวฮุยไม่รู้ว่าชายชุดดำกำลังคิดอะไรอยู่ เขาอธิบายอย่างช่วยไม่ได้ว่า "เย่สวี่ไม่น่าแปลกใจ สิ่งที่น่าแปลกใจคือการจัดอันดับของเขา อันดับที่ห้า นอกจากศิษย์ของนิกายบัวเขียวเซี่ยหยูหัว ซึ่งเข้าร่วมในภายหลังแล้ว ชายหนุ่มอีกคนยังอยู่ในอันดับที่หนึ่ง ส่วนที่เหลืออยู่ในอันดับที่ห้า!"

ชายชุดดำตกตะลึง เขาได้ยินโจวฮุยพูดว่า "ดังนั้นความแข็งแกร่งที่เขาแสดงออกมาจึงไม่ใช่แค่อันดับที่ห้าเท่านั้น เราจะเสียเปรียบถ้าเราเผชิญหน้ากับคนที่มีจิตใจลึกซึ้งเช่นนี้ก่อนที่เราจะรู้ภูมิหลังของเขา! "

ชายชุดดำแตะริมฝีปากของเขาและสีหน้าของเขาก็ไม่ได้ฉุนเฉียวเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป เขาพูดอย่างเคร่งขรึมว่า "แล้วเราควรทำอย่างไรตอนนี้? ถ้าเราไม่กำจัดทีมนี้เราจะก้าวไปข้างหน้าอย่างสงบสุขได้อย่างไร"

"เราจะเดินหน้าต่อไปอย่างเต็มสปีด เราจะสามารถเข้าไปในเขตปลอดภัยก่อนหน้าพวกเขาได้อย่างแน่นอนแล้วซุ่มยิงพวกเขา!"

โจวฮุยวางแผน หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่งชายชุดดำก็พยักหน้า ในขณะนี้การแสดงออกของโจวฮุยเปลี่ยนไป "มีคนเหยียบเส้นแมงมุมทางตะวันออกเฉียงใต้!"

ด้ายแมงมุมนั้นเบามากและเป็นเครื่องมือที่ดีในการเตือนผู้อื่น ในขณะนี้มันขยับ โจวฮุยในฐานะเจ้าของรู้สึกได้ตามธรรมชาติ

หากไม่มีอุบัติเหตุก็จะเป็นทีมที่พวกเขาโจมตีก่อนหน้านี้!

"ทุกคนเตรียมตัว!"

เมื่อชายชุดดำได้ยินคำพูดของโจวฮุยคิ้วของเขาไม่ขยับเลย คนอย่างพวกเขาที่มีคออยู่บนใบมีดของพวกเขาพร้อมที่จะต่อสู้เสมอ

ศัตรูในตะวันออกเฉียงใต้ดูเหมือนจะรู้ว่าพวกเขาถูกค้นพบ พวกเขาเคลื่อนไหวเหมือนเสือชีตาห์!

"หมื่นลูกธนู ยิง!"

นิ้วของโจวฮุยขยับเล็กน้อย ลูกศรจากทุกทิศทางตกลงมาเหมือนฝนฤดูร้อน ลูกศรสั้นเป็นพันพุ่งลงราวกับห่าฝน!

ในเวลาเดียวกันชายชุดดำที่มีประสบการณ์ก็หยิบมีดแมเชเทออกมาในอ้อมแขนของเขาและตะโกนว่า "ตามรอยฝนของลูกศรและเข้าต่อสู้!"

"รับทราบ!"

ลูกน้องของเขาก็เริ่มเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ร่างกายที่สูงและแข็งแรงของพวกเขาแต่ละคนเป็นเหมือนน่องเหล็ก ด้วยการพุ่งเพียงครั้งเดียวพวกเขาทำให้พื้นดินยุบตัวลง!

ภายใต้การต่อสู้โดยเจตนาของทั้งสองฝ่ายแม้ว่าจะมีเสียงของการต่อสู้ แต่ก็ไม่รุนแรง

ชายชุดดำสั่งตามมาทีหลัง การจ้องมองของเขาเป็นเหมือนคบเพลิง แต่เมื่อเขาเห็นว่ามีเพียงสี่ร่างที่วิ่งออกมาหัวใจของเขาก็ตกใจทันที!

ทันใดนั้นเสียงลูกศรที่แทงทะลุอากาศก็มาจากด้านหลัง!

ชายชุดดำไม่ได้คิดมาก่อนที่ร่างของเขาจะระเบิดพลังออกมาด้วยความเร็วที่ไม่มีใครเทียบได้และรีบถอยหลัง!

"ฟิ้ว!"

เสียงลูกศรที่เจาะเข้าไปในเนื้อดังขึ้น โจวฮุยมองชายชุดดำตรงหน้าด้วยความตกใจ แขนของเขาถูกแทงด้วยลูกศร!

เลือดเปื้อนเสื้อคลุมสัตว์ร้ายทันที

"หู!" โจวฮุยเรียกชื่อชายชุดดำด้วยตาสีแดง ลูกศรนี้เดิมมุ่งเป้าไปที่เขา เขาคิดว่าเขาจะตายแน่นอน แต่ใครจะรู้ว่าชายชุดดำใช้ร่างกายเพื่อปิดกั้นมันเพื่อเขา!

" อย่าก้มศีรษะลง ยิง! ข้าอยากให้พี่น้องของเรามีชีวิตอยู่!"

ชายชุดดำมองโจวฮุยอย่างดุเดือด "การต่อสู้ยังไม่จบ!"