บทที่ 21 พบอวี้ถิงอีกครั้ง

“เย่เฉิน เกิดอะไรขึ้น?” ในที่สุดจางเหลียวก็ออกมาจากห้องน้ำ

“ไม่มีอะไรหรอก ไปโรงอาหารกันเถอะ” เย่เฉินเดินนำจางเหลียวไปที่โรงอาหาร

จ้าวเหยียนเหยียนยังคงกังวล และในไม่ช้าเธอก็เดินตามเย่เฉินไป

เมื่อเย่เฉินจากไป แปดคนที่ยกเปียโนก็ดูและโล่งใจว่าไม่มีผู้บาดเจ็บในเหตุการณ์นี้ เปียโนได้รับความเสียหายเล็กน้อยเพราะชนกับแขนของเย่เฉิน

“เฮ้ เป็นความผิดของนายนั่นแหละ ทำไมไม่จับดีๆ”

"เหอะ มันหล่นเพราะเปียโนมันหนักเกินไปต่างหาก"

“เห็นได้ชัดว่านายนั่นแหละที่ปล่อยมันก่อน”

ทั้งแปดคนเริ่มโทษกันเอง

ในที่สุดเย่เฉินและจางเหลียวก็มาถึงโรงอาหารของโรงเรียน พวกเขาเห็นคนต่อคิวกันเต็มร้านอาหาร

“เย่เฉิน นายจะเอาไรเดี๋ยวฉันซื้อให้ ไปนั่งรอที่โต๊ะก็ได้” จางเหลียวกล่าว

เย่เฉินบอกเมนูที่เขาต้องการแล้วยื่นเงินให้จางเหลียว จากนั้นก็มองหาที่นั่ง

ตั้งแต่มายังโลกมนุษย์ เย่เฉินก็มีความสุขกับชีวิตที่ผ่อนคลาย แม้ว่าจะมีปัญหาบ้างบางครั้ง แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น

เย่เฉินรู้ดีว่าชีวิตแบบนี้ไม่สามารถคงอยู่ได้ตลอดไป ในฐานะผู้สืบทอดมรดกของเทพแห่งปราชญ์ เย่เฉินเข้าใจว่าถ้าเขาไม่รีบแข็งแกร่งขึ้น คนที่แข็งแกร่งจำนวนมากจะมุ่งเป้ามาที่เขาอย่างแน่นอน เพราะเหตุนั้น เย่เฉินจึงระมัดระวังตัวและเปิดเผยความแข็งแกร่งของเขาให้คนที่เชื่อใจได้เท่านั้น

ทันใดนั้นคนที่คุ้นเคยสองคนเดินเข้ามาหาเย่เฉิน แน่นอนว่าเป็นอดีตแฟนสาวของเย่เฉินและแฟนคนปัจจุบันของเธอ หลังจากที่ไม่ได้เจออวี้ถิงมาเป็นเวลานาน ดูเหมือนว่าอวี้ถิงจะเปลี่ยนไปมากและดูหยิ่งยโส สิ่งนี้ไม่ได้ทำให้เย่เฉินสนใจแต่กลับทำให้เขารังเกียจแทน

“โอ้ เย่เฉิน ไม่ได้เจอกันนาน” น้ำเสียงของอวี้ถิงแฝงความดูถูกเล็กน้อย หลังจากเข้าไปอยู่ในสังคมของคนรวย วิธีคิดของอวี้ถิงก็เริ่มเปลี่ยนไป ในสายตาของเธอ คนอย่างเย่เฉินก็เป็นเพียงแค่ขยะ

"โอ้ อวี้ถิง ไม่ได้เจอกันนาน ตอนนี้เธอดูเปลี่ยนไปแล้ว" เย่เฉินตอบกลับง่ายๆ

“แน่นอนว่าฉันก็ต้องสวยขึ้นเรื่อยๆ แฟนใหม่ของฉันมักจะให้ทุกอย่างที่ฉันต้องการ ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าสุดหรู กระเป๋าสุดหรู เครื่องสำอางสุดหรู หรือแม้แต่สปาทรีตเมนต์ชั้นเยี่ยม” อวี้ถิงอวดทุกสิ่งที่เย่เฉินคนก่อนไม่สามารถมอบให้เธอได้

‘เธอมั่นใจเกินไปหรือเปล่า? ฉันกลับคิดว่ารูปลักษณ์ใหม่ของเธอค่อนข้างน่าขยะแขยง’ เย่เฉินกล่าวในใจ

“ถิงถิง ผู้ชายคนนี้เป็นใคร?” แฟนของอวี้ถิงที่อยู่ข้างๆถาม

“พี่หู เขาเป็นคนที่เราพบเมื่อหนึ่งเดือนก่อนที่ห้างไง เขาเป็นแฟนเก่าของฉัน” อวี้ถิงกล่าว

“โอ้” หูจี่จะจำคนอย่างเย่เฉินได้ยังไง? สำหรับเขา เย่เฉินเป็นแค่ขยะและไม่สมควรที่จะจดจำ

“ฮ่าๆๆ เย่เฉิน ฉันเห็นว่านายยังคงอยู่คนเดียว หาแฟนใหม่ไม่ได้หรือไง?” อวี้ถิงถามด้วยความดูถูกเย่เฉินอย่างมาก

“ใช่แล้ว เธอมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?” เย่เฉินกล่าว

“ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ จะเป็นไปได้ยังไงที่ผู้หญิงจะมาคบกับผู้ชายจนๆอย่างนาย” อวี้ถิงดูถูกเย่เฉินอีกครั้ง

ถ้าเป็นเย่เฉินคนก่อน เขาจะต้องโกรธกับคำพูดของอวี้ถิงอย่างแน่นอน แต่เย่เฉินคนปัจจุบันไม่ใช่เย่เฉินคนเก่า ถ้าเขาต้องการหาเงินจริงๆมันก็ง่ายเหมือนกับการพลิกฝ่ามือของเขา

คำพูดของอวี้ถิงกระตุ้นให้เย่เฉินคิดว่าเขาควรจะรีบหาเงินจำนวนมากอย่างรวดเร็วและทำให้อวี้ถิงเสียใจที่ทิ้งเขาไป

“ฮ่าๆๆ ถิงถิง คุณก็พูดเกินไป บางทีอาจจะมีผู้หญิงหน้าโง่บางคนอยากได้แฟนจนๆแบบนี้ก็ได้” หูจี่พยายามยกยอตัวเองต่อหน้าเย่เฉิน

“เธอคิดว่าฉันไม่สามารถหาผู้หญิงที่ดีกว่าเธอได้หรือไง?” เย่เฉินพูดอย่างประชดประชัน

“โอ้ ถ้านายหาผู้หญิงที่ดีกว่าฉันได้ ฉันจะกินอึในที่สาธารณะเลย” อวี้ถิงกล่าวพร้อมกับหัวเราะ

ทันใดนั้นหญิงสาวสวยคนหนึ่งก็เข้ามากอดแขนขวาของเย่เฉิน

“เย่เฉิน รอนานหรือเปล่า?” หญิงสาวสวยพูดอย่างสนิทสนมกับเย่เฉิน

ผู้หญิงคนนี้คือจ้าวเหยียนเหยียน จ้าวเหยียนเหยียนตามเย่เฉินมาด้วยความกังวล และเมื่อเย่เฉินนั่งลงเธอก็เห็นคนสองคนเดินเข้าไปหาเขาและดูเหมือนพวกเขาจะโต้เถียงกัน ด้วยความอยากรู้อยากเห็น จ้าวเหยียนเหยียนจึงเดินเข้าไปอย่างเงียบๆ

จ้าวเหยียนเหยียนเข้าไปใกล้และแอบฟังการสนทนาของเย่เฉินกับอวี้ถิง เธอได้รู้ว่าอวี้ถิงเป็นอดีตแฟนสาวของเย่เฉิน จ้าวเหยียนเหยียนรู้สึกประหลาดใจอย่างมากที่รู้ว่าอวี้ถิงทิ้งเย่เฉินเพียงเพราะเย่เฉินยากจน

จ้าวเหยียนเหยียนรู้ดังนั้นก็รู้สึกโกรธในใจ

สำหรับจ้าวเหยียนเหยียนแล้ว เย่เฉินนั้นดีกว่าหูจี่หลายล้านเท่า แม้ว่าเย่เฉินจะไม่รวย แต่อย่างน้อยเย่เฉินก็มีน้ำใจและแม้แต่เต็มใจเสียสละตัวเองเพื่อช่วยเธอ ดังนั้นจ้าวเหยียนเหยียนจึงเดินไปหาเย่เฉินและต้องการช่วยเขา

เย่เฉินค่อนข้างสับสนว่าทำไมจู่ๆจ้าวเหยียนเหยียนถึงเข้ามากอดแขนของเขา

“คุณเป็นใคร?” อวี้ถิงถามด้วยความสงสัย อวี้ถิงต้องยอมรับว่าหญิงสาวคนนี้นั้นสวยกว่าเธอมาก

หูจี่รู้ว่าจ้าวเหยียนเหยียนคือใคร เธอเป็นดาวโรงเรียนผู้โด่งดังในชั้นปีที่สอง หูจี่เองก็เคยไล่ตามจ้าวเหยียนเหยียนและถูกเธอปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย

“ฉันชื่อจ้าวเหยียนเหยียน เป็นแฟนของเย่เฉิน” จ้าวเหยียนเหยียนแนะนำตัวเองให้อวี้ถิงฟัง

ได้ยินดังนั้นอวี้ถิงและหูจี่ก็ราวกับถูกฟ้าผ่า คนที่พวกเขาเพิ่งดูถูกกลับมีแฟนสาวที่สวยราวกับเทพธิดา

นี่ไม่ใช่การตบหน้าพวกเขาโดยตรงหรือไง?

จ้าวเหยียนเหยียนพูดอย่างหงุดหงิดกับเย่เฉิน “เย่เฉิน ไปหาอะไรกินนอกโรงเรียนกันเถอะ ฉันรู้สึกว่าอากาศแถวนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่”

แน่นอนว่าเย่เฉินเข้าใจสิ่งที่จ้าวเหยียนเหยียนกำลังทำ

“ได้เลยเหยียนเหยียน” เย่เฉินตามน้ำละครของจ้าวเหยียนเหยียนทันที

จากนั้นเย่เฉินก็เดินไปกับจ้าวเหยียนเหยียนและทิ้งอวี้ถิงกับหูจี่ไว้ที่เดิม

ขณะที่เดิน เย่เฉินรู้สึกถึงการจ้องมองมากมายจากบริเวณโดยรอบ โดยเฉพาะจากผู้ชาย พวกเขามองเย่เฉินอย่างอาฆาต พวกนี้เป็นเหล่าชายหนุ่มที่คอยตามจีบจ้าวเหยียนเหยียน

‘ดูเหมือนว่าตอนนี้ฉันจะกลายเป็นศัตรูของสาธารณะชนซะแล้ว’ เย่เฉินคิดในใจ

ก่อนที่เขาจะไปถึงประตูโรงอาหาร เย่เฉินก็หันกลับไป

“เฮ้ ฉันได้ยินมาว่ามีคนอยากจะกินอึในที่สาธารณะ ทำไมไม่ลองทำมันตอนนี้ซะเลยล่ะ?” เย่เฉินหัวเราะและเดินออกจากโรงอาหารกับจ้าวเหยียนเหยียน

อวี้ถิงและหูจี่ไม่กล้าอยู่ที่นี่อีกต่อไป พวกเขาทั้งสองคนรีบออกจากโรงอาหารอย่างรวดเร็ว พวกเขากลัวว่าคนที่นี่จะบังคับให้พวกเขาทั้งคู่กินอึ

**********