บทที่ 16 กำไลข้อมือจื่อเหลา

เย่เฉินตรวจสอบดูรอบตัว และรู้ว่าเหล่าหญิงสาวจากไปแล้วจริงๆ

ในที่สุดเย่เฉินก็ออกมาจากที่ซ่อน เย่เฉินไม่รู้ว่าการเป็นคนหล่อจะลำบากขนาดนี้

เหตุผลใหญ่ที่สุดสำหรับการเปลี่ยนแปลงของเย่เฉินเป็นเพราะเขาได้เรียนรู้เทคนิคหัวใจแห่งราชันย์

เย่เฉินล้มเหลวในการหาซื้อเสื้อผ้า และหากยังเป็นเช่นนี้ต่อไปชีวิตของเย่เฉินก็คงจะลำบากมาก

แม้ว่าเย่เฉินจะต้องการปราณหยินจากผู้หญิง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเย่เฉินต้องการมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงทุกคนที่เขาพบ

เทคนิคหัวใจแห่งราชันย์เป็นเทคนิคการบ่มเพาะคู่ หญิงสาวที่ฝึกคู่กับเย่เฉินจะได้รับประโยชน์ที่พิเศษมากเช่นกัน

ไม่เพียงแต่จะเพิ่มฐานการบ่มเพาะเท่านั้น แต่หญิงสาวที่ฝึกคู่กับเย่เฉินจะงดงามขึ้นและดูอ่อนเยาว์ลงอย่างมาก

ถ้าเหล่าหญิงสาวรู้เรื่องนี้ เย่เฉินคงจะถูกไล่ล่าอย่างแน่นอน ผู้หญิงทุกคนล้วนรักสวยรักงาม แม้แต่เทพธิดาในแดนเทพก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น แล้วยิ่งกับมนุษย์บนโลกนี้ที่แก่ไปตามกาลเวลาอย่างรวดเร็วด้วยแล้ว สิ่งเหล่านี้ยิ่งยากที่จะต้านทาน

เย่เฉินได้ตัดสินใจที่จะซ่อนใบหน้าของเขาไว้ เย่เฉินคิดที่จะทำหน้ากากหนังเพื่อเปลี่ยนใบหน้าของเขาให้เป็นเหมือนก่อนที่เย่เฉินจะบ่มเพาะ แต่อันดับแรก เย่เฉินยังคงต้องซื้อชุดที่เหมาะสำหรับเขาก่อน

เมื่อมองไปรอบๆร้านที่เขาอยู่ เขาเห็นเสื้อผ้าแบบเก่าที่คนหนุ่มสาวในยุคปัจจุบันไม่ค่อยจะใส่กัน แต่สิ่งนี้มันเหมาะมากที่จะซ่อนรูปร่างหน้าตาของเย่เฉิน

เย่เฉินหยิบเสื้อผ้าและสิ่งของอื่นๆอีกสองสามชิ้นแล้วเข้าไปที่ห้องแต่งตัวเพื่อที่จะสวมใส่พวกมัน

เย่เฉินออกมาพร้อมกับเสื้อเชิ้ตและแว่นกันแดดสีดำทรงกลม อีกทั้งเขายังสวมหมวกไว้บนหัว ผมของเย่เฉินที่ยาวสลวยก่อนหน้านี้ถูกตัดให้สั้นด้วยมีดของเขาเอง เพราะการสวมเสื้อผ้าโบราณของเย่เฉินในตอนนี้ รูปลักษณ์ของเย่เฉินนั้นจึงดูแปลกตามาก

เย่เฉินเดินไปที่แคชเชียร์เพื่อจ่ายเงิน "คุณลุงครับ ทั้งหมดเท่าไหร่?"

ลุงที่แคชเชียร์มองดูเสื้อผ้าที่เย่เฉินสวมใส่และของอื่นๆ "ทั้งหมด 300 หยวน"

เย่เฉินมอบเงิน 300 หยวนให้กับลุงของเจ้าของร้านและเดินออกไปทันที

บนท้องถนนยังมีบางคนมองมาที่เย่เฉิน เพราะรูปลักษณ์ที่แปลกประหลาดเล็กน้อยของเขา แต่ผ่านไปไม่นานพวกเขาก็เริ่มละความสนใจออกไป

“ดูเหมือนว่าเราจะไม่ต้องวิ่งหนีผู้หญิงแล้วสินะ” เย่เฉินยังคงเดินต่อไปในขณะที่กำลังคิดวิธีหาเงิน

ตรงหน้าเย่เฉิน มีชายสองคนกำลังพูดถึงบางสิ่งบางอย่างที่ดึงดูดความสนใจของเย่เฉิน

“เฮ้ ไปงานเทศกาลวัตถุโบราณกันไหม?”

“จะไปทำไมกัน มีแต่พวกคนแก่เท่านั้นแหละที่ชอบของแบบนั้น”

“นายอย่าคิดว่ามีแต่คนแก่สิ ฉันได้ยินมาว่ามีสาวสวยมากมายจากครอบครัวที่ร่ำรวยมากับพ่อแม่หรือปู่ย่าตายายของพวกเธอด้วย”

“แล้วทำไมไม่พูดงี้ตั้งแต่แรกล่ะวะ เอาล่ะ ไปกันเถอะ”

"ได้เลย ฉันบังเอิญต้องเอาของบางอย่างไปขายที่นั่นพอดี"

เย่เฉินตามชายสองคนนี้ไปเพื่อค้นหาสถานที่ซึ่งเป็นที่ตั้งของงานเทศกาลวัตถุโบราณ หลังจากเดินตามไปสองสามนาที เย่เฉินก็มาถึงสถานที่จัดงานเทศกาลวัตถุโบราณ เขาเห็นแผงขายของเก่ามากมาย

ในประเทศนี้ ธุรกิจแบบนี้ทำกำไรได้มาก และแม้แต่นักต้มตุ๋นบางคนก็มีส่วนร่วมในธุรกิจนี้ด้วย ที่นี่มีสินค้าลอกเลียนแบบจำนวนมากที่ถูกขายโดยนักต้มตุ๋น เย่เฉินมองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าสินค้าไหนที่เป็นของปลอม

มีแผงขายของหลายแห่งที่พยายามเสนอขายวัตถุโบราณในราคาที่สูงมาก เย่เฉินก็ไปตั้งแผงขายของเช่นกัน ของชิ้นนี้คือกำไลข้อมือที่สามารถขับพิษออกจากร่างกาย เร่งการไหลเวียนเลือด และเพิ่มความเร็วการรักษาได้

กำไลข้อมือนี้ถูกสร้างขึ้นโดยเย่เฉินตอนที่เขาเบื่อจากการฝึกฝน สิ่งนี้สามารถจัดเป็นอุปกรณ์วิญญาณระดับสองได้ ราคาของมันไม่ควรจะต่ำเกินไป เย่เฉินตั้งชื่อมันว่ากำไลข้อมือจื่อเหลา

เย่เฉินตั้งแผงขายของที่ค่อนข้างเรียบง่ายด้วยผ้าผืนหนึ่ง

“เร่เข้ามา เร่เข้ามา กำไลข้อมือจื่อเหลา สามารถขับพิษออกจากร่างกาย เร่งการไหลเวียนเลือด และเพิ่มความเร็วการรักษาได้” เย่เฉินพยายามเสนอขายกำไลข้อมือจื่อเหลา

“กำไลข้อมือนี้ขายยังไง?” ชายวัย 40 ปีเข้ามาถาม

“กำไลนี้ถูกมาก ราคาเพียง 6 แสนหยวน” เย่เฉินตอบ

“อะไรนะ!! กำไลห่วยๆแบบนี้ราคา 6 แสนหยวนงั้นเรอะ?” ลุงที่เข้ามาถามพูดด้วยความดูถูก

“ลุง นี่ผมลดให้ 90 เปอร์เซนต์แล้วนะ อย่ามองที่รูปร่างของมันสิ ผลของกำไลข้อมือนี้พิเศษมาก มันเป็นราคาสำหรับสุขภาพ ถ้าลุงไม่ซื้อลุงจะเสียใจไปตลอดชีวิต” เย่เฉินพยายามโน้มน้าวผู้ซื้อรายนี้

“ห๊ะ? แกกำลังจะบอกว่ากำไลข้อมือนี้จริงๆแล้วราคาหลายล้าน? ถ้าคิดจะหลอกลวงชายแก่คนนี้ก็ทำให้มันดูฉลาดๆหน่อย” ในที่สุดลุงวัยสี่สิบปีก็จากไปพร้อมกับสาปแช่งเย่เฉิน

เย่เฉินถอนหายใจ ดูเหมือนว่ามันค่อนข้างยากที่จะโน้มน้าวผู้คนที่อยู่ที่นี่

ถ้าสิ่งนี้อยู่ในโลกของผู้ฝึกตนมันจะต้องมีราคาแพงมาก น่าเสียดายที่ในโลกนี้มีคนเพียงไม่กี่คนที่เชื่อว่าวัตถุวิเศษเช่นนี้มีอยู่จริง

เย่เฉินพยายามขายกำไลข้อมือจื่อเหลา แต่ทุกครั้งที่มีคนต้องการซื้อและได้ยินราคา พวกเขาก็จะพูดดูถูกเย่เฉินและจากไปทันที

การทำกำไลข้อมืออันนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย เย่เฉินล้มเหลวและสูญเสียส่วนผสมกับแกนบางอย่างจากสัตว์อสูรไปมากมาย

เกือบ 2 ชั่วโมงผ่านไป เย่เฉินก็ไม่เห็นใครที่อยากจะซื้อกำไลข้อมือของเขาเลย

เพราะเห็นว่าคงขายไม่ได้ถ้าอยู่ที่นี่ เย่เฉินจึงตัดสินใจที่จะเก็บของและจากไป

ตอนที่เย่เฉินกำลังเก็บของ อยู่ๆก็มีคนเข้ามาพูดกับเขา "คุณยังขายกำไลข้อมือนี้อยู่หรือเปล่า?"

เย่เฉินเงยหน้าขึ้นและเห็นสาวสวยคนหนึ่งที่มีผมยาวตรงพร้อมกับร่างกายที่พัฒนาอย่างเต็มที่ ผู้หญิงคนนี้สวมชุดเดรสสายเดี่ยวพร้อมกับกระเป๋าแบรนด์เนมที่แขนของเธอ

ความงดงามของผู้หญิงคนนี้เกือบจะเทียบได้กับซูเมิ่งซินที่เย่เฉินเคยเจอ แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะพ่ายแพ้เล็กน้อยในส่วนของยอดเขาทั้งสอง แต่มันก็ยังใหญ่พอที่จะฝังใบหน้าลงไปในช่องว่างระหว่างหุบเหวนั้น

**********