ตอนที่แล้วบทที่ 14 จดหมายลึกลับ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 16 กำไลข้อมือจื่อเหลา

บทที่ 15 กลายเป็นที่นิยม


เย่เฉินเห็นดวงตาของเจ้าของหอพักผู้หิวโหยที่กำลังมองเขา และรู้สึกเหมือนเธอกำลังจะพุ่งใส่เขา เย่เฉินเพียงต้องการเอาข้าวของของเขากลับคืน

“สวัสดีคุณเจ้าของหอ ผมคือเย่เฉิน ผู้เช่าห้องแปดก่อนหน้านี้ ผมมาที่นี่เพราะอยากจะเอาข้าวของของผมกลับไป พวกมันยังอยู่ไหม?” เย่เฉินยังคงถามอย่างสุภาพ

เจ้าของหอพักดูเหมือนกับไม่ได้ฟังที่เย่เฉินพูดเลย ความคิดของเธอในเวลานี้เพียงต้องการกระโจนเข้าใส่ชายหนุ่มรูปงามทันที "คุณพึ่งพูดว่าอะไรนะ?"

“ผมเป็นผู้เช่าห้องแปดก่อนหน้านี้ ผมมาที่นี่เพราะอยากจะเอาข้าวของของผมกลับไป พวกมันยังอยู่ไหม?” เย่เฉินย้ำคำพูดของเขา

“โอ้ ยังอยู่แน่นอนๆ กรุณาเข้ามาข้างในก่อน” เจ้าของหอพักเชิญเย่เฉินเข้าไปในบ้าน

เจ้าของหอพักชื่ออวี้เยี่ย เธอพาเย่เฉินไปที่ห้องนั่งเล่นแล้วบอกให้เขานั่งรอ เธอไปที่ชั้นสองเพื่อเอาข้าวของของเย่เฉิน

“นี่มันนานไปหน่อยหรือเปล่า?” เย่เฉินไม่คิดว่าอวี้เหยจะไปนานขนาดนี้

ในที่สุดก็มีเสียงฝีเท้ามาจากบันได

เย่เฉินเห็นอวี้เยี่ยถือกระเป๋าของเขา แต่มีสิ่งที่แปลกคือหญิงแก่อวี้เยี่ยสวมชุดนอนโปร่งใสและสวมชุดชั้นในเซ็กซี่ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าโสเภณีคนนี้ต้องการล่อลวงเขา

ในที่สุดสิ่งที่เย่เฉินกลัวก็เกิดขึ้น ผู้หญิงคนนี้ต้องการทำอะไรแปลกๆกับเขาอย่างแน่นอน

อวี้เยี่ยเข้าหาเย่เฉินและนั่งถัดจากเขา จากนั้นหญิงแก่อวี้เยี่ยก็ส่งกระเป๋าให้เย่เฉิน "นี่ของเธอ"

เย่เฉินรับกระเป๋าทันทีและมองเข้าไปข้างใน ทั้งหมดนี้เป็นของของเย่เฉิน

เมื่อเย่เฉินตรวจสอบกระเป๋าของเขา นิ้วของอวี้เยี่ยก็แตะที่ต้นขาของเย่เฉิน "สุดหล่อ คืนนี้อยากจะพาฉันเข้านอนไหม?"

โสเภณีคนนี้มีความคิดกับเขาจริงๆ เย่เฉินรีบเอามือของอวี้เยี่ยออกไปจากตัวเขา "คุณเจ้าของหอ ได้โปรดดูแลทัศนคติของคุณด้วย"

“ดูนี่สิ ร่างกายของฉันสวยมากเลยนะ ไม่อยากทำหน่อยเหรอ?” อวี้เยี่ยยังคงพูดคำสัปดนใส่เย่เฉิน

เย่เฉินไม่พอใจกับสิ่งนี้ เขาลุกขึ้นทันทีและเดินตรงไปยังทางออก

โชคไม่ดีที่ทางออกถูกล็อค เย่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ฮ่าๆๆ สุดหล่อ คืนนี้เธอคงหนีฉันไม่พ้นหรอก” หญิงแก่อวี้เยี่ยหัวเราะอย่างน่าขนลุก

แค่ประตูไม้จะหยุดคนอย่างเย่เฉินได้อย่างไร? เย่เฉินใช้กำลังของเขาเพื่อเปิดประตูทันที

หลังจากที่ประตูเปิดออก เย่เฉินก็วิ่งเร็วเท่าที่จะทำได้

เห็นเย่เฉินสามารถเปิดประตูได้ อวี้เยี่ยก็ตื่นตระหนกและต้องการไล่ตามเย่เฉินทันที แต่เมื่ออวี้เยี่ยไปถึงทางเข้า อวี้เยี่ยก็ไม่เห็นเงาของเย่เฉินอีกต่อไป

"สุดหล่อพยายามจะหนีจากฉันงั้นหรอ? ถ้าคราวหน้าเจอกันฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่” อวี้เยี่ยกลับเข้าไปในบ้านอย่างเศร้าสร้อย

เย่เฉินเข้าไปในตรอกเล็กๆและรู้สึกประหลาดใจ ปฏิกิริยาของเจ้าของหอพักดูมากเกินไป

เย่เฉินไปที่เครื่องถอนเงินสดเพื่อดูเงินที่เหลืออยู่ในบัญชีของเขา เมื่อเย่เฉินตรวจสอบ ตัวเลขเพียงสามหลักก็ปรากฏบนหน้าจอ

"เหลือเพียง 900 หยวนงั้นหรอ?" ด้วยเงินจำนวนเล็กน้อยแค่นี้ เย่เฉินไม่สามารถตอบสนองความต้องการประจำวันของเขาได้

เย่เฉินยังคงต้องการเสื้อผ้าใหม่ เพราะเสื้อผ้าเก่าของเขาไม่เหมาะที่จะใช้อีกต่อไปแล้ว เย่เฉินตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าก่อน โชคดีที่มีร้านขายเสื้อผ้าที่ค่อนข้างใหญ่ในบริเวณใกล้เคียง

เมื่อเย่เฉินเดินเข้าไป เขาก็ได้รับการต้อนรับจากพนักงานสาวในร้านขายเสื้อผ้า เมื่อพนักงานสาวเห็นเย่เฉินเธอก็ตะลึงทันที

"อาา หล่อสุดๆ" ใบหน้าของพนักงานสาวเปลี่ยนเป็นสีแดง เธอมองไปที่เย่เฉินด้วยความหลงใหลอย่างมาก

“ฉันต้องการซื้อชุดที่เหมาะกับขนาดตัวของฉัน” พนักงานสาวไม่ได้ฟังคำพูดของเย่เฉินเลย เธอยังคงจดจ่อกับการเฝ้ามองใบหน้าที่หล่อเหลาของเย่เฉิน

“อะแฮ่ม” ในที่สุดเย่เฉินก็กระแอมเพื่อปลุกพนักงานสาวให้ตื่น

“เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะคะ?” พนักงานสาวถาม

“ฉันบอกว่าฉันต้องการซื้อชุดที่พอดีกับขนาดตัวของฉัน” เย่เฉินกล่าว

"เชิญทางนี้เลยค่ะ ฉันมีเสื้อผ้าที่เหมาะกับคุณ" พนักงานสาวเห็นชุดที่ค่อนข้างโทรมของเย่เฉิน

พนักงานสาวดึงเย่เฉินไปที่ราวแขวนเสื้อผ้าโดยไม่รอการอนุมัติจากเย่เฉิน

ในใจของพนักงานสาว เย่เฉินอาจจะเป็นคนที่ไม่รวยมากนัก บางทีเธออาจจะได้เป็นคนดูแลหนุ่มหล่อหน้าขาวคนนี้

ถ้าเย่เฉินรู้ว่าพนักงานสาวคนนี้คิดอะไรอยู่ บางทีเย่เฉินอาจจะอารมณ์เสีย

พนักงานสาวเลือกเสื้อผ้าและกางเกงสองสามชุดแล้วยื่นให้เย่เฉิน “สุดหล่อ รีบๆลองชุดเหล่านี้สิคะ”

เย่เฉินไปที่ห้องลองชุด และในขณะที่เย่เฉินกำลังถอดเสื้อ จู่ๆพนักงานสาวก็แง้มม่านเป็นช่องเล็กๆและมองเข้ามา

“มันพอดีไหม...” ก่อนที่พนักงานสาวจะพูดจบ คำพูดของเธอก็หยุดลงกะทันหัน

“ว้าว กล้ามหน้าท้องสุดยอดมาก!” พนักงานสาวเห็นหน้าอกเปลือยเปล่าของเย่เฉินและตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ

“เฮ้ ฉิน เธอกำลังทำอะไรกับลูกค้าของเรา?” เสียงผู้หญิงดังขึ้นข้างหลังพนักงานสาว

“อาา พี่หลิน ฉัน... ฉัน...” พนักงานสาวที่ถูกเรียกว่าฉินรู้สึกประหม่ามากและพยายามตอบกลับ แต่เธอจะพูดได้อย่างไรว่าเธอกำลังแอบดูลูกค้าอยู่?

ดังนั้นหญิงสาวที่ชื่อหลินจึงเดินไปหาพนักงานสาวฉิน แต่เมื่อเธอเห็นชายหนุ่มรูปงามที่อยู่ในห้องลองชุด หัวใจของเธอก็เริ่มเต้นเร็วขึ้น เธอไม่เคยเห็นผู้ชายหล่อขนาดนี้มาก่อนในชีวิต แม้แต่นักแสดงหรือไอดอลของเธอ ต่อหน้าเย่เฉิน พวกนั้นก็เป็นเพียงแค่ขยะ

หลินเพิกเฉยต่อฉินและคว้ามือของเย่เฉินทันที

“สุดหล่อ เป็นแฟนฉันไหม?” หลินแสดงความรู้สึกต่อเย่เฉินทันที

ฉินเห็นดังนั้นก็โกรธ "พี่หลิน คุณมีแฟนแล้ว คุณจะทำแบบนี้ได้ยังไง?"

“ฉันจะเลิกกับเขาทันที” หลินตอบโดยไม่ละสายตาจากเย่เฉิน

พนักงานสาวฉินไม่ยอมรับและพยายามแยกหลินออกจากเย่เฉิน

"เธอพยายามจะทำอะไร?!" หลินพูดอย่างโกรธเคือง

"ฉันพบเขาก่อน ดังนั้นเขาจึงเป็นของฉัน" ฉินพยายามต่อสู้กับหลิน

“ฮ่าๆ ฉิน ลองดูเธอสิ เธออยากจะแข่งกับฉันงั้นหรอ? ไปรอให้หน้าอกโตกว่านี้ก่อนดีไหม?” ขณะที่ดูถูกฉิน หลินก็อวดภูเขาใหญ่สองลูก

ฉินจะยอมรับความพ่ายแพ้ได้อย่างไร?

"ฉันยังคงเติบโตได้ แต่ดูคุณสิ อีกไม่นานเดี๋ยวริ้วรอยก็คงปรากฏขึ้นบนใบหน้าของคุณ" ฉินเยาะเย้ยหลินกลับ

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หลินก็ไม่มีความสุข

ทั้งคู่ยังคงพูดคำถากถางต่อกัน ในขณะที่เย่เฉินรีบสวมเสื้อผ้าของเขาอย่างรวดเร็ว

ความโกลาหลของคนสองคนนี้ดึงดูดความสนใจของลูกค้าและพนักงานในร้าน เมื่อผู้หญิงเห็นใบหน้าของเย่เฉิน พวกเธอก็ตกหลุมรักและรีบวิ่งมาหาเย่เฉินทันที

เมื่อเห็นเหล่าหญิงสาวที่หิวโหย เย่เฉินก็รู้สึกไม่สบายใจ เย่เฉินเห็นผู้หญิงหลายคนไม่ว่าจะเด็กหรือแก่ต่างมารวมตัวกันอยู่ใกล้เขา

“สุดหล่อ เป็นแฟนฉันสิ”

“สุดหล่อ แต่งงานกันเถอะ”

“สุดหล่อ ถ้าคุณเป็นแฟนตัวน้อยของฉัน ฉันจะให้คุณ 6 หมื่นหยวนทุกเดือน”

“อย่าไปฟังผู้หญิงคนนั้น ถ้าคุณเป็นผู้ชายของฉัน คุณจะทำอะไรกับร่างกายของฉันก็ได้”

คำพูดเช่นนี้ออกมาจากกลุ่มหญิงสาว เย่เฉินค่อนข้างสับสน เพราะเขาไม่เคยเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้

เย่เฉินต้องการออกจากสถานที่แห่งนี้ทันที แต่เส้นทางหลบหนีทั้งหมดถูกปิดกั้นโดยกลุ่มหญิงสาว

ในที่สุดเย่เฉินก็ตัดสินใจกระโดดข้ามฝูงชนและก็มุ่งหน้าไปที่ทางออกทันที

“อ๊ะ เขาหนีไปแล้ว!”

“ตามเขาไป อย่าให้เขาหนีไปได้!”

“ไล่ตามเขา ฉันอยากให้เขาเป็นสามีของฉัน!”

เหล่าหญิงสาวตกลงที่จะไล่ตามเย่เฉิน

วันนี้เป็นวันที่แปลกสำหรับเย่เฉินจริงๆ เหล่าหญิงสาวทำตัวหิวกระหายราวกับถูกวิญญาณชั่วร้ายเข้าสิง

ในที่สุดเย่เฉินก็หยุดที่สี่แยก และครู่ต่อมาเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของฝูงชนตามมา เมื่อเย่เฉินมองย้อนกลับไป กลับกลายเป็นว่ากลุ่มหญิงสาวยังคงไล่ตามเขา เห็นดังนั้นเย่เฉินจึงเริ่มวิ่งอีกครั้ง

เย่เฉินเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้าจีนโบราณ เขาซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่งและใช้พลังปราณเพื่อปิดบังตัวเอง

ปรากฎว่าผู้หญิงเหล่านั้นไม่ต้องการที่จะยอมแพ้ บางคนถึงกับเข้าไปในทุกร้านและทุกที่เพื่อค้นหาเย่เฉิน หลังจากค้นหาทุกซอกทุกมุมและไม่พบเย่เฉิน ในที่สุดผู้หญิงบางคนก็เริ่มจะจากไป

**********