(ฟรี)บทที่ 235 ความไว้วางใจของเหยียนหรูเยว่
แต่หลินหยวนไม่สนใจคำพูดของหลินเจียนจุนและเมิ่งเยว่หลาน
หลังจากจิบชาแล้ว หลินหยวนก็หันไปหาหลู่จุนหลานและพูดว่า: “ป้าหลู่จุนหลาน ผมจำคุณได้ตอนที่ผมยังเป็นเด็กคุณกอดฉันหลายครั้ง ผมควรเรียกคุณว่าป้าและเรียกคนอื่นๆว่าน้าและอา ที่นี่ทุกคุณมีความขยันหมั่นเพียร การทำงานหนักและหยาดเหงื่อทั้งหมดของทุกคนปรากฏให้เห็น นี่เป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน เราทุกคนสามารถเห็นการทำงานหนักของพวกคุณทุกคนสำหรับหลินกรุ๊ปได้”
“สิ่งนี้ชัดเจนสำหรับทุกคนและไม่มีใครสามารถปฏิเสธได้”
“อย่างไรก็ตาม สายลับก็มีอยู่จริงเช่นกัน ผมไม่สามารถปล่อยให้ปลาเน่าตัวเดียวเหม็นทั้งข้องได้ ดังนั้นวันนี้ผมต้องจับคนๆนั้น”
หลังจากที่หลินหยวนพูดจบ ผู้บริหารหลักทั้งแปดคนก็เงียบ
พวกเขาไม่เชื่อในข้อกล่าวหาของหลินหยวน
เนื่องจากไม่มีใครได้พูดคุยกับหลินหยวนเมื่อเร็วๆนี้หรือตั้งแต่เขาเติบโตขึ้นมา และพวกเขาไม่ได้ติดต่อกับเขาเลย เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าสายลับอยู่ในหมู่พวกเขาอย่างที่เขาพูด?
อย่างไรก็ตาม การแสดงออกของหลินหยวนเป็นเหมือนข้อบังคับในเวลานี้ และเขาพูดในฐานะนายน้อยของตระกูลหลิน
หลินเจียนจุนและเมิ่งเยว่หลานไม่ได้พูดอะไร เพราะพวกเขาก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเช่นกัน
แล้วทุกคนก็เงียบ
พวกเขาเพียงแค่ดูการแสดงเพื่อจับสายลับของหลินหยวน
อย่างไรก็ตาม มันเป็นผลประโยชน์ของหลินกรุ๊ป
เมิ่งเยว่หลานต้องการหยุดหลินหยวน แต่ถูกหลินเจียนจุนรั้งไว้ก่อน
นี่เป็นเพราะความมั่นใจของหลินหยวนเตือนให้หลินเจียนจุนนึกถึงพ่อผู้ล่วงลับของเขาซึ่งเป็นปู่ของ หลินหยวน
หลินเจียนจุนเชื่อในความสามารถของหลินหยวนและคิดถึงการแสดงของเขาเมื่อเร็วๆนี้ หลินเจียนจุนยินดีที่จะให้โอกาสหลินหยวน
ไม่สำคัญว่าหลินหยวนจะล้มเหลวหรือไม่ เขาจะช่วยหลินหยวนตามเช็ดตามล้างและพูดคุยกับผู้บริหารคนสำคัญเหล่านี้
“ท้ายที่สุดตระกูลหลินและหลินกรุ๊ปจะเป็นของหยวนเอ๋อร์ ดังนั้นให้เราควรให้โอกาสเขาในการฝึกฝนตัวเอง” หลินเจียนจุนกระซิบที่หูของเมิ่งเยว่หลาน
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เมิ่งเยว่หลานก็ไม่ได้พูดอะไร
และดูเหมือนว่าหลินหยวนจะไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดอย่างไร
เขาเดินไปตรงหน้าผู้บริหารคนสำคัญทั้งแปดคน
จากนั้นเขาก็ไปที่คนแรกทางซ้ายและเริ่มถาม
“ป้าหลู่ ผมขอถามหน่อยได้ไหมว่าสัปดาห์ที่แล้วคุณเลือกสื่อไหนเพื่อโปรโมตโครงการแบรนด์เสื้อผ้าใหม่ของเรา?”
“ลุงติง...”
จากนั้นหลินหยวนก็ถามคำถามพวกเขาทีละคน
เขาถามทุกอย่างเกี่ยวกับโครงการและกิจวัตรประจำวันของพวกเขาด้วย
ดูเหมือนจะไม่มีอะไรพิเศษ
หลินเจียนจุนและเมิ่งเยว่หลานเพียงแค่มองและไม่พูดอะไรเลย ผู้บริหารคนสำคัญเหล่านี้จงใจใส่หน้ากากและยังคงตอบหลินหยวนทีละคน
พวกเขาทั้งหมดคิดว่าหลินหยวนแค่พูดไร้สาระ และเขาแค่แสร้งทำเป็นว่าเขารู้อะไรบางอย่าง
แต่เหยียนหรูเยว่จ้องไปที่หลินหยวนและฟังคำพูดของหลินหยวนอย่างระมัดระวัง
เธอไม่รู้ว่าทำไม แต่เธอเชื่อในตัวหลินหยวนและนี่คือความไว้วางใจที่มาจากก้นบึ้งของหัวใจ
หลินหยวนถามคนสี่คนติดต่อกัน
หลินหยวนมักจะถามคำถามสองสามข้อก่อนที่จะมองหาคำถามต่อไป
การทำเช่นนี้ทำให้พวกเขาเริ่มรำคาญ
เมื่อเขามาถึงคนที่ห้า...
“นายน้อยหลิน ฉันชื่อติงฟาน เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ฉัน...”
ทุกคนมองไปที่ติงฟานในขณะที่เขาพูด โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้บริหารคนสำคัญบางคนยิ้มให้กับคำตอบของเขา
แต่ทุกคนแปลกใจที่หลินหยวนยกเท้าขึ้นก่อนที่เขาจะพูดจบ
จากนั้นเขาก็เตะติงฟานลงไปที่พื้นโดยตรง
ด้วยการกระแทก ร่างกายที่ค่อนข้างอวบอ้วนของติงฟานล้มลงกับพื้น
การเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันของหลินหยวนทำให้ทุกคนตกใจ
ทำไมหลินหยวนถึงเตะเขา?
เขายังพูดไม่จบด้วยซ้ำ
เป็นไปได้ไหมว่าติงฟานเป็นสายลับ?
ผู้บริหารคนสำคัญคนอื่นๆเริ่มคิด
แต่หลินเจียนจุนและเมิ่งเยว่หลานถามโดยตรงว่า “หยวนเอ๋อร์ ติงฟานเป็นคนสายลับ...?”
ขณะที่หลินเจียนจุนและเมิ่งเยว่หลานถามคำถาม ติงฟานไม่แม้แต่จะลุกขึ้นและตะโกนทันที: “ไม่! ฉันไม่ใช่สายลับ! ฉันจะเป็นคนแบบนั้นได้อย่างไร!”
หลินเจียนจุน เมิ่งเยว่หลาน เหยียนหรูเยว่ และผู้บริหารคนสำคัญเหล่านี้ต่างจ้องมองที่หลินหยวน และติงฟานอย่างใกล้ชิด ทุกคนต่างรอให้หลินหยวนพูด
พวกเขาทั้งหมดสงสัยว่าหลินหยวนรู้ได้อย่างไรว่าติงฟานเป็นสายลับ?
แต่หลินหยวนส่ายหัวและพูดว่า “ไม่ ติงฟานไม่ใช่สายลับ”
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยวน ร่างกายที่ค่อนข้างอวบอ้วนของติงฟานก็กระแทกกับพื้นโดยตรง ดังนั้นเขาจึงตะโกนใส่หลินหยวน: “แน่นอนว่าฉันไม่ใช่สายลับ! คุณกำลังทำอะไรอยู่?! นายน้อยหลิน มันไม่มากเกินไปหน่อยหรือ!”
“นายน้อยหลิน คุณ...”
พวกเขาโล่งใจเมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยวนและต้องการช่วยติงฟานพูด
แต่หลินหยวนไม่ได้รอให้พวกเขาพูด
หลินหยวนมองไปที่ติงฟานอีกครั้ง
“แต่เขาเป็นแมลงเน่า”
ติงฟานถูกเตะลงกับพื้นอีกครั้ง
คนอื่นๆตกตะลึง
แต่โดยไม่ต้องรอให้คนอื่นพูด หลินหยวนกล่าวโดยตรงว่า “ติงฟาน บอกมาว่าคุณยักยอกเงินจากหลินกรุ๊ปในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามากแค่ไหน หากคุณพูดถึงรายละเอียดทั้งหมด เราจะพิจารณาลดโทษให้คุณ”
“ไม่! ฉันไม่ได้ทำ! ฉันเป็นคนขยันและซื่อสัตย์ ฉันจะยักยอกเงินของหลินกรุ๊ปได้อย่างไร!?” เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยวน ติงฟานไม่สนใจที่จะลุกขึ้นและร้องออกมาด้วยความอยุติธรรมโดยตรง
ทุกคนต่างตกตะลึงเล็กน้อยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
เมื่อได้ยินเสียงโวยวายของติงฟาน ผู้บริหารคนสำคัญบางคนที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเขาต้องการปกป้องเขาและพูดคำสองสามคำให้เขา
แต่หลินหยวนพูดออกมาทันที “คุณบอกว่าคุณไม่ได้ทำ? ติงฟาน คุณจำการก่อสร้างเขตชิงหยางเมื่อสองปีก่อนและโครงการอวิ้นเหมยเมื่อหกเดือนก่อนได้ไหม? จากสองโครงการนี้ คุณได้รับไม่น้อยกว่าหนึ่งพันล้านภายใต้สถานการณ์ของการทรยศต่อผลประโยชน์ของบริษัท!”
“อันที่จริง พ่อแม่ของฉันพูดเสมอว่า ท้ายที่สุดให้เราดูที่ความพยายามของทุกคนในบริษัท ในสังคมมนุษย์ ทุกคนถือเป็นมนุษย์โดยยึดหลักว่าจะไม่ทรยศต่อผู้อื่นเพื่อสวัสดิภาพของตนเอง”
“แต่ติงฟาน แล้วคุณล่ะ? กี่ครั้งแล้วที่คุณละทิ้งผลประโยชน์ของบริษัทและให้ความสำคัญกับสวัสดิการของคุณก่อน? ถ้าคุณไม่ยอมรับ ฉันจะให้คนตรวจสอบอย่างละเอียด คุณคงไม่คิดว่าคุณจะสามารถซ่อนมันได้อย่างสมบูรณ์แบบใช่ไหม?”
หลังจากการคุกคามของหลินหยวน ติงฟานก็อ้าปากและปิดปากของเขาลงหลายครั้ง
เพราะทุกสิ่งที่หลินหยวนพูด...
มันถูกต้องทั้งหมด!
**********
