บทที่ 365 คุกเข่าลงบนพื้น (ฟรี)
บทที่ 365 คุกเข่าลงบนพื้น (ฟรี)
การแสดงออกของ เย่สวี่ เริ่มจริงจัง แม้ว่าเขาจะปฏิเสธพี่น้องหลัวโดยตรง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่น้องหลัว จะถูกรังแกได้
ตามความเป็นจริงเมื่อต้องเผชิญกับชายสองคนนี้เขาต้องมุ่งเน้นไปที่การจัดการกับพวกเขา หากการตรวจสอบของ เย่สวี่ ถูกต้องชายสองคนนี้อยู่เหนือระดับที่สามของทลายรูปขันธ์
พวกเขาอยู่ในระดับที่สูงกว่าเขาด้วยซ้ำ
โชคดีที่มีข้อ จำกัด ของกฎแห่งสวรรค์และโลก พี่น้องหลัว สามารถแสดงความแข็งแกร่งของระดับที่สามของทลายรูปขันธ์ได้มากที่สุดเท่านั้น อย่างไรก็ตามทักษะการต่อสู้ของพวกเขานั้นแปลกมากและ เย่สวี่ ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องระมัดระวัง
"ฮ่าฮ่า!" หลัวต้าหัวเราะอย่างดูถูก ร่างผีของเขาหายไปอีกครั้งและเสียงหัวเราะอันดุเดือดของเขาอาจได้ยินมาจากทุกทิศทาง "ฮี ฮี ฮี พูดถึงเรื่องนี้ข้าก็ชอบฆ่าอัจฉริยะที่ยังไม่เติบโต!"
"พี่ชายข้าด้วย!" เสียงของ หลัวเอ้อ เป็นเหมือนฟ้าร้องที่สั่นสะเทือนท้องฟ้า หมัดทั้งสองของเขาเป็นเหมือนเสือและเสือบดขยี้ต่อเย่สวี่ในลักษณะที่เอาแต่ใจ!
เย่สวี่ร่ายศิลปะเงากระดูกหนักคลื่น เขาแตะฝ่าเท้าเบา ๆ และตามแรงบดขยี้ของหมัดของเขาไปจนถึงแขนของเขา!
หลัวเอ้อ พูดอย่างโกรธเคืองว่า "ช่างเป็นสัตว์เดรัจฉานที่น่ารำคาญจริงๆ!" มือซ้ายของเขาตบไปที่แขนขวาของ เย่สวี่ อย่างรวดเร็ว ฝ่ามือขนาดใหญ่เป็นเหมือนภูเขาที่มีห้านิ้วและมันก็มีออร่าที่โดดเด่นเมื่อมันปะทะเข้ามา
"ดาบจงปรากฏ!"
คิ้วของเย่สวี่มีรอยย่น เปลวไฟสีดำพุ่งออกมาจากดาบศักดิ์สิทธิ์เก้าสวรรค์ เปลวไฟนี้ลึกลับอย่างหาที่เปรียบมิได้ราวกับว่ามันเป็นเปลวไฟดอกไม้นรก!
เจตนาดาบที่แหลมคมและเปลวไฟสีดำได้พบกับนิ้วทั้งห้าของ หลัวเอ้อ ทันที แต่พวกมันไม่ได้ตัดผ่านผิวหนังของเขา ผิวของ หลัวเอ้อ เป็นเหมือนกำแพงเหล็กและมีเพียงประกายไฟที่รุนแรงเท่านั้นที่เกิดจากแรงเสียดทาน!
หัวใจของเย่สวี่แน่นขึ้น เขาไม่ได้คาดหวังว่าผิวของ หลัวเอ้อ จะหนามาก โชคดีที่ดาบศักดิ์สิทธิ์เก้าสวรรค์ได้ทะลวงขีดจำกัดและพลังของเปลวไฟก็ไม่เลวบังคับให้ฝ่ามือของ หลัวเอ้อ ถอยออกไป!
ก่อนที่เย่สวี่จะสูดลมหายใจได้เสียงจาง ๆ ก็มาจากด้านหลังเขา "เจ้าประมาทเกินไป เจ้าลืมข้าไปหรือยัง"
เวรแล้ว!
อย่างไรก็ตาม การโจมตีโดยเจตนาของ หลัวต้าจะพลาดได้อย่างไร? ฝ่ามือของเขาถูกย้อมด้วยสีดำหนาและฉีที่อันตรายและน่ากลัวก็เพิ่มขึ้น เขาตบอย่างดุเดือดไปทางหน้าท้องของ เย่สวี่!
"ฝ่ามือของข้านี้เรียกว่าฝ่ามือแปลงวิญญาณ วิญญาณนี้ไม่ใช่พลังวิญญาณ แต่เป็นวิญญาณแห่งการต่อสู้ กล่าวอีกนัยหนึ่งไม่ว่าเจ้าจะมีความสามารถแค่ไหนตราบใดที่เจ้าโดนฝ่ามือของข้าเจ้าจะเสียใจไปตลอดกาลโดยไม่มีวิญญาณแห่งการต่อสู้!"
หลัวต้าหัวเราะอย่างเย็นชา แม้ว่าการโจมตีของ หลัวเอ้อ จะดุเดือด แต่ก็เป็นเพราะร่างกายที่ใหญ่โตของเขาที่การเคลื่อนไหวของเขาไม่ว่องไวพอ ดังนั้นการโจมตีของเขาจึงถูกใช้เพื่อดึงดูดความสนใจของเขาเท่านั้น
ท่าฆ่าที่แท้จริงคือเทคนิคการเคลื่อนไหวที่เข้าใจยากของเขาและเทคนิคลับที่เป็นเอกลักษณ์ของฝ่ามือแปลงวิญญาณ!
ในชีวิตของเขาเขาชอบใช้ ฝ่ามือแปลงวิญญาณ เพื่อจัดการกับคนเหล่านั้นที่มีโอกาสดีและมีชื่อเสียงในฐานะอัจฉริยะ เมื่อมองดูดวงตาที่สิ้นหวังของอัจฉริยะเหล่านั้นเขาก็พอใจมาก!
หลัวต้าเงยหน้าขึ้นเพื่อมองไปที่ เย่สวี่ แต่เขาไม่เห็นความกลัวในสายตาของ เย่สวี่ มีเพียงการเยาะเย้ยอย่างลึกซึ้ง
"นี่มันยังไง... มันอาจจะเป็น?!"
หลัวต้าตกใจมาก เขาเห็น "เย่สวี่" ตรงหน้าเขาหายไปทันทีเหมือนลมกระโชกแรง ไม่นานหลังจากนั้นเสียงสบาย ๆ ก็ปรากฏขึ้นข้างหลังเขา "เจ้าประมาทเกินไป เจ้าคิดว่าข้าจะไม่ระวังเจ้าหรือ?"
ที่นั่น!
เสียงปลายดาบเจาะเนื้อดังขึ้น หลัวต้ามองลงมาและเห็นดาบสีดำแทงทะลุหน้าอกของเขา วินาทีถัดมาเจ้าของดาบดูเหมือนจะกังวลว่าเขาจะไม่ตายดังนั้นเขาจึงรีบดึงมันออกมาและเพิ่มการโจมตีอีกครั้งที่ด้านขวาของหัวใจของเขา!
เย่สวี่รู้ว่าหัวใจของบางคนเติบโตทางด้านขวาดังนั้นการแทงหัวใจด้านซ้ายและขวาของพวกเขาจึงเป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุด
ฝ่ามือแปลงวิญญาณของ หลัวต้าทำให้เขากลัวจริงๆ ท้ายที่สุดแล้วจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้บนเส้นทางการบ่มเพาะเป็นรากฐานของทุกคน!
เลือดสีแดงสดตกลงมาจากท้องฟ้า หลัวต้เาพ่นเลือดออกมาเป็นปากใหญ่ ริมฝีปากของเขาขยับ แต่เขาไม่สามารถส่งเสียงได้ เขาสามารถจ้องมองเย่สวี่อย่างไม่เต็มใจเท่านั้น
เย่สวี่รู้ว่าเขาไม่เต็มใจที่จะทำอะไร อาศัยเทคนิคการเคลื่อนไหวที่น่ากลัวและฝ่ามือแปลงวิญญาณ หลัวต้าคิดว่าไม่มีทางที่ใครจะหลบหนีได้
อย่างไรก็ตามเขาสามารถหลบหลีกมันได้
เย่สวี่ หัวเราะเบา ๆ "เจ้าไม่ใช่คนเดียวที่รู้เทคนิคการเคลื่อนไหว"
สกิล เทคนิคเงาโครงกระดูก มีรูปแบบที่สับสนซึ่งอาจทำให้วิสัยทัศน์ของศัตรูสับสนได้ ช่วงเวลาที่ เย่สวี่ สังเกตเห็นว่าเทคนิคการเคลื่อนไหวของ หลัวต้านั้นไม่เลวเขาใช้เทคนิคการเคลื่อนไหวนี้
สิ่งที่ หลัวต้าเพิ่งฆ่าไปนั้นเป็นเพียงเงาของเขาเอง
"พี่ใหญ่!"
เมื่อมองไปที่ หลัวต้าตกลงมาจากท้องฟ้า หลัวเอ้อ รู้สึกราวกับว่าสวรรค์และโลกกำลังล่มสลาย เขาคำรามด้วยความเจ็บปวดและความโกรธเหมือนสัตว์ป่าที่สูญเสียความคิด!
"ข้าจะฆ่าเจ้าฆ่าเจ้า! อ๊า
ท่ามกลางเสียงคำรามที่โกรธเกรี้ยวร่างของ หลัวเอ้อ ก็ขยายตัวทันที เนื้อหนังและเส้นเลือดขยายอย่างต่อเนื่อง ผิวของเขาถูกฉีกออกจากกันเผยให้เห็นกล้ามเนื้อสีแดงเข้มของเขา เขาดูเหมือนยักษ์แดงที่ไม่มีผิวหนัง!
" นี้ควรจะแปดเมตร... "
เย่สวี่มองยักษ์ด้วยความประหลาดใจ พูดตามตรงนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเทคนิคการบ่มเพาะที่แปลกประหลาดเช่นนี้หรือเป็นวิญญาณแห่งการต่อสู้
หลัวเอ้อ ที่กลายเป็นยักษ์สูญเสียเหตุผลทั้งหมด เขาโจมตี เย่สวี่ ด้วยความเกลียดชังของเขาเท่านั้น เขาโยนหมัดไปที่ยอดเขา ทันใดนั้นยอดเขาก็ถูกทุบเป็นชิ้น ๆ เช่นเต้าหู้
บังเอิญผู้คนใน โถงวิญญาณ อยู่ใกล้ ๆ พวกเขาไม่ได้ถูกฆ่าโดยกองทัพเสือขาว แต่ถูกบดขยี้ด้วยหินภูเขาที่ หลัวเอ้อ ทุบลงมา
ผู้คนใน โถงวิญญาณ ตกตะลึง ก่อนที่การโจมตีครั้งต่อไปของยักษ์จะลงมาพวกเขารับแยกย้ายกันไปเหมือนนกและสัตว์ร้าย พวกเขาไม่สนใจกองทัพเสือขาวและทีมแนวหน้าเลย!
หลัวต้าตายไปแล้วและ หลัวเอ้อ ยังคงโจมตีคนของเขาเองอย่างบ้าคลั่ง มันไม่มีความหมายสำหรับพวกเขาที่จะต่อสู้ต่อไป ไม่มีใครอยากอายุสั้น
แม้ว่าพวกเขาจะตายพวกเขาไม่ต้องการถูกยักษ์ทุบเป็นเนื้อ!
เมื่อเทียบกับการล่าถอยอย่างเร่งรีบของ โถงวิญญาณ กองทัพเสือขาวดูเหมือนจะเป็นระเบียบเรียบร้อย ภายใต้คำสั่งของคนจำนวนมากพวกเขาล่าถอยเหมือนกระแสน้ำ
"กองทัพเสือขาว" ก่อร่างสร้างตัว ถอยห่างจากสภาพแวดล้อมของยักษ์ก่อน!"
"แนวหน้าล้างเศษหินภูเขาและครอบคลุมการล่าถอยของกองทัพ!"
" ทหารสิบคนเพื่อล่อยักษ์ไปในทิศทางตรงกันข้าม!"
แต่ถึงกระนั้นยักษ์ก็น่ากลัวเกินไป ลูกน้องคนหนึ่งของเขาพูดด้วยความตื่นตระหนกว่า "นายพล เราจะไม่ถูกกำจัดออกไปหมดใช่ไหม"
"เป็นไปได้ยังไง!" นายพลพูดเบา ๆ ว่า "เราจะดึงดูดความสนใจของยักษ์และเจ้าลืมไปแล้วว่าเย่สวี่ยังอยู่ที่นี่?"
ดวงตาของผู้ติดตามสว่างขึ้น ถูกต้องเย่สวี่ยังอยู่ที่นั่น ทำไมเขาถึงตื่นตระหนก?
ไม่ว่า โถงวิญญาณ จะทรงพลังแค่ไหน ก็ยังคงเป็นวังสาขาที่ถูก เย่สวี่ ฆ่าตาย ตั้งแต่เป็นกรณีนี้ไม่มีอะไรต้องกลัวเมื่อเย่สวี่อยู่ด้วย!
วิญญาณของผู้ใต้บังคับบัญชาลุกขึ้นอีกครั้ง เขามีสีหน้าบอกว่าเขาไม่กลัวฟ้าสวรรค์และโลกทำให้นายพลหัวเราะ
เย่สวี่ถอนหายใจเบา ๆ เขาไม่สามารถปล่อยให้ หลัวเอ้อ เดินหน้าต่อไปได้มิฉะนั้นกองทัพเสือขาวจะได้รับบาดเจ็บ
เขาก้าวขึ้นไปในอากาศสองสามครั้งและแสงดาบศักดิ์สิทธิ์เก้าสวรรค์ก็กะพริบ เจตนาดาบคมหั่นเนื้อและเลือดของยักษ์ทีละนิด
มันยังคงเป็นประกายไฟที่ดุเดือดและมันก็ยากมาก!
แต่ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะตัดผ่าน!
บางทีอาจเป็นเพราะร่างกายของเขาใหญ่ขึ้น แต่ความเหนียวดั้งเดิมก็บางลงในขณะนี้ นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเย่สวี่จึงมั่นใจว่าเขาสามารถเอาชนะหลัวเอ๋อได้
"ข้อต่อ ข้อต่อกล้ามเนื้อ แล้ว... เส้นเมอริเดียน!"
เหมือนคนขายเนื้อสับวัวเย่สวี่เต้นขึ้นและลงบนร่างของ หลัวเอ้อ ในเวลาไม่ถึงหนึ่งในสี่ของชั่วโมงร่างของยักษ์ที่บ้าคลั่งก็หยุดลงแล้วก็คุกเข่าลง
