ตอนที่ 304

ตอนที่ 304

23 กรกฎาคม 2562

วันนี้อากาศดีและมีนกร้อง ตามกิ่งไม้ในตอนเช้า

เหมือนจะประกาศว่าวันนี้เป็นวันดี

เมื่อเวลาแปดนาฬิกาหลิวหมิงอวี่มองไปที่ทาสก์บาร์ของระบบ มุมปากของเขาถูกยกขึ้นเล็กน้อย แ มันเป็นวันที่ดีจริงๆ

ภารกิจพิเศษและภารกิจประจำวันคราวนี้ดีจริงๆ

เขาต้องการภารกิจพิเศษเพื่อให้ได้รางวัลพิเศษเช่นสูตรและภารกิจทั่วไปเพื่อเพิ่มคะแนนของเขา

ภารกิจทั่วไป

ชื่อภารกิจ: Zombie Buster

ระดับภารกิจ : สีน้ำเงิน

คำอธิบายภารกิจ: ฆ่าซอมบี้ธรรมดา 500 ตัว

รางวัลภารกิจ: 5,000 คะแนน

ความคืบหน้าภารกิจ: 0/500

ภารกิจท้าพิเศษ

ชื่อภารกิจ: สกาเวนเจอร์

ระดับภารกิจ: สีน้ำเงิน

คำอธิบายภารกิจ: ฆ่าซอมบี้ธรรมดา 1,000 ตัว

รางวัลภารกิจ: 20,000 คะแนน

ความคืบหน้าภารกิจ: 0/1000

เมื่อเห็นว่าเส้นข้อมูลในคอลัมน์คะแนนมีเพียง 1,000 คะแนน ก็ไม่ยากเกินไปที่จะรับสองงานที่มีคะแนนสูง

สำหรับซอมบี้ทั่วไปหลิวหมิงอวี่ไม่กลัวจำนวนของข้อกำหนดภารกิจ เขากลัวว่ามันจะน้อยเกินไป

การสังหารจำนวนมากหมายถึงคะแนนที่สูงขึ้น

ตอนนี้มีวิธีการแบ่งปันภารกิจแล้ว เขากลัวว่าจะเสียจำนวนการฆ่าไปเปล่าๆ

หากต้องฆ่าซอมบี้พิเศษจำนวนมาก คงจะลำบาก

จนถึงขณะนี้ ยังไม่พบซอมบี้พิเศษ

อย่างไรก็ตาม ตามสถานการณ์ก่อนหน้านี้ ตราบใดที่เขารับภารกิจ ซอมบี้พิเศษก็จะอยู่รอบๆ กิจกรรมของเขา

สิ่งนี้ถูกค้นพบเมื่อเขาทำภารกิจเสร็จสิ้นในครั้งล่าสุด แต่ไม่ว่าจะเป็นจริงหรือไม่ยังไม่ได้รับการยืนยัน

เช่นเดียวกับครั้งที่แล้ว เขารับภารกิจพิเศษเกี่ยวกับซอมบี้ 3 ภารกิจ และทำภารกิจสุนัขซอมบี้ให้สำเร็จเท่านั้น และไม่มีเป้าหมายภารกิจอื่นอีกสองเป้าหมายปรากฏขึ้น

หลิวหมิงอวี่สงสัยว่าเนื่องจากเขาไม่ปรากฏตัว จึงไม่มีทางเปิดใช้งานฟังก์ชันนี้ได้

บางทีครั้งนี้หลังจากข้ามไปยุควันสิ้นโลก อาาจะสามารถยืนยันได้อีกครั้ง

เมื่อดูภารกิจพิเศษแล้ว มีข้อกำหนดภารกิจพิเศษของซอมบี้สามอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งมังกรบิน หลิวหมิงอวี่รู้สึกว่าเขาควรซื้ออาวุธอีกชุดหนึ่งก่อนที่จะเดินทางข้ามในครั้งต่อไป

ทางที่ดีควรซื้ออาวุธส่วนบุคคลที่ทรงพลัง เช่น บาซูก้า หรือเพียงแค่การใช้อาวุธปืนธรรมดาๆ อาจไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับซอมบี้ชนิดพิเศษได้

มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่เขาคิดแบบนี้ เมื่อเขาฆ่าบลาสเตอร์คราวก่อน ผิวหนังของมันทำลายได้ยากอย่างสุดซึ้ง

หลิวหมิงอวี่ไม่รู้ว่าซอมบี้ระดับไหนที่เป็นบลาสเตอร์ แต่ไทแรนท์ในภารกิจต่อไปนี้ ถ้าเป็นไทแรนทืแบบใน Resident Evil อาจมีปัญหามากมายจริงๆ

ไทแรนท์เป็นซอมบี้ที่มีชื่อเสียงในเกม Resident Evil และมันแบ่งออกเป็นหลายระดับ

ลืมไปเถอะ ไม่ต้องคิดมากเตรียมอาวุธให้เพียงพอก่อน

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้หลิวหมิงอวี่ก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรหา ดูเกลซึ่งเป็นพ่อค้าอาวุธในนิวยอร์ก

เขาใช้โทรศัพท์มือถือพิเศษด้วยความช่วยเหลือของปัญญาประดิษฐ์ เขาไม่กลัวว่าอีกฝ่ายจะหาข้อมูลของตัวเอง และไม่กลัวสัญญาณอื่นๆ ที่ติดตามเขา

เมื่อหลิวหมิงอวี่โทรออก เขาตระหนักว่าเวลาของที่นั่นช้ากว่าเวลาของจีน 12 ชั่วโมง เวลาของจีนคือ 8.00 น. ตรงกับ 20.00 น. วันที่ 22

โชคดีที่ตอนนี้สถานบันเทิงยามค่ำคืนของ ยังไม่เริ่มต้นขึ้น

หลังจากเสียงกริ่งไม่กี่ครั้ง เสียงของดูเกลก็มาจากลำโพง

“สวัสดี นั่นใคร?”

หลิวหมิงอวี่หัวเราะเสียงดังและพูดว่า “สวัสดีพี่ชายดูเกล สวัสดีตอนเย็นฉันชื่อหลิวคุณจำหลิวหมิงอวี่จากประเทสจีนที่ซื้อสินค้ากับคุณเมื่อคราวก่อนได้หรือไม่?”

“ว้าว นี่พี่หลิว วันนี้มีธุระอะไรให้ดูแล” ดูเกลยังหัวเราะและเขามีความทรงจำที่ลึกซึ้งเกี่ยวกับหลิวหมิงอวี่

จนถึงตอนนี้ เขาไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายขนส่งอาวุธจำนวนมากออกจากนิวยอร์กได้อย่างไร

ในเรื่องนี้เขาชื่นชมหลิวหมิงอวี่เขาทำงานอยู่ในนิวยอร์กมาระยะหนึ่งแล้ว แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องบอกว่ามีอาวุธจำนวนมากถูกส่งออกไป

หลิวหมิงอวี่หัวเราะและพูดว่า “ดูเกลคุณเดาถูกแล้ว มันเป็นธุรกิจใหญ่ที่คุณจะต้องดูแล”

เดิมทีดูเกลกำลังประชุมกันที่บาร์ของเขา เมื่อได้ยินหลิวหมิงอวี่กล่าวว่ามีธุรกิจขนาดใหญ่ เขาลุกขึ้นยืนและเดินออกไปทันที

เมื่อคนอื่นเห็นการกระทำของเจ้านาย พวกเขารู้ว่าเจ้านายมีสิ่งสำคัญและกล่าวว่า พวกเขาออกจากห้องไปอย่างชาญฉลาด เหลือแต่ดูเกลอยู่ในห้องเท่านั้น

ดูเกลเห็นว่าพี่น้องออกจากห้องไปแล้วก่อนที่เขาจะถามเสียงต่ำ “บอสหลิว คราวนี้ต้องการอะไรบ้าง”

เขาอยากรู้อยากเห็นมาก ชายคนนี้ซื้อปืนไรเฟิลและกระสุนจำนวนมากจากเขาเมื่อไม่นานมานี้ ตามจำนวนนั้น เขาสามารถต่อสู้ในศึกเล็กๆ น้อยๆ ได้ โดยไม่คาดคิด เพียงไม่กี่วันต่อมา เขาก็จะมาซื้ออาวุธอีกครั้ง

และครั้งนี้เขาบอกว่ามันเป็นธุรกิจใหญ่ แต่ไม่รู้ว่าเป็นธุรกิจใหญ่แบบไหน เขาจึงตั้งตารอเป็นพิเศษ

หลิวหมิงอวี่ยิ้มและพูดว่า “เพิ่มจากคราวที่แล้วสามเท่า แล้วคุณมี RPG ไหม?”

ดูเกลรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เป็นเรื่องใหญ่จริงๆ

ในการทำธุรกรรมครั้งล่าสุดหลิวหมิงอวี่เขาทำเงินถึง 2.95 ล้านดอลลาร์สหรัฐเพื่อซื้ออาวุธจำนวนหนึ่ง คราวนี้เพิ่มขึ้นสามเท่าเป็นเกือบ 10 ล้านเหรียญสหรัฐ นี่เป็นธุรกิจขนาดใหญ่อย่างแน่นอน

ดูเกลเลิกคิ้วและพูดด้วยเสียงร่าเริง “มีตราบใดที่ประธานหลิวมีเงิน หากต้องการอาวุธใด ๆ ฉันก็มีทั้งนั้น”

“เอารถถังมาให้ฉันหน่อยได้ไหม ราคาต่อรองได้” หลิวหมิงอวี่ถามเชิงโวหาร

น้ำเสียงของดูเกลนิ่ง และเขาก็ยิ้มอย่างเขินอาย “บอสหลิวพูดเล่นหรือเปล่า แต่ถ้าคุณต้องการจริงๆ ฉันก็ยังมีทาง”

“ฮ่าฮ่า ล้อเล่น ไว้เจอกัน” ถ้าเขาสามารถซื้อรถถังได้ เขาต้องการซื้อมันจริงๆ

ด้วยรถถังในมือ ความช่วยเหลือสำหรับเขานั้นไม่ค่อยดีนัก

น่าเสียดายที่ขนาดของรถถังใหญ่เกินไป มันมีความยาวแปดหรือเก้าเมตร พื้นที่เก็บของของเขามีความยาวเพียง 4.5 เมตร ซึ่งอยู่ไกลจากการวางรถถังไว้ในนั้น

ดูเหมือนว่าความยาวจะถึงครึ่งแล้ว อีก 4.5 เมตรก็เพียงพอ แต่หากต้องการเพิ่มเป็น 9 เมตร จำเป็นต้องมีคะแนนอย่างน้อย 200,000 คะแนน ซึ่งห่างไกลจากสิ่งที่หลิวหมิงอวี่สามารถแก้ไขได้ในตอนนี้

ดูเกลกลัวจริงๆ ว่าหลิวหมิงอวี่จะต้องการรถถังในตอนนี้ แต่เขาไม่มีอุปกรณ์หนักเหล่านี้อยู่ในมือ ถ้าเขามีเครื่องจักรกลหนัก เขาจะไม่เพียงแต่ทำธุรกิจในนิวยอร์กเท่านั้น เขาจะกลายเป็นนักธุรกิจข้ามชาติ

หลิวหมิงอวี่เป็นเศรษฐีในหัวใจของเขา เขาได้ขายสินค้ามากกว่า 10 ล้านรายการในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่น้อยกว่าหนึ่งเดือน เขาต้องสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับหลิวหมิงอวี่ไว้ให้แนบแน่น