บทที่ 127 - เยือกเย็น (1)

บทที่ 127 - เยือกเย็น (1)

บทที่ 127 - เยือกเย็น (1) ทั้งสองวิ่งข้ามคืน เฝ้าดูมันค่อยๆ จางหายไปตลอดการเดินทาง เมื่อโครงร่างของ เมืองไวท์เพลนส์ ปรากฏขึ้นเมื่อสิ้นสุดการมองเห็น ก็เป็นรุ่งอรุณแล้ว ท้องฟ้ากลายเป็นสีน้ำเงินเข้ม และรุ่งอรุณกำลังก่อตัว โจวจิงเพ่งสายตาไปที่ถิ่นทุรกันดาร สมรรถภาพทางกายของเขาได้รับการปรับปรุงอย่างสมบูร...