ตอนที่ 292

ตอนที่ 292

ทั้งสองฝ่ายไม่คัดค้านเรื่องราคาปัญญาประดิษฐ์

เดิมทีเขาคิดว่าเสี่ยวหม่ามีอะไรที่ต้องร่วมมือในเชิงลึกหลิวหมิงอวี่อยากถามอีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ถามอะไรอีก

ถ้าเซียวหม่ายังคงนึกถึงผลิตภัณฑ์ของบริษัทของเขา เขาจะกลับมาอีกแน่นอน

การชำระเงินมูลค่าshkหมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐไม่ใช่การจ่ายเพียงครั้งเดียว และมีเพียงไม่กี่บริษัทที่มีกระแสเงินสดมากขนาดนั้น

นอกจากนี้ เสี่ยวหม่าไม่ใช่คนโง่ และเป็นไปไม่ได้ที่จะจ่ายเงินทั้งหมดในคราวเดียว ถ้าหลิวหมิงอวี่ให้ปัญญาประดิษฐ์ปลอมมาล่ะ นี่ไม่ใช่หลุมพรางหรือ?

แม้ว่าโอกาสนี้จะมีน้อยมาก แต่ก็มีทีมทนายความมืออาชีพ แต่ก็ยังต้องระวัง

ราคาห้าหมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐเป็นราคาที่ได้รับอนุญาตของปัญญาประดิษฐ์เป็นเวลาสิบปี วิธีการชำระเงินขั้นสุดท้ายคือจ่าย 50% ของสัญญาหลังจากส่งมอบปัญญาประดิษฐ์ และอีก 50% ที่เหลือในช่วงต้นปีจะจ่าย 5% ใน 10 ปี

ดูเหมือนว่าเสี่ยวหม่าใช้เงินห้าหมื่นล้านดอลลาร์เพื่อซื้อการอนุมัติปัญญาประดิษฐ์ของซิงเฉินเทคโนโลยีซึ่งดูฟุ่มเฟือยไม่น้อย

อย่างไรก็ตาม ตามเงื่อนไขการชำระเงิน เสี่ยวหม่าใช้จ่ายเงินไปเพียงสองหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์สหรัฐ และได้รับการอนุญาตใช้ปัญญาประดิษฐ์รายแรก สำหรับเงิน สองหมื่นพันล้านดอลลาร์ที่ตามมา การจ่ายเงินประจำปี สองหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์สหรัฐ เงินเหล่านี้ ในสายตาของเสี่ยวหม่า เทียบเท่ากับการเอาเงินของคนอื่นมาชำระคืน

ทั้งสองฝ่ายอยู่ที่นี่หลิวหมิงอวี่พิมพ์สัญญาในบริษัททันที และทั้งสองฝ่ายได้ลงนามและปิดผนึกในวันเดียว

นี่อาจเป็นครั้งแรกหลังจากที่บริษัทเติบโตขึ้นจริงๆ บริษัทได้ลงนามในสัญญาอย่างรวดเร็ว และจำนวนเงินยังคงมหาศาล

เนื่องจากปัญญาประดิษฐ์หลักยังอยู่ในยุควันสิ้นโลก มีเพียงปัญญาประดิษฐ์ที่ถูกตัดมาบางส่วนซึ่งปัญญาประดิษฐ์ระดับกลางและใช้ในผู้ช่วยอัจฉริยะซิงเฉิน

หลิวหมิงอวี่แสดงความจำเป็นต้องพัฒนาปัญญาประดิษฐ์ที่เกี่ยวข้อง และทั้งสองฝ่ายตกลงที่จะส่งมอบในวันที่ 1 สิงหาคม

เขาสามารถรับปัญญาประดิษฐ์ได้ในวันที่ 1 สิงหาคม เป็นการจัดการอย่างรวดเร็วจนเสี่ยวหม่าคาดไม่ถึง

นี่ไม่ใช่จำนวนเล็กน้อย เทนเซนท์ มีเงินก็จริงแต่กองทุนนี้ส่วนใหญ่ใช้เพื่อจุดประสงค์ของตนเอง การต้องใช้อเงินถึงสองหมื่นเจ็ดพันล้านดอลลาร์โดยไม่ได้วางแผนไว้ จึงจำเป็นต้องเตรียมอย่างช้าๆ

ไม่ใช่สองหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์สหรัฐ ในวันส่งมอบผลิตภัณฑ์ เสี่ยวหม่าต้องจ่ายสองหมื่นเจ็ดพันห้าร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐ

สำหรับ เทนเซนท์ นี่ก็เป็นเรื่องที่เจ็บปวดเช่นกัน

หลังจากเซ็นสัญญา ทั้งสองฝ่ายจึงออกไปรับประทานอาหารที่โรงแรมจินเจียง

มีการดื่มประชันกันเล็กน้อย ตามประสางานเลี้ยงฉลองเล็กๆ

อย่างไรก็ตาม ร่างกายของหลิวหมิงอวี่ได้รับการดัดแปลงโดยน้ำยาวิวัฒนาการทางพันธุกรรม จึงไม่มีผลกับเขา แต่กับเสี่ยวหม่านั้นไม่ใช่

สำหรับหลิวหมิงอวี่สิ่งเหล่านี้เป็นความแข็งแกร่งชนิดหนึ่ง

ในท้ายที่สุดมีเพียงหลิวหมิงอวี่และหวงอรี้เท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้บนโต๊ะเพราะเสี่ยวหม่าก็เมาแล้ว

แน่นอนว่าเสี่ยวหม่าพาคนมากกว่าสี่คนรวมทั้งบอดี้การ์ดมาด้วย

อย่างไรก็ตาม บอดี้การ์ดเหล่านี้ไม่ดื่ม และคอยปกป้องเสี่ยวหม่าและคนอื่นๆ

โชคดีที่ห้องของพวกเขาอยู่ในโรงแรมจินเจียง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กลัว

ตอนกลางคืน

น้องสาวของเขาไปเที่ยว ตอนนี้มีเพียงหลิวหมิงอวี่และหวงอี้ที่ถูกทิ้งให้อยู่ในวิลล่าเพื่อใช้ชีวิตในโลกของคนสองคน

“สามี ปัญญาประดิษฐ์ของทำมีกำไรมากเกินไปแล้ว” แม้ว่าจะกลับมาบ้านแล้วแต่หวงอี้ก็ยังรู้สึกตื่นเต้น ซ่อนตัวอยู่บนเตียง หัวเราะจนผ้าห่มสั่น

เธอคิดว่าผู้ช่วยอัจฉริยะซิงเฉินทำเงินได้เพียงพอแล้ว แต่ปัญญาประดิษฐ์นี้ทำกำไรได้มากกว่าโดยไม่คาดคิด มันเป็นเพียงแค่การอนุญาตใช้ชั่วคราวเท่านั้น แต่ขายได้ถึง 5 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ หากได้รับสิทธิ์เพิ่มเติมอีกเล็กน้อย ราคาจะขนาดไหนกัน?

“สามีของคุณมีอำนาจและมีปัญญาประดิษฐ์ที่แท้จริง นี่เป็นปัญญาประดิษฐ์เพียงตัวเดียวในโลกนี้ และมันสามารถสร้างรายได้มหาศาล ผลิตภัณฑ์ที่สร้างเม็ดเงินที่ดีที่สุดในโลกนี้คือผลิตภัณฑ์ที่ผูกขาดเจ้าเดียว” หลิวหมิงอวี่กอดหวงอี้และยิ้มเบา ๆ

“สามีของฉันดีที่สุด” หวงอี้เงยหน้าขึ้นและจูบหลิวหมิงอวี่ที่แก้ม

“เฮ้ อันไหนที่ว่าดีที่สุด” หลิวหมิงอวี่ถามกลับทันที

“ทุกอย่างยอดเยี่ยม” ดวงตาของหวงอี้หวานเยิ้ม

ชั่วขณะหนึ่ง อารมณ์แปลกๆ ก็เกิดขึ้น

22 กรกฎาคม 2562

หลิวหมิงอวี่ตื่นเช้าตามปกติ ทำกิจกรรมยามเช้าเช่นทุกวัน ออกกำลังกายในโรงยิม

แม้ว่าการออกกำลังกายเหล่านี้จะไม่สามารถเพิ่มสมรรถภาพทางกายของเขาได้อีกต่อไป แต่ก็ยังเป็นนิสัยที่ดีที่จะออกกำลังกาย หวงอี้ก็ออกกำลังกายด้วยอุปกรณ์ออกกำลังกายในโรงยิมเช่นกัน

กิจกรรมเหล่านี้ไม่มีผลกระทบต่อหลิวหมิงอวี่แต่สำหรับหวงอี้ กิจกรรมเหล่านี้ยังคงใช้งานได้จริง

อาหารเช้าเป็นโจ๊กไข่และเนื้อไม่ติดมันที่ป้าหลิวมาทำให้ในตอนเช้า ทั้งคู่มีความอยากอาหารที่ดีมาก และโจ๊กหม้อใหญ่ก็หมดลงภายในเวลาไม่นาน

ป้าหลิวรู้ว่าทั้งสองมีความอยากอาหารที่ดีและตั้งใจเพิ่มน้ำหนัก แต่พบว่ายังไม่เพียงพอ

หลิวหมิงอวี่วางชามและตะเกียบลงแล้วพูดกับป้าหลิว “ป้าหลิว คราวหน้าไม่ต้องทำอาหารเช้าเยอะก็ได้ครับ มื้อปกติก็พอแล้ว”

ป้าหลิวถามว่า “ทำอาหารให้น้อยลงหรือคะ ฉันคิดว่าทั้งสองคนชอบกินเยอะๆเสียอีก”

“ไม่ใช่ครับ ส่วนปกติก็พอแล้ว ผมกลัวมันจะเสียเลยกินให้หมด”หลิวหมิงอวี่ยิ้ม

หากคุณไม่เคยมีประสบการณ์ว่าอาหารมีราคาแพงกว่าทอง คุณจะไม่รู้จักถนอมอาหาร

หลิวหมิงอวี่ได้เห็นช่วงเวลาดังกล่าว และได้เห็นสิ่งเลวร้ายมากมายเกิดขึ้นเพราะอาหาร

ป้าหลิวพยักหน้า “โอเค เข้าใจแล้ว”

หลิวหมิงอวี่และหวงอี้ขับรถของตัวเองไปที่บริษัท หลังทานอาหารเสร็จ

คนที่คอยมาติดตามข่าวที่หน้าบริษัทเริ่มลดลงแล้ว พี่ชายทั้งสองที่ทำหน้าที่เฝ้าประตูบริษัทก็ยังคงทำหน้าที่อย่างเคร่งครัดเมื่อทั้งสองเห็นหลิวหมิงอวี่พวกเขาก็ตะโกนทันที “คุณหลิว คุณหวง อรุณสวัสดิ์ครับ”

“สวัสดีตอนเช้า” หลิวหมิงอวี่ก็ยิ้มกลับเช่นกัน

ทั้งสองเฝ้าประตูตั้งแต่เช้า พวกเขาน่าจะมาถึงตั้งแต่เช้าตรู่

หลิวหมิงอวี่ในฐานะหัวหน้ามีความสุขมากที่ทั้งสองมีความคิดเช่นนั้น

เมื่อเข้ามาถึงห้องทำงานมีคนต้มชาแล้ววางบนโต๊ะรอแล้ว

หลิวหมิงอวี่หยิบชุดน้ำชาออกมาและเริ่มชงชาสำหรับตัวเอง

ลิ้มรสชาหลงจิ่งจากทะเลสาบตะวันตก ที่อาลี่หม่านำมาฝากอย่างช้าๆ