(ฟรี)บทที่ 190 บุคคลปริศนา

หลินหยวนหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา

หลินหยวนขมวดคิ้วเพราะเขาเห็นว่าการโทรนั้นมาจากหมายเลขที่ไม่รู้จัก

หลินหยวนกำลังจะตัดสาย แต่ทันใดนั้นเขาก็เห็นหมายเลขผู้โทรว่ามาจากเยี่ยนจิง

 

'จากเยี่ยนจิง?'

หลินหยวนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกดรับสาย

“สวัสดีครับ”

หลังจากที่หลินหยวนกล่าวทักทาย เขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเล็กน้อยมาจากอีกฝั่งหนึ่ง

“ฮัลโหล? เสี่ยวหยวนหรือเปล่า? ฉันฉุ่ยหยุนหรง ตาแก่ฉุ่ยเอง!” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น

“โอ้! ผู้เฒ่าฉุ่ย ผมคิดว่าเป็นพวกหลอกขายประกันโทรมาซะอีก” หลินหยวนพูดทันทีที่เขาได้ยินเสียงของฉุ่ยหยุนหรง

เขาจำได้ว่าเคยรับสายจากฉุ่ยหยุนหรงมาก่อน แต่เขาไม่ได้บันทึกเบอร์ไว้

นั่นคือสาเหตุที่มันแสดงว่าเป็นหมายเลขที่ไม่รู้จัก

“ฮะ? เธอพูดว่าอะไรนะ เธอคิดว่าฉันเป็นคนขายประกัน?” ฉุ่ยหยุนหรงไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีเมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยวน

“เกิดอะไรขึ้น ผู้เฒ่าฉุ่ย? มีอะไรหรือเปล่า?” หลินหยวนยิ้มและเปลี่ยนเรื่อง

ฉุ่ยหยุนหรงยิ้มและอธิบายสาเหตุของการโทร

“ฉันโทรมาบอกเธอว่าฉันอาจจะกลับไปเยี่ยนจิงในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เป็นการยากที่จะเห็นชายหนุ่มแบบเธอ ฉันหวังว่าจะได้พบกับเธอก่อนที่ฉันจะกลับไปที่เยี่ยนจิง”

“ฉันจำได้ว่าเธออยู่ที่งานเลี้ยงของตระกูลเหมยคืนนี้ ฉันจำได้ว่าฉันได้รับคำเชิญด้วย แต่เดิมฉันไม่ได้ตั้งใจจะไป แต่เนื่องจากฉันจะกลับเยี่ยนจิงในเร็วๆนี้ ฉันอยากเห็นเธอ หนุ่มน้อย ดังนั้นฉันจึงวางแผนที่จะไป เธอยังอยู่ที่นั่นไหม?”

“ใช่ ผมยังอยู่ที่งานเลี้ยง” หลินหยวนตอบกลับ

หลินหยวนรู้สึกแปลกเล็กน้อย แม้ว่าเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับฉุ่ยหยุนหรง แต่คนอย่างฉุ่ยหยุนหรง จะมางานเลี้ยงเป็นพิเศษเพียงเพื่อพบเขาได้อย่างไร?

ตามความเข้าใจของหลินหยวนเกี่ยวกับฉุ่ยหยุนหรง อาจมีบางอย่างที่มากกว่าการมาพบเขา

แน่นอนว่าหลินหยวนได้ยินฉุ่ยหยุนหรงพูดอีกครั้ง “ใช่แล้วๆ ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง มันช่างบังเอิญจริงๆ” ฉุ่ยหยุนหรงกระแอม

“คือว่า... ฉันทำคู่มือหมากรุกที่เธอคัดลอกให้ฉันหาย ฉันเกรงว่าจะไม่สามารถเอาชนะคนเหล่านั้นได้ตอนฉันกลับไป ฉันก็เลยอยากจะมาขอให้เธอทำสำเนาให้ฉันอีกครั้ง แต่นี่เป็นเพียงเรื่องบังเอิญ ความจริงก็คือฉันต้องการพบเธอจริงๆก่อนจากไป”

เมื่อได้ยินคำพูดของฉุ่ยหยุนหรง หลินหยวนก็เข้าใจทันทีว่าฉุ่ยหยุนหรงไม่ได้หมายความตามที่เขาพูด

ฉุ่ยหยุนหรงชอบเขามากและต้องการเห็นหน้าเขาเป็นเพียงแค่ข้ออ้าง

ชายชราคนนี้ทำคู่มือหมากรุกหายและกลัวว่าจะถูกเพื่อนเก่าทำให้อับอายเมื่อเขากลับไปที่เยี่ยนจิง

นั่นเป็นเหตุผลที่เขาต้องการมาพบหลินหยวนเพื่อขอคู่มือเล่มใหม่

หลินหยวนเข้าใจตัวละครของฉุ่ยหยุนหรงเป็นอย่างดี

“ได้เลย ผู้เฒ่าฉุ่ย ผมจะทำสำเนาให้คุณ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร” หลินหยวนยิ้ม

“ตกลง ฉันจะไปที่นั่นในอีกไม่ช้า และซูซูก็จะไปด้วยเช่นกัน เธอหมกมุ่นอยู่แต่กับคุณและต้องการพบคุณมาก”

หลังจากพูดจบ หลินหยวนก็วางสายและไปหาหยูชานชาน

เขาจำได้ว่าวันนี้หยูชานชานซื้อถุงมือดีๆมาเพื่อมอบให้ฮาเร็มของเธอ แต่เธอยังไม่ได้แจกมัน

หลินหยวนปล้นเธอโดยตรงและไปหาเหยียนหรูเยว่

เหยียนหรูเยว่หน้าแดงทันทีเมื่อเห็นหลินหยวน

เห็นได้ชัดว่ามันเป็นเพราะเขาขโมยจูบแรกของเธอและนั่นเป็นสิ่งที่ยากจะลืมเลือน

ถ้าเหยียนหรูเยว่ไม่ได้หนีไปทันที หลินหยวนคงจูบแบบดูดดื่มกับเธอต่อ

หลินหยวนยังคงลังเลที่จะใช้ถุงมือที่ฉิวว่านซีมอบให้เขา

มันเป็นเพียงเหตุฉุกเฉินที่ทำให้เขาต้องใช้มัน

ดังนั้นหลินหยวนจึงหยิบถุงมือที่เขาขโมยมาจากหยูชานชานและคุยกับเหยียนหรูเยว่เล็กน้อย...

เขาเกลี้ยกล่อมให้เธอแลกถุงมือคู่นั้นกับถุงมือจากหยูชานชาน

ตัวอย่างเช่น เขาพูดเกี่ยวกับความใหญ่และไม่สะดวกที่จะใช้งาน และซื้อถุงมือขนาดเล็กมามอบให้เธอแทน

เหยียนหรูเยว่ยังคงพร่ำเพ้อเกี่ยวกับจูบแรกของเธอ การเจรจาจึงดำเนินไปอย่างราบรื่น

หลินหยวนสามารถเอาถุงมือกลับมาได้

หลังจากการแลกเปลี่ยน ถุงมืออันใหม่ก็พอดีกับเหยียนหรูเยว่มากขึ้น

ในขณะที่หลินหยวนกำลังสนทนากับเหยียนหรูเยว่อยู่พักหนึ่ง หลินหยวนก็รับรู้ถึงความโกลาหลที่ดังมาจากชั้นหนึ่ง

เสียงเหมือนกับผู้คนตกใจในตัวตนของแขกที่มาใหม่

นี่แสดงว่าบุคคลนั้นเป็นแขกผู้มีเกียรติเท่านั้น

แต่ผู้ที่มีสถานะสูงส่งล้วนมาถึงแล้วและเข้าร่วมการสนทนาระหว่างตระกูลที่เพิ่งจบไป...

แล้วแขกผู้มีเกียรติคนนี้ที่มาถึงตอนนี้เป็นใครอีก?

หลินหยวนเดาว่าน่าจะเป็นฉุ่ยหยุนหรง

เบื้องหลังของฉุ่ยหยุนหรงค่อนข้างน่าเกรงขาม

ท้ายที่สุดแล้วเขาเป็นผู้มีอิทธิพลจากเยี่ยนจิง

เยี่ยนจิงเป็นเมืองหลวงของคิวชู แม้ว่าเจียงเป่ยอาจไม่ด้อยกว่าในแง่ของเศรษฐกิจและการค้ามากนัก

(T/N: ปักกิ่งเดิมชื่อเยี่ยนจิง, คิวชูเป็นอีกชื่อของจีนในสมัยโบราณ)

แต่ในแง่ของการทหารและการเมือง เยี่ยนจิงเหนือกว่าเจียงเป่ยมาก

ฉุ่ยหยุนหรงเองยังเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในเจียงเป่ย

และความอาวุโสของเขาก็สูงตามอายุของเขาเช่นกัน

ทันทีที่ตาแก่ฉุ่ยมาถึง เขาจะถูกผู้คนมากมายห้อมล้อมและประจบประแจง

แต่สิ่งที่แปลกสำหรับหลินหยวนก็คือเขาพบว่าเย่เฟิงกับกู่ชิงซานกำลังยิ้มอยู่ในขณะนี้ และแม้แต่หวางเซิงก็เช่นกัน

เขาจำได้ว่าเขาตัดโอกาสที่เย่เฟิงและฉุ่ยหยุนหรงจะได้พบกัน นับประสาอะไรกับการสร้างความสัมพันธ์ที่ดี

ดังนั้นการมาของฉุ่ยหยุนหรงจึงไม่เกี่ยวอะไรกับเย่เฟิงและคนอื่นๆอย่างแน่นอน

เป็นไปได้ไหมที่ฉุ่ยหยุนหรงไม่ใช่สาเหตุของความวุ่นวายนี้?

หลินหยวนทำได้เพียงคาดเดา

ในขณะนี้ บุคคลลึกลับได้ขึ้นลิฟต์มาที่ชั้นบน

ทันทีที่ร่างนี้มองเห็นได้ชัดเจนขึ้น เขาก็ได้รับความสนใจจากผู้คนมากมาย

ชายคนนั้นมีรูปร่างสูงและท่าทางซื่อตรง

แน่นอนว่าไม่เพียงเพราะสิ่งเหล่านี้เท่านั้นที่ดึงดูดความสนใจของผู้คน

ชายคนนั้นสวมชุดสีเขียวของทหาร

แผ่นด้านล่างของอินทรธนูสีเขียวมีกิ่งก้านสน ประดับด้วยแถบบางสีแดงสองอันและตราสัญลักษณ์สองดาวซึ่งแสดงถึงยศพันโทแห่งคิวชู

ในยุคที่ค่อนข้างสงบสุขนี้ การได้ยศพันโทนับเป็นความสำเร็จที่ค่อนข้างดีแล้ว

หลังจากเห็นบุคคลนี้ หลินหยวนก็เข้าใจทันทีว่าทำไมเย่เฟิงถึงเลือกที่จะรั้งอยู่

**********