ตอนที่ 1 เกมที่สมจริง 100%

*ถ้าชื่อตัวละครไหนเป็นชื่อไทยแล้วดูเข้ากว่าผมจะใช้ชื่อไทย แต่ตัวไหนใช้ชื่อทับศัพท์แล้วดูดีกว่าผมจะทับศัพท์นะครับ

---------------------------------------------------

“...เกมเสมือนจะสมจริง 100% ได้ยังไง”

ดาวโลก ห้องคอมพิวเตอร์ของมหาวิทยาลัย

เมื่อดูข้อความแชทกลุ่ม ภาพที่ปรากฏขึ้นครั้งแรกในใจของเย่เวย ไม่ใช่เกม แต่เป็นเรียวขาที่เพรียวบางและสวยงาม

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขาจินตนาการถึงเกม Elder Scrolls 5 ที่มีม็อดมากกว่า 200 ม็อดและไวฟุมากกว่า 100 แบบที่เขาสร้างขึ้นเอง

ชื่อเล่นของเขาในกลุ่มคือ Girls_public_enemy_ten_times_a_night แต่เนื่องจากชื่อยาวและลามกเกินไป เพื่อนในกลุ่มจึงเรียกเขาสั้นๆว่า Night Ten(ไนท์เท็น)

“ฉันหมายถึงความสมจริงในความหมายที่แท้จริง การมองเห็น การได้ยิน การได้กลิ่น การสัมผัส รสชาติ… เหมือนกับโลกแห่งความจริง เวลาในเกมคือ 1:1 กับโลกแห่งความจริง โดยมีความแตกต่างของเวลาประมาณ 12 ชั่วโมง เพราะมันดำเนินในความฝัน ดังนั้น การเล่นเกมยังรู้สึกเหมือนกำลังหลับอยู่” ชื่อเล่นของคนที่พิมพ์ทั้งสองบรรทัดนี้คือ 'ไลท์(光แสง)'

ชื่อเล่นที่มีอักขระตัวเดียวที่จริงจังนี้ดูไม่เข้ากันกับชื่อกลุ่ม "สโมสรอาชากระทิง" ดังนั้นคนในกลุ่มจึงเรียกบุคคลนี้ว่า "อุลตร้าแมน" หรือ "ไกอา" ในบางครั้ง

Level_8_Gale(เกล) (แอดมิน): "เป็นธีมแบบไหนเหรอ?☺"

There_will_be_ample_time(เอมเพิลไทม์)( (ผู้ดูแลระบบ): "ฟังดูเหมือนเป็นฉากของนิยายเกมเสมือนจริงยุคแรกๆ"

White_horse_passing_a_crevic(ไวท์ฮอร์ส) (เจ้าของกลุ่ม): "ฮ่าฮ่า นายหมายถึงแบบใส่หมวกเสมือนจริงเหรอ ฉันชอบอ่านตอนยังเรียน"

Girls_public_enemy_ten_times_a_night(ไนท์เท็น) (ผู้ดูแลระบบ): "มันไม่สมเหตุสมผลเลย ถ้ามันสมจริง 100% แล้วพวกสายเติมจะโหดกว่าได้ยังไง คนสร้างไม่ต้องการเงินเหรอ?"

เย่เหว่ยไม่ได้อ่านนิยายเหล่านี้ ผู้ที่ได้รับการศึกษาที่เหมาะสมย่อมแสวงหาความมีเหตุมีผลมากกว่าฝันกลางวัน

ดังนั้นเขาจึงชอบอ่านเรื่องแฟนตาซีและเรื่องผี

There_will_be_ample_time: "พี่ชาย นายจริงจังเกินไป มันสมเหตุสมผลกว่าที่จะทำให้ผู้อ่านรู้สึกพึงพอใจมากกว่า แทนที่จะหาเงินให้ตัวละครในนิยาย"

Level_8_Gale: "อย่าเปลี่ยนเรื่อง"

หัวข้อหลุดไปอย่างรวดเร็ว

แม้ว่า สโมสรอาชากระทิงเป็นกลุ่มเกม แต่สมาชิกไม่ค่อยได้พูดคุยถึงเกมอย่างจริงจังเหมือนในทุกวันนี้ โดยเฉพาะ "เกม" ที่ไม่มีอยู่จริงและถูกจินตนาการขึ้นมาโดยสมบูรณ์

แม้ว่าหัวข้อจะหลุดลอยไปอย่างสิ้นเชิง แต่ผู้ริเริ่มหัวข้อนี้ นั่นคือ น้องชายที่ชื่อไลท์ ยังคงดึงหัวข้อกลับมาอย่างดื้อรั้น

ไลท์: "ฉันหมายถึงถ้ามี"

ไลท์ : "ถ้ามีเกมแบบนั้น พวกนายอยากเล่นไหม"

เมื่อมองไปที่การสนทนากลุ่ม เย่เหว่ยยิ้มและส่ายหัว

'เขาจำเป็นต้องถามด้วยเหรอ'

Girls_public_enemy_ten_times_a_night: "ทำไมล่ะ เกมที่สมจริง 100% ทำไมจะไม่ลองเล่นดูล่ะ นายเข้าใจสิ่งที่ฉันหมายถึงใช่ไหม (͡° ͜ʖ ͡°)”

Level_8_Gale: "+1 แต่เกี่ยวกับการตั้งค่าที่นายพูดถึง ฉันยังมีข้อสงสัยอยู่บ้าง หากเวลาเล่นเกมเท่ากับเวลานอน... การนำเทคโนโลยีนี้มาใช้ในการทำงานจะสมเหตุสมผลกว่าไหม"

White_horse_passing_a_crevice: "ให้ตายสิ แกเป็นปีศาจงั้นเหรอ?"

There_will_be_ample_time: "ถ้าอย่างนั้นฉันขอนอนดีกว่า ☹"

Quit_smoking(เลิกบุหรี่): "ถ้าจะคุยกันเรื่องแบบนี้ ไปนอนจะไม่ดีกว่าเหรอ"

ผู้คนเริ่มปรากฏขึ้นในแชทมากขึ้นเรื่อยๆ บางคนยังคงดูหน้าจอด้วยความสนใจอย่างมาก แม้ว่าจะไม่ได้ส่งข้อความใดๆ เลยก็ตาม

ในกลุ่มเกมที่มีคน 200 คน โดยปกติแล้วจะมีสมาชิกกลุ่มที่ออนไลน์ประมาณสิบถึงยี่สิบคน และบางครั้งอาจมีคนซุ่มอ่านอยู่สองสามคน ใช้เวลานานกว่าสองปีถึงจะรู้ว่ามีพวกที่แอบดูหน้าจออย่างพวกเขาอยู่ในกลุ่ม

พี่ชายที่ชื่อไลท์ไม่สนใจพวกเขาและยังคงดื่มด่ำกับโลกของเขาต่อไป

"ความจริงก็คือ บริษัทที่ฉันเพิ่งเข้าร่วมกำลังพัฒนาเกมออนไลน์เสมือนจริงที่สมจริง"

การสนทนากลุ่มที่มีชีวิตชีวาก็เงียบไปในทันใด แต่ไม่นาน ก็มีข้อความใหม่ปรากฏขึ้นพร้อม ๆ กัน ราวกับว่าพวกเขาออกแบบท่าเต้นล่วงหน้า

“ห๊ะ!”

“จริงเหรอ!”

“พี่ชาย! ฉันเกือบจะเชื่อแล้ว (͡° ͜ʖ ͡°)”

เย่เหว่ยรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ต้องกำลังล้อเล่นแน่ๆ

เกมออนไลน์สมจริง100%?

ไร้สาระ

อย่างที่พี่ใหญ่เกลบอก ถ้าเทคโนโลยีแบบนี้มีอยู่จริง ทำไมถึงเอามาสร้างเกมล่ะ?

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เห็นด้วยกับการใช้มันในการทำงานเช่นกัน ในความคิดของเขา หากมีเทคโนโลยีที่ล้ำหน้าเช่นนี้ ต้องใช้มันในกองทัพอย่างแน่นอน

จะเจ๋งแค่ไหนถ้าได้ฝึกกองกำลังพิเศษโดยใช้เทคโนโลยีแบบนี้!

ชายที่ชื่อไลท์ไม่พูดอะไรอีกแต่ส่งลิงก์ของเว็บไซต์มาแทน

เย่เหว่ยเปิดลิงก์โดยไม่ตั้งใจและพบว่าจริงๆ แล้วเป็นเว็บไซต์เกมอย่างเป็นทางการ

หน้าของเว็บไซต์ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาอย่างดี และดูเหมือนว่าพวกเขาไม่มีเงินจ้างคนมาทำ หน้าว่างไม่มีเนื้อหา มีข้อความเพียงสามบรรทัด

[เกมเสมือนจริงที่สมจริง 100% - "Wasteland Online"](เวสแลนด์ออนไลน์)

[จำนวนการสมัครปัจจุบัน: 0]

[สมัคร: ใช่/ไม่ใช่]

เย่เหว่ยยิ้ม

'มันเป็นโฆษณาไม่ก็เว็บไซต์หลอกลวง

จำนวนการสมัครเป็นตัวเลขจริง ไม่มีตัวเลข 'ดาวน์โหลด' แปดหลักที่สมมติขึ้น หรืออ้างว่าดาราดังบางคนเล่นด้วย

“ก็ได้ ฉันจะลองดูว่ามันเป็นเกมแบบไหน”

ขณะจับเมาส์ เขาก็คลิกใช่ แต่ที่น่าประหลาดใจคือ หน้าการลงทะเบียนที่คาดไว้ไม่ปรากฏขึ้น และไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ยกเว้นจำนวนการสมัครที่เปลี่ยนจาก 0 เป็น 1

"ไม่ต้องมีไอดีเพื่อลงทะเบียนเหรอ???"

เย่เหวยคิดไม่ออกชั่วขณะหนึ่ง เขาไม่แน่ใจว่าสิ่งนี้จะถือเป็นโฆษณาได้หรือเล่า

หรือจะเป็นไวรัส? นั่นไม่น่าเป็นไปได้ ทุกวันนี้ แม้แต่ซอฟต์แวร์แอนตี้ไวรัสก็กำลังจะกลายเป็นอดีตไปแล้ว ดังนั้นเขาจะติดไวรัสแค่กด ใช่ หรือ ไม่ใช่ บนเว็บไซต์ ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาอยู่ในห้องคอมพิวเตอร์ที่โรงเรียน

แม้ว่าเขาจะใช้คอมพิวเตอร์ของตัวเองแทน เขาก็ไม่กลัวเรื่องแบบนี้

...

[จำนวนการสมัคร: 11]

ดินแดนรกร้าง ล็อบบี้ผู้อยู่อาศัยของ ศูนย์พักพิง 404

เมื่อดูตัวเลขบนหน้าเว็บที่เปิดอยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ฉู่กวงที่นั่งอยู่ในห้องเล็กๆ ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและปล่อยเมาส์ที่เขาจับ

“แค่นี้ใช่ไหม?”

คำตอบที่เขาได้รับคือข้อความสองบรรทัดที่ปรากฏต่อหน้าเขา

[ภารกิจเสร็จสิ้น ]

[รางวัล: เสื้อเกราะกันกระสุนนาโนวันคาร์บอน คะแนนโบนัส +5 ]

ผนังด้านหนึ่งของห้องสั่นสะเทือนเล็กน้อย และเมื่อแผงประตูอัลลอยด์เปิดออก สายพานลำเลียงก็ปรากฏขึ้น

บนสายพานมีเสื้อกักสีดำวางอยู่

ประตูอัลลอยด์ปิดลง และห้องก็เงียบอีกครั้ง

ฉู่กวงลุกขึ้นจากคอมพิวเตอร์ทันที ก้าวไปข้างหน้า และหยิบเสื้อกั๊กขึ้นมา

มันเบามาก เนื้อสัมผัสเหมือนผ้าเรยอน ละเอียดอ่อนและอ่อนนุ่ม มันยากที่จะจินตนาการว่าสิ่งนี้สามารถทนต่อกระสุนได้

[ชื่อ: เสื้อกันกระสุนนาโนคาร์บอน

คำอธิบาย: สามารถดูดซับพลังงานจลน์ของกระสุนได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยกระจายแรงกระแทกภายในขอบเขตที่รับได้ ตลอดจนต้านทานการเจาะทะลุและความเสียหายจากการฟันในระดับหนึ่ง

ความทนทาน: 100%]

รางวัลที่ได้รับจากระบบศูนย์พักพิงจะถูกลงทะเบียนในคลังพร้อมคำอธิบายและคำแนะนำในการใช้งาน

ฉู่กวงถอดเสื้อของเขาออกทันทีและสวมมัทันที

สัมผัสแรกที่เขาไดรับคือรู้สึกเย็น แต่ไม่นานร่างกายของเขาก็ปรับตัวได้

ทันใดนั้น วัตถุโลหะทรงกระบอกที่วางอยู่ตรงมุมห้องก็ส่งเสียงอิเล็กทรอนิกส์

“ยินดีด้วย นายท่าน ดูเหมือนว่าท่านได้ทำภารกิจแรกสำเร็จแล้ว”

"ได้ครับ นายท่าน"

หุ่นยนต์ที่ดูเหมือนถังขยะชื่อเสี่ยวฉี ในฐานะผู้ช่วยผู้ดูแลระบบศูนย์พักพิง 404 มันไม่มีชื่อ มีเพียงหมายเลขซีเรียล 777 เท่านั้น ฉู่กวงสึกไม่สบายใจกับเรื่องนี้ เขาจึงตั้งชื่อให้มัน

สำหรัใครคือ ฉู่กวงและเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ก็รออ่านในตอนหน้าได้เลย