2019 - ต้นธูปฤาษีอสูร 

2019 - ต้นธูปฤาษีอสูร

“วานรตัวนี้แข็งแกร่งไม่ธรรมดาแต่สุดท้ายมันก็ยังตายเช่นนี้” เจ้าแดงใหญ่พึมพำออกมาเบาๆ

โลกใบเล็กๆนี้หมุนวนไปด้วยแก่นแท้ทางจิตวิญญาณ แต่ก็มีความเงียบและน่าสยดสยองแฝงอยู่ด้วย เช่นเดียวกับกลิ่นอายที่เย็นชาและมืดมน เกิดเป็นความลี้ลับอย่างถึงที่สุด

จิ!

บนท้องฟ้ามีต้นไม้ยักษ์พุ่งทะยานขึ้นสู่ด้านบนรัศมีพลังของมันบดขยี้ทุกสิ่งทุกอย่าง

นอกจากปุยหิมะที่ปกคลุมท้องฟ้าแล้ว ยังมีรากที่ฉีกผ่านความว่างเปล่าทีละส่วน มันกำลังล้อมรอบทุกคนไว้พยายามจะดูดกลืนพลังชีวิตของพวกเขา

“แม้แต่เทพยังเจ้ายังกล้ายั่วยุเรา?”

ชายหนุ่มคนหนึ่งที่เป็นผู้นำขบวนมีนามว่าสือจง เขาเยาะเย้ยโดยไม่รู้สึกกลัวใดๆ

เขาประสานอินด้วยมือเพียงข้างเดียวเพื่อปลดปล่อยสัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์หมุนวนไปรอบๆ ก่อตัวเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสที่เรียบง่ายและเก่าแก่

นี่เป็นมรดกจากเมืองจักรพรรดิดั้งเดิมของแดนรกร้าง มีบางสิ่งที่สือฮ่าวสอนพวกเขา แต่มีหลายสิ่งที่พวกเขาสืบทอดมาจากบรรพบุรุษของพวกเขาเอง!

เมื่อรอยประทับพลิกสวรรค์ถูกยิงออกไป ต้นไม้ยักษ์นี้สั่นสะท้านรู้สึกว่ามีสิ่งเลวร้ายและอยากจะวิ่งหนี

อย่างไรก็ตามมันก็สายเกินไป ด้วยเสียงหงหลง โลกนี้ดูเหมือนจะพลิกคว่ำอย่างแท้จริง เสียงดังกึกก้องกระจายไปทั่วพื้นที่ต้นไม้ขนาดใหญ่แตกออกจากกันจนกระทั่งพังทลายลง

นี่คือพลังอันศักดิ์สิทธิ์ของรอยประทับพลิกสวรรค์!

ผู้นำหนุ่มชื่อสือจงเพียงแค่แสดงออกมาเล็กน้อยก็สามารถทำลายต้นธูปฤาษีอสูรให้เป็นชิ้นๆ ดับไปทั้งร่างกายและจิตวิญญาณ

“ทำไมมันถึงอ่อนแอนัก? จริงๆแล้วข้าตั้งใจที่จะสืบข่าวจากปากของมัน!” เด็กหนุ่มคนนั้นพึมพำ

เจ้าแดงใหญ่ก็มึนงง เมื่อนึกถึงวิธีที่มันมักจะกระตุ้นให้พวกเขาฝึกฝน ใบหน้าของมันก็อดที่จะแดงเล็กน้อยไม่ได้ เป็นเพราะเห็นได้ชัดว่ามันด้อยกว่าพวกเขาแล้ว

นี่เป็นเทพที่แท้จริงแต่ก็ไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่าผู้ที่พึ่งจุดไฟศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมา มันถูก "เจ้าหนู" คนนี้ทุบตีจนกระทั่งตายไปอย่างนั้น

“คลื่นลูกใหม่แซงหน้าเราไปแล้ว เราแก่แล้วจริงหรือ?” เจ้าแดงใหญ่บ่นพึมพำ มันคิดว่าไม่มีใครได้ยินคำพูดของมันแต่ผู้คนไม่น้อยที่มีสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ที่แหลมคมจึงสามารถได้ยินคำเหล่านี้

“ท่านลุงแดงอย่าอารมณ์เสีย ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรพวกเราก็เคารพท่านอยู่เสมอ” เด็กหนุ่มชื่อสือจงหัวเราะคิกคัก

“ไสหัวไปข้าคือความภาคภูมิใจแห่งสวรรค์ เด็กเหลือขออย่างเจ้าไม่สามารถนำมาเปรียบกับข้าได้ ข้าเพียงไม่ชอบลงมือเท่านั้นจึงปล่อยให้พวกเจ้าเอาหน้าไปก่อน!” เจ้าแดงใหญ่ปฏิเสธที่จะยอมรับ

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…” เด็กกลุ่มหนึ่งคำรามด้วยเสียงหัวเราะ

“เงียบก่อนที่นี่มีความผิดปกติ! หากมีเทพที่แท้จริงที่นี่ก็ควรจะมีเทพผู้ยิ่งใหญ่หรือเทพสวรรค์อยู่ด้วย!” หญิงสาวคนหนึ่งกล่าว

นางชื่อจูหลินหว่างคิ้วของนางมีเปลวไฟประทับอยู่ นางคือหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุดที่นี่และเป็นผู้นำกลุ่มด้วย

ที่นี่คือแดนมรณะ ทุกอย่างเงียบสงัด มีศพอยู่ทุกหนทุกแห่ง พวกเขาเดินผ่านครึ่งหนึ่งของโลกใบเล็กใบนี้ไปแล้ว แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นคือผลลัพธ์ที่เหี่ยวแห้งและน่าสะพรึงกลัว

นอกจากพืชแล้วสัตว์อื่นๆก็ตายไปหมดสิ้น ไม่เหลือแม้แต่ตัวเดียว

“มันเป็นต้นธูปฤาษีอสูรในอดีตหรือเปล่า” เจ้าแดงใหญ่ถามสือฮ่าวด้วยความกังวล

สือฮ่าวส่ายหัวต้นธูปฤาษีที่ตายไปเมื่อสักครู่ มันไม่ใช่ต้นเดิมจากอดีตย้อนกลับไปในตอนนั้นเขาเคยต่อสู้กับมันด้วยซ้ำ

เมื่อพวกเขาเดินไปเรื่อยๆกึ่งกลางของโลกก็ใกล้เข้ามา

“จะมีปัญหาอะไรไหม” เจ้าแดงใหญ่ถามอย่างกังวล

“หากเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะก็สายเกินไปที่เราจะหนี แต่หากเป็นผู้สูงสุดก็ไม่มีอะไรต้องกลัว!” สือฮ่าวกล่าว

เขามีความมั่นใจในระดับหนึ่ง มั่นใจว่าไม่ใช่ราชาปีศาจจากยุคโบราณอันยิ่งใหญ่ ถ้ามันเป็นสัตว์ตัวนั้นจริงๆมันคงจะลงมือไปนานแล้วทำไมถึงต้องเล่นกับพวกเขาด้วย?

หงหลง!

เมื่อพวกเขาเข้าใกล้ภาคกลางโลกก็มืดมิดลงทันที มีต้นไม้ใหญ่ปกคลุมท้องฟ้า เมล็ดผูกงอิ่งที่ปล่อยออกมานั้นเปลี่ยนแปลงกายเป็นสีดำ

นี่เป็นต้นไม้ขนาดใหญ่ที่มีขนาดใหญ่กว่าต้นเมื่อสักครู่หลายร้อยเท่า มันล้อมรอบโลกใบเล็กทั้งใบ เมื่อพวกเขามาถึงที่นี่สิ่งมีชีวิตทั้งหมดก็ถูกล้อมไว้อย่างสมบูรณ์

มันมีรากขนาดมหึมากิ่งและใบที่เขียวชอุ่มและเขียวขจีแผ่ขยายออกไปเช่นเดียวกับแผ่นใยสีดำ กิ่งก้านของมันมีลักษณะคล้ายกับมังกรร้ายที่พร้อมจะขย้ำทุกคน

"ฆ่า!"

สือจงและจูหลินลงมือพยายามเอาชนะกันและกันพวกเขาแย่งชิงที่จะจัดการสิ่งมีชีวิตตนนี้

“ถอยออกมานี่คือผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเอง!” ที่ด้านหลังมีคนเตือนพวกเขา

ในขณะเดียวกันผู้นำคนอื่นๆก็เริ่มจริงจังพวกเขาขยับออกมาด้านหน้าเตรียมพร้อมจะลงมือ

“อย่ามายุ่งนี่คือเหยื่อของข้า!” สือจงผู้ชอบสงครามพูดขึ้นและเข่นฆ่าเข้าสู่ท้องฟ้า

“ไม่ เจ้าได้ลงมือไปแล้วตอนนี้ถึงตาข้าบ้าง” จูหลินก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วพยายามแย่งชิงออกไปด้านหน้า

ร่างที่สง่างามของนางเผาผลาญตัวเองกลายเป็นหงส์ไฟ เปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำเผาท้องฟ้าโจมตีต้นธูปฤาษีอสูร

“เด็กเหลือขอกลุ่มนี้ตอนนี้แข็งแกร่งขนาดนี้แล้วหรือ” เต่าดำก็มึนงงเช่นกัน รู้สึกถึงคลื่นแห่งความตกใจ

ถึงแม้มันจะเรียกคนเหล่านี้ว่าเด็กแต่คนโตอายุสามสิบถึงสี่สิบปีแล้ว อย่างไรก็ตามการเข้าสู่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองในวัยนี้ก็น่าเหลือเชื่อเกินไปจริงๆ

การบรรลุขอบเขตการปลดปล่อยตนเองเมื่ออายุยี่สิบปี ในโลกมีเพียงสือฮ่าวคนเดียวที่ทำเช่นนั้นได้ อย่างไรก็ตามเด็กๆของหมู่บ้านหินผาจำนวนมากมายล้วนมาถึงระดับนี้แล้วเมื่อพวกเขาอายุสา,สี่สิบปี!

“เด็กบ้าพวกนี้จะไปถึงไหนในอนาคต? หรือพวกเขาจะกลายเป็นผู้อมตะจริงๆ?” เต่าดำตัวใหญ่รู้สึกตกตะลึงอย่างถึงที่สุด

ฮ่อง!

บนท้องฟ้ามีทะเลสีดำโผล่ขึ้นมาแผ่นใยสีดำพลุ่งพล่าน พยายามปิดกั้นทุกอย่างไว้ แต่ทั้งหมดถูกไฟของจูหลินเผาไหม้ เสียงร้องของหงส์เพลิงยังคงดังไม่หยุดทุกสิ่งทุกอย่างถูกเผาผลาญไปอย่างง่ายดาย

นี่คือญาณวิเศษของหงส์เพลิงที่แท้จริง  สือฮ่าวส่งต่อญาณวิเศษนี้ให้นาง

นางคือทายาทของราชาทั้งเจ็ดดังนั้นนางจึงมีสายเลือดหงส์ไฟอยู่ในตัว ซึ่งเป็นหนึ่งในอสูรที่มีสถานทัดเทียมกับหงส์เพลิงที่แท้จริง

ดังนั้นเมื่อฝึกฝนวิชานี้มันจะให้ผลลัพธ์เป็นสองเท่าโดยใช้ความพยายามเพียงครึ่งเดียว ดังนั้นนางจึงกลายเป็นหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุดของหมู่บ้านหินผาไปโดยปริยาย

“สือจง ถ้าเจ้าคิดจะลองดีกับข้าก็อย่าถือสาที่ข้าโหดเหี้ยมก็แล้วกัน!” จูหลินตะโกน

“เห็นได้ชัดว่านี่เป็นเหยื่อของข้า ก็ได้ข้าจะหลีกทางให้เจ้าก็แล้วกัน!” สือจงไม่เต็มใจ แต่เขาไม่ต้องการเริ่มต้นความขัดแย้งภายใน จึงปล่อยคู่ต่อสู้นี้ให้กับจูหลิน

“ฮ่าฮ่า…” ในทางกลับกันผู้นำคนอื่นๆที่มีความโดดเด่นในไม่ด้อยไปกว่าสองคนนี้ต่างก็หัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน

“คนพวกนี้ไม่คิดแม้แต่จะใส่ใจคู่ต่อสู้…” เจ้าแดงใหญ่ถอนหายใจยาว

“มันเป็นเพราะพวกเขามีความมั่นใจแบบนั้น พวกเขาเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง!” นักบุญหงส์กล่าว มันถูกช่วยชีวิตไว้โดยสือฮ่าวจึงอาศัยอยู่ในหมู่บ้านหินผาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

อย่างไรก็ตามในตอนนี้ที่ยุคไร้การฝึกฝนมาถึงแล้ว มันเกือบจะทรมานจนตาย แต่ในที่สุดมันก็สามารถทะลวงขอบเขตบ่มเพาะทำให้มีชีวิตยืนยาวออกไปอีกเล็กน้อย

สุดท้ายก็ยังต้องขอบคุณหมู่บ้านหินผาที่มีมังกรเก้าตัวลากโลงศพอยู่ที่นั่น พวกมันทำหน้าที่ปกป้องหมู่บ้านได้เป็นอย่างดี

นอกจากนี้ยังมีต้นไม้เทพสวรรค์และยาล้ำค่าหายากอื่นๆที่เติมพลังแก่นแท้ให้กับสถานที่แห่งนั้น ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องกังวลกับการแห้งของพลังงานแก่นแท้จากยุคไร้การฝึกฝน

ฮ่อง!

บนท้องฟ้ามีการปะทะกันอย่างรุนแรงจูหลินกลายเป็นหงส์เพลิงที่แท้จริงนางฉีกต้นไม้ยักษ์นั้นด้วยเปลวไฟอันร้อนแรง

ต้นไม้นั้นกลายเป็นชายวัยกลางคน ใบหน้าของเขาเคร่งขรึม

เขามองสือฮ่าวอย่างลึกซึ้งและพูดว่า

“ไม่คิดว่าเจ้าจะกลับมา แต่อย่างไรก็ตามเจ้าไม่อาจหลีกหนีความตายไปได้!”

*หงไฟ = ต้นฉบับใช้คำว่านกเวอร์มิลเลี่ยนซึ่งเป็น 1 ใน 4 สัตว์เทพของจีน

*หงเพลิง = ต้นฉบับใช้คำว่านกฟีนิกซ์ที่แท้จริง