ย้อนเวลากลับสู่วันโลกาวินาศ ตอนที่ 141  ประโยชน์ของพวกขยะ

ตอนที่ 141  ประโยชน์ของพวกขยะ

“ยอม… ฉัน… ไม่สิ! ผมยอมเข้าร่วมกับกองทัพตระกูลหลินครับ”

คนแรกที่พูดออกมาคืออู่เฉาหยาง อย่างที่เคยบอกเอาไว้เขาไม่ใช่คนโง่ สถานการณ์ตอนนี้ต่อให้เป็นเด็กประถมก็ดูออกว่าต่อต้านไปก็ไม่ชนะ เขาจะต่อต้านให้มันได้อะไรขึ้นมา

“ฉันก็ยอมเข้าร่วม”

“ฉันด้วย”

“ฉันก็ยอมเข้าร่วมด้วยเหมือนกัน”

“ตกลงเอาด้วย”

“เอาด้วย”

เมื่ออู่เฉาหยางเป็นคนนำทหารระดับสูงคนอื่น ๆ ก็เริ่มยอมรับตาม

พวกทหาระดับสูงเหล่านี้ก็มีความคิดไม่ต่างจากอู่เฉาหยาง พวกเขาต่างก็รู้ดีว่าถ้าเลือกต่อต้านคงได้เป็นเหมือนเพื่อนที่นอนจมกองเลือดอยู่แน่

หลินฟานพยักหน้า

“ดี! คุยง่ายแบบนี้ก็ง่ายขึ้นเยอะ หลังออกไปพวกนายทุกคนก็ไปบอกทหารในกองทัพตัวเองด้วยว่า พวกนายจะเข้าร่วมกับกองทัพตระกูลหลิน บอกให้พวกนั้นยอมเข้าร่วมตามพวกนายแต่โดยดีซะ อย่าบังคับให้ฉันต้องใช้กำลัง ส่วนเรื่องตำแหน่งของพวกนาย พวกนายทุกคนจะได้รับสถานะเป็นผู้อยู่อาศัยระดับ 2 ระดับของผู้อยู่อาศัยฉันคงไม่ต้องอธิบาย เพราะพวกนายน่าจะรู้เรื่องนี้กันอยู่แล้ว จริงไหม?”

“ครับ…”

อู่เฉาหยางตอบ เขาตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก ระดับ 2 ระดับนี้มันก็เหนือกว่าผู้คนไม่เท่าไหร่ แถมถ้ายังเลือกเป็นทหารอยู่ก็ต้องไปสู้แนวหน้าด้วย

ทหารระดับสูงหลายคนรู้สึกไม่พอใจเหมือนอู่เฉาหยาง พวกเขาที่เคยอยู่เหนือกว่าคนอื่น เคยสั่งคนอื่น เคยทำอะไรตามใจชอบ ต้องมาใช้ชีวิตแบบคนปกติพวกเขาจะพอใจได้ยังไงกันล่ะ แต่ก็ไม่มีใครกล้าขัดหลินฟาน

อู่เฉาหยางและทหารระดับสูงพากันเดินออกจากห้องไป

หลินฟานมองพวกอู่เฉาหยางที่เดินออกไปพรางคิดในใจด้วยว่า

“เสร็จแล้ว 1 เรื่อง ง่ายกว่าที่คิดเอาไว้ซะอีก ตอนแรกคิดว่าต้องฆ่าสัก 5 คน เพื่อทำให้พวกนี้ยอมจำนนซะอีก”

ถึงเรื่องครั้งนี้จะจบลงง่าย ๆ แต่หลินฟานรู้ดีว่าพวกอู่เฉาหยางต้องมีความไม่พอใจอยู่ในใจกันแน่ แต่แล้วมันยังไง ในวันโลกาวินาศแบบนี้การเก็บพวกไม่พอใจเอาไว้ใกล้ ๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ถ้าไม่พอใจใครแล้วฆ่าทิ้ง ถ้ารู้ว่าอีกฝ่ายไม่พอใจเราแล้วฆ่าทิ้ง กองทัพจะใหญ่ขึ้นได้ยังไง

และการที่หลินฟานไม่ฆ่าพวกอู่เฉาหยางทิ้งมันก็มีเหตุผลอยู่ เหตุผลมันก็ง่าย ๆ นั่นเพราะพวกอู่เฉาหยางยังมีประโยชน์กับเขาอยู่

ถ้าหลินฟานฆ่าพวกอู่เฉาหยางทิ้งซะตั้งแต่ตอนนี้ พวกทหารในกองทัพมณฑลซานต๋าต้องต่อต้านกันแน่นอน ถึงจะต่อต้านไม่เยอะ แต่หลินฟานก็เสียดายชีวิตทหารที่ต้องตายกับเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้ เพราะแบบนี้เขาเลยไว้ชีวิตพวกอู่เฉาหยางเอาไว้ ถ้าสายบังคับบัญชาเบื้องบนแบบพวกอู่เฉาหยางยังมีชีวิตอยู่ พวกทหารในระดับล่าง ๆ ในกองทัพมณฑลซานต๋าก็จะไม่ต่อต้าน

เรื่องนี้หลินฟานไม่ได้คิดขึ้นเอง แต่เขามีประสบการณ์จากในชาติก่อน ในวันโลกาวินาศหากต้องการยึดฐานหรือค่ายสักค่าย สิ่งที่ฝ่ายโจมตีต้องทำอย่างแรกคือดึงพวกระดับสูงมาเป็นพวก หรือถ้าดึงมาไม่ได้ ฝ่ายโจมตีก็ต้องไว้ชีวิตพวกระดับสูงในค่ายให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เพราะพวกระดับสูงจะทำให้ปกครองง่ายขึ้น

ติ่ง!

[ ยินดีด้วย คุณเลเวลอัพจากเลเวล 76 เป็นเลเวล 77 ]

ระหว่างกำลังมองพวกอู่เฉาหยางเดินออกจากห้อง ข้อความจากระบบก็ปรากฏต่อหน้าของหลินฟาน อย่างที่รู้กัน ทักษะเนโคแมนเซอร์ของหลินฟานเป็นทักษะที่โกงกว่าชาวบ้านชาวช่องเขา

ระหว่างที่หลินฟานทำงาน หรือระหว่างที่เขากำลังพัก อันเดดระดับ อัศวิน ทั้ง 20 ตัว ก็ทำหน้าที่เก็บค่าพลังวิญญาณให้อยู่

ในสนามรบตอนนี้เป็นสถานการณ์ที่มนุษย์ได้เปรียบมาก พวกซอมบี้ที่ไม่มีผู้บัญชาการเหล่านั้นก็เป็นเพียงหมูให้พวกอันเดดระดับ อัศวิน เชือดเล่นเท่านั้น แถมในหมู่อันเดดทั้ง 20 ตัว ยังมีอันเดดที่สามารถใช้เวทย์รักษาได้ด้วย การมีมันอยู่ทำให้หลินฟานสบายขึ้นเยอะเพราะเมื่อมีอันเดดบาดเจ็บ อันเดดตัวนั้นก็จะรักษาให้ทันที

หลินฟานหันไปทางทหารข้าง ๆ

“ไปบอกหน่วยสื่อสารให้ติดต่อไปที่ค่ายหลินหนาน ฉันต้องการคุยกับพลเอกอาวุโสจาง”

“ครับ”

ทหารตอบรับแล้วรีบวิ่งออกจากห้อง ทหารหลายคนในห้องที่ถือปืนเมื่อครู่ก็เริ่มลดปืนในมือลง จากนั้นก็ค่อย ๆ ทยอยเดินออกจากห้องไป

…

ณ ห้องสื่อสาร

เนื่องจากระยะห่างระหว่างค่ายหลินหนานและค่ายมณฑลซานต๋า ห่างกันมากพอสมควร วิทยุแบบปกติจึงไม่สามารถใช้ได้ วิทยุที่ติดต่อได้คือวิทยุขนาดใหญ่ในห้องสื่อสาร

“ท่านจอมพล”

“ท่านจอมพล”

“ท่านจอมพล”

เมื่อหลินฟานเดินเข้ามาในห้องสื่อสาร พวกทหารในห้องก็ลุกขึ้นทำความเคารพหลินฟาน หลินฟานพยักหน้าให้พวกทหาร จากนั้นก็หันไปทางทหารที่มีดาวประดับบนเสื้อมากกว่าทหารคนอื่น ๆ และถามว่า

“ติดต่อเอาไว้แล้วใช่ไหม?”

“ครับ ตอนนี้ท่านพลเอกอาวุโสจางกำลังรอท่านอยู่”

หัวหน้าหน่วยสื่อสารตอบ

หลินฟานพยักหน้า

“ดีมาก พวกนายทั้งหมดออกไปก่อน”

“ครับ”

หัวหน้าหน่วยสื่อสารตอบรับคำสั่ง

จากนั้น พวกทหารหน่วยสื่อสารก็ออกจากห้องทั้งหมด ถึงพวกทหารหน่วยสื่อสารในกองทัพตระกูลหลินจะโดนคัดมาอย่างดี แต่เรื่องที่หลินฟานจะพูดกับจางหยานเป็นเรื่องสำคัญ หลินฟานเลยระวังตัวเอาไว้ก่อน

ดั่งคำที่ว่า ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน กันเอาไว้ก่อนย่อมดีกว่าแก้อยู่แล้ว

เมื่อพวกทหารหน่วยสื่อสารออกไปจากห้องหมดทุกคน หลินฟานก็กดวิทยุแล้วพูดว่า

“ตอนนี้คุณอยู่คนเดียวใช่ไหม? ซ่า…”