บทที่ 173 เฉียวซีอิงตกตะลึง
ไม่มีเสียงอื่นใดในห้องโถงมารบกวนการแสดงของหลินหยวนตั้งแต่ต้นจนจบ จนกระทั่งหลินหยวนเล่นจบ ผู้คนจึงสามารถรู้สึกตัว ท่วงทำนองที่สวยงามที่หลินหยวนเล่น ยังคงเป็นภาพมายาอยู่ในเวลานี้ ในหูของพวกเขา ในความคิดของพวกเขา มันยังคงก้องกังวานอย่างไม่หยุดยั้ง ทุกๆคนคิดว่าพวกเขาโชคดีที่ได้ชมการแสดงนี้ พวกเขาต้องการ...
