ตอนที่ 67 คอร์ริโปกลับมา
เวลาค่อย ๆ ผ่านไปโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้ก็เป็นเวลาหลายเดือนแล้วที่เฉินเหิงกลับมายังเมืองหลวงกูตู
ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา หลังจากที่เจ้าหญิงโอลิเวียปะทะกับเจ้าชายกริธก็มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้น
เหตุการณ์ที่คนส่วนใหญ่ให้ความสนใจคือการแต่งงานของเจ้าหญิงเวอร์นากับอัศวินไคลินจากตระกูลนาร์โด
นี่เป็นสิ่งที่ทำให้หลายคนตื่นเต้นอย่างไม่ต้องสงสัย
ในฐานะสมาชิกของราชวงศ์ แม้ว่าเจ้าหญิงเวอร์นาจะปรากฏตัวไม่บ่อยนักและไม่สามารถเทียบกับพี่ชายและพี่สาวของเธอได้ แต่เธอก็ยังคงเป็นเจ้าหญิงและมีอัตลักษณ์อันทรงเกียรติ
ในอดีต มีผู้คนจำนวนมากที่ต้องการแต่งงานกับเจ้าหญิงองค์นี้ แต่พวกเขาก็ถูกโอลิเวียขัดขวางไว้ทั้งหมด
และตอนนี้ก็มีการประกาศข่าวการแต่งงานของเจ้าหญิงองค์นี้ แถมสามีของเธอกลับเป็นชนชั้นสูงจากตระกูลขุนนางเล็ก ๆ
ทันใดนั้นตระกูลนาร์โดก็มีชื่อเสียงไปทั่วทั้งเมืองหลวงกูตู
เมื่อข่าวนี้แพร่ออกไป ผู้คนจำนวนมากจึงได้รู้จักเฉินเหิง
เขามาจากตระกูลขุนนางขนาดเล็กและปัจจุบันเป็นผู้สืบทอดเพียงคนเดียวของตระกูล ครูของเขาคือคอร์ริโป และเป็นอัศวินอันทรงพลังที่จะปลุกเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิตในเร็ว ๆ นี้…
เมื่อข้อมูลของเขาแพร่กระจายออกไป ความไม่พอใจต่อการแต่งงานครั้งนี้ก็ค่อย ๆ ลดลง
พูดตามตรง สถานะของเฉินเหิงนั้นไม่สูงมาก สำหรับขุนนางส่วนใหญ่ในเมืองหลวงกูตู สถานะของบารอนนั้นค่อนข้างต่ำ
อย่างไรก็ตามตระกูลของเฉินเหิงมีอาณาเขตเป็นของตัวเอง และดินแดนก็เจริญรุ่งเรืองมาก
ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เฉินเหิงซึ่งเป็นผู้สืบทอดเพียงคนเดียวของตระกูลก็ทำให้เขาอยู่ในตำแหน่งที่ดี
ยิ่งกว่านั้นในฐานะกึ่งอัศวิน เขาดีกว่าหลาย ๆ คน
อัศวินอัจฉริยะที่กำลังจะปลุกเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิต ตัวตนนี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าลูกหลานของตระกูลขุนนางขนาดใหญ่
ยิ่งไปกว่านั้น การเป็นนักเรียนของคอร์ริโปยังได้ชดเชยข้อบกพร่องที่เหลืออยู่อีกด้วย
ในฐานะอัศวินผู้พิทักษ์แห่งราชวงศ์กูตู ตำแหน่งของคอร์ริโปอยู่ต่ำกว่าแค่ราชาเท่านั้น
ในฐานะนักเรียนของคอร์ริโป ตัวตนของเฉินเหิงก็ย่อมไม่ธรรมดาเช่นกัน
งานแต่งงานของเฉินเหิงและเวอร์นาไม่ได้หรูหราเหมือนงานแต่งงานของราชวงศ์ส่วนใหญ่ แต่ก็ไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่คิด
อย่างน้อยที่สุด คนที่ควรรู้ก็รู้เรื่องนี้
ในวันแต่งงาน บารอนไคเซ็นได้นำคนของเขามาทำหน้าที่เป็นพยาน
เมื่อเฉินเหิงเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับงานแต่งงานครั้งนี้ เขาก็รู้สึกตื่นเต้นมากจนแทบจะนอนไม่หลับ เขาสงสัยว่าเขากำลังฝันไปหรือเปล่า
ในวันแต่งงาน เจ้าหญิงโอลิเวียก็มาแสดงความยินดีกับทั้งคู่
งานแต่งงานครั้งนี้ทำให้เกิดคลื่นลูกใหญ่ แต่เมื่อเวลาผ่านไป ผลกระทบของงานแต่งงานก็ค่อย ๆ จางหายไป
ตอนนี้เฉินเหิงได้ฉายาว่า 'อัศวินหลวง'
เวลาค่อย ๆ ผ่านไป
ในช่วงเช้าตรู่ภายในลานอันเงียบสงบ เฉินเหิงกำลังฝึกดาบของเขา
มันยังเช้ามาก และคนอื่น ๆ ส่วนใหญ่ก็ยังหลับอยู่ มีเพียงเขาเท่านั้นที่อยู่ที่นี่และฝึกฝนด้วยตัวเอง
สักพักก็มีคนรับใช้เดินเข้ามา
“ท่านครับ คุณครูโดมาแล้ว” เธอพูดเบา ๆ ขณะที่มองไปยังเฉินเหิง
“เข้าใจแล้ว”
เมื่อได้ยินแบบนี้ เฉินเหิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็ยังพยักหน้า
หลังจากนั้นเขาก็เดินไปที่ลานด้านนอก
หลังจากแต่งงานกับเวอร์นา ที่พักของเขาก็เปลี่ยนไป เดิมทีเขาอาศัยอยู่ในพื้นที่ที่ค่อนข้างห่างไกล แต่ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ในพื้นที่ที่หรูหรา
อย่างไรก็ตามเนื่องจากเขาได้แต่งงานกับเจ้าหญิงเวอร์นา จึงมีกฎบางอย่างเพิ่มเข้ามาด้วย
ก่อนหน้านี้เมื่อครูโดมาเยี่ยมเขา เขาสามารถเดินเข้ามาหาเขาได้โดยตรง แต่ตอนนี้เขาต้องประกาศตัวเองก่อน
หลังจากที่เฉินเหิงเดินเข้าไปในห้องโถง ชายร่างใหญ่ก็หันมามองเขาและยิ้มเล็กน้อย
“ไคลิน เพื่อนของฉัน”
เขารีบเดินไปกอดเฉินเหิง
“ก่อนหน้านี้ ฉันกลับไปทางเหนือและเพิ่งได้ยินเรื่องการแต่งงานของคุณ”
หลังจากปล่อยเฉินเหิง เขาก็ยิ้ม “หวังว่าฉันจะไม่รบกวนคุณนะ?”
“ไม่ได้รบกวนอะไร” เฉินเหิงยิ้ม “ตอนนี้ยังเช้าอยู่และเวอร์นาก็ยังหลับอยู่ ฉันก็ตื่นมาฝึกซ้อมตามปกติและก็ยินดีที่ได้พบคุณอีกครั้ง”
“อย่างนั้นเหรอ”
ครูโดหัวเราะแล้วพูดว่า “ใช่แล้ว มีข่าวคราวจากอาจารย์บ้างไหม”
“มี” เฉินเหิงพยักหน้า “ครูส่งคนมาบอกเราว่าเขาจะกลับมาในอีกไม่กี่วัน เมื่อถึงเวลานั้นเขาจะมาหาเราเอง”
“ดีมาก” ครูโดยิ้มออกมา “นานแล้วที่เราไม่ได้เจออาจารย์”
“แน่นอน” เฉินเหิงพยักหน้า
ตามคำบอกเล่าของคอร์ริโป เขาน่าจะกลับมาถึงตั้งแต่เมื่อครึ่งปีที่แล้ว
อย่างไรก็ตามเนื่องจากมีการเปลี่ยนแปลงแผนบางอย่างคอร์ริโปจึงได้ล่าช้าออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า และตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าจะได้กลับมาจริง ๆ
“ฉันสงสัยว่าอาจารย์จะตกใจไหมเมื่อเขากลับมาและเห็นเรา” เฉินเหิงยิ้มขณะมองครูโด
“แน่นอนเขาจะต้องตกใจ” ครูโดก็ยิ้มเช่นกัน เขาดูมีความคาดหวังค่อนข้างมาก
พวกเขาพูดคุยและฝึกฝนร่วมกันไประยะหนึ่งเหมือนเมื่อก่อน
ต่อจากนั้น ครูโดก็มอบของขวัญที่เขานำมาให้ก่อนจะจากไป
สองสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว
สามวันต่อมา ในที่สุดเฉินเหิงก็ได้รับข่าวจากคอร์ริโปว่าเขามาถึงแล้ว เขากับครูโดก็รีบไปพบเขา
“ใครจะไปคิดว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงใหญ่โตแบบนี้ในครึ่งปีที่ผ่านมา” คอร์ริโปอดยิ้มไม่ได้ ตอนนี้พวกเขายืนอยู่ที่สนามฝึกที่คุ้นเคย เขามองไปที่เฉินเหิงและครูโดและแลเห็นความเปลี่ยนแปลงของพวกเขา
ครึ่งปีผ่านไป แม้ว่าคอร์ริโปจะไม่ได้ดูแตกต่างไปจากเดิมมากนัก แต่เขาก็ดูเคร่งขรึมและเหนื่อยล้ากว่าแต่ก่อน
“นี่สำหรับคุณโดยเฉพาะ ไคลิน”
ยืนอยู่ตรงนั้น เขามองไปที่เฉินเหิงด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย “ฉันไม่คิดเลยว่าภายในเวลาเพียงแค่ครึ่งปี คุณจะแต่งงานไปแล้ว…”
“ยังไม่สายเกินไปสำหรับคุณที่จะมอบของขวัญแต่งงานให้ฉันในตอนนี้” เฉินเหิงยิ้มขณะที่เขายื่นมือออกมาอย่างสนุกสนาน
“คุณค่อนข้างตรงไปตรงมาใช่มั้ย”
คอร์ริโปยิ้ม “ไม่ต้องกังวล ฉันจะให้ของขวัญแน่นอน อันที่จริงฉันเตรียมของขวัญมาให้คุณทั้งสองคน”
“สำหรับพวกเรา?” เฉินเหิงและครูโดต่างประหลาดใจ
“มันควรจะถึงเวลาที่เมล็ดพันธุ์แห่งชีวิตของคุณจะตื่นแล้ว…”
เมื่อมองไปที่เฉินเหิงและครูโด คอร์ริโปก็พูดว่า “และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ฉันจากไปเช่นกัน”
“ปลุกเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิต?”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เฉินเหิงรู้สึกประหลาดใจมาก “มันเกี่ยวข้องกับเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิตของเราเหรอ?”
“ใช่”
คอร์ริโปพยักหน้าและหยิบบางอย่างออกมาแล้วยื่นให้ทั้งสองคนดู
