ตอนที่ 59 กำจัดอุปสรรค

เลือดจำนวนมากปกคลุมทั่วร่างกายของออร์มันโด

เมื่อเห็นแบบนี้ ไม่ใช่แค่ดวงตาของบารอนไคเซ็นเท่านั้นที่เบิกกว้าง แม้แต่เฉินเหิงเองก็ขมวดคิ้วและสายตาของเขาก็ฉายแววเย็นชา

เขาเตะม้าของเขาและทะยานขึ้นไปในอากาศก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปหาออร์มันโด

เขาพุ่งเข้าใส่กลุ่มโจรอย่างรวดเร็วและเร็วกว่าม้าด้วยซ้ำ

เกิดลมกระโชกแรงพัดออกมา เมื่อเห็นการกระทำของเฉินเหิง สายตาของผู้คนโดยรอบก็เบิกกว้าง

เร็วมาก!

ร่างกายของเฉินเหิงราวกับพายุ เขาพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

ดาบสีเงินของเขาฟาดฟันอย่างต่อเนื่อง ทะลวงผ่านอากาศ ระหว่างทางใครก็ตามที่กล้าขวางทางเขา จะถูกเขาผ่าออกเป็นสองซีก

“ไปให้พ้นทางของฉัน!!”

เขาพุ่งไปข้างหน้าอย่างดุเดือดไปยังที่ที่ออร์มันโดอยู่ และในไม่ช้า เขาก็สามารถสร้างช่องว่างท่ามกลางฝูงชนได้

เลือดเปรอะเปื้อนไปทั่วพื้นที่และกลิ่นเหม็นของเลือดก็คละคลุ้ง

ผ่านไปครู่หนึ่ง ในที่สุดเขาก็มาถึงออร์มันโด

ในขณะนั้น ออร์มันโดนอนอยู่บนพื้นอย่างเงียบ ๆ ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผล

ผลที่ตามมาของการไม่สวมชุดเกราะถูกแสดงให้เห็นอย่างชัดเจน

ขณะที่เฉินเหิงกำลังรีบพุ่งเข้ามา โจรรอบ ๆ ออร์มันโดกลัวว่าเขาจะต่อต้าน โจรหลายคนจึงแทงเขา

ต่อจากนั้น พวกเขาก็วิ่งเหยียบเขาขณะที่พวกเขาพยายามหนีจากเฉินเหิง ทำให้อาการบาดเจ็บของเขารุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก

เมื่อเฉินเหิงมาถึง เขาก็หยุดหายใจไปแล้ว ร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยเลือด ไม่มีทางที่เขาจะฟื้นกลับมาได้

ยืนอยู่ตรงนั้นและมองดูศพของออร์มันโด เฉินเหิงถอนหายใจออกมาก่อนจะมองออกไปไกล ๆ

เขากลับมาเข้าร่วมการต่อสู้และสังหารโจรที่หลบหนีออกจากการต่อสู้อย่างรวดเร็ว

หลังจากการต่อสู้จบลง บารอนไคเซ็นก็ยืนมองดูศพของออร์มันโดอย่างเงียบ ๆ

ในที่สุด เขาก็ได้แต่ถอนหายใจลึก ๆ และไม่ได้พูดอะไร

“ท่านพ่อ…” เมื่อยืนอยู่ข้าง ๆ และมองดูบารอนไคเซ็น เฉินเหิงอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็หยุดตัวเองไว้ ราวกับเขาไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไร

“ฉันเสียใจ”

ในที่สุด เขาถอนหายใจออกมาพร้อมกับคุกเข่าแล้วพูดว่า “มันเป็นความผิดของฉัน ฉันคาดไว้แล้วว่าจะมีอันตราย แต่ฉันก็ยังพาคุณกับพี่ชายมาด้วย…”

เขาดูละอายใจอย่างเหลือเชื่อ

“มันไม่ใช่ความผิดของคุณ”

บารอนไคเซ็นถอนหายใจเมื่อเขาหันมามองเฉินเหิง “มันเป็นการตัดสินใจของเขาเองที่จะมากับเรา และคุณก็ทำดีที่สุดแล้ว…”

บารอนไคเซ็นได้เห็นทุกอย่างที่เฉินเหิงทำ

เมื่อออร์มันโดตกอยู่ในอันตราย เฉินเหิงก็กังวลไม่แพ้กัน เขาไม่สนใจความปลอดภัยของตัวเองขณะที่รีบวิ่งเข้าไปหาออร์มันโดท่ามกลางพวกโจร

เฉินเหิงไม่ลังเลเลยที่จะช่วยออร์มันโด และเขาทำได้ดีที่สุดแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น ออร์มันโดยังเลือกมากับพวกเขาในครั้งนี้เอง

เฉินเหิงเตือนเขาแล้วว่าการเดินทางครั้งนี้อาจจะมีอันตราย และเขาก็ได้เตือนให้ทุกคนสวมชุดเกราะ

อย่างไรก็ตามออร์มันโดเพิกเฉยต่อสิ่งนี้ ส่งผลให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและเสียชีวิต

ในแง่หนึ่งเขาได้นำความตายมาสู่ตัวเขาเอง

เมื่อคิดถึงตรงนี้ บารอนไคเซ็นก็ถอนหายใจออกมาเบา ๆ อีกครั้งก่อนที่ท่าทางของเขาจะกลายเป็นเย็นชาและเขาก็ถามว่า “ทหารผู้พิทักษ์ที่ผลักออร์มันโดลงจากหลังม้ายังไม่ถูกพบอีกเหรอ?”

“ยังครับ”

ต่อหน้าเขา นายไวท์ส่ายหัวและกล่าวว่า “คน ๆ นั้นเร็วมาก และเสริมด้วยความจริงที่ว่าเส้นทางรอบ ๆ ไม่สะดวกในการสำรวจ จึงต้องใช้เวลาสักระยะกว่าจะพบเขา ฉันเกรงว่าเราจะต้องขอให้บารอนไมเลอร์ช่วยเราค้นหาเขา”

“หลังจากที่เรากลับไป หาญาติของเขาให้พบ” การแสดงออกของบารอนไคเซ็นยังคงเย็นชาในขณะที่เขาพูดว่า “ฉันอยากให้เพื่อนและครอบครัวของเขาตายไปกับออร์มันโด!”

“ครับ” นายไวท์พยักหน้าอย่างเคารพ ไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ

เฉินเหิงยืนดูทั้งหมดนี้เงียบ ๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร

แม้ว่าเขาจะวางแผนไว้ทั้งหมดแล้ว แต่เขาก็ไม่คาดคิดว่าออร์มันโดจะตายแบบนี้

เขาเตรียมที่จะใช้โอกาสนี้เพื่อแสดงความสามารถในการต่อสู้ต่อหน้าบารอนไคเซ็นและผู้ปกครองที่อยู่ใกล้เคียง

กลุ่มโจรกลุ่มนี้เป็นกลุ่มโจรที่ใหญ่ที่สุดในบริเวณนี้

ใช้โอกาสนี้ในการทำลายกลุ่มโจร เฉินเหิงก็จะกำจัดภัยคุกคามในอนาคตไปได้ รวมทั้งยังได้แสดงพลังของเขาต่อผู้ปกครองโดยรอบ

ความสนใจของเขาส่วนใหญ่อยู่ที่ประเด็นหลัง

จากที่เฉินเหิงเห็น ผู้ปกครองเหล่านี้ไม่ได้ซื่อสัตย์มากนัก ถ้าเขาไม่แสดงความแข็งแกร่งของเขาออกไป ใครจะรู้ว่าพวกเขาจะแอบทำอะไรลับหลังอย่างลับ ๆ

สำหรับการตายของออร์มันโด นี่เป็นเพียงโบนัส

เพื่อความเป็นธรรม เขาได้เตือนทุกคนให้สวมชุดเกราะแล้ว

ถ้าออร์มันโดฟังเขาและสวมชุดเกราะอย่างเชื่อฟัง เขาก็ไม่น่าจะตาย อย่างมากที่สุด เขาก็แค่จะได้รับบาดเจ็บสาหัสเท่านั้น

เพราะว่าเขาดูถูกเฉินเหิง เขาจึงเพิกเฉยต่อคำแนะนำนี้ และส่งผลให้เกิดผลลัพธ์นี้

อย่างไรก็ตามนี่ก็เป็นสิ่งที่ดีสำหรับเฉินเหิง

แม้ว่าเขาจะไม่สนใจออร์มันโดมากนัก แต่ในฐานะคู่ต่อสู้ การมีอยู่ของเขายังคงสร้างปัญหาให้กับเฉินเหิง

อย่างน้อยที่สุด เมื่อเห็นเขาเดินไปมาอยู่ต่อหน้า เฉินเหิงก็มักจะรู้สึกรังเกียจอยู่เสมอ

ตอนนี้เขาตายไปแล้ว อะไร ๆ ก็คงจะง่ายขึ้น

เมื่อยืนอยู่ต่อหน้าศพของออร์มันโด สีหน้าของเฉินเหิงยังคงสงบในขณะที่เขากำลังคิดเกี่ยวกับหลายสิ่งหลายอย่าง

ผ่านไปครู่หนึ่ง พวกเขาก็ออกไปจากที่นี่

จากนั้นไม่นาน เสียงฝีเท้าและเสียงม้าก็ดังขึ้น ในที่สุดคนของบารอนไมเลอร์ก็มาถึง

เมื่อได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ บารอนไมเลอร์จึงนำทหารของเขาไปรับพวกเขาเป็นการส่วนตัว และได้เห็นฉากนองเลือดนี้

เขาตกใจและแปลกใจมากกับเหตุการณ์ครั้งนี้

หลังจากได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น เช่นเดียวกับกลุ่มโจร สายตาของเขาที่มีต่อเฉินเหิงก็เปลี่ยนไปทันที

“ไคลินเป็นอัศวิน ต้องขอบคุณเขาที่ทำให้เราสามารถผ่านมันมาได้โดยง่าย” บารอนไคเซ็นถอนหายใจออกมาเบา ๆ เมื่อเขามองไปที่บารอนไมเลอร์

ดูเหมือนว่าเขาจะพูดถึงสถานะของเฉินเหิงโดยบังเอิญในขณะที่เขาอธิบายผลงานของเขา

บารอนไมเลอร์ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์

เขามองดูซากศพนับไม่ถ้วนที่กระจัดกระจายไปทั่ว กับเฉินเหิงที่มีเลือดตามเสื้อผ้าแต่ไม่ได้รับบาดเจ็บ ซึ่งดูเหมือนเทพสงคราม ทำให้เขารู้สึกเหน็บหนาวในหัวใจ