ตอนที่ 54 การเตรียมการ
ภายในห้องโถง โอลิเวียคิดกับตัวเองเงียบ ๆ
เมื่อเส้นทางค้าขายเหนือใต้เสร็จสมบูรณ์ เฉินเหิงก็จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ
เธอชัดเจนมากในเรื่องนี้
การค้าทางเหนือใต้ไม่เพียงแต่ช่วยให้ผู้ปกครองทางเหนือหลุดพ้นจากความยากจน แต่ยังช่วยให้ผู้ปกครองทางใต้ได้รับผลกำไรมหาศาลอีกด้วย ในฐานะพ่อค้าคนกลาง เฉินเหิงก็จะได้รับกำไรเช่นกัน
เมื่อเวลาผ่านไป ไม่ว่าจะเป็นผู้ปกครองทางเหนือหรือผู้ปกครองทางใต้ พวกเขาจะใกล้ชิดกับเฉินเหิงมากขึ้น ให้ความสำคัญกับเขาและสนับสนุนเขามากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ปกครองทางเหนือ
เมื่อคิดถึงผู้ปกครองทางเหนือ โอลิเวียก็เริ่มคิดอย่างจริงจัง
“คุณอยู่ที่นั่นตอนที่เวอร์นาพบกับไคลินหรือเปล่า” เธอมองไปที่สาวใช้ด้วยสายตาที่สงบ
“ปฏิสัมพันธ์ของพวกเขาเป็นอย่างไร” เธอยังคงถามต่อไป
“ดูเหมือนเจ้าหญิงเวอร์นาจะชอบอัศวินไคลินมาก…”
คนรับใช้หญิงคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวต่อว่า “ดูเหมือนว่าอัศวินไคลินก็จะรู้สึกแบบเดียวกัน เขากระตือรือร้นต่อเจ้าหญิงเวอร์นามากกว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ มาก”
“ฉันเข้าใจแล้ว…” โอลิเวียคิดกับตัวเอง
หลังจากที่สังเกตเฉินเหิงมาระยะหนึ่งแล้ว เธอก็มีความเข้าใจที่ดีในตัวของเขา
เขาเป็นอัศวินที่มีคุณธรรมและเกือบจะสมบูรณ์แบบ
ไม่ว่าเธอจะถามใคร ไม่ว่าจะเป็นเคลลี่หรือคนอื่น ๆ ที่สถาบันหลวงกูตู ทุกคนต่างก็ประเมินเขาไว้สูง
เขาเป็นคนอ่อนโยนและสุภาพต่อผู้หญิง และเขาไม่เคยทำให้พวกเขาขุ่นเคือง
เขาเป็นคนซื่อสัตย์และจริงใจต่อเพื่อน ๆ และปฏิบัติต่อพวกเขาเป็นอย่างดี
เขาขยันอย่างมากในการฝึกฝนอัศวิน ว่ากันว่าเขาลุกขึ้นก่อนดวงอาทิตย์ขึ้นเพื่อฝึกและไม่เคยเกียจคร้านเลยแม้แต่วันเดียว
โอลิเวียมีประสบการณ์มากมาย แต่มีเฉพาะผู้ที่มุ่งมั่นในการฝึกอัศวินเท่านั้นที่สามารถเปรียบเทียบกับเฉินเหิงได้ในบางเรื่อง
สำหรับอัศวินที่ปฏิบัติต่อเวอร์นาเป็นพิเศษแบบนี้ เขาก็น่าจะชอบเธอเหมือนกัน
ความคิดมากมายแวบเข้ามาในหัวของโอลิเวีย
งานอภิเษกของราชวงศ์ส่วนใหญ่ค่อนข้างโหดร้าย โดยปกติจะทำเพื่อจุดประสงค์ทางการเมืองบางอย่าง
เพียงแต่ในฐานะที่เธอเป็นพี่สาวของเวอร์นา เธอจึงใส่ใจอย่างมากเกี่ยวกับสิ่งที่เวอร์นาต้องการ เนื่องจากเธอชอบไคลิน และตัวเธอก็รู้สึกว่าไคลินสามารถช่วยเธอได้ นี่จึงเป็นสถานการณ์ที่สมบูรณ์แบบโดยธรรมชาติ
……
“ส่งคนไปส่งจดหมายของเวอร์นา” เธอเงยหน้าขึ้นและพูดหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“เพคะ” สาวใช้พยักหน้าก่อนจะออกไป
…
“พี่ของฉัน ออร์มันโด กำลังทำอะไร”
ข้างแม่น้ำ เฉินเหิงมองไปที่ผู้ดูแลข้าง ๆ เขาและถามอย่างใจเย็น
“เขาถูกส่งไปที่เมืองใกล้เคียงโดยบารอน ว่ากันว่าทุกวันเขาจะดื่มจนเมา” ผู้ดูแลกล่าวด้วยความเคารพ
“คุณจัดการทุกอย่างแล้วใช่ไหม” เฉินเหิงถาม
“ทุกอย่างที่ท่านบอกเสร็จแล้ว” ผู้ดูแลพยักหน้าและกล่าวว่า “เราทำให้ข้อมูลรั่วไหลไปถึงพวกโจรแล้ว แค่รอเวลา...”
หลังจากพูดจบ เขาก็แสดงสีหน้าลังเล “ท่านครับ ทำไมพวกเราต้องทำแบบนี้? สินค้าเหล่านี้สำคัญมากสำหรับเรา และถ้าเราปล่อยข่าวแบบนี้ เป็นไปได้ว่า…”
“เป็นไปได้ว่าพวกเขาจะถูกล่อลวงและมาสร้างปัญหาให้กับเรา พวกเขาจะไม่ขโมยของเหล่านั้นเหรอครับ?”
เฉินเหิงกล่าวขณะยิ้ม “นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการ”
“ทำไม?”
ผู้ดูแลไม่เข้าใจ
ครั้งนี้ เฉินเหิงไม่ได้ตอบ เขาเพียงหันกลับมามองไปทางแม่น้ำอย่างเงียบ ๆ
“ส่งคนไปหาออร์มันโดและบอกเขาว่าหลังจากที่พ่อไล่เขาออกไป ท่านพ่อก็คิดถึงเขามากและหวังว่าเขาจะกลับมา…”
มองไปที่ผู้ดูแล สายตาของเฉินเหิงดูสงบในขณะที่เขาพูด “คุณเข้าใจสิ่งที่ฉันจะพูดใช่ไหม”
“เข้าใจครับ” เมื่อเห็นการแสดงออกของเฉินเหิง ผู้ดูแลหยุดไปครู่หนึ่งก่อนที่การแสดงออกของเขาจะกลายเป็นจริงจัง
วันถัดมา
“พ่อพูดแบบนั้นจริง ๆ เหรอ”
ภายในเมืองเล็ก ๆ มองไปยังชายตรงหน้า ออร์มันโดเบิกตากว้าง
หนึ่งปีผ่านไป และออร์มันโดก็ดูไร้ชีวิตชีวากว่าเมื่อก่อนมาก
ร่างกายของเขายังสูงใหญ่เหมือนกัน แต่อ้วนขึ้นและมีกลิ่นแอลกอฮอล์ฟุ้งออกมา
เขายืนอยู่ตรงนั้น ดวงตาแดงก่ำของเขาจ้องไปยังชายที่อยู่ตรงหน้าด้วยความคาดหวังในดวงตาของเขา
“มันเป็นความจริงครับ”
ชายคนนั้นพยักหน้า “เมื่อข้าทำงานรับใช้ท่านบอรอน ข้าได้ยินเขาถอนหายใจและพูดอย่างนั้นหลายครั้ง”
“ท่านบารอนยังคงรู้สึกเสียใจที่ไล่ท่านออกมา… ยังไงซะ ท่านก็เป็นลูกชายคนโตของเขา เขาจะไม่คิดถึงท่านได้อย่างไรครับ”
“ฉันรู้แล้ว”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ออร์มันโดก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “พ่อจะไม่ทอดทิ้งฉัน… ฉันเป็นลูกชายคนโตของเขาและเป็นทายาทของตระกูล”
“ท่านบารอนมีความปรารถนาให้ท่านกลับไป…”
ชายคนนั้นกล่าวด้วยความเคารพว่า “หากท่านสามารถกลับไปปรากฏตัวต่อหน้าท่านบารอนได้ เขาจะต้องมีความสุขมากอย่างแน่นอนครับ”
“ตอนนี้เป็นเวลาที่ดีที่ท่านจะกลับไป นายน้อยไคลินกำลังเตรียมไปเยี่ยมบารอนไมเลอร์… ถ้าท่านไปตอนนี้ นายน้อย ท่านอาจจะไปทันพวกเขาได้”
“ฮึ่ม”
เมื่อได้ยินชื่อเฉินเหิง สีหน้าของออร์มันโดก็เย็นชา หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ เขาพูดออกมาว่า “ไอ้สารเลวนั่นยังกล้ากลับมา”
มีหลายอย่างแปลก ๆ
แม้ว่าเฉินเหิงจะไม่ได้ทำอะไรเขาเลย แต่ในใจของออร์มันโด ที่เขาต้องอยู่ในสถานการณ์ที่น่าสมเพชแบบนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะเฉินเหิง
เขาไม่มีความคิดที่จะเปลี่ยนใจ
“ฉันจะกลับไป”
ยืนอยู่ตรงนั้น เขานึกถึงเฉินเหิงและหัวเราะอย่างเย็นชา “ไคลินอยากเล่นกลของเขาในขณะที่ฉันไม่อยู่? แผนของเขาจะไม่สำเร็จ ฉันจะให้เขารู้ว่าใครเป็นลูกชายคนโตและใครจะได้เป็นผู้สืบทอดต่อจากพ่อ”
เขาได้ให้คนรับใช้จัดเตรียมเพื่อกลับไปหาบารอนไคเซ็นทันที
เมื่อมองไปที่ออร์มันโด ชายที่พูดกับเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
วันถัดมา
“ออร์มันโด? เขาจะกลับมาเพื่ออะไร?”
ภายในคฤหาสน์ เมื่อได้ยินรายงานผู้ดูแลเรื่องการกลับมาของออร์มันโด สีหน้าของบารอนไคเซ็นก็เย็นชาทันที
“ฉันบอกให้เขาไตร่ตรองการกระทำของเขาไม่ใช่เหรอ? เขากลับมาทำไม”
ท่าทางของเขาไม่น่าดูอย่างยิ่ง ดูเหมือนเขาจะไม่พอใจออร์มันโดมาก
ความไม่พอใจนี้ก่อตัวขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมา
ออร์มันโดได้ทำหลายสิ่งหลายอย่างที่ค่อนข้างโง่เขลา
เมื่อเทียบคุณสมบัติของเขากับเฉินเหิง เขาดูแย่ลงไปอีก
