ตอนที่ 45 การคาดเดา

“ลำบากใจจริง ๆ…” เมื่อรู้สึกถึงการจ้องมองจากรอบ ๆ ตัว ซึ่งบางส่วนมีความเป็นศัตรู เฉินเหิงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ด้วยเหตุผลบางอย่าง การกระทำของโอลิเวียทำให้เขารู้สึกว่าสิ่งต่าง ๆ กำลังจะกลายเป็นเรื่องยุ่งยาก

การกระทำของโอลิเวียไม่ได้ทำไปด้วยความปรารถนาดีต่อเขา และอาจก่อให้เกิดข่าวลือแย่ ๆ และลดชื่อเสียงของเขาได้

สำหรับเรื่องเพ้อฝันที่ว่าโอลิเวียจะชอบเขา เฉินเหิงจะไม่คิดแบบนั้นและหลีกเลี่ยงความคิดแบบนั้นด้วย

แตกต่างจากสิ่งที่คนอื่นคิด สำหรับเฉินเหิง การมีความสัมพันธ์กับองค์หญิงโอลิเวียจะสร้างความลำบากให้เขาอย่างไม่น่าเชื่อ

ในโลกนี้ ทุกสิ่งล้วนมีราคา สิ่งที่คุณต้องการ ตราบใดที่คุณสามารถจ่ายได้ คุณก็จะได้มันมา

หากโอลิเวียเสนอราคาให้เฉินเหิงโดยตรงและให้เขาสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อเธอ บางทีเฉินเหิงอาจพิจารณาเรื่องนี้

อย่างไรก็ตามหากมีความสัมพันธ์หรือความพัวพันบางอย่างระหว่างพวกเขา เขาจะถูกระบุว่าเป็นส่วนหนึ่งของฝ่ายเธอทันทีโดยไม่มีสิทธิ์เลือกและไม่มีราคา

ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นยังไง ศัตรูของโอลิเวียจะจัดเฉินเหิงให้เป็นส่วนหนึ่งของฝ่ายของเธอ

เมื่อถึงเวลานั้น เขาจะอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากและต้องเข้าร่วมฝ่ายของเธอฟรี ๆ

นอกเหนือจากการมีเรื่องราวความสัมพันธ์บางอย่างกับเจ้าหญิงโอลิเวียแล้ว เขาก็จะไม่ได้รับสิ่งใดอีก

บางทีบางคนอาจจะสนใจในเรื่องนี้ การมีความสัมพันธ์กับเจ้าหญิงอาจฟังดูโรแมนติกและน่าตื่นเต้น

อย่างไรก็ตามเฉินเหิงไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลย

คนก็เป็นแค่คน

จากที่เฉินเหิงเห็น นอกเหนือจากสถานะของเธอแล้ว เจ้าหญิงผู้ถูกเรียกว่ามกุฎราชกุมารี (รัชทายาท) ก็เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา และไม่มีความแตกต่างระหว่างเธอกับผู้หญิงคนอื่นมากนัก

เธอไม่ได้น่าทึ่งขนาดนั้น

ยิ่งไปกว่านั้น เขาอาจไม่ใช่คนเดียว

สำหรับโอลิเวียที่ทำแบบนี้ เธอก็น่าจะเคยทำแบบนี้กับหลาย ๆ คนมาก่อนในอดีตเหมือนกัน

ถ้าเธอปฏิบัติกับเขาแบบนี้ได้ เธอจะไม่ปฏิบัติกับคนอื่นแบบนี้ในอนาคตเหรอ?

เมื่อมองไปที่โอลิเวียที่สวยงามและน่าหลงใหลในใจกลางของงานเลี้ยง สายตาของเฉินเหิงสงบนิ่งในขณะที่เขาส่ายหัว

หลังจากเหลือบมองเธอครู่หนึ่ง เขาก็มองไปที่อื่นและไม่มองเธออีกเลย

เมื่อเวลาผ่านไป บรรยากาศในงานเลี้ยงเริ่มคึกคักขึ้นเรื่อย ๆ

นักเต้นกลุ่มหนึ่งได้แสดงทักษะการเต้นอันงดงามของพวกเธอ เสริมอารมณ์ให้มากขึ้น

นักเต้นเหล่านี้ทั้งสวย สูง และผอมเพรียว เห็นได้ชัดว่าพวกเธอได้การคัดเลือกมาเป็นพิเศษ

ชุดที่พวกเขาสวมนั้นบางมากและสามารถมองเห็นบางส่วนของร่างกายได้เป็นครั้งคราว นอกจากท่าเต้นที่หลากหลายแล้ว ยังให้ความรู้สึกพิเศษไม่เหมือนใครอีกด้วย

รอบ ๆ นั้น มีผู้คนมากมายจ้องมองมาที่นักเต้นเหล่านี้

ขณะที่งานเลี้ยงดำเนินต่อไป กลิ่นแอลกอฮอล์ก็เริ่มเต็มห้องโถง และบางคนก็หัวเราะอย่างเมามายแล้วนำนักเต้นเข้ามาสวมกอด

มีคนมากมายที่ทำแบบนี้ และเจ้าหญิงโอลิเวียก็เมินต่อสิ่งนี้ บางครั้งเธอจะยิ้มให้ผู้ชมเมื่อเธอเข้าร่วมในการเต้น

เนื่องจากสถานะของเธอจึงไม่มีใครกล้าปฏิบัติกับเธอเหมือนนักเต้นธรรมดา แต่มีหลายคนที่เชิญเธอมาเต้นรำด้วยกัน

อย่างไรก็ตามในขณะที่เธอทำแบบนั้น เธอก็จับตาดูเฉินเหิงเป็นครั้งคราว

เฉินเหิงยังคงนั่งอยู่ตรงมุมห้องด้วยท่าทางที่ตรงไปตรงมา

เนื่องจากแอลกอฮอล์และสิ่งแวดล้อม เสื้อผ้าของคนส่วนใหญ่จึงค่อนข้างไม่เป็นระเบียบ แต่เขายังคงนั่งอยู่ด้วยท่าทางที่สมบูรณ์แบบ ตรงเหมือนดาบ และเขาก็สะดุดตามาก

เขาเป็นคนที่ตรงกันข้ามกับคนอื่น ๆ

โอลิเวียอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจมากทีเดียว ขณะที่เธอกำลังจะเดินเข้าไปหาเขา เธอก็เห็นร่างเล็ก ๆ แอบเข้าไปหาเฉินเหิง

เด็กหญิงคนนี้อายุเพียง 15 ปีและดูคล้ายกับโอลิเวีย แต่ก็มีความแตกต่างกันมากระหว่างพวกเขา

เมื่อมองไปที่ผู้หญิงคนนั้น โอลิเวียก็ประหลาดใจและส่ายหัวไปมา

“ส-สวัสดี…”

เวอร์นาเข้ามาหาเฉินเหิง เธอรวบรวมความกล้าหาญของเธอขณะที่มองมายังเฉินเหิงและพูดว่า

“คุณยังจำฉันได้ไหม?” เธอถามขณะที่เธอมองไปที่เฉินเหิงอย่างจริงจัง

“เป็นคุณนั้นเอง?” เมื่อมองไปที่เวอร์นา เฉินเหิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง

เขายิ้มเล็กน้อยและถามว่า “คุณมาที่นี่ทำไม? หนึ่งในพี่ ๆ ของคุณเป็นแขกที่นี่หรือไม่” เขาถามเบา ๆ

เวอร์น่าจ้องอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าอย่างเร่งรีบ

ยืนอยู่ตรงนั้นและมองไปที่เฉินเหิง เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

ฉากนี้ดูอึดอัดเล็กน้อย

เฉินเหิงยิ้มและพูดว่า “คุณอยากนั่งไหม? ยืนเฉย ๆ คงเหนื่อย ถ้าไม่รังเกียจก็มานั่งข้างฉันสิ”

เขามองไปที่เวอร์นาด้วยท่าทางที่อ่อนโยน ดูสุภาพเหมือนสุภาพบุรุษ การกระทำทั้งหมดของเขาสามารถทำให้คนรอบข้างรู้สึกดีต่อเขาได้

เมื่อเปรียบเทียบกับโอลิเวียแล้ว เฉินเหิงสามารถคุยกับเวอร์นาได้ดีกว่ามาก

อันที่จริง เขามักจะเป็นแบบนี้เสมอ ถ้าไม่เป็นสถาการณ์พิเศษ เขาก็สามารถชวนพูดคุยได้ค่อนข้างดี

จากนั้น พวกเขาก็เริ่มพูดคุยกันอย่างอิสระ แต่ละคนก็เล่าเรื่องของตัวเองให้กันและกันฟัง ดูมีความสุขทีเดียว

“ครอบครัวของฉันมาจากทางใต้ ทุกฤดูใบไม้ร่วงจะมีดอกไม้สีม่วงสวยงามที่นั่น รวมทั้งผลไม้แสนอร่อยด้วย” เฉินเหิงยิ้ม “ในอนาคต หากมีโอกาส ให้ฉันจะพาคุณไปดูดีไหม”

เวอร์นายิ้มและพยักหน้า

“งั้นคุณให้ที่อยู่ของคุณกับฉันได้ไหม”

การแสดงออกของเฉินเหิงก็อบอุ่นไม่แพ้กัน เขาพูดเบา ๆ ว่า “ครั้งต่อไปที่พ่อของฉันส่งของมาให้ ฉันจะให้คนส่งบางส่วนให้คุณ”

เวอร์นาลังเล

โอลิเวียบอกว่าเธอไม่สามารถบอกเฉินเหิงถึงตัวตนของเธอได้

คนที่รู้ตัวตนของเธอจะเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อเธอ ไม่ว่าจะเป็นใคร พวกเขาจะกลายเป็นคนสุภาพและระมัดระวังอย่างไม่น่าเชื่อ เหมือนกับที่พวกเขาปฏิบัติต่อโอลิเวีย

เธอไม่ต้องการให้เฉินเหิงเป็นแบบนั้น

ดังนั้นเธอจึงลังเลและพูดว่า “ปกติฉันอาศัยอยู่ที่บ้านของพี่ใหญ่เคลลี่ ถ้าคุณต้องการส่งอะไรมาให้ฉัน คุณก็สามารถส่งไปที่นั่นได้”

“อย่างงั้นเหรอ…” เฉินเหิงดูประหลาดใจเล็กน้อยก่อนที่จะยิ้ม “ดี”

เวอร์น่าไม่รู้ เธอรู้สึกว่าเธอปกปิดมันได้ค่อนข้างดี แต่เฉินเหิงก็ค่อนข้างแน่ใจเกี่ยวกับตัวตนของเธอแล้ว

ท้ายที่สุดมันก็เดาได้ไม่ยาก

แม้ว่าจะมีขุนนางมากมายในเมืองหลวงกูตู แต่ก็มีขุนนางระดับสูงไม่มากนัก

ด้วยบุคลิกของเฉินเหิง เขาได้สำรวจผู้คนเหล่านั้นในเมืองหลวงกูตูมานานแล้วและรู้เรื่องเกี่ยวกับพวกเขาทุกคน

ในบรรดาคนเหล่านั้น มีเพียงไม่กี่คนที่ดูคล้ายกับเวอร์นา มันค่อนข้างง่ายที่จะเดา แต่เฉินเหิงไม่มีข้อมูลเพียงพอที่จะสรุปได้ชัดเจน

อย่างไรก็ตามหลังจากรวมทุกอย่างที่เกิดขึ้น รวมทั้งข้อมูลบางอย่างจากตัวเวอร์นาเอง เฉินเหิงก็สามารถคาดเดาตัวตนที่แท้จริงของเธอได้

เธอเป็นน้องสาวคนเล็กของเจ้าหญิงโอลิเวีย ผู้มีสิทธิ์ในราชบัลลังก์คนที่สาม เวอร์นา