ตอนที่ 114 วันอันพร่ามัว
หลังจากที่ผมประจำการอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดไทนี่ก็ตื่นขึ้น แผลของมันหายดีหมดแล้ว แม้แต่ไฟในดวงตาก็กลับมาลุกโชนอีกครั้ง ผมเหนื่อยมากจนแทบสั่งมันไม่ไหวว่าให้ไปป้องกันทางเข้าจนกว่าผมจะตื่น จากนั้นผมก็เดินลึกเข้าไปในอุโมงค์ก่อนจะทรุดลงกับพื้น การงีบพักเข้ามาโอบอุ้มอย่างอบอุ่น มันเหมือนกับการห่มผ้าผืนหนาแ...
