(ฟรี)บทที่ 160 ตบหน้าเย่เฟิง

มีห้าชั้นในคฤหาสน์ของตระกูลเหมย

แต่ละชั้นกว้างขวางมาก

เห็นได้ชัดว่าแขกส่วนใหญ่มารวมตัวกันที่ชั้นสอง

หลินหยวนขึ้นไปที่ชั้นสองและเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยมากมาย

เฉียวซีอิง กุ้ยชิงถง ถังเป่าเหวิน...

แน่นอนว่ายังมีเหยียนหรูเยว่ที่มาถึงก่อนเวลาด้วย

เมื่อเหยียนหรูเยว่เห็นหลินหยวน ดวงตาของเธอก็สว่างขึ้นทันที

หลินหยวนยิ้มให้เธอ

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ได้เห็นเหยียนหรูเยว่และคนรู้จักของเขาทั้งหมด

แต่สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือเขาเห็นเย่เฟิงด้วย

เย่เฟิงยืนอยู่กับคนที่ควรจะเป็นพี่ชายของเขา กู่ชิงซาน

แต่แล้วอีกครั้ง ไม่น่าแปลกใจเลยที่เย่เฟิงมาที่งานเลี้ยงด้วย

ท้ายที่สุดแล้วด้วยบุญคุณการช่วยชีวิตผู้เฒ่าตระกูลเฉิน มันง่ายสำหรับตระกูลเฉินที่จะให้โอกาสนี้แก่เย่เฟิง

สิ่งที่หลินหยวนประหลาดใจจริงๆก็คือเย่เฟิงมาเร็วเกินไป

และในเวลานี้ นอกจากกู่ชิงซาน ยังมีห้าถึงหกคนอยู่ด้วยกันกับเขาและพูดคุยกันอย่างมีความสุข

หลินหยวนคิดว่านี่คือออร่าของตัวเอก

ในนวนิยายต้นฉบับ ภูมิหลังของเย่เฟิงจะพัฒนาขึ้นผ่านงานเลี้ยงตระกูลเหมย

ด้วยความช่วยเหลือของงานเลี้ยงตระกูลเหมย เย่เฟิงได้พบกับคนใหญ่คนโตในเจียงเป่ย

เหตุการณ์นี้เป็นแท่นกระโดดและจุดเปลี่ยนสำหรับเย่เฟิง

แม้ว่าเขาจะได้รับการสนับสนุนจากกู่ชิงซานและตระกูลเฉินเท่านั้น แต่เขาก็ยังพูดคุยกับผู้คนมากมาย

แน่นอนว่านี่เป็นที่เข้าใจได้ รูปลักษณ์และอารมณ์ของเขายังคงดีมาก ควบคู่ไปกับอิทธิพลของตระกูลใหญ่ในเจียงเป่ยอย่างตระกูลเฉิน เป็นธรรมดาที่ผู้คนต้องการทำความรู้จักกับเขา

เมื่อหลินหยวนเห็นเย่เฟิง คนหลังก็เห็นเขาเช่นกัน

เมื่อเห็นการจ้องมองของหลินหยวน เย่เฟิงก็จ้องมองกลับมาที่เขาอย่างเย็นชา

มีคนแซ่หวางคนหนึ่งที่กำลังคุยกับเย่เฟิงอย่างมีความสุขสังเกตเห็นสายตาของเย่เฟิง

เขาก็หันศีรษะและมองมาทางหลินหยวน

เนื่องจากรูปลักษณ์ ออร่า และบุคลิกของหลินหยวน ทันทีที่เขาขึ้นมาที่ชั้นสอง ผู้คนเกือบครึ่งก็หันมาสนใจ

เมื่อคนที่คุยกับเย่เฟิงเห็นว่าเย่เฟิงและหลินหยวนชำเลืองมองกันและกัน ดวงตาของพวกเขาก็เป็นประกาย

เมื่อคนแซ่หวางค้นพบสิ่งนี้ผ่านการมองของเขา เขาหันไปหาเย่เฟิงและถามว่า:“พี่เย่เฟิง คุณรู้จักนายน้อยหลินหยวนด้วยหรือเปล่า?”

เมื่อได้ยินคำถามของคนแซ่หวาง เย่เฟิงก็เยาะเย้ยและกล่าวว่า “แน่นอน ฉันรู้ ฉันจะไม่รู้จักตระกูลหลินได้อย่างไร”

คนแซ่หวางและคนอื่นๆไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับหลินหยวน ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจึงไม่สังเกตเห็นสายตาเยาะเย้ยของเย่เฟิง

หลังจากได้ยินคำตอบของเย่เฟิง คนแซ่หวางก็โอ้อวดทันที: “พี่เย่เฟิงสุดยอดมาก คุณไม่เพียงแต่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลเฉินตั้งแต่อายุยังน้อย แต่คุณยังรู้จักกับนายน้อยของตระกูลหลินเป็นการส่วนตัว คุณอายุยังน้อยแต่มีอนาคตมาก”

หลังจากได้ยินคนแซ่หวางพูด แขกที่อยู่กับพวกเขาตอนนี้ก็มองที่เย่เฟิงอย่างใกล้ชิดมากขึ้น

แม้ว่าคนที่เข้าร่วมงานเลี้ยงตระกูลเหมยจะมีภูมิหลังที่ดีไม่มากก็น้อย แต่ก็เทียบไม่ได้กับตระกูลชั้นนำในเจียงเป่ยอย่างตระกูลเฉินและตระกูลหลิน

เมื่อรู้ว่าเย่เฟิงคุ้นเคยกับตระกูลเหล่านี้ เหล่าผู้คนจึงแห่กันไปล้อมรอบตัวเขา

หลายคนต้องการใช้เย่เฟิงเพื่อเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลเฉิน

และถ้าเย่เฟิงรู้จักกับตระกูลหลินและตระกูลที่มีอิทธิพลอื่นๆในเจียงเป่ยอีกก็ยิ่งดี!

เมื่อเห็นสายตาของคนเหล่านี้รอบตัวเขา เย่เฟิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขารู้ว่าคนเหล่านี้เข้าใจผิดว่าเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับหลินหยวน แต่เขาไม่ได้ชี้ให้เห็นข้อผิดพลาด

เขาคิดว่าไม่ช้าก็เร็วเขาจะแซงหน้าหลินหยวนและเหยียบย่ำตระกูลหลินได้

ไม่มีใครหยุดเขาจากการทะยานสู่ท้องฟ้าได้!

แม้ว่าแก๊งชิงซานและกู่ชิงซานจะไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับงานเลี้ยงนี้และพวกเขาก็ไม่ได้รับคำเชิญให้เข้าร่วมงานดังกล่าว

แต่ด้วยความกตัญญูของตระกูลเฉิน เขาจึงสามารถมาที่นี่ได้

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของหลินหยวน เย่เฟิงคิดว่าหลินหยวนจะต้องประหลาดใจเมื่อเห็นเขา

เมื่อคิดเช่นนี้ เย่เฟิงก็อารมณ์ดีและกล่าวด้วยความพอใจ: “นายน้อยหลิน นานแล้วที่เราไม่ได้พบกัน”

เหตุผลที่เย่เฟิงตั้งใจทักทายก่อนคือการโอ้อวด

เดิมทีเย่เฟิงคิดว่าหลินหยวนตกใจ แต่คำตอบของหลินหยวนทำให้เขาตกตะลึง

“คุณเป็นใคร?” หลินหยวนขมวดคิ้วและถามอย่างเฉยเมย

ใบหน้าที่หยิ่งผยองของเย่เฟิงแข็งทื่อทันที

ผู้คนรอบตัวเขาโดยเฉพาะคนแซ่หวางมองมาที่เย่เฟิงด้วยความสงสัย

เย่เฟิงตกตะลึง

'คุณหมายความว่าไง?'

 

'คุณไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร?'

 

'ถ้าคุณไม่รู้ว่าฉันเป็นใครแล้วทำไมคุณถึงจงใจจัดฉากใส่ฉัน'

 

'ถ้าคุณไม่รู้ว่าฉันเป็นใครแล้วทำไมคุณถึงมุ่งเป้ามาที่พี่ชายของฉันและกลุ่มของเขาโดยเฉพาะ'

 

'แม้ว่าเราจะไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ดีจริงๆแต่คุณจะพูดได้อย่างไรว่าคุณไม่รู้จักฉัน!'

 

'เขาต้องทำสิ่งนี้โดยเจตนา!'

 

'หลินหยวนแกล้งทำเป็นไม่รู้จักฉันด้วยความตั้งใจ!'

เย่เฟิงคำรามอยู่ภายในใจ

ตรงกันข้ามกับความคิดของเย่เฟิง หลินหยวนคาดไว้แล้วว่าเย่เฟิงจะเข้าร่วมในงานเลี้ยงของตระกูลเหมย

ด้วยความช่วยเหลือของตระกูลเฉิน เขาสามารถมาได้อย่างแน่นอน

หลินหยวนวางแผนไว้แล้วว่าจะเมินเขา

การปฏิบัติแบบนี้น่าละอายยิ่งกว่าการทุบตีและด่าทอ

เย่เฟิงคิดอย่างรอบคอบและตระหนักว่าหลินหยวนกำลังตบหน้าเขาอยู่!

เย่เฟิงเพิ่งทักทายหลินหยวนเพื่อโอ้อวด แต่หลินหยวนเพิกเฉยต่อเขา

การตอบสนองแบบนี้ราวกับเหยียบหน้าเขา!

ในเวลานี้ ใบหน้าของเย่เฟิงอดไม่ได้ที่จะเต็มไปด้วยความโกรธ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคนรอบข้างจ้องมองมาที่เขาและหลินหยวน เย่เฟิงอดไม่ได้ที่จะกำหมัดและกัดฟัน

“พี่เย่เฟิง ฉันขอตัวก่อน”

แม้แต่แขกที่อยู่รอบตัวเขารวมถึงคนแซ่หวางก็เริ่มหาข้ออ้างที่จะจากไป

หลังจากพบว่าบรรยากาศระหว่างหลินหยวนและเย่เฟิงดูเหมือนจะค่อนข้างแย่ แขกหลายคนก็เดินจากไป

เย่เฟิงทักทายหลินหยวน แต่คนหลังปฏิเสธที่จะรู้จักเขา

มีความเป็นไปได้เพียงสองอย่างเท่านั้นคือหลินหยวนไม่รู้จักเขาจริงๆหรือไม่ก็ความสัมพันธ์ของพวกเขาค่อนข้างเลวร้าย

ใบหน้าของเย่เฟิงแดงด้วยความโกรธและหงุดหงิดเล็กน้อย

แต่หลินหยวนผู้ริเริ่มเรื่องทั้งหมดนี้เพียงเดินผ่านเขาไปโดยไม่แม้แต่จะเหลือบตามอง

“หลิน! หยวน!”

**********