ตอนที่ 245

ตอนที่ 245

ในไม่ช้าอาหารทะเลก็ถูกวางเต็มห้องครัว

“สามี ทำไมมีเยอะจัง”

หวงอี้รู้สึกประหลาดใจมาก ตอนซื้อก็ไม่คิดว่าจะออกมาเยอะขนาดนี้

หลิวหมิงอวี่ยิ้มและพูดว่า “อย่ากลัวเลย ภรรยาลืมไปแล้วหรือไงว่าพวกเรามีพลังวิเศษ อาหารเพียงเล็กน้อยไม่เพียงพอสำหรับเราสองคนหรอกน่า”

หวงอี้มองเขาอย่างเอือมๆ “ที่ฉันจะพูดคือเราจะใช้เวลานานในการเผาผลาญอาหารเหล่านี้

เมื่อกล่าวเสร็จหวงอี้ยืนอยู่หน้าอ่างแล้วและเริ่มจัดการเตรียมอาหารทะเล

หลิวหมิงอวี่ยืนอยู่ข้างหลังหวงอี้กอดหวงอี้ด้วยมือทั้งสองข้างจากด้านหลัง จูบหวงอี้อย่างลับๆ และยิ้ม “ไม่เป็นไร ฉันแค่อยากลองชิมฝีมือภรรยา”

หวงอี้รู้สึกขนลุก ดังนั้นเธอจึงเอียงศีรษะโดยไม่สมัครใจ และพึมพำ

“ดังนั้นการทำอาหารของเธอจึงเปรียบได้กับโรงแรมห้าดาว”

“แน่นอน คืนนี้ฉันจะให้สามีลองผลงานชิ้นเอกของเชฟระดับห้าดาว” หลิวหมิงอวี่ปล่อยมือและช่วยหวงอี้ทำความสะอาดอาหารทะเล

ทั้งสองพูดคุยและหัวเราะกัน และเริ่มเตรียมอาหารมื้อค่ำ

ว่ากันว่าชายหญิงเข้าคู่กัน ทำงานอะไรก็ไม่เหนื่อย

หลังจากที่ทั้งสองทำความสะอาดอาหารทะเลทั้งหมด ก็เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงแล้ว

หลังจากทำอาหารเสร็จก็ผ่านไปอีกชั่วโมง

ต้องขอบคุณห้องครัวขนาดใหญ่ในวิลล่าและเตาแก๊สที่เพียงพอ ไม่เช่นนั้นเวลาจะต้องเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า

เวลาสามทุ่มอาหารทั้งหมดพร้อมขึ้นโต๊ะแล้ว

กลิ่นหอมของอาหารที่ปรุงสุกใหม่ ทำให้ทั้งสองคนอดน้ำลายสอ

การทำอาหารทะเลมีหลายวิธี เช่น ตุ๋น ต้ม และนึ่ง แต่ส่วนใหญ่จะต้ม วิธีการปรุงนั้นเรียบง่ายและคงไว้ซึ่งรสชาติของอาหารทะเล

เมื่อเธอเห็นโต๊ะอาหารทะเลที่ทำด้วยมือของคนสองคน หัวใจของเธอก็ฟูเต็มไปด้วยความยินดีจากความสำเร็จ

เธอไม่รู้ว่าหลิวหมิงอวี่ไปเอาเทียนสองเล่มและไวน์แดงหนึ่งขวดมาจากไหน

เขาจุดเทียนแล้วปิดไฟ รังสรรค์ห้องทานอาหารให้กลายเป็นบรรยากาศการดินเนอร์ใต้แสงเทียน

หวงอี้ยิ้มและพูดว่า “อาหารค่ำใต้แสงเทียน สามี ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะน่ารักขนาดนี้ ทำไมก่อนหน้านี้ฉันถึงไม่รู้นะ?”

“แค่เธอไม่ได้สังเกต” หลิวหมิงอวี่ยิ้ม

อันที่จริง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำเช่นนี้ ในอดีตหวงอี้มักจะคิดว่า เธอกันหลิวหมิงอวี่เป็นพี่น้องกันและไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ แค่นั้นแหละ

เห็นได้ชัดว่าเมื่อก่อนพวกเขาก็มีความคิดเห็นที่คล้ายกัน แต่พวกเขาไม่สามารถเจาะชั้นกระดาษของคำว่าพี่น้องคนสนิทได้ “กินกันเถอะ” หลิวหมิงอวี่ยิ้ม

หวงอี้ดูประหลาดใจ เป็นไปได้ไหมว่าอาหารค่ำใต้แสงเทียนนี้เขาได้เตรียมมันไว้นานแล้ว

ใต้แสงเทียนสลัวแสงเทียน หลิวหมิงอวี่เป็นผู้นำในการรับประทานอาหาร

กินไปซักพักก็สังเกตว่าอีกด้านไม่มีการเคลื่อนไหว เขาจึงเงยหน้าขึ้นมองผ่านแสงเทียน เห็นหวงอี้กำลังนั่งเหม่อลอยโดยไม่ขยับตัวแม้แต่นิดเดียว

“เริ่มกินได้แล้ว ทำไมไม่กินล่ะ มันไม่อร่อยเหรอ?” หลิวหมิงอวี่ถามอย่างสงสัย

เป็นเพราะเขาทำอาหารไม่เก่งหรือเปล่า?

เขาเหลือบมองและจานที่วางไว้ข้างหน้าหวงอี้เป็นปลิงทะเลตุ๋นที่เขาปรุงเอง ดูหน้าตาอาหารจานนี้ก็คงไม่ได้เลวร้ายเกินไปใช่ไหม?

เขายื่นตะเกียบออกมาแล้วหยิบปลิงทะเลตุ๋นชิ้นหนึ่ง ตักเข้าปากแล้วชิมอย่างระมัดระวัง

รู้สึกโอเค แม้จะไม่เท่าฝีมือเชฟในโรงแรมห้าดาวแต่ก็กลืนได้ไม่ยาก

หวงอี้เบื่อหน่ายที่นั่นและเธอก็อดไม่ได้ที่จะสาปแช่งในใจ “นี่จะไม่เป็นแค่ดินเนอร์ใต้แสงเทียนจริงๆเหรอ?”

เมื่อมองย้อนกลับไปถึงการกระทำก่อนหน้านี้ของหลิวหมิงอวี่ บางอย่างก็มักจะชี้นำให้เธอเข้าใจผิดไปเอง

เฮ้ ลืมไปเถอะ

ก็แค่ดินเนอร์ใต้แสงเทียนแทบไม่ต้องคิดอะไรเลยก็ได้

แม้จะปลอบตัวเองเช่นนี้ในใจ แต่เธอก็ไม่ได้สบายใจขึ้นเลย

อาหารอร่อยที่ถูกปล่อยให้เย็นชืดดูเหมือนจะสูญเสียรสชาติดั้งเดิมไป

เมื่อหวงอี้กำลังผิดหวังอย่างมาก เสียงที่คงที่ของหลิวหมิงอวี่ก็เข้ามาในหูของเธอ

“ภรรยา แต่งงานกับฉันนะ”

หลิวหมิงอวี่คุกเข่าลงบนพื้นโดยถือกล่องไว้ในมือทั้งสองข้าง ในกล่องมีสร้อยคอเพชรขนาดเท่านิ้วโป้งของผู้ใหญ่

ภายใต้แสงเทียน ห้องนั่งเล่นทั้งห้องสว่างไสวราวกับแสงที่สวยงามกำลังเบ่งบาน

หวงอี้ก้มหน้าร้องไห้ ปรากฎว่า หลิวหมิงอวี่ไม่เข้าใจการสร้างความโรแมนติกเลย แต่กลับทำให้เธอประทับใจอย่างมาก

เธอตื่นเต้นมากจนพูดไม่ออก แต่หยิบสร้อยคอเพชรแล้วพยักหน้าอย่างรุนแรง

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็พูดประโยคที่สมบูรณ์เป็นช่วงๆ ว่า “ฉันยินดี”

แม้ว่าทั้งสองจะอยู่ด้วยกันแล้ว แต่เธอก็ยังตั้งตารอให้เขาขอแต่งงานอยู่ดี

แม้ว่าจะไม่มีฉากขอแต่งงานที่งดงามและมีเพียงพวกเขาสองคนในที่แห่งนี้ แต่เธอก็รู้สึกถึงความจริงใจของเขาอย่างเต็มที่

สิ่งที่เหมือนกับการทำอาหารให้สามีตัวเองทานในวันสำคัญ

หลิวหมิงอวี่ยืนขึ้น เดินไปหาหวงอี้ หยิบสร้อยคอเพชรในมือของหวงอี้และกล่าวอย่างนุ่มนวล “ภรรยา มาฉันจะสวมให้”

หวงอี้ไม่ได้พูดอะไร ยืนขึ้นและม้วนผมด้วยมือของเธอเผยให้เห็นคอสีขาวราวหิมะของเธอ

สายตาของ หลิวหมิงอวี่นั้นน่าทึ่ง แม้แต่ในแสงเทียนสีเหลืองเข้ม เขาสามารถจินตนาการถึงผิวสีขาวเหมือนหิมะของหวงอี้ได้

เราพยายามระงับแรงกระตุ้นในหัวใจของเขา เขาสวมสร้อยคอบนเธอเรียบร้อย “เอาล่ะ เสร็จแล้ว”

หวงอี้หันกลับมากอดหลิวหมิงอวี่และเริ่มจูบอย่างเร่าร้อน

ผ่านไปนานทั้งสองก็ปล่อยมือจากกัน

เกิดความเงียบขึ้นสักพักระหว่างพวเขา

หลิวหมิงอวี่กล่าวว่า “ภรรยาเปิดไฟก่อนดีไหม?”

เมื่อเห็นความพึงพอใจของหวงอี้เขาอดไม่ได้ที่จะผ่อนคลายลง

เขาตัดสินใจอะไรบางอย่าง ก่อนที่จะวางแผนจัดฉากดินเนอร์ใต้แสงเทียนครั้งนี้ โชคดีที่ก่อนวันสิ้นโลก เขาได้แลกเปลี่ยนเครื่องประดับทั้งทองและเพชรมาบ้าง

หวงอี้ปฏิเสธ “ไม่ต้อง”

“มันมืดเกินไป เราจะกินได้อย่างไร อาหารทะเลจะเย็นเสียก่อน เมื่อเย็น กลิ่นคาวจะแรงมาก” หลิวหมิงอวี่อธิบาย

“งั้นก็ได้” หวงอี้ไม่ได้ยืนกรานปฏิเสธ สำหรับเธอ เซอร์ไพรส์ที่ใหญ่ที่สุดสำหรับคืนนี้คือสร้อยคอเพชร

ไม่ใช่เพราะราคาของสร้อยคอนี้ แต่เป็นความหมายของสร้อยคอนี้

เมื่อเปิดไฟห้องนั่งเล่นก็กลับมาสว่างอีกครั้ง

ทั้งสองเริ่มงานเลี้ยงอาหารทะเลอย่างเป็นทางการอีกครั้ง

“สามีคะ ทานนี่บำรุงไตได้นะคะ”

“ภรรยา ทานนี่สิ มันจะดีกับผิวคุณนะ”

ในท้ายที่สุด อาหารเย็นนี้ถูกกินจริงๆตอนห้าทุ่มหลังจากที่ทั้งสองจูบกันอีกครั้ง

กว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย ก็เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว

ในตอนกลางคืนพวกเขาก็ได้เฉลิมฉลองให้กับความรักอีกครั้ง