ตอนที่แล้วบทที่ 327 ข้าจะตรวจสอบตัวเอง (ฟรี)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 329 จักรพรรดิน่าสงสัย 

บทที่ 328 ความเงียบ (ฟรี)


บทที่ 328 ความเงียบ (ฟรี)

คนของข้าตรวจสอบเอง

มีข้อมูลจำนวนมากที่มีอยู่ในคำสั้น ๆ เหล่านี้ไม่กี่คำ!

ดวงตาของจักรพรรดิเย็นชามากขึ้น เย่สวี่มีคนเป็นของตัวเองเมื่อไหร่? เขาจะตรวจสอบที่ประทับขององค์รัชทายาทได้อย่างไร? เขากล้าแค่ไหน!

เย่สวี่กล้าจริงๆ!

ขันทีหนุ่มคนหนึ่งตะโกนเข้าไปในห้องโถงด้วยความตื่นตระหนกและตะโกนด้วยใบหน้าที่บูดบึ้งว่า "ฝ่าบาท มีกลุ่มคนรีบเข้าไปในที่ตำหนักขององค์รัชทายาทและตะโกนให้ต่อสู้และฆ่า คนในตำหนักองค์รัชทายาททั้งหมดถูกจับเป็นตัวประกัน! ฝ่าบาททรงทำอย่างไรดีพ่ะย่ะค่ะ! "

" อะไรนะ!? มีคนที่กล้าบุกรุกตำหนักของข้าจริงๆ! " องค์รัชทายาทกระโดดขึ้นและลงเหมือนลิงใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

มันหายากสำหรับเขาที่จะมีจิตใจที่ชัดเจน เขาเชื่อมโยงทุกอย่างเข้าด้วยกันและมองไปที่ เย่สวี่ อย่างดุเดือด "เป็นเจ้าสินะ! ที่ส่งคนเข้าไปตำหนักของข้า!?"

หากเป็นในอดีตจักรพรรดิจะกล่าวหาองค์รัชทายาทว่าหยาบคายอย่างแน่นอน แต่คราวนี้ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ เย่สวี่ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า " เย่สวี่เจ้าทำแบบนี้เหรอ"

จักรพรรดิคิดว่าไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งของเขา แต่เขาไม่เคยคิดว่าเย่สวี่จะกล้าตรวจสอบตำหนักขององค์รัชทายาท

แม้ว่าเขาจะไม่ชอบองค์รัชทายาทที่โง่เขลานี้แม้ว่าเขาจะเป็นสุนัขเขาก็ไม่ยอมให้คนนอกสอนบทเรียนให้เขา!

เย่สวี่กำลังตบหน้าเขา!

เมื่อจักรพรรดิโกรธ แม้ว่าความโกรธนี้จะไม่ได้พุ่งเป้าไปที่เจ้าหน้าที่ พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น

จักรพรรดินิ่งเงียบด้วยความโกรธจัดและมีเพียงเสนาบดีโจวเท่านั้นที่กล้าตอบ "ฝ่าบาทนี่ต้องเป็นการกระทำของเย่สวี่  เขาแค่บอกว่าจะพาคนมาสอบสวนอย่างละเอียด แต่มีคนจากตำหนักองค์รัชทายาทมารายงานเรื่องนี้ ถ้าไม่ใช่เย่สวี่ก็คงเป็นเรื่องบังเอิญมากเกินไป!"

"ถูกต้อง. ฝ่าบาทโปรดจับกุมเย่สวี่ทันที เขาเป็นคนไร้กฎหมาย เย่สวี่หยิ่งเกินไป!"

"ฝ่าบาท ศักดิ์ศรีขององค์รัชทายาทต้องไม่ถูกทำให้มัวหมองโดยเย่สวี่!"

เมื่อได้ยิน เจ้าหน้าที่ทุกคนเห็นพ้องต้องกันความโกรธของจักรพรรดิก็สลายไป ในขณะนี้เขาไม่รีบร้อน เขาต้องการดูว่า เย่สวี่ ต้องการทำอะไร!

ดวงตาของรุ่ยฟานมืดลง แม้ว่าเย่สวี่จะพบเหยากวงในตำหนักองค์รัชทายาท แต่ก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าเย่สวี่บุกเข้าไปในตำหนักองค์รัชทายาทจริงเขาจะถูกลงโทษ

"ฝ่าบาท" เย่สวี่พูดอย่างไม่แยแสว่า "ข้าไม่ได้จับคนขององค์รัชทายาทเป็นตัวประกัน ข้าขอให้พวกเขาพาเหยากวงออกมาเท่านั้น ข้าจะจับพวกเขาเป็นตัวประกันได้อย่างไร"

หลังจากพูดอย่างนั้น เย่สวี่ ก็จ้องมอง ขันที อย่างเย็นชา "เจ้าบอกว่ามีการจับพวกเขาเป็นตัวประกันเป็นเพียงเจ้าตื่นตระหนกเกินไป เจ้าโกหกและสมควรถูกประหารชีวิตตามกฎหมาย!"

เสนาบดีโจวตกใจมาก เขาไม่ได้คาดหวังว่า เย่สวี่ จะยังคงกล้าอวดในช่วงเวลาดังกล่าว เมื่อพูดถึงกฎหมายไม่ใช่เย่สวี่หรอกหรอที่ไม่นึกถึงกฏหมาย !?

จักรพรรดิโกรธมาก แต่เขาหัวเราะแทน "ให้คนไปตรวจสอบตำหนักขององค์รัชทายาท และผู้หญิงคนนั้นที่นำหายนะมาให้!"

ดวงตาของเย่สวี่เย็นชา จักรพรรดิตรัสว่าเหยากวงเป็นผู้หญิงที่นำหายนะมาให้

กลุ่มคนเดินเข้ามาที่ห้องโถง มีชายและหญิงและเสื้อผ้าของพวกเขามีเกียรติและโอ่อ่า

ราวกับว่าเขารู้สึกอะไรบางอย่างเย่สวี่หันหัวของเขาและเห็นดวงตาเย็นชาคู่หนึ่ง แต่เมื่อสบตากัน นางมองเย่สวี่ด้วยดวงตาที่ชุ่มชื่น

"นายน้อย" ริมฝีปากสีแดงของเหยากวงแยกจากกันเล็กน้อยและนางก็ไม่พูดอะไรเลย

เพราะในห้องโถงใหญ่ เหยากวงกลัวว่าการออกมา จะสร้างความเดือดร้อนให้กับเย่สวี่

เย่สวี่ไม่สนใจ เขากระโดดไปที่ด้านข้างของเหยากวงและพูดเบา ๆ ว่า "เจ้าไม่เป็นไรใช่หรือไม่?"

การอยู่ดีกินดีใช่ว่านางจะดีใจ แม้ว่าจะมีลานบ้านและแม่บ้านแยกต่างหาก แม้ว่านางจะได้รับการยกย่องเสมอและไม่อับอายขายหน้า จะเห็นได้ว่านางไม่สามารถลืมคนผู้หนึ่งได้ทั้งกลางวันและกลางคืน แม้ว่ามีอาหารอันโอชะของภูเขาและทะเล เหยากวงก็จะไม่รู้สึกว่ามันดี

อย่างไรก็ตามนางยังคงพูดด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ว่า "นายน้อยข้าสบายดี"

เย่สวี่พยักหน้า เขารู้ว่าเหยากวงไม่ได้ถูกรังแก ไม่อย่างนั้นนางคงจะรีบออกจากตำหนักขององค์รัชทายาทเมื่อนานมาแล้ว นางจะรอจนถึงวันนี้ได้อย่างไร?

ดวงตาของรุ่ยฟานเป็นสีแดง เขากัดฟันอย่างดุเดือด

ผู้หญิงที่เขาไม่สามารถครอบครองได้คือผู้หญิงของเย่สวี่ เขาเต็มไปด้วยความรัก ความโกรธและความอัปยศอดสูที่ เย่สวี่ ทำให้เขาอับอายขายหน้าก่อนหน้านี้พุ่งเข้ามาในใจของเขาอีกครั้ง!

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ รุ่ยฟาน พูดอย่างเย็นชาว่า "เหยากวง ถูกคนอื่นมอบให้ข้านางจะเป็นผู้หญิงของเจ้าได้อย่างไร!"

แม้ว่าคำพูดของเขาจะยอมรับทางอ้อมว่าเหยากวงอยู่ในที่พำนักของเขา แต่ก็ยืนยันว่าเย่สวี่ได้เข้าไปในที่ตำหนักขององค์รัชทายาทโดยใช้กำลัง!

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้เขาสามารถพูดได้ว่าเขาไม่รู้ว่าเหยากวงเป็นใครและไม่รู้จักตัวตนของนาง อย่างไรก็ตามเนื่องจาก เย่สวี่ ได้เข้าไปในที่ตำหนักขององค์รัชทายาทจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเปลี่ยนใจ!

ด้วยการลงโทษนี้เย่สวี่จะถูกตัดสินประหารชีวิต ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้าจะไม่มีใครจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเหยากวงในตำหนักของเขา

ความคิดของรุ่ยฟานตรงไปตรงมาเกินไป โดยธรรมชาติแล้วเย่สวี่เข้าใจ เมื่อเห็นว่าเหยากวงสบายดีเขาก็พูดอย่างไม่เกรงกลัวว่า "ไม่สำคัญว่าเจ้าจะยอมรับหรือไม่ ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะพูดพล่ามเกี่ยวกับสิ่งที่ข้าตัดสินใจ"

ใบหน้าของรุ่ยฟานเปลี่ยนเป็นสีแดง

แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะความอัปยศ แต่เป็นเพราะเขาโกรธ!

เย่สวี่ หมายถึงอะไร? เขาคิดว่าเขาเป็นใคร?

ในขณะที่เขากำลังจะพูดจักรพรรดิก็ไม่สามารถทนดูเรื่องตลกนี้ได้ เขาผิดหวังอีกครั้งในตัวรุ่ยฟาน

เขาไม่ต้องการละทิ้ง เย่สวี่ ไพ่ลับที่ดีที่สามารถทำให้ตระกูลหลินอยู่ในการควบคุมได้ แต่ รุ่ยฟาน หุนหันพลันแล่นเกินไป เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทิ้งไพ่ใบนี้

เย่สวี่เป็นคนหยิ่งผยองเกินไป และไม่สามารถใช้เขาเป็นมีดได้ไม่ใช่นั้นมีดนี้จะหันกลับมาทำร้ายเขาเอง!

องค์รัชทายาทเห็นว่าลูกชายของเขาพ่ายแพ้ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถทนได้โดยธรรมชาติ เขาพูดอย่างโกรธเคืองว่า "ท่านพ่อ เราอยู่ของเราดีๆ แต่ทันใดนั้นก็มีคนกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามา ข้าคิดว่ามันเป็นหายนะทางทหาร แต่ไม่ได้คาดหวังว่ามันจะเป็นเพียงนายพล! หากปล่อยไปแบบนี้แล้วในอนาคต ทุกคนจะไม่เอาเยี่ยงอย่างบุกรุกพระราชหวังในอนาคตหรอกหรือ? "

จักรพรรดิโกรธมาก ภัยพิบัติทางทหาร? เขาเป็นจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่จะมีใครกล้าก่อกบฏ!

องค์รัชทายาททรงมีพลังอย่างแท้จริง คำพูดของเขาคมเหมือนปลายมีด จักรพรรดิกระแทกโต๊ะและพูดอย่างโกรธเคืองว่า "ปราบปรามเย่สวี่!"

เย่สวี่ยกคิ้วขึ้น ตามที่คาดไว้การเป็นจักรพรรดิไม่ใช่เรื่องใหญ่ มันเป็นเพียงตำหนักขององค์รัชทายาทถูกบุกรุกแต่ไม่มีอะไรเสียหาย นอกจากนี้จักรพรรดิยังฉลาดมากอย่างน้อยก็ฉลาดกว่าองค์รัชทายาท

น่าเสียดายที่เขาได้พบกับเย่สวี่

เย่สวี่ยิ้มอย่างเย็นชา การแสดงที่ดีกำลังจะเริ่มขึ้น

"รายงาน!"

รายงานเร่งด่วนมาจากด้านล่างและถูกส่งไปยังห้องโถง พวกเขาเห็นทหารยามในชุดเกราะเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

องค์รัชทายาททรงยอมรับว่านี่เป็นองครักษ์ส่วนตัวและยิ้มอย่างมีความสุข ท่านพ่อต้องส่งคนไปตรวจสอบสภาพของพระราชวังองค์รัชทายาท คราวนี้เย่สวี่จะหนีไม่พ้น!

ทหารองครักษ์มองตรงไปข้างหน้า แต่เห็นใบหน้าที่มีความสุขขององค์รัชทายาท เขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็นและพูดด้วยปมว่า "ฝ่าบาทตำหนักขององค์รัชทายาท... ตำหนักขององค์รัชทายาท..."

จักรพรรดิหมดความอดทนไปนานแล้วและตะโกนอย่างเย็นชาว่า "ตำหนักขององค์รัชทายาทมีอะไรผิดปกติ"

ทหารองครักษ์ก้มศีรษะลงและคุกเข่า ร่างกายของเขาสั่นไหวและเขาพูดด้วยความยากลำบากว่า "ที่ตำหนักขององค์รัชทายาท... พบเสื้อคลุมมังกร!"

องค์รัชทายาทกะพริบตาครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับเขาไม่เข้าใจ?

ราวกับว่าเขาได้รับการปลดเปลื้องภาระหนัก องครักษ์รีบพูดอย่างรวดเร็วและชัดเจนว่า "ก่อนหน้านี้เมื่อมีคนบุกเข้าไปในตำหนักขององค์รัชทายาทคนรับใช้หลายคนในตำหนักคิดว่ามันเป็นการจู่โจมทางการทหาร หลายคนแย่งชิงศิลาวิญญาณ ในขณะที่ข้ารับใช้พยายามปล้นชิง ข้ารับใช้สองคนต่อสู้กัน พวกเขาบังเอิญทำลายหินภูเขาปลอมข้างสระน้ำและเผยให้เห็นเสื้อคลุมมังกร!"

เจ้าหน้าที่เป็นเหมือนนกกระจอกแหกปากก่อนหน้านี้สำลักและเงียบ!

ตอนนี้องค์รัชทายาทเท่านั้นที่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น ร่างกายทั้งหมดของเขาสั่นเหมือนตะแกรงขณะที่เขาคุกเข่าลงและร้องไห้" ท่านพ่อ! นี่ต้องมีคนที่ใส่ร้ายข้า ข้าไม่เคยกล้าทำสิ่งที่อุกอาจขนาดนี้!"

รุ่ยฟานก็ตอบโต้ทันที เขาคุกเข่าลงและพูดว่า "ท่านปู่ ท่านพ่อเป็นคนใจดีและซื่อสัตย์มาโดยตลอด เขาจะไม่ทำสิ่งนั้น ต้องมีคนใส่ร้ายเขา! สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้นั้นมันฉับพลันและบังเอิญเกินไป! "

เขามองเย่สวี่อย่างดุเดือด นี่เป็นสิ่งที่เย่สวี่กำลังทำอยู่แน่นอน!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด