1999 - ผู้สูงสุดอีกคนที่ร่วงหล่น 

1999 - ผู้สูงสุดอีกคนที่ร่วงหล่น

ทันใดนั้นเส้นขนทุกเส้นในร่างกายของผู้สูงสุดตำหนักเซียนก็ตั้งตรงสัมผัสได้ถึงอันตราย

ร่างกายของเขาตึงเครียดรู้สึกเหมือนกับว่าวันโลกาวินาศจะมาเยือน เขาจึงเรียกวังทองแดงออกมาปกป้องตัวเองจากสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

อย่างไรก็ตามเขารู้สึกตัวช้าเกินไป พลังศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในร่างกายของเขานั้นลดลงไปมากเนื่องจากความแก่ชราเมื่อปะทะกับสือฮ่าวมันจึงไม่อาจทำร้ายฝ่ายตรงข้ามได้

ภูมิคุ้มกันญาณวิเศษ!

หลังจากผ่านไปหลายปี ในที่สุดสือฮ่าวก็ใช้วิชาต้องห้ามนี้อีกครั้ง หลังจากที่เขากลายเป็นผู้สูงสุดแล้ว เขาก็พบช่วงเวลาที่ดีที่สุดและต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อสังหารผู้สูงสุดของตำหนักเซียน!

เมื่อไม่นานมานี้จินไท่จุนยังไม่มีโอกาสได้รับทราบความร้ายกาจของวิชาลึกลับนี้ เป็นเพราะว่านางมุ่งมั่นในการหลบหนีเพียงอย่างเดียวสือฮ่าวจึงไม่มีปัญญาใช้ออก

ตอนนี้เมื่อเผชิญหน้ากับผู้สูงสุดของตำหนักเซียนแล้วเขาจะปล่อยโอกาสนี้ไปได้อย่างไร

อ๊ากกก!!!

ผู้สูงสุดของตำหนักเซียนกรีดร้องเสียงดังสนั่น กลุ่มดาวสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

เขาประสบกับหายนะไม่มีความหวังที่จะรอดชีวิตไปได้ ในตอนนี้เขาเผาผลาญแก่นแท้ของชีวิตจนหมดสิ้นโดยต้องการที่จะลากสือฮ่าวให้ตายไปพร้อมกัน

เมื่อมาถึงสภาวะเช่นนี้เขารู้ตัวดีว่าไม่สามารถหลีกเลี่ยงความตายได้ ทุกสิ่งทุกอย่างของเขาถูกนำมาเผาผลาญเพื่อสร้างพลังการโจมตีครั้งสุดท้าย

อย่างไรก็ตามสือฮ่าวก็ถือเป็นหนึ่งในคนที่เชี่ยวชาญในการต่อสู้มากที่สุดคนหนึ่งเช่นกัน แสงสีแดงที่เขาแย่งชิงมาจากใบมีดประหารเซียนถูกปลดปล่อยออกไปตัดศีรษะของผู้สูงสุดตำหนักเซียนคนนั้น

แม้จะเหลือเพียงศีรษะแต่ผู้สูงสุดตำหนักเซียนยังคงพยายามดิ้นรนหลบหนี

จิ!

จากนั้นลำแสงสีแดงก็พุ่งทะลวงกะโหลกศีรษะของเขาออกไปตรงๆ

“อ๊าาา!…” ผู้สูงสุดตำหนักเซียนกรีดร้องอย่างน่าสังเวชวิญญาณดั้งเดิมที่ได้รับบาดเจ็บของเขาพยายามดิ้นรนเข้าสู่วังทองแดง

“คิดจะไปไหน!” สือฮ่าวคำรามออกมา กระบี่เซียนในมือของเขาฟาดฟันเข้าใส่วังทองแดงอย่างดุเดือด

แดง!

ประกายไฟบินไปทุกทิศทุกทาง!

ภายในวังทองแดงวิญญาณดั้งเดิมของผู้สูงสุดนั้นกรีดร้องออกมาอย่างต่อเนื่อง มันเริ่มแตกออกเป็นชิ้นๆภายใต้แรงสั่นสะเทือนของพลังอันยิ่งใหญ่

ในขณะเดียวกันแก่นแท้ของผู้สูงสุดตำหนักเซียนยังคงเผาผลาญไม่หยุด

พลังงานอมตะแผ่ซ่านไปทั่วอากาศ วังทองแดงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ก่อนจะฉีกท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวต้องการจะหลบหนีออกจากสนามรบ

สือฮ่าวไล่ตามโดยไม่ลังเลกระบี่เซียนของเขาฟาดฟันเข้าใส่วังทองแดงไม่หยุด

ปู!

ภายในวังทองแดงแก่นแท้ของผู้สูงสุดตำหนักเซียนนั้นถูกเผาผลาญจนกลายเป็นเถ้าถ่านไปแล้ว

วิญญาณดั้งเดิมของเขากรีดร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนกก่อนที่จะระเบิดอย่างรุนแรงทุกสิ่งทุกอย่างสูญสลายไป

ไม่ใช่ว่าพลังของวังทองแดงไม่แข็งแกร่งพอ แต่คลื่นแห่งพลังนี้ยิ่งใหญ่เกินไป ยิ่งไปกว่านั้นวิญญาณดั้งเดิมของผู้สูงสุดตำหนักเซียนยังได้รับบาดเจ็บจากการเผาผลาญตัวเองเขาจึงไม่สามารถรับแรงกระแทกได้

“เจ้าก็แค่ล่วงหน้าไปก่อนบรรพบุรุษของเจ้าเท่านั้น!” ดวงตาของสือฮ่าวนั้นลึกล้ำเหมือนทะเลดวงดาว ค่อนข้างเย็นชาและโหดเหี้ยม แม้แต่เส้นผมของเขายังถูกชโลมไปด้วยเลือด

วังทองแดงเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว รอบๆตัวมันถูกล้อมด้วยพลังแห่งความโกลาหลต้องการจะหลบหนีออกจากที่นี่

นี่เป็นสิ่งประดิษฐ์ขั้นเซียนที่มีจิตวิญญาณเป็นของตัวเอง เมื่อผู้ควบคุมของมันตายไปแล้วมันจึงพยายามกลับสู่ดินแดนบรรพบุรุษเดิม

สือฮ่าวไม่ได้หยุดมัน เขารู้ว่าวังทองแดงแห่งนี้มีบางอย่างที่แปลกประหลาด ด้วยการบ่มเพาะในปัจจุบันของเขาย่อมไม่สามารถควบคุมมันได้

ถ้าหากเขายังครอบครองมันนั่นอาจจะเป็นเหตุให้เจ้าง่อยของตำหนักเซียนกำหนดทิศทางของเขา และอาจจะตามมาแลกต่อสู้แลกชีวิตจริงๆ

ในตอนนั้นสายฝนสีแดงเริ่มเทลงมาจากท้องฟ้า น้ำพุโลหิตผุดขึ้นมาจากความว่างเปล่า นี่เป็นน้ำตาแห่งสวรรค์และปฐพีซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นหลังจากผู้สูงสุดได้เสียชีวิตลง

นี่เป็นครั้งแรกที่สือฮ่าวฆ่าผู้สูงสุดจากเก้าสวรรค์สิบพิภพ! คนผู้นี้เคยมองว่าเขาเป็นมดแมลงและพยายามจะปราบปรามสังหารเขาอยู่ตลอด ในตอนนี้ฝ่ายตรงข้ามได้รับกรรมสนองแล้ว

ผู้สูงสุดของตำหนักเซียนนั้นตายไปด้วยความคับแค้น เป็นเพราะศัตรูที่เขาเผชิญคือคนที่เขาเคยมองว่าเป็นมดแมลง

แต่เวลาผ่านไปเพียงไม่กี่ปีมดแมลงตัวนั้นกับทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้ากลายเป็นมังกรที่แท้จริง

สือฮ่าวฟื้นฟูสภาพร่างกายที่นี่ชั่วครู่จากนั้นเขาก็ออกเดินทางทันที เพื่อจะมุ่งหน้าไปยังสถานที่นัดหมายกับสุนัขตัวน้อย

“สถานการณ์เป็นอย่างไร” สือฮ่าวถาม

“ไม่มีทางที่เราจะเข้าไปได้ หลังจากค่ายกลฟื้นตัวขึ้นมาดินแดนโบราณนั้นถูกปกคลุมอย่างสมบูรณ์ ใครก็ตามที่เข้าไปจะต้องตาย มังกรเงินครึ่งตัวนั้นเราไม่สามารถไปเก็บมาได้แล้ว” เจ้าหมาน้อยพูดอย่างเสียใจ

จากนั้นสีหน้าของมันก็แปลกไปโดยพูดว่า

“เจ้าฆ่าผู้สูงสุดคนนั้นได้จริงๆ อัจฉริยะอย่างเจ้าแม้แต่ในยุคโบราณข้าก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน!”

หลังจากนั้นมันเผยให้เห็นการแสดงออกที่จริงจังว่า “เจ้าง่อยนั่นยังไม่ตาย ดังนั้นจะมีภัยพิบัติครั้งใหญ่อย่างแน่นอน บางทีมันอาจจะทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อสังหารเจ้า!”

สือฮ่าวตอนนี้ความแข็งแกร่งของเขายังไม่เพียงพอจึงต้องล่าถอยชั่วคราว

“มันก็แค่เศษซากของผู้อมตะ สักวันข้าจะเอาวิญญาณดั้งเดิมของมันมาทรมานให้สาสม!” สือฮ่าวกล่าว

เมื่อสามสิบปีที่แล้วเขาถูกทำร้ายที่ด้านหน้าตระกูลฉินภูเขาอมตะ ฝ่ายตรงข้ามสามารถบดขยี้เขาอย่างง่ายดาย หากไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือจากภูเขาห้าใบหน้าป่านนี้เขาคงตายไปแล้ว

แม้จะเป็นเช่นนั้นแต่เขาก็ยังต้องกลับเข้าสู่อาณาจักรด้านล่างด้วยความอัปยศอดสูครั้งใหญ่

“ผลของการต่อสู้ในวันนี้ไม่สามารถซ่อนไว้ได้ หลายคนในเก้าสวรรค์สิบพิภพจะทราบเรื่องนี้ แม้ว่าฉากน้ำตาของสวรรค์จะปรากฎบนท้องฟ้าแต่ผู้ที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริงจะสัมผัสได้อย่างแน่นอน” เจ้าหมาน้อยกล่าว

มันเตือนสือฮ่าวให้ระวัง ถ้าเจ้าง่อยนั่นบ้าคลั่งขึ้นมามันจะเป็นผลร้ายอย่างถึงที่สุด

"เจ้าอย่าได้กังวลเลยในเมื่อเราครอบครองตาน้ำพุนี้ไว้ครึ่งนึงเจ้าง่อยนั่นจะไม่มีปัญญาไล่ตามเราได้ เพราะว่ามันไม่อาจอยู่ห่างจากน้ำพุเซียนได้นาน!” สือฮ่าวกล่าว

เขามีเหตุผลที่จะคิดเช่นนี้ยิ่งกว่านั้นยังมีความมั่นใจอยู่บ้าง เป็นเพราะผู้อมตะของตำหนักเซียนคนนั้นอ่อนแอเกินไป

ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส หากปราศจากการบำรุงเลี้ยงดูของน้ำพุเซียนเขาจะไม่สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้

แม้ว่าเขาจะเคยเป็นผู้อมตะที่มีพลังมากมายมหาศาล แต่เมื่อเผชิญหน้ากับการตอบโต้อย่างรุนแรงก่อนตายของคุนเผิงก็มั่นใจได้เลยว่าเขาจะต้องได้รับความทุกข์ทรมานอย่างแน่นอน

ในตอนนี้ร่างกายของเขาก้าวเข้าสู่ยมโลกไปครึ่งหนึ่งแล้ว แม้แต่วิญญาณดั้งเดิมของเขายังถูกเกาะเกี่ยวไว้ด้วยโซ่แห่งคำสั่งของเทพเจ้าที่ถูกใช้ออกมาของคุนเผิง

เหตุผลที่เขายังมีชีวิตอยู่แม้จะผ่านไปเป็นเวลาหลายล้านปีก็เพราะต้องพึ่งพาน้ำพุเซียนแห่งนั้น

คราวที่แล้วเขามุ่งหน้ามายังภูเขาอมตะเพื่อจัดการสือฮ่าว ก็ถือได้ว่าเขาต้องเสี่ยงชีวิตสุดๆและใช้ความพยายามอย่างมาก โดยปกติเขาไม่สามารถละทิ้งน้ำพุเซียนใต้ดินได้

ในขณะเดียวกัน ในครั้งนี้เนื่องจากเกี่ยวข้องกับว่าเขาจะสามารถเข้าสู่อาณาจักรเซียนได้หรือไม่จึงเป็นข้อยกเว้น

เขาได้ไปเยี่ยมผู้เชี่ยวชาญของอาณาจักรเซียนที่กำลังถอนตัวอยู่ โดยหวังว่าเขาจะสามารถติดตามคนพวกนั้นกลับสู่อาณาจักรเซียนได้

“ในตอนที่ข้ากำลังหลบหนีข้าสัมผัสได้ถึงสิ่งมีชีวิตทรงพลังที่กำลังรีบเร่งมาในทิศทางของตำหนักเซียน” เจ้าหมาน้อยกล่าว

………..

เป็นไปตามที่คาดผู้อมตะของตำหนักเซียนกลับมาแล้วจริงๆ เขายืนอยู่บนยอดของวังทองแดงพร้อมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว

น้ำพุเซียนถูกใครบางคนหยิบฉวยไปครึ่งหนึ่ง ความเป็นจริงนี้ยากสำหรับเขาที่กล้ำกลืนไว้ เป็นเพราะตอนนี้เขาไม่อาจเข้าสู่อาณาจักรเซียนได้เขาจึงจำเป็นต้องใช้น้ำพุนั้นเพื่อดำรงชีวิตอยู่