ตอนที่ 210

ตอนที่ 210

หลิวหมิงอวี่กลับมาที่วิลล่าของเขา ทุกอย่างก็ยังอยู่ในสภาพเดิมเหมือนกับก่อนที่เขาจะเดินทางข้ามไปยังยุควันสิ้นโลก

แสงสีขาววาบขึ้น และเวลาของโลกทั้งใบก็เริ่มเดินอีกครั้งและเริ่มเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

15 กรกฎาคม 2562

หลิวหมิงอวี่กลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงและเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่

นี่เป็นสิ่งที่สำคัญมาก เขาต้องจำไว้ว่าวันนั้นใส่เสื้อผ้าอะไรก่อนจะข้ามมิติเวลา มิฉะนั้นคนอื่นอาจจะสังเกตเห็นสิ่งผิดปกตินี้ได้

โชคดีที่เมื่อเขาเดินทาง เขามักจะสวมเสื้อผ้าธรรมดา เสื้อผ้าเหล่านี้ถูกวางไว้ในพื้นที่จัดเก็บ และมันก็ค่อนข้างสะดวกในการเปลี่ยนกลับ

เมื่อเขากลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง หวงอี้ก็ได้ออกไปที่บริษัทแล้ว

หลิวหมิงอวี่ขับรถตามออกไปทันที และในไม่ช้าก็มาถึงบริษัทซิงเฉินเทคโนโลยี

พอเข้ามาในบริษัทแล้วทุกคนก็ทักทายกัน

“สวัสดีตอนเช้าครับบอส”

หลังจากทานอาหารร่วมกันไปเมื่อสองสามวันก่อน ไม่มีใครบอกว่าพวกเขาไม่รู้จักเจ้านายของพวกเขา

หลิวหมิงอวี่ไม่ได้ไปที่ห้องทำงานของเขา แต่ตรงไปที่ห้องงานของ หวงอวี้แทน

หวงอี้ที่เพิ่งนั่งลงเห็นหลิวหมิงอวี่ที่เปิดประตูเข้ามาเธอรู้สึกประหลาดใจ เธอยิ้มแล้วถามว่า “พี่บอกฉันไปว่าอยากหยุดพัก ทำไมกลับมาเร็วจัง”

หลิวหมิงอวี่จ้องเข้าไปในดวงตาของเธอและพูดว่า “ฉันคิดถึงเธอ”

หวงอี้หน้าแดง “ปากหวานจริงๆ”

หลิวหมิงอวี่นั่งบนโซฟาพร้อมรอยยิ้ม “เฮ้ ฉันคิดถึงเธอจริงๆ ฉันรู้สึกเหมือนไม่ได้เจอเธอมาหลายวันแล้ว”

หวงอี้นั่งข้าง ๆ “เราห่างกันยังไม่ถึงชั่วโมงเลยนะ”

สำหรับหลิวหมิงอวี่เป็นความจริงที่เขาไม่ได้พบหวงอี้มาหลายวันแล้ว แต่สำหรับหวงอี้พวกเขาเพิ่งจะพบกัน

ทั้งคู่ไม่ผิด

“ไม่ใช่ว่ามีคำโบราณว่าไม่พบเธอหนึ่งวัน ยาวนานราวกับสามฤดูใบไม้ร่วง ฉันไม่ได้เจอเธอหนึ่งชั่วโมงราวกับไม่ได้เจอเธอมาหนึ่งเดือนแล้ว”หลิวหมิงอวี่ยิ้ม

“ที่พูดมาก็มีเหตุผล ดีเหมือนกัน วันนี้เราจะหารือเรื่องผลิตภัณฑ์ของบริษัทพอดีเลย” หวงอี้ยิ้ม

เมื่อเธอหัวเราะเขารู้สึกราวกับว่าดอกเหมยกำลังผลิบาน อารมณืของหลิวหมิงอวี่เริ่มสั่นไหว และเขาก็กดอารมณ์ที่ไม่สงบในใจอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ที่ออฟฟิศก็มีห้องทำงานส่วนตัวที่มิดชิดแล้ว อันที่จริงเปลี่ยนสถานที่ก็คงจะรู้สึกดีทีเดียว

หลิวหมิงอวี่ระงับความคิดนี้อย่างรวดเร็ว และสิ่งสำคัญคือต้องทำงานกันก่อน

เขาเอนตัวลงบนโซฟาอย่างเกียจคร้าน มองดูอย่างประหลาดใจแล้วพูดว่า “แปลก เธอรู้วิธีทำนายอนาคตได้อย่างไร?”

“จริงเหรอ? ในที่สุดผลิตภัณฑ์ของบริษัทเราก็ออกมาแล้ว? เป็นผลิตภัณฑ์อะไร? เอามาดูเร็ว” หวงอี้กระโดดขึ้นด้วยความปิติยินดี ใครจะรู้ว่าลืมการควบคุมแรงของเธอเอง

ตึง

เพดานที่ตกแต่งใหม่แตก

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เธอได้เรียนรู้วิธีจัดการบริษัทและการขยายบริษัท แต่สำหรับบริษัทที่ไม่มีผลิตภัณฑ์ เธอก็ไม่รู้ว่าควรจะเรียนรู้ไปในทิศทางใดเหมือนกัน

ตอนนี้หลิวหมิงอวี่กล่าวว่าผลิตภัณฑ์ของบริษัทได้รับการพัฒนาแล้ว เธอจึงมีความสุขมากโดยธรรมชาติ

แค่ดูก็รู้สึกดีใจมากแล้ว

หลิวหมิงอวี่อ้าปากกว้างและมองไปที่ฉากข้างหน้าเขา

หลิวหมิงอวี่ยังไม่ได้พูด ใบหน้าของหวงอี้เปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที เอามือปิดหน้าของเธอและกระทืบเท้าของเธอ “อย่าหัวเราะนะ”

ดูเหมือนว่าเธอจะควบคุมความแข็งแกร่งของเธอไม่ได้ และรองเท้าส้นสูงของเธอก็กระแทกพื้นอีกครั้ง

หลังจากได้รับยาวิวัฒนาการทางพันธุกรรม สมรรถภาพทางกายของหวงอี้ก็ดีขึ้นมาก แต่ความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันทำให้ชีวิตของเธออึดอัดเล็กน้อย และเรื่องตลกต่างๆ มักปรากฏขึ้นอย่างไม่คาดคิดเสมอ

เธอควบคุมมันได้ดีมากในหลายวันที่ผ่านมา แต่ใครจะรู้ว่าวันนี้เธอมีความสุขเกินไป จึงควบคุมมันได้ไม่ดีพอ

หวงอวี้ปล่อยมือของเธอ เผยให้เห็นใบหน้าที่แดงก่ำ มองดูรอยยิ้มที่ทำให้หายใจไม่ออกของหลิวหมิงอวี่เธอโบกมือและพูดว่า “ถ้าอยากจะหัวเราะ ก็แค่หัวเราะอย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ต้นเหตุทั้งหมดมาจากพี่นะ”

เธอไม่กล้ากระทำการใด ๆ อีกต่อไปเพราะกลัวว่าสิ่งไม่คาดฝันอื่น ๆ จะเกิดขึ้นอีก

หลิวหมิงอวี่ดึงหวงอี้ลงมานั่งบนโซฟา ใช้มือลูบไล้ใบหน้าของเธอแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร อะไรที่พังไปเราจะซ่อมแซมในภายหลัง การมีความสุขไม่ใช่สิ่งเลวร้าย หลังจากที่เรากลับบ้านแล้ว เราจะไปออกกำลังกายที่ยิม ซึ่งจะช่วยให้เธอฝึกควบคุมความแข็งแกร่งได้”

เนื่องจากการใช้ยาวิวัฒนาการทางพันธุกรรมจะช่วยเพิ่มสมรรถภาพทางกายอย่างมาก ผู้คนก็จะมีพลังมากกว่าที่เคยมีมา และโดยธรรมชาติแล้วพวกเขาจะสูญเสียการควบคุมพลังของพวกเขา

หลังจากที่หวงอี้ได้รับยาวิวัฒนาการทางพันธุกรรม ก็ถือว่าดีที่จะมีความสามารถในการควบคุมนี้ เพียงแค่ต้องออกกำลังกายด้วยอุปกรณ์ฟิตเนสเพื่อทำให้ตัวเองเก่งขึ้นในด้านความแข็งแกร่งแบบใหม่

เธออาจจะไม่สามารถควบคุมพลังของตัวเองได้อย่างเต็มที่ แต่จะไม่มีปัญหาในการใช้ชีวิตประจำวัน

หวงอี้เบิกตากว้างและถามว่า “จริงเหรอ งั้นฉันจะออกกำลังกายทันทีหลังจากที่ฉันกลับไป”

หลังจากทานยาวิวัฒนาการทางพันธุกรรม สิ่งที่คล้ายกันนี้มักจะเกิดขึ้น แต่ถ้าสามารถควบคุมได้ตั้งแต่ครั้งแรกจะดีมาก

หลิวหมิงอวี่พยักหน้าอย่างจริงจังและพูดอย่างหนักแน่น “จริง ๆ แล้ว นั่นคือวิธีที่ฉันควบคุมมัน ตอนที่ฉันทำครั้งแรก มันแย่กว่านี้มาก”

เพื่อโน้มน้าวหวงอี้เขาจึงยอมเสียหน้าตัวเอง

เห็นได้ชัดว่าเอฟเฟกต์การทำให้ตัวเองขายหน้าเช่นนี้ยังคงดีมาก หวงอี้สามารถยิ้มออกมาได้ก็พอแล้ว “จริง ๆ”

จากนั้นหวงอี้พูดต่อ “แล้วผลิตภัณฑ์ของบริษัทคืออะไร อยู่ที่ไหน?”

หลิวหมิงอวี่หยิบสร้อยข้อมืออัจฉริยะออกมาแล้วยื่นให้หวงอี้

“ที่นี่”

หวงอี้หยิบสร้อยข้อมืออัจฉริยะ และพลิกดูสิ่งที่ดูเหมือนสร้อยข้อมือพลาสติก พบปุ่มเล็กๆที่ด้านข้าง เมื่อกดลงไป รังสีของแสงก็ฉายออกมา และเอลฟ์ตัวน้อยก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศ

เอลฟ์ตัวน้อยโบกปีกเล็ก ๆ และเห็นว่าคนที่เปิดใช้งานไม่ใช่หลิวหมิงอวี่จึงออกคำเตือนทันที “คุณไม่ใช่เจ้าของสร้อยข้อมืออัจฉริยะนี้ หากคุณพบสร้อยข้อมืออัจฉริยะนี้บนถนน โปรดนำสร้อยข้อมือนี้ส่งกลับไปยัง ซิงฝูเจียหยวน วิลล่า บล็อคที่ 4 และคุณจะได้รับรางวัลตอบแทน”

หวงอี้อ้าปากกว้างเพื่อมองดูเอลฟ์ตัวน้อย ที่ลอยอยู่ข้างหน้าเธอ และเธอก็อดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไป พยายามจะจับ แต่มือของเธอกลับทะลุผ่านไป ซึ่งเป็นเพียงภาพโฮโลแกรมเท่านั้น

เอลฟ์หายตัวไปในอากาศราวกับหวาดกลัว และใช้เวลาครู่หนึ่งก่อนที่จะปรากฏตัวอีกครั้ง

เอลฟ์กวักมือเรียกเธออย่างเย็นชา “เจ้าคนเลว รีบส่งฉันกลับไปหาเจ้านายเร็วเข้า มิฉะนั้นฉันจะแจ้งตำรวจ”

หวงอี้ไม่สนใจมัน หันหน้าของเธอและมองไปที่หลิวหมิงอวี่ด้วยความประหลาดใจและพูดว่า “พี่อวี่ นี่เป็นผลิตภัณฑ์ของบริษัทเราหรือเปล่า? ดูเหมือนว่าจะเหมือนกับของจริงมาก มันเป็นเทคโนโลยีการฉายภาพเสมือนจริงที่ร้อนแรงที่สุดในปัจจุบันใช่ไหม?”

“ไม่ เทคโนโลยีนี้จะไม่ถูกใช้ในตอนนี้ สินค้าที่จะขายเป็นอีกอย่างหนึ่ง”หลิวหมิงอวี่โบกมือแล้วพูดกับเอลฟ์ “เฮ้ ฉันอยู่ที่นี่ สร้อยข้อมืออัจฉริยะไม่ได้หายไปไหน”