ตอนที่แล้วบทที่ 96 ฉันแค่หวังว่าหยวนเอ๋อร์จะควบคุมตัวเองได้มากกว่านี้
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 98 เย่เฟิงตัวสั่นด้วยความโกรธ!

บทที่ 97 เหยียนหรูเยว่ แม่ของคุณกำลังจะตาย


“นายท่าน! ท่านปู่! ฉันขอร้อง โปรดยกโทษให้เราด้วย! เราผิดไปแล้ว! ได้โปรดนายท่าน เมตตาเราด้วย!”

หวางหวู่ฉลาดเล็กน้อย เขาสามารถบอกได้ทันทีว่าหลงหวู่เป็นผู้นำ

ดังนั้น แม้ว่าตอนนี้เขาจะถูกเตะโดยหลงหวู่ แต่เขาก็ยังคุกเข่าลงแทบเท้าของหลงหวู่และอ้อนวอนอย่างขมขื่น

อย่างไรก็ตาม หลงหวู่ไม่เห็นใจเขาและเตะหวางหวู่อีกครั้งโดยตรง หวางหวู่สูญเสียฟันไปอีกหลายซี่

“นายน้อยบอกว่าเราควรหักขาคนพวกนี้! จัดการ!”

“สำหรับไอหมอนี่กับผู้นำคนนั้น พวกมันดูถูกนายน้อย เดี๋ยวฉัน’ดูแล’พวกมันเป็นการส่วนตัวเอง” หลงหวู่กล่าวอย่างเย็นชา

ในไม่ช้า พวกอันธพาลทั้งหมดก็ถูกทำให้เป็นอัมพาตอยู่บนพื้น ขาของพวกเขาบาดเจ็บสาหัส

หวางหวู่และอาเหว่ยก็ได้รับการลงโทษที่แย่กว่าพวกอันธพาลธรรมดาหลายเท่า

สิ่งเดียวกันนี้เกิดขึ้นในร้านค้าอื่นๆของหลินหยวนในเขตซีหลิง

คนหนึ่งมาอย่างเร่งรีบ และอีกคนคิดแผนรับมือไว้ล่วงหน้า

มันเป็นชัยชนะอย่างถล่มทลายสำหรับหลินหยวนและคนของเขา แม้แต่ข่าวของสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้นก็ไม่สามารถแม้แต่จะออกไปได้

การดำเนินการของแก๊งชิงซานนี้ได้รับการประกาศให้ทราบโดยทั่วกันว่าเป็นความพ่ายแพ้ครั้งแรกของพวกเขา

วันต่อมา

ณ บ้านของกู่ชิงซาน

เย่เฟิงเพิ่งลุกขึ้นจากโซฟา

เมื่อมองไปที่กู่ชิงซานที่ยังเมาอยู่ เย่เฟิงก็เปิดปากของเขาและพูดว่า “พี่ชายชิงซาน ฉัน... ฉันจะไปบ้านตระกูลเหยียน...”

กู่ชิงซานยังเมาอยู่เล็กน้อยในเวลานี้ แต่เขาก็ยังโบกมือของเขา “ไปเถอะ ร้านของนายน้อยรุ่นที่สองที่ร่ำรวยนั่นต้องถูกเผาและทุบทิ้งอย่างแน่นอน นายแค่รอข่าวดี”

เย่เฟิงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม จัดการตัวเองแล้วเดินออกไป

แม้ว่าซ่งซวนจะไม่เต็มใจที่จะพาเขาออกจากศูนย์กักกันในครั้งล่าสุด แต่เขาก็ยังเชื่อว่าเขาสามารถพึ่งพาความสัมพันธ์ระหว่างอดีตอาจารย์ของเขากับซ่งซวนได้ เพื่อให้ตระกูลเหยียนอยู่ฝั่งเดียวกับเขา

เขาจำได้ว่าอาจารย์ของเขาบอกว่าซ่งซวนมีอาการป่วยระยะยาว และอาจารย์ของเขาไม่ได้รักษาเธออย่างสมบูรณ์ เพียงปล่อยโอกาสนี้ไว้ให้เขา

คราวนี้เขาต้องรักษาซ่งซวนและสร้างความสัมพันธ์กับตระกูลเหยียน

เขายังได้ยินมาว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งในตระกูลเหยียนชื่อเหยียนหรูเยว่ ซึ่งเป็นที่รู้จักในฐานะหนึ่งในสี่สาวงามแห่งเจียงเป่ย

ผู้ที่ชอบสะสมความงามทุกประเภทเพื่ออวดบารมีจึงตัดสินใจใช้โอกาสนี้

ถ้าเป็นไปได้ เขาต้องชนะใจสาวงามระดับนี้ให้ได้!

ในอีกด้านหนึ่ง หลินหยวนก็ลุกขึ้นเช่นกัน

หลังจากตื่นขึ้น เขาเหลือบมองเวลาแล้วส่งข้อความถึงเหยียนหรูเยว่

“เจอกันที่ประตูบ้านคุณในครึ่งชั่วโมง คุณควรใส่กางเกงขายาวนะ วันนี้ฉันจะพาคุณไปสถานที่หนึ่ง”

เมื่อเห็นข้อความทางโทรศัพท์ เหยียนหรูเยว่ที่สวมชุด OL แล้วและกำลังเตรียมที่จะไปที่บริษัทก็ตกตะลึง

(OL = สาวออฟฟิศ)

ในท้ายที่สุด เธอกัดฟันและตอบหลินหยวนว่า “ตกลง”

หลังจากลองชุดสองสามชุดแล้ว เธอสวมกางเกงขายาวหลวมๆและจับคู่กับเสื้อเชิ้ตทำงานธรรมดา

แต่เธอก็ยังคงสวยงาม

ใต้กางเกงหลวมๆของเธอ ขาที่เรียวและยาวของเธอยังคงชัดเจนมาก

เธอรีบมาที่หน้าประตูวิลล่า

แต่เมื่อเปิดประตู เธอเห็นการโต้เถียงเกิดขึ้น

เหยียนหรูเยว่ขมวดคิ้วพลางเดินเข้าไป

“ฉันคือเย่เฟิง ฉันรู้จักน้าซ่งซวน! ฉันเป็นเพื่อนของตระกูลเหยียน! ให้ฉันเข้าไป!”

ก่อนที่จะไปถึง เหยียนหรูเยว่ได้ยินเสียงตะโกนของชายคนหนึ่ง

เหยียนหรูเยว่ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินชื่อเย่เฟิง

เมื่อมองไปที่เย่เฟิงซึ่งยังเมาอยู่บ้าง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลเหยียนกล่าวว่า “ไอ้ขี้เมา ไสหัวไป! อย่าสร้างปัญหาเมื่อคุณเมา คุณกล้าที่จะมาที่นี่และบอกว่าตัวเองเป็นเพื่อนของตระกูลเหยียน! ฉันจะหักขาคุณทิ้งซะ!”

เมื่อมองไปที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ไม่เชื่อในตัวเขา เย่เฟิงก็ขมวดคิ้ว

เขาโทรหาซ่งซวนแต่เธอไม่รับสาย ดังนั้นเขาจึงต้องการพบเธอโดยตรง

เขาเชื่อว่าตราบใดที่เขาบอกซ่งซวนเกี่ยวกับอาการของเธอและช่วยให้เธอหายดี ซ่งซวนจะปฏิบัติต่อเขาในฐานะแขก

แต่คาดไม่ถึง เขากลับถูกพนักงานรักษาความปลอดภัยหยุดไว้

แม้ว่าเขาจะสามารถฆ่าพวกเขาได้อย่างง่ายดาย แต่เขาไม่สามารถทำได้ ไม่เพียงเพราะเขาจะดูแย่จากมุมมองของตระกูลเหยียน แต่ยังเพราะบ้านของพวกเขาอยู่ไม่ไกลจากสถานีตำรวจ

ขณะที่เขากำลังคิดอย่างปวดหัว ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลเหยียนตะโกน

“คุณหนู อรุณสวัสดิ์!”

เย่เฟิงดีใจมากเมื่อได้ยินชื่อนี้

คุณหนูของตระกูลเหยียนสามารถหมายถึงลูกสาวคนเดียวของซ่งซวนเท่านั้น

ตราบใดที่มีคนใกล้ชิดกับซ่งซวนมา มันจะง่ายสำหรับเขาที่จะชักชวนและเข้าไปในบ้าน เพราะเธอต้องรู้สภาพอาการของแม่เธอ

เย่เฟิงตะโกนออกมาตรงๆ “คุณคือคุณหนูตระกูลเหยียนใช่ไหม? ฉันคือเย่เฟิง อาจารย์ของฉันเป็นเพื่อนที่ดีกับของแม่คุณ เขาเคยรักษาแม่ของคุณมาก่อน แม่ของคุณป่วยมาเป็นเวลานานแล้ว”

พูดได้ครึ่งทาง เย่เฟิงก็เห็นเหยียนหรูเยว่

แต่เมื่อเขาเห็นใบหน้าที่สวยงามของเหยียนหรูเยว่ เย่เฟิงก็ตกตะลึง เพราะใบหน้าดูคุ้นเคยอย่างมาก มันเป็นใบหน้าที่เขาเคยเห็นมาก่อน

เขาจะไม่มีวันลืมเกี่ยวกับการปรากฏตัวของเหยียนหรูเยว่ที่คลับในวันนั้น

นี่มันหญิงสาวสุดสวยที่ยืนอยู่กับนายน้อยหลินในวันที่เขาถูกล้อมกรอบในคลับไม่ใช่หรือไง?

และดูเหมือนจะมีข่าวว่าทั้งสองเคยหมั้นหมายกัน

บัดซบ! เย่เฟิงจำได้ว่าเหยียนหรูเยว่รังเกียจเขามากในวันนั้น

แน่นอนว่าเป็นความจริง ความรังเกียจเดียวกันนั้นอยู่ในดวงตาของเธอและใบหน้าของเธอเย็นชาราวกับน้ำค้างแข็งในเวลานี้

เหยียนหรูเยว่มองเย่เฟิงอย่างเย็นชาและพูดว่า “แม่ของฉันไม่ได้ป่วย คุณนั่นแหละที่คนป่วย ออกไปจากที่นี่!”

หลังจากได้ยินคำพูดสั้นๆและเย็นชาของเหยียนหรูเยว่ หัวใจของเย่เฟิงก็เย็นเฉียบ

เขาไม่สามารถยอมรับได้ เขาไม่สามารถสูญเสียการสนับสนุนจากตระกูลเหยียน

ตราบใดที่เขารักษาความเจ็บป่วยของซ่งซวนได้ เขาสามารถใช้งานตระกูลเหยียนได้อย่างแน่นอน

อีกทั้งเขายังโลภใบหน้าที่สวยงามของเหยียนหรูเยว่ และความเชื่อมโยงที่เขารู้สึกว่าไม่สามารถทำลายได้

เย่เฟิงไม่เต็มใจที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ ดังนั้นในขณะที่กัดฟัน เขาพูดกับเหยียนหรูเยว่ “เหยียนหรูเยว่ ฉันยอมรับคำเชิญของแม่ของคุณ คุณอาจไม่ทราบถึงความรุนแรงของอาการป่วยของเธอ เธอกำลังจะตายแล้ว ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะไม่ให้ฉันเห็นเธอ!”

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่ดุร้ายของเย่เฟิง เหยียนหรูเยว่ก็ตกตะลึง

เธอจำวันที่ซ่งซวนขอให้เธอไปรับเย่เฟิงที่สนามบินก่อนหน้านี้ได้

เป็นไปได้ไหมว่าเย่เฟิงนัดกับแม่ของเธอจริงๆ?

**********