บทที่ 66: โกรธแค้น
พี่หญิงใหญ่ระบายความโกรธของนางและฉีกจดหมายที่เขียนโดยเย่หวางเหย่ทิ้งทันที “ชาติชั่วกันจริง ๆ น้องสิบสองอย่าได้หวั่นไหวกับความคิดไร้สาระของพวกมัน ถ้าอีแก่นั่นมันเหงานักก็ให้หลาน ๆ คนอื่นของมันไปอยู่เฝ้าซะซี่ มันมีหลานตั้งมากมายเป็นเข่งที่ยอมไปพินอบพิเทาไม่เห็นต้องเป็นเจ้าเลยซักนิด และตัวมันจริง ๆ แล้...
