บทที่ 32 ทุกอย่างพร้อมแล้วนายน้อย

ขณะที่เดินไปตามทาง ทั้งสองไม่ได้พูดอะไรกันจนเกิดเป็นบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความเงียบงัน

เหยียนหรูเยว่อยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับหลินหยวน แต่ธรรมชาติที่สงวนไว้ของเธอขัดขวางไม่ให้เธอเป็นผู้ริเริ่มการสนทนา

หลินหยวนยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะพยายามพูดคุยกับเธอก่อน

ในที่สุดเหยียนหรูเยว่ก็เริ่มการสนทนา “แล้ว... นั่น... ฉันได้โค่นต้นไม้ใหญ่ข้าง‘เสี่ยวจื่อ'และขุดรากของมันออกแต่ทำไม‘เสี่ยวจื่อ'ถึงยังมีใบสีเหลืองแห้งอยู่”

หลินหยวนกล่าวว่า "เป็นเวลาประมาณสองปีที่สนยูจีนของคุณต้องทนทุกข์ทรมานเนื่องจากการขาดแคลนแสงแดดที่อุดมสมบูรณ์ สิ่งนี้ไม่สามารถกู้คืนได้ในชั่วข้ามคืน คุณต้องให้เวลากับมันบ้างเพื่อฟื้นฟูตัวเองให้กลับมารุ่งเรือง ฉันมีใบสั่งยาบางอย่างแต่ฉันไม่แน่ใจว่าจะมีประโยชน์สำหรับพืชหรือไม่ ทั้งหมดที่ฉันสามารถพูดได้ก็คือมันอาจช่วยเพิ่มอัตราการฟื้นตัวของพืช แต่ฉันรับประกันได้ว่ามันจะไม่มีผลที่เป็นอันตราย คุณต้องการมันไหม?”

เหยียนหรูเยว่ตอบทันทีว่า “ฉันต้องการมัน คุณช่วยส่งมาให้ฉันทางวีแชทได้ไหม”

“ตกลง” หลินหยวนกล่าว

“เยี่ยมเลย อย่างไรก็ตาม คุณอาจจะไม่สามารถเพิ่มเพื่อนฉันในวีแชทได้ คุณช่วยบอกหมายเลขวีแชทของคุณได้ไหม” เหยียนหรูเยว่กล่าวด้วยความเขินอายเล็กน้อย

‘หลินหยวนในอดีต’ ทำให้เธอรู้สึกรำคาญจากการตามตื๊อเธอบนวีแชทบ่อยครั้ง ดังนั้นเธอจึงบล็อคเขาไว้ก่อนหน้านี้

เหยียนหรูเยว่ไม่เคยคาดหวังว่าวันหนึ่งเธอจะขอให้เขาเพิ่มเพื่อนเธอกลับในวีแชท

หลินหยวนยิ้มและบอกหมายเลขวีแชทแก่เหยียนหรูเยว่

ขณะที่เขากำลังจะเดินออกจากบ้านพักตระกูลเหยียน เหยียนหรูเยว่ก็เข้ามาหาเขาพร้อมกับถือกระถางดอกไม้ “คุณ… นี่รางวัลของคุณ!”

เหยียนหรูเยว่มอบดอกไม้ให้กับหลินหยวนแต่หลินหยวนไม่ได้รับมันมาจากเธอ เขาถามกลับว่า “คุณเหยียน คุณจะไปรับใครสักคนที่สนามบินใช่ไหม”

เหยียนหรูเยว่ประหลาดใจครู่หนึ่งก่อนพยักหน้า “ใช่”

หลินหยวนกล่าวว่า “การวางกระถางดอกไม้ไว้ในรถแบบนั้นอาจทำให้เกิดอุบัติเหตุได้ ฉันกลัวว่ากระถางดอกไม้จะล้มลงเมื่อฉันเลี้ยวรถ ฉันอยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณเหยียน คุณสามารถถือกระถางดอกไม้ไว้ได้ไหม? ฉันจะไปส่งคุณที่สนามบินเพื่อรับคนเอง”

เหยียนหรูเยว่เห็นว่าหลินหยวนขับรถโรลรอยซ์แฟนท่อมมาในวันนี้และพยักหน้าโดยไม่ลังเล

หลินหยวนได้ช่วยเหลือเธออย่างมากโดยการช่วยเสี่ยวจื่อ การให้เธอถือกระถางดอกไม้เป็นเรื่องเล็กน้อยเมื่อเทียบกับเรื่องนั้น นอกจากนี้เขากำลังจะส่งเธอไปที่สนามบิน เธอไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธคำขอของเขา

หลินหยวนมีรอยยิ้มจางๆขณะที่เขาเข้าไปในรถและเปิดโทรศัพท์มือถือของเขา

“ทุกอย่างพร้อมแล้วครับนายน้อย!” หลินหยวนเห็นข้อความที่ส่งโดยหวังเอ้อโก่วบนโทรศัพท์มือถือของเขา

หลินหยวนยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเห็นเนื้อหาในโทรศัพท์มือถือของเขา

เหยียนหรูเยว่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจเปิดประตูเบาะหลัง แม้ว่าจะมีเพียงสองคนในรถและจะสุภาพกว่าที่จะนั่งเบาะหน้า

อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้คิดที่จะนั่งข้างหลินหยวนเมื่อพวกเขาอยู่ตามลำพัง เธอตัดสินใจว่าเมื่อไปรับคนจากสนามบินแล้วเธอถึงจะนั่งที่เบาะหน้า

หลินหยวนสตาร์ทโรลรอยซ์แฟนท่อมและมุ่งหน้าไปยังสนามบิน

ขณะที่พวกเขากำลังจะไปถึงสนามบิน หลินหยวนก็หยุดรถกะทันหัน

เหยียนหรูเยว่รู้สึกงุนงงอย่างยิ่งเมื่อเห็นหลินหยวนจอดรถและลงจากรถอย่างกะทันหัน

“ฉันมีบางอย่างที่ต้องจัดการ ถ้าทำเสร็จแล้วฉันจะกลับมาทันที คุณจะรอในรถหรือลงไปกับฉันก็ได้ถ้าคุณรู้สึกเบื่อ” หลินหยวนกล่าว

เหยียนหรูเยว่ก็เปิดประตูรถเช่นกัน แม้ว่าเธอจะค่อนข้างสับสนแต่เธอก็อยากรู้ว่าหลินหยวนจะทำอะไร

เหยียนหรูเยว่ตามหลินหยวนไปทันที หลังจากนั้นเธอก็พบว่าเขากำลังจะเข้าสู่สถานที่ที่เรียกว่า “สรวงสวรรค์ยามค่ำคืน”

เหยียนหรูเยว่ขมวดคิ้ว เป็นไปได้ไหมที่หลินหยวนมาที่คลับในตอนเช้าเพื่อหาความสนุก?

หลินหยวนลืมไปหรือเปล่าว่าเขาพาเธอมาด้วย?

ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังต้องไปรับใครบางคนจากสนามบิน

เขาต้องการทำอะไรกันแน่?

*****