(ฟรีตามปกติ) บทที่ 250 มาถึงชายแดนร้าง ความตกใจเริ่มต้นขึ้น!

แดนนิรันดร์ ที่เงียบสงบมานาน ณ เวลานี้กลับมาเดือดพล่านอีกครั้งเพราะการแสดงฉากทะเลในพิภพ

ไม่รู้ว่ามีสิ่งมีชีวิตโบราณกี่ตนที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น ฟื้นคืนชีพจากการหลับใหลไปหลายร้อยล้านปี ต่างกำลังมุ่งหน้าไปยังดินแดนที่ลำแสงเก้าสีพุ่งไป เช่นเดียวกับราชันดอกบัว ราชันเฉียน

ในตอนนี้ มีสถานที่อันเงียบสงบบางแห่งที่ไม่มีผู้ใดรู้จักในแดนนิรันดร์

จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญ ในชุดสีขาวราวกับหิมะนั่งขัดสมาธิอย่างเงียบๆ กลีบดอกไม้เก้าสีลอยอยู่เหนือศีรษะของนางและหมุนวนอย่างเงียบๆ

ทุกครั้งที่หมุน วิถีต่างๆ จะกระจายลงบนร่างกายของจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญช่วยให้นางตระหนักถึงหมื่นวิถีแห่งแดนนิรันดร์ได้มากขึ้นซึ่งน่าอัศจรรย์เป็นอย่างมาก

ในตอนนี้ จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญกําลังเข้าสู่สภาวะลึกลับที่น่าอัศจรรย์อย่างหาที่เปรียบมิได้ ราวกับความฝันอันยิ่งใหญ่ชั่วนิรันดร์ วิถีนับพันเข้าสู่ร่างกายและรู้แจ้งในเวลาอันสั้น เมื่อเทียบกับการตระหนักถึงวิถีในสภาวะปกติถือว่าเร็วกว่านับพันปี

นี่คือความแปลกประหลาดของวิถีหมื่นบุปผา หากรอจนกว่าวิถีหมื่นบุปผาทั้งหมดถูกดูดซึมอย่างสมบูรณ์ เขตแดนพลังยุทธ์ของจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญจะเพิ่มขึ้นสู่ระดับที่สูงขึ้นอย่างแน่นอน และไปถึงความสมบูรณ์ของเขตแดนนิรันดร์ที่แท้จริงได้

เวลาผ่านไป ในขณะที่จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญกำลังจดจ่ออยู่กับการดูดซับหมื่นวิถีแห่งแดนนิรันดร์ด้วยวิถีหมื่นบุปผา ลำแสงเก้าสีก็ปรากฏขึ้นทั่วทั้งแดนนิรันดร์ ซึ่งทำให้จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญที่กำลังฝึกฝนอยู่ตื่นตระหนก

นางแหงนมองท้องฟ้า เมื่อเห็นลำแสงอันน่าเกรงขามที่เกือบจะตัดผ่านแดนนิรันดร์ทั้งหมดออกเป็นสองส่วน นัยน์ตาของนางก็เปี่ยมไปด้วยความสงสัยและตกใจ

นางหยุดการตระหนักถึงวิถี ยืนขึ้นมองไปในระยะไกลพยายามดูว่าเกิดสิ่งใดขึ้น

แต่น่าเสียดายที่ชายแดนร้างแดนนิรันดร์อยู่ไกลจากที่นี่เกินไป แม้จะแข็งแกร่งถึงระดับจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญก็ยังไม่สามารถเห็นฉากที่อยู่ห่างไกลได้

แต่ในตอนนี้ เซียนนิรันดร์ที่แท้จริงหลายคนได้ผ่านที่นี่ไปและพวกเขาทั้งหมดมาจากดินแดนของราชันเฉียน พวกเขาต้องการติดตามลำแสงเก้าสีเหล่านี้ไปเพื่อต้องการค้นหาคำตอบ

และบทสนทนาของพวกเขา ทำให้จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญรู้ทุกอย่าง

"อนุสรณ์โบราณขยับได้จริงๆ ทําให้เกิดการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่เช่นนี้ ข้าไม่รู้ว่ามันจะเป็นพรหรือคําสาปกันแน่!"

"ใช่แล้ว ฉากที่อนุสรณ์นั้นสะท้อนออกมาช่างน่ากลัวจริงๆ แม้ว่าราชันเซียนนิรันดร์จะอยู่ที่นั่นก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย มันเป็นสถานที่ซึ่งแปลกประหลาดและเต็มไปด้วยความโกลาหลที่สุดของเหล่าสรรพชีวิตในพิภพ!"

"อย่างไรก็ตาม ทิ้งอนุสรณ์โบราณไว้ในแดนนิรันดร์ มันจะไม่อันตรายเกินไปรึ"

"ทั้งราชันเฉียนและราชันดอกบัวมุ่งหน้าไปแล้ว และมีเซียนนิรันดร์อีกหลายคนที่ฟื้นตัวจากการหลับไหล มั่นใจได้เลยว่าดินแดนของราชันเฉียนจะมีเซียนนิรันดร์คนอื่นๆ คอยดูแล แดนนิรันดร์จะต้องปลอดภัย!"

ยอดฝีมือเขตแดนเซียนนิรันดร์ที่แท้จริง พูดคุยกันขณะที่เดินทางผ่านสถานที่แห่งนี้

และสิ่งที่พวกเขาพูดคุยกัน มันทําให้จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

"ดินแดนของราชันเฉียน อนุสรณ์โบราณ…"

จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญพึมพำกับตัวเอง แววตาแปลกๆ ฉายแวบเข้ามาในดวงตาของนาง

ตั้งแต่มาที่แดนนิรันดร์ ดินแดนของราชันเฉียนนางก็เคยไปมาแล้วเช่นกัน

ต้นกําเนิดของอนุสรณ์โบราณนั้น นางก็รู้อยู่แล้ว

เพียงเท่านั้นก็ทำให้จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญรู้สึกเสียใจอย่างมาก เพราะสุดท้ายแล้วนางก็ไม่ได้เห็นการต่อสู้ที่ชายแดนร้างแดนนิรันดร์

ถ้าได้ไปที่นั่น บางทีนางอาจจะได้เบาะแสเพิ่มเติมจากปากของผู้โดดเดี่ยว

แต่อย่างไรก็ตาม หยดเลือดของเขาในอดีตก็ปรากฏอยู่ในพิภพเบื้องล่างเช่นกัน

และตอนนี้ อนุสรณ์โบราณที่สงสัยว่ามีความเกี่ยวข้องกับผู้โดดเดี่ยวได้เปลี่ยนไปอีกครั้ง มีอะไรเกิดขึ้น?

ตอนแรก แม้ว่าจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญจะตกใจกับการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของลำแสงเก้าสีนี้ แต่นางก็ยังคงวางแผนที่จะหลอมรวมพลังงานของวิถีหมื่นบุปผาก่อนที่จะจัดการกับสิ่งอื่นๆ

แต่ตอนนี้ หลังจากรู้ว่าการเปลี่ยนแปลงนี้อาจเกี่ยวข้องกับผู้โดดเดี่ยว ในที่สุดจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญก็ไม่สามารถรอได้อีกต่อไป

นางติดตามสิ่งมีชีวิตเซียนนิรันดร์ที่แท้จริงไม่กี่คนก่อนหน้านี้ไปโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย และไปที่ชายแดนร้างแดนนิรันดร์!

ชายแดนร้าง แดนนิรันดร์

"เจ้าได้รับแต้มตกใจ+*** จากราชันเฉียน!"

"เจ้าได้รับแต้มตกใจ+*** จากราชันดอกบัว!"

"เจ้าได้รับแต้มตกใจ+’*** จากราชันโบราณ!!"

"เจ้าได้รับแต้มตกใจ+1141331จากชุนหวูตาง!'

เจ้าได้รับ……

ฉินมู่ยืนบนทะเลทรายที่ไร้ขอบเขต มองออกไปในระยะไกลและเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นในแดนนิรันดร์..

หลังจากที่ได้เห็นการจัดเตรียมของตัวเองและปลุกเร้าสถานการณ์อันไร้ขอบเขตของแดนนิรันดร์ ที่มุมปากของฉินมู่ก็มีรอยยิ้มปรากฏขึ้น

การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับอนุสรณ์โบราณที่จารึกชื่อของผู้โดดเดี่ยวนั้น ถูกชี้นำโดยฉินมู่

และผลลัพธ์ที่ได้คือ ทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

แดนนิรันดร์ทั้งหมดต่างตื่นตระหนก และแม้กระทั่งสิ่งมีชีวิตโบราณที่หลับใหลอยู่มากมายก็ตื่นขึ้นมาจากการหลับใหล

"เอาเถอะ การแสดงที่ดียังคงมาไม่ถึง"

ฉินมู่เหลือบมองที่แผงหน้าจอระบบของเขา ขณะนี้เขาเก็บเกี่ยวแต้มตกใจได้เกือบห้าร้อยล้านแต้ม ซึ่งเข้าใกล้เป้าหมายไปอีกก้าวหนึ่ง

ทันทีหลังจากนั้น ร่างของฉินมู่ก็กระพริบและหายตัวไป

และไม่นานหลังจากที่ฉินมู่หายตัวไป ร่างของสิ่งมีชีวิตที่ทรงอำนาจทั้งสองซึ่งทำให้พิภพต้องตกตะลึงก็ปรากฏตัวขึ้น ณ สถานที่แห่งนี้

สองคนที่มาถึงก่อน คือราชันดอกบัวและราชันเฉียน!

"ภาพนั้นจริงๆแล้ว…… มีอยู่จริง!"

เมื่อมาถึงที่นี่ สัมผัสวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของราชันเฉียนก็รับรู้ทุกอย่างหลังจากที่สำรวจไปรอบบริเวณ

ในระหว่างการสํารวจของเขา ในส่วนลึกของดินแดนโบราณและรกร้างแห่งนี้ ความว่างเปล่าถูกฉีกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

เบื้องหลังความว่างเปล่า มันเป็นสีดําที่บริสุทธิ์อย่างยิ่ง

มีจุดแสงนับไม่ถ้วน ลอยขึ้นลงอยู่เหนือสีดําที่บริสุทธิ์นั้น

มันเป็นฉากที่สะท้อนจากอนุสรณ์โบราณที่เห็นในเมืองเฉียนหวงมาก่อน!