ตอนที่ 49 ศักยภาพกลายพันธุ์ระดับสมบูรณ์แบบครั้งที่สอง
ทันทีที่เห็นคำว่า‘สมบูรณ์แบบ’ หลิงอี้ก็ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาได้เห็นศักยภาพการกลายพันธุ์ระดับสมบูรณ์แบบ
ครั้งก่อนที่กลายพันธุ์ศักยภาพระดับนี้ เขาได้รับ‘ย้อนกลับความน่าจะเป็น’ซึ่งเทียบได้กับนิ้วทอง
ครั้งนี้เขาจึงคาดหวังกับมันมาก!
'กลายพันธุ์เลย!'
มีผู้คนมากมายอยู่ที่นี่ หลิงอี้จึงพูดอยู่ในใจเท่านั้น
[คุณยืนยันว่าจะกลายพันธุ์สกิลตาทิพย์หรือไม่ (ต้องใช้ 100 จุดการกลายพันธุ์)]
‘ยืนยัน!’
หลังจากรออย่างใจจดใจจ่อสองสามวินาที หลิงอี้ก็รีบกดดูสกิลที่ภาพเริ่มชัดเจน
[ตาทิพย์ (4 ดาว)]: สามารถดูข้อมูลของมอนสเตอร์ ไอเทม และผู้คนได้ สามารถเห็นสิ่งที่ล่องหนและข้อมูลไอเทมที่ซ่อนอยู่
มันเพิ่มเอฟเฟกต์ใหม่สามอย่างเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้
สิ่งเหล่านั้นคือสามารถดูข้อมูลของคนอื่น สามารถเห็นสิ่งที่ล่องหน และสามารถเห็นข้อมูลไอเทมที่ซ่อนอยู่
เมื่อเห็นเอฟเฟกต์นี้ครั้งแรก หลิงอี้ไม่ได้รู้สึกว่าเอฟเฟกต์นี้โกงเหมือนเอฟเฟกต์ของครั้งก่อน
เขาแค่รู้สึกว่ามันพอใช้ได้
แต่พอคิดดูอีกที เขารู้สึกว่ามันดีมาก
อย่างน้อยความสามารถในการดูข้อมูลของคนอื่นก็เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง สามารถเห็นข้อมูลของศัตรูในพริบตาเป็นความสามารถในฝันสำหรับทุกคน
เขารู้สึกตื่นเต้นมากและเรียนรู้สกิลตาทิพย์ทันที
ตำแหน่งดาวที่เหลือ 4 → 0
[คุณได้เรียนรู้สกิล [ตาทิพย์]!]
หลิงอี้กระพริบตาหนึ่งครั้ง ดวงตาสีเข้มของเขาดูลึกซึ้งขึ้น
เขาเงยหน้ามองชายชราหัวล้านที่อยู่ข้างหน้าและคิดกับตัวเอง: 'ตาทิพย์! '
——ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ดวงตาของเขายังเป็นเหมือนเดิม
แต่
ในสายตาของเขา อินเตอร์เฟซที่ไม่เคยมีมาก่อนได้ปรากฏขึ้น
[หวางเทียนฮว๋า (เลเวล60)
เพศชาย
อายุ: 55 (แต่งงานแล้ว)
พรสวรรค์: โชค
คุณสมบัติ: ความแข็งแกร่ง140, พลังเวท 3, ความว่องไว125, ความทนทาน30, ร่างกาย30
สกิล: หมัดทะยาน (1 ดาว), ลางสังหรณ์ที่(7ดาว-ติดตัว),ต่อสู้ต่อเนื่อง(3 ดาว), เกราะแกร่งดั่งหินผา(5 ดาว)...
สกิลสนับสนุน : ดาบมิติ...
สมบัติที่สวมใส่: สร้อยคอเขี้ยวหมาป่า(สร้อยคอระดับD)
อาวุธวิญญาณ: เบอร์เซิร์กเกอร์ (C·ขวานใหญ่)
สถานะปัจจุบัน: สุขภาพดี
อารมณ์ปัจจุบัน: เป็นมิตร สงบ
เมื่อดูหน้าจอโปร่งแสง หลิงอี้พบว่ามันมีข้อมูลพื้นฐานสำคัญทั้งหมด
ชื่อ เพศ อายุ คุณสมบัติ สกิล สมบัติ อาวุธ สถานะสุขภาพและอารมณ์
แม้ว่าดูรายละเอียดของสกิลหรือสมบัติไม่ได้ แต่แค่นี้ก็มากพอแล้ว!
ถ้ารู้ได้ถึงชื่อแบบนี้ งั้นลองใช้มันตรวจสอบหน่อยดีไหม?
'เอาล่ะเอาล่ะ '
หลิงอี้พอใจมาก
หลังจากดูข้อมูลของคนแล้ว เขาก็ต้องการลองกับไอเทมต่างๆจึงก้มหน้ามองคริสตัลสกิลบนแผง
[เกราะแตก (5 ดาว)]: ได้รับเกราะแข็งหนึ่งชั้นซึ่งช่วยลดความเสียหายได้ในระดับหนึ่ง สามารถระเบิดเกราะสร้างความเสียหายเล็กน้อยให้แก่ศัตรูรอบข้างและทำให้กระเด็นถอยหลัง
เขาขยับสายตาไปทางซ้ายและมองไปที่คริสตัลสกิลอื่น
[ซ่อมแซม(4 ดาว)]: สามารถซ่อมแซมวัตถุที่เสียหายได้ เวลาซ่อมแซมขึ้นอยู่กับความเสียหาย
[เสริมการมองเห็น (4ดาว-ติดตัว)]: เพิ่มการมองเห็นสิบเท่า
......
หลังจากดูติดต่อกันหลายครั้ง สุดท้ายเขาก็หันไปดูสกิลไร้ชื่อที่อยู่ถัดไป
ถ้าเห็นข้อมูลที่ซ่อนไว้ของสกิลไร้ชื่อได้ คงต้องประเมินตาทิพย์สูงขึ้นอีกขั้น
และเมื่อเขามองคริสตัลสกิลไร้ชื่อ ข้อมูลสกิลก็ปรากฏให้เขาเห็นเหมือนกัน!
[เปลี่ยนร่างผีเสื้อ (2 ดาว)]: แปลงร่างเป็นผีเสื้อธรรมดา ใช้แรงกายตลอดเวลาในการแปลงร่างและสามารถยกเลิกสถานะแปลงร่างได้ทุกเมื่อ ไม่สามารถใช้สกิลอื่นได้ในขณะที่แปลงร่าง
เมื่อเห็นแบบนั้นหลิงอี้ก็พยักหน้าด้วยความพอใจ
'มันดูได้จริง'
สกิลไร้ชื่อที่ไม่ดึงดูดผู้เล่นใหทซื้อ
เมื่อเวลาผ่านไปจึงมีการสะสมเป็นจำนวนมากในกลุ่มต่างๆ
หนึ่งในนั้นต้องมีสกิลดีๆบ้าง หลังจากนี้เขาไม่ยอมพลาดแน่ถ้าเขาเจอมัน!
หลิงอี้ดูสกิลไร้ชื่อที่เหลืออยู่ไม่กี่อย่างบนแผงและพบว่าสกิลเหล่านี้อยู่ในระดับปานกลาง ซึ่งมันไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการแม้แต่น้อย
เขาจึงหันหลังจากไป
“อย่าลืมมาซื้ออีกนะ” ชายชราหัวล้านตะโกนมาจากด้านหลัง
“อ่า ดาวเต็มแล้ว”
หลิงอี้พยักหน้าแล้วยิ้มให้ชายชรา “ขอบคุณนะเถ้าแก่ คุณช่วยฉันได้มากเลย”
“ฮ่าฮ่า ฉันไม่ได้ช่วยอะไรหรอก มันก็แค่การซื้อขาย”
ชายชราหัวล้านโบกมือส่งด้วยรอยยิ้ม
จากนั้นไม่นาน
เมื่อเห็นชายหนุ่มลับตาไป ชายชราหัวล้านชื่อหวังเทียนฮว๋าก็ทำหน้าจริงจัง
“เด็กคนนี้...”
“เฮ้! ฉันเห็นหมดแล้วนะเหล่าหวัง นายเอาตาทิพย์ให้เขาไป” ชายชราอีกคนจากร้านข้างๆเรียกเขา
“ไร้สาระ! ฉันขายมันต่างหาก!”
"เหอะ แค่1,000เหรียญทอง แจกกับแจกต่างกันตรงไหน คราวที่แล้วขอซื้อ3,000ก็ไม่ยอมขาย...คนคนนั้นเป็นญาติห่างๆของนายหรือเปล่า? ไม่งั้นทำไมถึงใจดีแบบนี้?”
ชายชราร้านข้างๆสับสน
“นี่...พูดตามตรงนะ นายก็รู้ว่าฉันมีสกิล'ลางสังหรณ์'และสัมผัสที่หกนี้แม่นยำมาก ตอนที่ฉันเห็นเจ้าหนุ่มนั่น ฉันรู้สึกว่าคงจะดีถ้าช่วยเขา”
เมื่อหวังเทียนฮว๋าพูดแบบนั้นเขาก็ยิ้มออกมา “ตั้งแต่ฉันมีสกิลลางสังหรณ์ ฉันก็เปลี่ยนโชคร้ายให้กลายเป็นดีได้ตลอด ขอพรและหลีกเลี่ยงภัยพิบัติ...”
...
“กลับมาแล้ว?”
“อืม”
ที่ลานด้านหน้า เมื่อเห็นหลินซูโหรวที่รดน้ำต้นไม้อยู่ไม่ไกลหลิงอี้จึงพยักหน้าให้เธอ
ในเวลาเดียวกัน เขามีความคิดที่จะใช้ตาทิพย์ดูข้อมูลของเธอ
'แต่ถ้าใช้สกิลนี้ดูข้อมูลคนอื่น มันก็เหมือนบุกรุกพื้นที่ส่วนตัว'
ตอนนั้นเองเขาได้ตระหนักถึงเรื่องนี้
ดูของศัตรูไม่เป็นไร แต่ไม่ควรดูของคนแปลกหน้าและคนรู้จัก
ตอนนี้หลิงอี้กำลังมองหลินซูโหรว ยิ่งมองเธอมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกคันในหัวใจ
ผู้หญิงคนนี้อยู่กับเขาทุกวัน แค่เขาคิดก็สามารถดูข้อมูลของเธอได้แล้ว เขาจะอดใจรอไม่ไหวจริงๆเหรอ?
หลิงอี้เดินไปหาหลินชูโหรว เมื่อเธอหันกลับมาเธอก็มองเขาด้วยความหน้าสงสัย หลิงอี้ก็พยายามแยกภาษาและพูดด้วยใบหน้าแปลกๆ “ฉัน...เพิ่งได้สกิลตรวจสอบข้อมูลของสิ่งมีชีวิต ฉันขอลองกับเธอหน่อยได้ไหม?”
หลินซูโหรวกระพริบตาสีฟ้าอย่างไร้เดียงสา จากนั้นเธอก็ยิ้มหวานจนเผยให้เห็นฟันขาวสองแถวและพูดว่า “ถ้านายอยากดูก็ดูได้เลย”
เมื่อมองชายหนุ่มไร้เดียงสาตรงหน้าเธอ เธอก็ยิ้มอย่างมีความสุข
เธอเดินเข้าปาเขาและเข้าไปใกล้ขึ้นเลื่อยๆ
“เยี่ยม”
หลิงอี้ยิ้มและเพ่งสมาธิไปที่ดวงตา
วินาทีต่อมา อินเตอร์เฟซข้อมูลของเธอปรากฏขึ้น
