SWO ตอนที่ 72 มีคนโกหก

“เกิดอะไรขึ้น?”

โจวเฮารีบเดินไปหาเขา และถามจางอี้ที่ตาแดงก่ำขณะกำลังถือเค้กไว้ในมือข้างหนึ่ง

จางอี้ที่ใจใกล้แตกสลายเต็มทีกัดฟันก่อนกล่าว “น้องสาว น้องสาวข้า นางหายไป!”

"หายไป?" โจวเฮาตกตะลึง

นักเรียนคนอื่น ๆ งุนงงเช่นกัน

ซูหลิงเดินเข้าไปปลอบ “จางอี้ เจ้าไม่ต้องกังวลไป บางทีน้องสาวของเจ้าอาจจะยังอยู่ที่โรงเรียนไม่ก็ไปที่อื่น?”

จางอี้ส่ายหัวอย่างแรง "ไม่ ข้าไปดูทุกที่แล้ว อีกอย่างน้องสาวของข้าไม่มีเพื่อน นอกจากโรงเรียนแล้ว นางมักจะอยู่บ้าน”

“แล้วเจ้าได้บอกน้องสาวของเจ้าหรือไม่ว่าเราจะจัดงานวันเกิดให้นางวันนี้?” ซูหลิงถามอีกครั้ง

“ไม่ พอดีข้าอยากเซอร์ไพรส์น้องสาว ข้าเลยไม่ได้บอกนาง แต่ข้าบอกให้นางรอที่โรงเรียนตอนเที่ยงวันนี้”

“น้องสาวข้าเชื่อฟังมาก แต่เมื่อข้าไปถึงโรงเรียนกลับไม่เห็นนาง ดังนั้นข้าจึงตรงกลับบ้านไป แต่นางก็ไม่อยู่ที่นั่น!” จางอี้กล่าวด้วยความกังวล

หยวนเฉิง หยุนหยาน และพวกเดินมาหาเขา ในหมู่พวกเขา หยุนหยานถามขึ้นอย่างใจเย็น “จางอี้ นี่เจ้ากำลังจะบอกต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นกับน้องสาวเจ้า? มิฉะนั้น ต่อให้เจ้าหานางไม่พบ เจ้าก็คงไม่มีท่าทางเช่นนี้ ถูกไหม?”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา นักเรียนทั้งหมดรวมทั้งโจวเฮา และซูหลิงต่างก็ตอบสนอง

จริงด้วย

จางอี้เดิมทีแล้วเป็นคนใจเย็น และไม่ค่อยแสดงอารมณ์ หากน้องสาวของเขาเพียงหายตัวไปชั่วครู่หนึ่ง เขาคงไม่ร้อนรนขนาดนี้

ควับ!

หลายคนหันไปมองจางอี้

จางอี้ร้องไห้ออกมาทันที องไปที่าดนี้ม่ารมณ์ หากน้องสาวของเขาเพียงหายตัวไปชั่วคร “ใช่ ข้าคิดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับนาง ก่อนหน้านี้ข้าเคยกังวล แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะเกิดขึ้นจริง ๆ!”

โจวเฮาถามด้วยเสียงต่ำ “จางอี้ เจ้าต้องใจเย็น ๆ และค่อย ๆ เล่ามาว่าเกิดอะไรขึ้น ยังไงพวกเราก็มีกันตั้งหลายคน ดังนั้นเราต้องหาน้องสาวเจ้าเจอแน่”

“ใช่ จางอี้ เจ้าอย่ากังวลไปเลยนะ”

“ใช่ พวกเรามีกันตั้งหลายคน”

“พวกเราเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน ยังไงก็ต้องช่วยเจ้าอยู่แล้ว!”

หลายคนปลอบเขา

จางอี้พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ร่วงลงมาแต่ล้มเหลว “เป็นเพราะข้า ทั้งหมดเป็นเพราะข้า เมื่อไม่นานมานี้ข้าพาน้องสาวไปซื้อยาแก่นโลหิต ระหว่างทาง ข้าได้พบกับคน ๆ หนึ่ง เขาคนนั้นบอกว่ารากฐานของน้องสาวข้าดี และต้องการพานางไปฝึก แต่ข้าได้ปฏิเสธไป!”

“ต่อมาคนๆ นั้นก็เอาแต่ถามถึงสถานการณ์ของน้องสาวข้าด้วยวิธีต่าง ๆ เขาทำกระทั่งไปที่บ้านของเราด้วยซ้ำ! ตอนนั้นข้ารู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เนื่องจากข้าต้องการประหยัดเงิน ดังนั้นข้าจึงไม่ได้ย้ายออก และหวังว่าเขาจะหยุด!”

หยุนหยานกล่าวทันที “เจ้ากำลังจะบอกว่าคนๆ นั้นพาตัวน้องสาวของเจ้าไป?”

"ใช่! ถ้าไม่ใช่เพราะเขา น้องสาวของข้าก็คงไม่หายตัวไปโดยไม่มีเหตุผล!” จางอี้กัดฟันของเขา

“เจ้ายังจำรูปร่างหน้าตาของชายคนนั้น หรือมีข้อมูลของเขาบ้างรึไม่?” หยุนหยานถาม

จางอี้ร้องไห้ และส่ายหัว “ข้าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย ทั้งหมดมันเป็นความผิดของข้าเองที่ประมาทเกินไป!”

โจวเฮากล่าว “จางอี้ เมื่อเช้านี้น้องสาวของเจ้ายังอยู่ที่โรงเรียนหรือไม่?”

"อยู่ นางอยู่"

“งั้นแปลว่านางถูกพาตัวไปตอนเที่ยง เจ้าได้ลองถามเพื่อนร่วมชั้นนางรึยัง?”

"ข้าถามแล้ว ทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าน้องสาวข้าหลังจากไปเข้าห้องน้ำก็ไม่กลับมาอีกเลย!”

ซูหลิงที่ได้ยินรีบพูดขึ้นทันที “จางอี้ เราไปที่โรงเรียนของน้องสาวเจ้าแล้วตรวจดูใหม่อีกรอบเถอะ”

คนที่เหลือพยักหน้า

จางอี้ที่ดีขึ้นมาเล็กน้อยรีบพาซูหลิง และคนที่เหลือไปที่โรงเรียนของจางอิง น้องสาวเขา

เมื่อมาถึงโรงเรียน ซูหลิงได้โทรหาพ่อของเธอ และแจ้งอาจารย์บางคนในโรงเรียน ภายใต้ความร่วมมือของโรงเรียน เธอได้สอบถามนักเรียนในแต่ละห้องใหม่อีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม คำตอบที่พวกเขาได้รับเกือบจะเหมือนกับที่จางอี้ได้ก่อนหน้านี้

หลังจากนั้นพวกเขาค้นหาจนทั่งโรงเรียนอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่พบร่องรอยของจางอิง

“ต้องมีใครบางคนในหมู่เพื่อนร่วมชั้นของจางอิงที่โกหก!” ขณะที่ทั้งกลุ่มกำลังท้อแท้ หยุนหยานก็กล่าวขึ้นอย่างใจเย็น

โจวเฮา ซูหลิง และคนอื่น ๆ มองไปที่หยุนหยาน

หยุนหยานวิเคราะห์ให้พวกเขาฟังอย่างช้า ๆ “มันไม่ได้มีอะไรซับซ้อน เมื่อเราตรวจสอบห้องน้ำ และสถานที่อื่น ๆ ของโรงเรียนแล้ว ข้าสังเกตเห็นว่าห้องน้ำอยู่ไม่ไกลจากห้องเรียนของจางอิง ถ้าจางอิงถูกพาตัวไปตอนเข้าห้องน้ำจริง ๆ งั้นก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีใครเห็นนาง”

หยวนเฉิงส่ายหัวเบา ๆ "ไม่เสมอไป หากเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับปรมาจารย์ นักเรียนในห้องของจางอิงจะไม่ทันสังเกตเห็น”

หยุนหยานยิ้ม และกล่าว “เจ้ายังจำที่จางอี้กล่าวก่อนหน้านี้ได้รึไม่ ที่ว่าชายคนนั้นได้ทำการสอบถาม และเคยไปบ้านของพวกเขามาแล้ว หากอีกฝ่ายแข็งแกร่งจริงก็ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น”

คนที่ฟังอยู่รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลในทันที

โจวเฮามองไปที่หยุนหยาน “หมายความว่าเจ้ารู้แล้วว่าใครโกหก?”