บทที่ 995 สายรุ้งอันพร่างพรายในดวงตาสีฟ้าใส
บทที่ 995 สายรุ้งอันพร่างพรายในดวงตาสีฟ้าใส ยามเมื่อเสียงของเขาหายไป ปราณยุทธ์จำนวนนับไม่ถ้วนก็พวยพุ่งออกจากร่างกาย ประหนึ่งว่าทุกคนได้ย้อนกลับไปยังสนามรบเมื่อครั้งที่เผ่าเทพทำลายล้างโลก ความหวาดกลัวต่อเผ่าเทพได้ถูกฝังลึกอยู่ในสายเลือดของทุกเผ่าพันธุ์ ผู้คนจำนวนมากในทุ่งกว้างตัวสั่นเทาอย่างรุนแรง แล...
