บทที่ 964 แววตาท่านเศร้าสร้อยนัก
บทที่ 964 แววตาท่านเศร้าสร้อยนัก น้ำตาซึมบริเวณหางตาหลี่มู่ฟาน เขาว่าส่ายหน้าระรัวก่อนบอก “ไม่ต้องกังวลไป ข้าไม่ปล่อยให้ท่านตายแน่!” “ไป เราไปกันเดี๋ยวนี้เลย ข้าจะพาท่านออกไปเอง!” เขาอดจะผละออกและอุ้มนางขึ้น ก่อนออกมาจากถ้ำ เม็ดทรายปลิวว่อนไปทั่ว ชายหนุ่มก้าวเดินไปอย่างเชื่องช้าด้วยฝีเท้าหนักอึ้ง หญ...
