ตอนที่แล้วบทที่ 7 มาช่วยฉันเช็ดเหงื่อ!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 9 เพราะโฮสต์บอกว่าเซินหลันเซ่อเป็นคนงี่เง่า!

บทที่ 8 ถ้าฉันอายุยี่สิบฉันจะไล่ตามเธออย่างแน่นอน!


แม้ว่าเธอจะไม่มีความสุขเล็กน้อยแต่เธอก็ยังหยิบผ้ามาเช็ดเหงื่อบนหน้าผากและแก้มของหลินหยวนเพื่อไม่ให้กระทบต่อการรักษาแม่ของเธอ

ในขณะที่เช็ดเหงื่อ เหยียนหรูเยว่ก็เหลือบมองหลินหยวนเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว เธอรู้สึกมึนงง ว่ากันว่าผู้ชายที่ทุ่มเทให้กับงานนั้นดูดี เธอไม่สามารถละสายตาจากหลินหยวนได้เลย แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของเขาจะเย็นชา แต่ก็แสดงออกถึงความจริงจังทำให้เขาหล่อเหลามาก

หัวใจของเหยียนหรูเยว่เต้นผิดจังหวะเมื่อมองไปที่ใบหน้าของเขา ในฐานะลูกสาวคนโตของตระกูลเหยียน เธอได้พบกับชายหนุ่มที่ร่ำรวยหลายร้อยคน แต่เธอเกลียดผู้ชาย เธอรู้สึกคลื่นไส้เมื่อคุยกับผู้ชายคนอื่น อย่าว่าแต่แตะต้องพวกเขาเลย อย่างไรก็ตาม เธอพบว่าเธอไม่รู้สึกต่อต้านการช่วยหลินหยวนเช็ดเหงื่อเท่าไหร่นัก

“ฉันกำลังคิดอะไรอยู่? แม่ยังอยู่ในระหว่างการรักษา!” เหยียนหรูเยว่ดุตัวเองและเลิกคิดเรื่องนี้ทันที

อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รู้ตัวเลยว่าแก้มของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว

หลินหยวนรู้สึกสบายใจมากหลังจากเพลิดเพลินกับการบริการของเหยียนหรูเยว่

เขามีทักษะทางการแพทย์ระดับพระเจ้า ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่การไม่เช็ดเหงื่อออกจะส่งผลต่อการรักษาของเขา ในขณะที่เหยียนหรูเยว่ไม่ได้จากไป เขาก็ใช้ประโยชน์จากการคงอยู่ของเธอ

ห้านาทีผ่านไป

ในช่วงเวลานี้ หลินหยวนเรียกเหยียนหรูเยว่เพื่อเช็ดเหงื่อออกสามถึงสี่ครั้ง แม้ว่าเธอจะดูไม่เต็มใจ แต่เหยียนหรูเยว่ยังคงเช็ดเหงื่อของเขาออก และซ่งซวนก็ตื่นขึ้นในระหว่างการรักษาเช่นกัน

“เสี่ยวหยวน ฉันติดหนี้เธอแล้ว!”

ขณะที่หลินหยวนถอนเข็มออก ซ่งซวนก็ลุกขึ้นทันทีและจับมือหลินหยวนไว้แน่น เธอรู้สึกซาบซึ้งและตื้นตันใจอย่างแท้จริง

สิบปี!

ซ่งซวนไม่เคยรู้สึกดีเช่นนี้มาเป็นเวลาสิบปีแล้ว

สามีของเธอจากไปตั้งแต่อายุยังน้อยและเธอได้ให้การสนับสนุนกลุ่มบริษัทขนาดใหญ่เพียงลำพังในฐานะผู้หญิงเป็นเวลากว่าสิบปี

กลุ่มบริษัทที่มีมูลค่านับแสนล้านไม่ได้เป็นเพียงสัญลักษณ์แห่งความมั่งคั่งและอำนาจเท่านั้น แต่ยังเป็นเนื้อชิ้นใหญ่สำหรับผู้อื่นอีกด้วย

เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะเป็นประธานและแม่ในเวลาเดียวกัน เธอทำหน้าที่ได้อย่างสมบูรณ์แบบแต่เธอไม่สามารถแบกรับภาระหนักเช่นนี้ได้เป็นเวลานาน

เธออดทนต่อความเจ็บปวดและความเหนื่อยล้าเพียงลำพัง เกือบทุกวัน หัวใจของเธอกระตุกอย่างหนักและอวัยวะภายในของเธอได้รับความเจ็บปวดอย่างรุนแรง

แต่หลังจากการรักษาของหลินหยวนเธอรู้สึกสบายตัวมากทั่วร่างกาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริเวณหน้าอกของเธอ ราวกับกระแสน้ำอุ่นไหลผ่านร่างกายของเธอเหมือนเธอกลับไปอยู่ในวัยยี่สิบต้นๆ

หลินหยวนไม่แปลกใจกับการกระทำของซ่งซวนและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณป้า คุณยกย่องผมมากเกินไป ผมมีทักษะทางการแพทย์บางอย่าง และเนื่องจากผมอยู่ด้วยจึงมีหน้าที่ต้องช่วยเหลือเมื่อเจอเรื่องดังกล่าว”

“คุณป้า กลับมาที่ประเด็นหลักก่อน ตอนนี้คุณรู้สึกอุ่นขึ้นบ้างไหม? ผมได้กระตุ้นจุดฝังเข็มหลายร้อยจุดในร่างกายของคุณ จุดฝังเข็มเหล่านี้จะเชื่อมโยงจุดฝังเข็มทั้งหมดในร่างกายของคุณและทำให้อวัยวะทั้งหมดในร่างกายของคุณกระฉับกระเฉงขึ้น อย่างไรก็ตาม ร่างกายของคุณยังต้องการปราณหยางเพื่อคงสภาพนี้ไว้”

“ดังนั้นผมจะมาฝังเข็มคุณทุกวันเป็นเวลาครึ่งชั่วโมงและจะสั่งยาให้คุณด้วย ดูแลร่างกายของคุณและอย่าทำงานหนักในช่วงเวลานี้”

“ตกลง เสี่ยวหยวน ฉันจะจำสิ่งที่เธอพูด ฉันขอบคุณเธอมาก เธอเป็นผู้ช่วยชีวิตของฉัน!” ซ่งซวนพยักหน้าซ้ำๆ

เธอรู้สึกขอบคุณหลินหยวนเป็นอย่างมาก แม้ว่าเธอจะเป็นประธานของกลุ่มบริษัทมูลค่านับแสนล้าน แต่โดยพื้นฐานแล้วเธอก็ไม่ต่างจากคนทั่วไปเมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์ระหว่างชีวิตและความตาย

เธอจะไม่ขอบคุณหลินหยวนได้อย่างไรเมื่อเขาพาเธอกลับมาจากปากเหวแห่งความตาย

ใครบางคนรีบนำปากกาและกระดาษมาภายใต้คำสั่งของซ่งซวน

หลินหยวนเขียนใบสั่งยาสองสามฉบับ เขาพบหนังสือเล่มเล็กสีแดงอยู่ใต้กระดาษหลังจากที่เขียนเสร็จ

“นี่คือ?”

ซ่งซวนเริ่มอธิบายข้อสงสัยของหลินหยวน

“นี่คือโฉนดของบ้านพักตากอากาศในเขตเฉาหยาง ฉันไม่ได้ให้ของขวัญเธอเมื่อเธอหมั้น นี่เป็นของหมั้นสำหรับเธอ” ซ่งซวนหัวเราะ

“นี่… ตอนนี้เรายกเลิกการหมั้นไปแล้ว…” หลินหยวนกล่าว

ซ่งซวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “เธอต้องยอมรับมัน แม้ว่าฉันรู้ว่าเธอไม่ได้ขาดวิลล่า แต่ฉันขอร้องให้เธอยอมรับมัน”

หลินหยวนไม่ได้พูดอะไรอีกและยอมรับโฉนด

ปฏิเสธไม่ได้ว่าซ่งซวนเฉลียวฉลาดและสง่างาม

หลินหยวนและซ่งซวนต่างก็รู้ว่าวิลล่านี้เป็นรางวัลสำหรับการรักษาโรคของเธอ

หลินหยวนมีพระคุณที่ช่วยชีวิตเธอ ดังนั้นซ่งซวนจึงรู้สึกว่าต้องตอบแทนและมอบวิลล่าเป็นของขวัญ

สมควรที่จะเป็นคนที่สนับสนุนกลุ่มบริษัทเหยียนและลูกสาวของเธอในเวลาเดียวกันเนื่องจากคำพูดของเธอสามารถชนะใจผู้คนได้

เขายอมรับมันเพราะมันจะไม่สุภาพถ้าเขายังคงปฏิเสธ

ซ่งซวนยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเห็นหลินหยวนยอมรับ

“อ้อ ฉันไม่เคยได้ยินพ่อแม่ของเธอบอกว่าเธอมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ เธอเรียนรู้จากใคร ไม่เป็นไรถ้าเธอรู้สึกว่าไม่สะดวกที่จะพูดถึงมัน” ซ่งซวนถามยิ้มๆ

ซ่งซวนรู้สึกเหลือเชื่อที่หลินหยวนรักษาโรคที่ทำให้เธอลำบากมาเป็นเวลาสิบปีในระยะเวลาอันสั้น

“บังเอิญผมเจอชายชราคนหนึ่งและเขาสอนผมน่ะ” หลินหยวนอธิบายแบบขอไปที

“อนิจจาเธอเป็นคนที่มีความสามารถอย่างแท้จริง เธอไม่เพียงแต่เป็นเกาฟู่ส้วยแต่ยังมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย ถ้าฉันอายุยี่สิบปีฉันจะไล่ตามเธออย่างแน่นอน สายตาของเยว่เอ๋อร์นี่ใช้ไม่ได้จริงๆ” ซ่งซวนส่ายหัวและยิ้ม

“แม่!”

**********