บทที่ 218 แทบประคองมือเขียนไม่ไหว
บทที่ 218 แทบประคองมือเขียนไม่ไหว “ไม่ต้องห่วงข้าหรอก!” เมื่อคิดได้เช่นนั้น หรงเซิ่นใจชื้นขึ้นมาก เขานึกไม่ถึงว่าหรงสวินจะมีคนรักได้ หรงสวินรินสุราก่อนยกจอกขึ้นกระดกดื่ม และกล่าวเสียงดังกับหรงหยุนเฉิง “น้องสิบสี่ มาดื่มกันเถิด” อีกฝ่ายท่าทีงุนงงทว่าก็ยินดีนัก “พี่สี่ ข้ามีจอกของข้า แค่รินก็พอ” หรงสว...
