(ฟรีตามปกติ) Dual Cultivation บทที่ 960 เยี่ยมแม่เม่ยซิง

หลังจากทำงานหนักมาทั้งวัน ในที่สุดร้านนวดก็ปิด

"ผู้จัดการ เจ้าพูดถูก เพียงแค่วันเดียวเองนับตั้งแต่เราเริ่มระบบคิวนี้และมันก็กลายเป็นข่าวที่แพร่หลาย ด้วยความเร็วระดับนี้ เราอาจจะต้องทำงานตลอดเวลาจริงๆ" เม่ยซิงพูดกับเขา

ซูหยางยิ้มและพูดว่า "ไม่ต้องกังวล ข้าจะจำกัดจำนวนลูกค้าคิวนี้เป็นห้ารายต่อวัน และจะเป็นแบบมาก่อนได้ก่อน ยิ่งไปกว่านั้น จะไม่มีการจองคิวลำดับลูกค้า ดังนั้นหากพวกนางพลาด พวกนางจะต้องมาอีกครั้งในวันถัดไป ถึงแม้ว่าจะมีข้อบกพร่องบางอย่างในระบบนี้แต่ก็มาดูกันว่าตอนนี้มันจะเป็นอย่างไร"

"เอาหละ ตอนนี้งานเสร็จแล้ว เราไปหาแม่เจ้ากันดีไหม" จากนั้นซูหยางก็กล่าวขึ้น

“เอ๋ เจ้าจะไปเยี่ยมนางตอนนี้งั้นรึ แต่นางยังทำงานอยู่” เม่ยซิงพูดกับเขา

"ข้ารู้ ข้าจะไปเยี่ยมนางในฐานะลูกค้า" ซูหยางพูดด้วยรอยยิ้ม

"ก็ได้" เม่ยซิงพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น

หลังจากลั่นดาลร้านแล้ว ซูหยางก็ติดตามเม่ยซิงไปยังที่ทำงานของแม่ของนาง

"นั่นไมใช่ผู้จัดการของนวดขั้นเทพรึ นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเห็นเขานอกร้าน" เจ้าของร้านคนอื่นๆ ให้ความสนใจในทันทีกับการปรากฏตัวของเขา

"เขาเป็นผู้จัดการของนวดขั้นเทพงั้นรึ เขาดูธรรมดากว่าที่ข้าคาดไว้" บางคนกล่าว

“เขายังเด็กกว่าที่ข้าคาดไว้มาก มีคนบอกว่าเขาเป็นนักวิชาการ หรือไม่ก็พยายามที่จะเป็น ใช่ไหม เขาให้กลิ่นอายของนักวิชาการด้วยสิ…”

"เจ้าคิดว่าเขายังโสดหรือไม่ ถึงแม้ว่าหน้าตาเขาจะธรรมดา แต่วิชาการใช้มือของเขานั้นเหมือนเทพ"

"ถ้าเขาทำงานในเมืองเกษมสันต์ มีโอกาสมากที่เขาจะยังโสด อย่าบอกนะว่าเจ้าพยายามจะเริ่มต้นความสัมพันธ์กับใครสักคนง่ายๆ เจ้าจะกลายเป็นตัวตลกอย่างรวดเร็ว"

"แล้วยังไงกับการที่เขาดูธรรมดา ถ้าเขาทำให้ร่างกายของข้าพอใจทุกวันด้วยวิชาของเขา ข้าย่อมไม่รังเกียจที่จะกลายเป็นตัวตลก และข้ายินดีที่จะเดิมพันว่าลูกค้าของเขาหลายคนมีความรู้สึกเดียวกับข้า"

"แล้วแต่เจ้า…"

เวลาต่อมาหลังจากนั้น ซูหยางก็ไปถึงถนนสายเปี่ยมไปด้วยกลิ่นเหม็นของปราณหยินและปราณหยาง ไม่ต้องพูดถึงเสียงครวญครางที่ได้ยินอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าจะไม่ถึงขั้นน่ารังเกียจเหมือนตอนที่ลูกค้าของเขาครวญคราง แต่ก็ยังสังเกตเห็นได้ชัดเจน

นอกจากนี้ เมื่อเทียบกับส่วนอื่นๆ ของตรอกโคมชมพู ถนนสายนี้ดูไม่ค่อยสะอาด และแม้แต่อาคารก็ดูทรุดโทรมเล็กน้อย

ซูหยางเหลือบมองเม่ยซิงที่อยู่ข้างๆ คิดว่าเด็กหญิงตัวเล็กๆ คนนี้จะอาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ แน่นอนว่ามันค่อนข้างน่าสงสาร

"ผู้จัดการ แม่ของข้าทำงานที่อาคารนั้น" เม่ยซิงชี้ไปที่อาคารหลังหนึ่งพร้อมป้ายสีชมพู

"เอาล่ะ ไปกันเถอะ" จากนั้นซูหยางก็เดินเข้าไปใกล้อาคารที่ซึ่งมีชายวัยกลางคนร่างสูงยืนอยู่ที่ประตู

"ข้าไม่รู้จักเจ้า เจ้ามาที่นี่เป็นครั้งแรกงั้นรึ" ชายวัยกลางคนถามซูหยางทันทีที่เขาตรงเข้าไปหา

"ใช่ และข้ามาที่นี่เพื่อพบแม่ของนาง" ซูหยางชี้ไปที่เม่ยซิงซึ่งยืนอยู่ข้างหลังเขา

"หืมม"

ในที่สุดชายคนนั้นก็สังเกตเห็นเม่ยซิง และเขาก็บอกว่า "แม่ของนางถูกจองเต็มตลอดทั้งสัปดาห์ ดังนั้นเจ้าจะต้องกลับมาในครั้งต่อไป—"

ก่อนที่ชายคนนั้นจะพูดจบประโยค ซูหยางก็หยิบหินวิญญาณระดับกลางมาและถือไว้ตรงหน้าชายคนนั้น

"บางทีเราอาจจะเจรจากันได้" ซูหยางพูดด้วยหน้าตายิ้มแย้ม

ดวงตาของชายผู้นั้นเบิกกว้างด้วยความตกใจกับสิ่งที่ซูหยางกำลังแสดงให้เขาเห็น

"ข้าแน่ใจว่าลูกค้าคนอื่นๆ จะเข้าใจ แขกผู้มีเกียรติ" ผู้ชายคนนี้เปลี่ยนทัศนคติอย่างรวดเร็วและเริ่มปฏิบัติต่อซูหยางราวกับเป็นวีไอพี

"ท่านตั้งใจจะอยู่นานแค่ไหน" ชายคนนั้นถาม

"ข้าจะค้างคืนที่นี่ เจ้ารังเกียจหรือไม่"

“ม-ไม่เลย แขกผู้มีเกียรติสามารถอยู่ที่นี่ได้นานเท่าที่ต้องการ”

หินวิญญาณระดับกลางเพียงก้อนเดียวมีมูลค่าถึง 1 ล้านเหรียญทอง และซ่องนี้มีแต่หญิงธรรมดา ด้วยเงินมหาศาล ซูหยางสามารถสนุกกับผู้หญิงทุกคนในซ่องได้ทุกวันตลอดทั้งปีและยังมีเงินเหลือ

"ถ้าท่านต้องการ ข้าสามารถให้ผู้หญิงคนอื่นไปเป็นเพื่อนท่านได้" ผู้ชายคนนั้นเสนอผู้หญิงทุกคนในซ่องให้เขา

อย่างไรก็ตาม ซูหยางส่ายหน้าปฏิเสธ "ข้ามาเพื่อพบแม่ของนางเท่านั้น"

"ข้าเข้าใจ ลูกค้าปัจจุบันของนางน่าจะเสร็จภายในไม่กี่นาทีหวังว่าท่านจะไม่ถือ"

ซูหยางพยักหน้าและเดินไปพร้อมกับเม่ยซิง

ประมาณห้านาทีหลังจากนั้น ชายร่างผอมก็ออกจากอาคารด้วยใบหน้าที่พึงพอใจ

"แขกผู้มีเกียรติ ตอนนี้นางว่างแล้ว นางอยู่บนชั้น 3" ชายคนนั้นพูดกับเขา

จากนั้นซูหยางก็เข้าไปในอาคารพร้อมกับเม่ยซิง เดินขึ้นไปบนบันไดมืดที่เป็นช่องว่างพอสำหรับคนเดียว และทุกก้าวที่เขาก้าว บันไดนั้นก็ส่งเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด

เมื่อเขาไปถึงชั้นสามและพบประตูสามบานที่แตกต่างกัน ซูหยางก็ถามว่า "ห้องไหน"

เม่ยซิงตอบอย่างรวดเร็ว "ห้องทางขวา"

จากนั้นซูหยางก็เคาะประตูทางขวา

"กรุณาเข้ามา" เสียงอ่อนโยนดังก้องมาจากภายในห้องอย่างรวดเร็ว

ซูหยางเปิดประตูเข้าไปในห้อง ที่ซึ่งสามารถมองเห็นหญิงสาวสวยนั่งเปลือยกายอยู่บนเตียงและยิ้มอ่อนหวานบนใบหน้า

แม้จะเป็นคนธรรมดา ผู้หญิงคนนี้ก็สวยเหลือเกิน เป็นสาวงามตามธรรมชาติ เมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาของนาง ซูหยางก็เข้าใจว่าทำไมนางจึงถูกจองเต็มตลอดทั้งสัปดาห์

"แม่" เม่ยซิงเข้าไปในห้องหลังจากนั้นไม่นาน ทำให้แม่ของนางประหลาดใจ

"ม-เม่ยซิง เจ้ามาทำอะไรที่นี่ เร็วเข้า ออกไปเดี๋ยวนี้" แม่นางพูดด้วยเสียงดังเล็กน้อย ในเมื่อนางกำลังจะรับลูกค้า

"ไม่เป็นไร นางอยู่กับข้า" จากนั้นซูหยางก็กล่าวขึ้น

“เอ๋”

เมื่อเห็นหน้างงงันของแม่ เม่ยซิงก็พูดว่า "แม่ นี่คือผู้จัดการที่ข้าพูดถึง เขาตกลงจะมาเยี่ยมตอนที่ข้าขอ ดังนั้นเขาจึงมานี่"

"ผ-ผู้จัดการงั้นรึ…" แม่ของนางจ้องไปที่ซูหยางด้วยสีหน้าตกตะลึง